Małgoś

"To wybryk nie dręczenie nauczycielki"

Romanie!?!?! ;-)

Do diabła!

Piotr

oliwa do ognia;)

podpisuję się obiema łapami

Tutaj zastosowałbym politykę zera tolerancji dla agresji - radzi Muszyński. - Natomiast zalecałbym zdecydowany nacisk na początkowe klasy. Niestety, zaniedbujemy je. W polskiej podstawówce przez pierwsze trzy lata dzieci mają 15 godzin lekcyjnych tygodniowo. Gdzie czas na stworzenie więzi ucznia z nauczycielem lub działania wychowawcze? Szkoła stała się jedynie miejscem odbębnienia lekcji, zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. Nie zajmujemy się organizowaniem życia dzieciom w żadnym stopniu! A przecież moglibyśmy choć trochę skorygować ich negatywne doświadczenia z domów i środowisk rówieśniczych. By to zrobić, należy zwiększyć pensum. Obecnie wynosi ono 18 godzin, gdy w Niemczech aż 26. W Australii nauczyciel musi być w szkole od godz. 9 do 15, bez względu na to, czy ma lekcje, czy nie.

Zanim krytyka

(przypominam że tu to my raczej uradzimy co powinna robić szkoła a nie wszyscy ludzie na planecie)

Karolina :-)))

świetny artykuł!

kopiuję go "na potrzeby" szkoły :-)

to też? ;-)

co to znaczy

(u nas w kraju), że uczeń został zawieszony?

Nie słyszałam o takiej formie kary w Polsce, a wszyscy oniej mówią

AnJa!

niech

ale zawieszanie ucznia w prawach jest ...nielegalne w Polsce  ;-)

można go czasowo, lub na stałe pozbawić jakiegos przywileju (albo kilku),  jak np. wyjazdu na wycieczkę,

jaki areszt?! - jeszcze wyjdzie na to, że ucznia wolno (prewencyjnie)  zamknąć w piwnicy do czasu udzielenia kary ( to czasem trwa i trwa...!

a jesli uczeń stwarza zagrożenie dla innych to po prostu ...powiadamia się policję

Małgoś

może pani kurator nie dogadała się ze swoimi prawnikami ;-)

ale w końcu, kto dziś w PL przejmuje się jakimis tam pragrafami, artykułami (jeśłi nawet obsługa prawna rządu miesza sie w zeznaniach - patrz rywin-gate)

chodzi o to, ze w prawie polskim nie funkcjonuje termin "zawieszenie praw", mowa jedynie o pozbawieniu praw (na zawsze lub okresowo) - ale zawsze wyrokiem sądu 

dlatego, że prawa sa niezbywalne, nienaruszalne w Polsce

...szkoda, że w oświacie (...ale się to słowo dewaluuje) tak bezmyslnie rzuca się słowami, nie przywiązując wagi do ich znaczen (albo  nie znając ich wcale)

niemanie czyli brak majtek na wuefie i zbycie praw

gaba

Brawo, pani dyrektor!

Debata w Sejmie :-))

nie podoba mi się określenie "uczniowie-sadyści" ...cuchnie linczem

nie podoba mi się szkolniackie ocenianie na arkuszach kolegów przez innych uczniów (warsztaty z oceniania zachowania?) - prostsza i naturalniejsza wydaje mi się rozmowa pod kierunkiem speca od przemocy(pedagoga, terapeuty, psychologa)

a tak na marginesie, co Cie tak cieszy, Romanie? i za co gratulujesz Pani Dyrektor? ...że zabrała się wreszcie za sprzątanie wieloletniego bałaganu, dopiero jak doszło do pokąsań przez gryzonie? (to nie ma brzmieć jak obelga - to ma byc metafora)

to pod presją mediów, KO i opinii społecznej...

niestety jestem podobnego jak Małgoś zdania w kwestii zasług dyrektorki tej szkoły. Niestety zdania a nie niestety małgoś;-)

Wygląda na to że ma i ona spora winę. Zwalanie na kolezanki wicedyrki zamiast stanie z nimi w tym błotku to nie jest fajny gest.

Znacznie więcej można wygrać uznając swe błędy i ukazując powszechnie że się z nich wyciąga skuteczne nauki. Albo podając się do dymisji. Wybaczcie ostre słowa. Rozważyłem je.

Biore pod uwagę że fakty mogą być inne. Wtedy nie będę miał racji. Z faktów znanych wynika to co wynika. Zresztą rolą dyrekcji jest fakty obronne przedstawić i nie pozwolić o sobie mówi źle. Ale chyba nie było za bardzo nic takiego pod ręką.

No...

Teraz w Poznaniu...

http://info.onet.pl/802136,11,item.html

Szczególnie "przypadł mi do gustu" fragment:
"...Według niej, wszystko mógł spowodować uczeń, który po roku w ośrodku wychowawczym wrócił do klasy. Przyłączył się do niego inny chłopak.
W szkole postanowiono, że obaj uczniowie muszą być ukarani. Otrzymali naganę odczytaną przy całej klasie. Zostali też rozdzieleni do dwóch różnych klas. Na wniosek policji zajmie się nimi sąd rodzinny."

Na pewno go "ta kara bardzo ukarała". ;-)

Dręcznik dla klasy VI

i "Sposób na Alcybiedesa" też!

precz z Czerwonym Kapturkiem...

"Szaty cesarza" Andersena tez precz!, ponieważ "baśń ta kieruje zainteresowania dzieci na gejowski świat mody i zepsucia, bo jak powszechnie wiadomo kreatorami mody od dawien dawna są homoseksualiści"

tak mniej więcej brzmiał fragment listu protestacyjnego, który moja Olcia przyniosła do domu w IV kl. - list napisała jedna z b. aktywnych mam i rozdawała dzieciom w szkole

potem protest rozszerzył sie jeszcze na "Harry Porttera (bo "główny egzorcysta rzymski stwierdził, że książka ta ma związki z satanizmem") 

a ja dorzuce jeszcze "O krasnoludkach i sierotce Marysi " - bez argumentów merytorycznych (...po prostu nie lubię i już!)

a propagowanie kanibalizmu w "Jasiu i Małgosi"?!

a dzieciobójstwo w "Królewnie Śnieżce"?!

a gloryfikacja blondynek i dyskryminacja dużych stóp w "Kopciuszku"?!

Precz z Niebieską Chusteczką

Po przeczytaniu tej bajki, nasza bananowa młodzież, której niczego nie brakuje, utwierdzi się w przekonaniu, że można rozjeżdżać nasze piękne lasy samochodami terenowymi. Co na to LOP i Greenpeace?

Innym zagadnieniem jest rozstawianie w lesie "zasadzek na dziki". To jest kłusownictwo - przestępstwo. Tak się na dziki nie poluje. Brak refleksji (na ten temat) leśnika i policjantów pachnie na kilometr korupcją. Sami te zasadzki zastawiają i/lub są w zmowie z kłusownikami. Jeśli do tego dorzucimy relatywizm moralny z tezą, że warto takie zasadzki zastawiać, bo zły człowiek może się tam złapać - to z całości wyłania się ponury obraz.

Erich From w swej książce "Zapomniany język" przedstawia równie ciekawą interpretację bajki o Czerwonym Kapturku.

Może byśmy coś jeszcze zostawili ...

:-)

Pozdrawiam

Wracając do sprawy zasaniczej,

potrzebna jest (wspominali już o tym inni) poważna publiczna dyskusja o szkole. Problemy wychowania, stosunków międzyludzkich i agresji powinny być jednym z elementów takiej dyskusji. Sięgnąć trzeba znacznie głębiej. Potrzeba, może jeszcze raz, zastanowić się i uzmysłowić wszystkim, jaka jest rola szkoły? Po co to całe zamieszanie? Uczniowie z Torunia (i wielu im podobnych) prawdopodobnie o tym zapomnieli. Zapomnieli również ich rodzice. Dlaczego uczeń idąc na korepetycje nie znieważa nauczyciela i zachowuje się poprawnie? Czy dlatego, że tam idzie po wiedzę, a nie po papierek i dlatego, że tam musi zapłacić? Dlaczego tak wielu zapomina o tym, że szkoła publiczna, to też kosztowna inwestycja?

Mam wrażenie, że zamiast poważnej dyskusji społecznej zacznie się „szukanie maści na wypryski podczas, gdy organizm jest zarażony francuską chorobą”.  Będziemy czepiać się bajek, ilustracji w podręcznikach, narzekać na brak takich czy innych przepisów wykonawczych, poprawiać na papierze programy wychowawcze, mnożyć kontrole itd.

A okazja jest dobra. Przypadek toruński odbił się dość szerokim echem.  Zawór bezpieczeństwa groźnie zasyczał i część z nas wykonała klasyczne „padnij zasłaniając rękoma głowę” (jak uczą w podręcznikach PO), a inni się zastanawiają, czy huragan Isabel i niezwykła bliskość Marsa miały na to wpływ?

Dziś chciałbym zająć się dwiema kwestiami, które chodzą mi po głowie od dłuższego czasu.

Wielokrotnie na tym forum ustawiałem się w roli rodzica. Pisałem o jego niezbywalnych prawach i znaczącej, choć często marginalizowanej, roli. Chcę do tego wrócić, ale najpierw przypowieść.

Byłem kiedyś na wywiadówce w szkole podstawowej syna. Młody trochę narozrabiał. Wiedziałem o tym wcześniej i byłem przygotowany na rozmowę z wychowawczynią. W rozmowie „w cztery oczy” wychowawczyni poinformowała mnie o zdarzeniu i gdy spodziewałem się, że ustawi mnie w narożniku, zredukuje do epsilon ledwo większego od zera i mówiąc wprost ... na funty, to „pani mojego syna” zaczęła się tłumaczyć i niemal przepraszać, za to, że musiała o tym powiedzieć. Następnie zaczęła mnie pocieszać, że „nic się w końcu wielkiego nie stało” i że, „to taki dobry i rezolutny uczeń”.  Z drugiej strony, ile to razy dostała w takich jak ta sytuacjach od rodzica „z buta”?. Taka postawa nie wzięła się znikąd.

Pierwsza moja teza:

W sprawach wychowawczych rodzica (opiekuna prawnego) trzeba ostro za twarz brać (miałem to napisać dużymi literami, ale przestraszyłem się Marka). Niech poczuje i uzmysłowi sobie to, że to on w głównej mierze odpowiada za swoją pociechę.

Druga teza. Teza jest pod prąd i trochę obawiam się, że posypią się na mnie gromy. Może jednak są inni, którzy myślą podobnie. Niech tam. Raz kozie śmierć.

Przestańmy wreszcie opowiadać (tu miało być inne słowo) o "wielkiej wychowawczej roli szkoły". Myślę, że rola ta jest naprawdę niewielka. Owszem są pozytywne przypadki. Sam je znam. Sądzę jednak, że główny ciężar spoczywa w tym zakresie na rodzicach.

Trąbienie o „wielkiej wychowawczej roli szkoły” skutkuje zdjęciem odpowiedzialności z rodziców. Ile to razy słyszy się wypowiedzi. „Poczekaj, pójdziesz do szkoły, to tam poskromią twoje zachowanie”. Potem to samo mówi się o wojsku.

Proszę o wyrozumiałość i pozdrawiam,

gordon:-)

Wiesz Gorodon,

Cieszę się Gabo,

że powraca między nami (cienka jak babie lato) nić porozumienia (ostatnio się trochę sprzeczaliśmy - zdaje się, że zepsułem Ci wątek o wynikach testów. Przepraszam).

Chciałbym sprzedać tekst serwowany przez znajomego nauczyciela rodzicom (uważam, że tekst jest dobry, nauczyciel również):

"Drodzy Państwo, ja z Waszymi pociechami spędzę kilka godzin tygodniowo przez kilka lat. Potem się rozstaniemy. W zostaniecie z nimi na całe życie".

Pozdrawiam serdecznie:-)

gordon

gordonie

Romanie,

jakimi instrumentami prawnymi dysponuje szkoła w zakresie "sprawowania funkcji kontrolnej wobec wychowawczej roli rodziców" ?

Przyznaję, że nie znam dobrze prawa oświatowego i zapisy w tym względzie nie są mi znane.

Przyznam również, że trochę się skurczyłem w sobie czytając o owych "funkcjach kontrolnych".

Ja, przyznam, miałem na myśli oddziaływanie na rodziców bardziej poprzez perswazję i konsekwencję w postępowaniu.

babie lato,

Ciekawa ta dyskusja. Szczególnie podniecana wymianą zdań Romana i Małgoś. A jaki wniosek z dyskusji o trudnej młodzieży i kadrze pedagogicznej? Może trzeba wreszcie znowelizować programy wychowawcze szkół i ustalić jasne kryteria oceniania z zachowania ( w całym kraju)? Ponadto zająć się zmianą samych ocen z zachowania i doprowadzić do tego, żeby ocena miała swoją wartość? Wprowadzić konkretne nagrody i kary, bo te stosowane obecnie nie motywują do prezentowania właściwych postaw? W jakiś sposób zmuszać rodziców do wypełniania nałożonych obowiązków.  Bo nie czarujmy się. Skoro uczniowie mają odwagę zachowywać się niestosownie w obecności nauczyciela, to podobnie zachowują się w stosunku do rodziców, sąsiadów...itp. Uważam, że dzieci coraz gorzej zachowują się w szkole. Świadczy o tym fakt, że już w podstawówkach i gimnazjach muszą być zatrudniani ochroniarze, dzięki którym zmniejsza się w pewnym sensie przemoc i wandalizm. Nie można stale zwalać winy lub też usprawiedliwiać złego postępowania dziecka tym, że pochodzi z patologicznej rodziny, że rodzice są przepracowani, że dom nie ma czasu na wychowanie i musi rodzicom we wszystkim pomagać szkoła. Być może, gdyby rodzic wiedział, że czeka go jakaś kara za to iż źle wychowuje swoje dziecko, źle o nie dba i że prezentuje postawy niegodne naśladowania, to może wreszcie wypełniałby poprawnie rodzicielskie obowiązki.

Dzieci i młodzież naśladuje zachowania dorosłych. Lecz skąd ma ona brać pozytywne wzorce skoro nawet przedstawiciele rządu, posłowie, senatorowie, rózne osoby znaczące....itp prezentują bezczelność, chamstwo, głupotę, korupcję i Bóg wie co jeszcze gorszego. Przy takich wzorcach, poniekąd ludzi sukcesu, emitowanych przez telewizję pozytywna postawa dobrego nauczyciela wypada blado i niemodnie. Najwyższy czas to zmienić! Hmm...tylko jak? Żeby nie było za późno dla naszych uczniów. Najśmieszniejsze jest to, że nikt nie dostrzega problemu oprócz nauczycieli.

Nie bardzo sobie tą kontrolną role szkoły wyobrażam - bo w sytuacji, gdy rodzina jest niewydolna wychowawczo to co ma szkoła zrobić? Wnosić o pozbawienie rodziców władzy?

W poście #224 sam wkleiłeś link do dobrego na ten temat artykułu.

W podstawie programowej dot. mojego etapu edukacyjnego jest stwierdzenie:

"Wobec rodziców przedszkola (oddziały przedszkolne w szkołach podstawowych) pełnią funkcję doradczą i wspierającą działania wychowawcze:

Bardziej skuteczniejszymi?

Romanie - mało nie spadłem ze śmiechu z krzesła, gdy przeczytałem, że szkoła mogłaby chcieć "sprawować funkcję kontrolną wobec mojej roli wychowawczej".

Nie zapominaj, że i Ciebie to może dotknąć - wychowawczyny Twojego dziecka przyjdzie do Twojego domu i będzie tam sprawować kontrolę na Tobą.

Opamiętaj się trochę - UB było, SB było - teraz szkoła ma tę lukę wypełnić?

-------------------------------

Środki, które tu proponujesz są skuteczne - ale nie wobec tych osób, na które miałyby działać.

Czerwoną pieczątką ze szkoły może się przejąć Gordon - to nieskazitelny człowiek, więc groźba takiej poważnej rysy na Jego wizerunku mogłaby go przerazić.

Na mnie, czerwona pieczątka ze szkoły, też by zrobiła pewne wrażenie - wnerwiłbym się i zrobił piekielną awanturę w szkole, żeby mi takiego śmiecia nie wysyłali.
Ale skutek jakiś by był - kontakt zostałby nawiązany.

Czerwona pieczątka wysłana zaś tam, gdzie naprawdę powinna, według Ciebie dotrzeć, nie robi specjalnego wrażenia.
Ląduje obok innych czerwonych pieczątek w koszu na śmieci.
A są tam pieczątki: o niezapłaconym rachunku za gaz, czynsz, prąd, pobyt w izbie wytrzeźwień, ...
Kto by se takim czymś zawracał głowę?
Jakieś kary? Mandaty?
A niby skąd na to wziąć? Na wódkę nie starczyłoby.