Malgala- rozumiem bardzo. Mój też dysgrafik i dysortografik .

Wiesz, Oni sa chyba bardziej dorośli niz myślimy- wiedzą , że to ich życie. Spręży się - zobaczysz.

Jak sobie przejrzałam swoje zapiski sprzed roku w prywatnym dzienniku- to tylko maturę miałam....

Wiem, że to mija, ale trochę musi (??) poboleć...

Wspieram mocno choć wirtualnie:-)

Robię co mogę, żeby nie zauważył. Nawet pierwsza porcja jego ulubionych ciasteczek się już piecze.

Dobrze, że jest takie miejsce, w którym wsparcie znaleźć można :-)

trzymam kciuki

bedzie dobrze, co już wiem z wlasnego doswiadczenia

ale trudny miałam tamtegoroczny czas:)

A ja i tak bez względu na wynik matury jestem dumna ze swojego syna. Miał już 9 lat jak moim synem został. Do końca szkoły podstawowej nadrabialiśmy zaniedbania jego rodziny biologicznej. Miał również za sobą trzyletni pobyt w domu dziecka. W gimnazjum był już coraz bardziej samodzielny i systematyczna pomoc w nauce nie była już potrzebna. Zdecydował się na technikum rolnicze, chociaż tylko maleńką działkę przyszkolną mamy. O pomoc prosił już tylko sporadycznie.

A dziś stanął przy mnie, przytulił i powiedział: "Mama, dziękuję że pozwoliłaś mi tak dorosnąć".
Wzruszyłam się i nawet teraz łezka w oku mi się kręci.

malgala, tym bardziej kciuki trzymać będziemy

ja za rok, już się boję w przeciwieństwie do mojego syna,

razem z ewą będziemy potrzebować wsparcia ;-)

tymczasem kciuki za was trzymam :-)

jedną starą maturę córki jakoś przeżyłam i jeszcze egzaminy wstępne na studia...

ale trochę temu to już było, za rok przyjdzie nowe strachy przeżywać ;-)

oooooooo! to bedzie nas wiecej

odrazu lepiej na duszy się robi :-)

aaa tam!    tak widać chcieli...

zawsze musi być jakiś procent ;-) wyjątki potwierdzają regułę

Tegie- niektórzy faceci tak mają.

Mój w tamtym roku przed maturą pojechal pod Warszwę na paint- balla ( tak się pisze??) i potem wracał przez ...Mlawę (??) do Lublina.

Bo się musiał odprężyć.

Odprężył się, zdał..ale co ja się naprzeżywałam- to w tym wątku na początku widać.

też mnie nosi dzisiaj...

poślijcie kilka dobrych fluidów matce maturzystki...

proszę , ślę mateczce zatroskanej słowa otuchy i różyczkę na uspokojenie :-)

@---->------ 

dzięki  :-)))

bardzo tego potrzebuję

pozdrawiam wszystkich :-))

To naprawdę już jutro...

Niby wszystko jest jak trzeba: w torebce długopisy, dowód, chusteczki, ciuszki wiszą na wieszaku, dziecko niegłupie i wciąż coś powtarza, wszystkie babcie i ciocie juz się modlą - a mnie coś tak strasznie telepie... Próbuję udawać spokój, ale widzę, że moje dziecko coraz bardziej niespokojne, a ja nie umiem już nic pomóc... Jakoś mi tak smętnie...

Przychodzą do głowy myśli niewesołe, wspomnienia smutnawe i strachy jakieś irracjonalne... I nawet nie ma do kogo sie wygadać, komu w rękaw pobuczeć... Samotność to bardzo przykry stan.

Pozdrawiam wszystkie mamy maturzystów.

ubierzcie sie ciepło i idźcie na spacer- spirala emocji niewiele da, a przynajmniej spacer wśród młodej zieleni pozwoli dotlenić umysł i ukoić wzrok

po co ten tragiczny ton , Annax? musi byc dobrze i tak będzie, spokoju ci życzę

Annax, ja też na forum musiałam się wygadać. Dziecię właśnie wróciło. Pograł w piłkę, pojeżdził samochodem a teraz jeszcze na spacer się wybiera. Chyba zrobię to samo.

Bardzo przeżywam, bo ukończenie technikum mogło być dla niego kiedyś tylko w sferze nieosiągalnych marzeń. Teraz ma już sprecyzowane plany na przyszłość.

wsparcia ciąg dalszy :-)))

na lęk przedmaturalny dobrze jest tez spokojnie obgadać wariant najgorszy -   załóżmy, że nie zda...:-(

nawet jesli dziecko jest czerwono-paseczkowe

żeby mogło mieć w pamięci wyjście awaryjne, a nie przeczucie końca świata

dobrzy uczniowie boją się nie tyle oblania matury, co jej słabego wyniku - to tez warto obgadać

nie nalezy wmawiać maturzyście, że nie ma takiej opcji, żeby nie zdał (bo zdolny, mądry, naumiany, bo matura to pikuś, bo nie mozna jej nie zdać itd.) - to często wzmaga lęk ("bo w takim razie jak nie zdam, to będę idiotą kuriozalnym")

z doświadczenia wiem, że lepiej jak maturzysta przezywa lęki na kilka dni przed maturą, niż jesli "trzyma fason" do ostaniej chwili; lęk wcześniej obudzony można łatwiej oswoić, natomiast najgorsze sa napady paniki tuż przed wejściem na salę lub w trakcie egzaminu - na tę okoliczność dobrze jest wyćwiczyć oddech i techniki kotwiczenia uwagi na czymkolwiek byle nie na egzaminie

U mnie dziś względny spokój pojechaliśmy całą rodziną w odwiedziny do dziadków i stamtąd chłopak zabrała córkę na spacer. Cały miesiąc siedziała nad książkami i nawet z chłopakiem się nie umawiała....wierzę że będzie dobrze:-)

A ja po wczorajszym wsparciu też się uspokoiłam....dziś złapię zapas nowych fluidów:-)

Dzięki wszystkim:-)

Annax nie bucz! Nie wolno

Ja córkę odprasowałam  hmmmmmm, chyba jednak z nerwów bo od lat tego nie robiłam /córce nie prasowałam/ kostiumik na krzesełku powiesiłam i czekam jak wróci...

Ja już nie buczę. Pozwoliłam sobie dwie godzinki temu - małej (20 cm wyższej ode mnie...)nie było wtedy w domu. Pojechała pocwiczyć mówienie prezentacji. Wróciła spłakana. A przeciez mówi dobrze.

Małgoś - "lęk wcześniej obudzony można łatwiej oswoić" - próbuję pomóc oswoić. Uczę paru technik, o których mówisz, staram się niezbyyt natarczywie podrzucić jeszcze kilka rad - ale w tym momencie juz chyba niczego nie przyjmuje. Musi dać sobie czas na opanowanie tych emocji.

No cóż - jestem, czekam, pełna gotowość pomocy i wspierania.

Wierzę, że będzie dobrze. Tylko ta wiara jakoś nie zakrywa w całości strachu.

Trzymajmy się więc - MATURALNE MATKI!!!!

pomaga jeszcze ...czekolada (jeśli lubi)  :-)

moja rok temu pożerała na każdy egzamin 1 szt. - za każdym razem musiała byc inna - a było tego z 8 sztuk chyba :-)

Moje maleństwo (nawet do ramienia mu nie sięgam) wpałaszował wszystkie ciasteczka com je pracowicie upiekła.

Teraz znów poszedł na spacer.

Moja córcia wróciła godzinę temu do domku i....zaczęła panikować, udało mi się ją uspokoić, teraz leży obok mnie i ogląda TV.  Troszke spokojniejsza:-)

Trzymajmy się matki!!!

Mój już po kąpieli i w łóżeczku.

Przeżyjemy. Nie ma innej możliwości.

trzymcie się.............

ale-

tak prawdę mówiąc....jak przypomne sobie swoją maturę.......

moja mama nie wiedziała, kiedy i co zdaję........

ale.....

(chyba juz nic więcej nie napiszę.........mam za rok to samo...)

i tak trzymajjjjjjjjjj

(nie w kwestii żołądka tylko nie przejmowania się)