Co racja

koniec - pojechali sobie:-)

a ja się z panią Martą jak te sieroty zostaliśmy bez was:-)

teraz tydzień sprzątania:-)

przekaż

taa.. a jak ja?

;-)

ba....

a ja

no jasne że nie zostawimy wyników pracy sobie

ale z tym efektem wprost to jest tak:

Decyzja

Raz rycerz Dreptak z Ciążyna po niebezpiecznej wyprawie
Wrócił do zamku i kazał upiec natychmiast dwa pawie,
A zanim się dranie upieką, rozkazał podawać kiełbasę
Z musztardą sarepską lub z chrzanem, atoli koniecznie z półbasem.
Następnie skrzyżował na piersiach obydwie mocarne pięście,
Przeciągnął się i pomyślał, że tak właśnie wygląda szczęście.
I przeszedł się wolnym krokiem przed rozpalony kominek,
I wtedy mu przyniesiono wyzwanie na pojedynek.
A w owym wyzwaniu pisało, iż Dreptak jest świntuch stary,
Bo splamił był cześć dziewiczą wojewodzianki Barbary.
Uszczypnął ją bowiem boleśnie, i to, broń Boże nie w liczko,
A przy tym mruknął lubieżnie: - Ciao, synogarliczko!
Więc narzeczony panienki czeka na niego przed borem
Z kopią, koncerzem, pancerzem, toporem i semaforem,
I mają się tam potykać godzinę lub nawet i dwie,
Do ostatniego oddechu, względnie do nagłej krwie.
...no, chyba żeby ten Dreptak, jak każe rycerska opinia,
Oznajmił całemu światu, iże jest podlec i świnia!
Przeczytał Dreptak wyzwanie, przez chwilę się zastanawiał,
A tu już tymczasem wnoszą pachnącą pieczeń z pawia,
I Zuzia, ponętna dwórka, kusząco oczkiem doń mruga,
Natomiast na dworze słota, wiatr i w ogóle szaruga...
...więc rycerz gotyckie okno otworzył szerokim gestem,
Wychylił się i zahuczał: - W porządku! Świnia jestem!!!
Zaczym nałożył bambosze i legł na niedźwiedziej skórce
Przy polędwicy z pawicy, denaturacie, bandurce i dwórce.
Zaś okrzyk z wieży poleciał po górach i po dolinach,
I każdy, kto go usłyszał, powiadał: - Też mi nowina!
Wiadomo, że Dreptak jest świntuch, co gwałci, szachruje i łupi!
...a narzeczony Barbary rdzewiał na deszczu jak głupi...

Marku

"Jesień idzie, nie ma na to rady" - jak pisał cytowany przez Ciebie Mistrz. Liście pozamiatać, kasztany i żołędzie pozbierać, pulower ciepły włożyć i na pocieszenie poczytać se inne jego wiersze, jak choćby ten:

List w sprawie polonistów

Polonista to nie zawód, lecz hobby,
Polonistą być - nie życzę nikomu.
Polonista po godzinach nie dorobi,
Choćby zabrał robotę do domu.
Polonista nie wędruje po mieszkaniach,
Nie odzywa się wchodząc ze dworu:
- Bardzo ładnie rozbieram zdania,
Czy jest jakieś stare zdanie do rozbioru?
Choćby szukał, racji i pretekstów
I tak zawsze pozostanie na uboczu -
Mniej się ceni analizę tekstu
Od banalnej analizy moczu...
Cera blada, na portkach łaty,
Rozmaite braki w kondycji,
Oświeceniem nie oświecisz sobie chaty,
Pozytywizm nie poprawi twej pozycji.
Poloniście sterczą chude żebra
Jak sztachety mizernego płotu,
Gdy się jeden raz u Zuzi rozebrał,
To się składał z orzeczenia i z podmiotu.
A jak inny zleciał kiedyś z ławki,
Bo był gapa wyjątkowa i niezguła,
To zostały zeń cztery przydawki,
Dwa zaimki i partykuła...
Polonista, niepoprawny romantyk,
Nie największym się cieszy mirem,
Ale ja mu - laury i akanty,
Ale ja mu - kadzidło i mirrę!
Ale ja go całuję w ramię,
Ale ja go podziwiam i cenię,
A ty przed nim na kolana, chamie,
Cały w złocie i volkswagenie!
Bo jeżeli jesteś i ja jestem,
To dlatego, że stojący na warcie
Polonista znużonym gestem
Kartki książek wertował uparcie
Za kajzera i za Hitlera,
I za cara, i za innych carów paru,
I dlatego właśnie nie umiera
Coś ważnego, co nazywa się Naród.
Więc zamieszczam na końcu listu
Ja, satyryk, błazen i ladaco,
Zdanie proste: - Kocham polonistów!
Rozwinięcie zdania: -
... bo jest za co!

PS. Dodam od siebie: odwaliliście w niewielkim zespole ludzi, mrówczą, efektywną, choć przecież nie zawsze efektowną dziubaniną, kawał WIELKIEJ ROBOTY. A ja wiem co mówię, bo coś tam o robieniu takich konferencji wiem. Dlatego, "gdy emocje już opadną", gdy kasztany będą pozbierane, gdy wszyscy odmeldują się już w swoich chałupach, wówczas przyjdzie pora podsumowań. A teraz wiesz co? - napij się ze mną piwa. Wszak w Olsztynie nie mieliśmy na to ani krzty czasu!

Pozdrawiam ;)

piwa ok:-)

innego dziś nic więcej nie porobię;-)

Polonista ze mnie nietypowy

Pozdrawiam Marku

Ryba psuje się od głowy!

Jak sam Szef zaśmieca, to ja też oddam się swojej ulubionej czynności, czyli zaśmiecaniu.

Z pamiętnika …

22.- 23. 09.2004 r.

Jaaadę. Ślubny zapakował do wieczorem do pociągu. Przedtem oczywiście udzielił setek rad, sprawdził, czy mam bilety, komórkę, przepytał z trasy podróży, nakazał składać telefoniczna relację.

Podróż bez emocji, tylko nocą dwukrotnie ktoś wchodzi na trasie i pakuje się na swoje łóżko.

Świta.

Przed Warszawą telefon od Rzewy z informacją o wypadku. Obie ( w tym Ewa H.) całe. Uprzejmy konduktor nie wyrzuca mnie na Centralnym, jak stoi na bilecie, tylko pozwala jechać na Wschodni. Stamtąd mam pociąg do Olsztyna.

Na dworcu w Olsztynie szukam gorączkowo mapki od Szefa. Zapomniałam. No, myślę z satysfakcją, o wszystko zapytałeś, tylko nie o najważniejsze. Teraz to na pewno się zgubię.

Koniec języka za przewodnika. Uprzejmy olsztynianin wyjaśnił jak dojechać. Nawet głupi by zrozumiał, a co dopiero ja ze swoim uszkodzonym genem orientacji.

Coś mi dokucza, ale jeszcze nie bardzo wiem, co. Swędzą usta, kłuje, piecze.

W hotelu sprawdzam, z kim Tata mi każe spać. Nazwisko podane przez recepcjonistkę nic mi nie mówi. Mam nadzieję, że paląca. I do tego z OSKKO.

Pokój bardzo ładny, przestronny. Po kąpieli już wiem, co mnie męczy. Zaatakował mnie wirus Herpes simplex. Pierwsze kroki po wyjściu z hotelu kieruję do apteki i kupuję maść. Przeglądając się w  oknie wystawowym, nakładam ją na bolące miejsce. Taka wysmarowana będę paradować przez następne dni. Wyglądam, jakbym toczyła pianę z pyska. Eee, co mi tam. Przecież babcia zawsze mówiła, że zdrowie najważniejsze…

W I LO na miejscu już Jerzyk K. i panie z OSKKO. Pierwsze powitalne całusy. Rozkłada się biuro. Potem Rycho, Mama i Tata. Plączę się bezproduktywnie, więc zaganiają do roboty. Potem zaraz i AnJa, Gabrysia i inni. Pani Marta z Biura OSKKO wygląda jak aniołek. Ale ile w niej energii !.

Po rozłożeniu materiałów na krzesełkach już wiemy z Gabrysią, że należy zająć miejsce w pierwszym rzędzie. Inaczej kolana musiałybyśmy trzymać przy uszach. Wszyscy już siedzą. Zapraszamy na wolne miejsce AnJa. Odmawia i dodaje złośliwie: Dzisiaj fotografują od trzeciego rzędu.

Zaczęło się tradycyjnie. Powitania, zagajenie, wystąpienia. Rycho lekko podenerwowany, bo pan z MENiS ciągle w ruchu, krąży po scenie i R. nie może mu zrobić zdjęcia. Pani D. Igielska z MENiS jak zawsze bardzo rzeczowa i kompetentna. Nawet protez w postaci folii

i prezentacji nie potrzebuje. Słucham jej z prawdziwą przyjemnością.

Oj, cosik mnie dręczy sumienie. Pani Igielska trafia w samo sedno,

mówiąc, że to dyrektor pisze ocenę dorobku zawodowego, więc własnym podpisem i autorytetem poświadcza, że wszelkie działania nauczyciela w okresie stażu wpłynęły na poprawę jakości pracy szkoły, a więc służą uczniowi i wpływają na jego rozwój. Obiecuję

sobie, że po powrocie jeszcze raz dokonam analizy planów rozwoju zawodowego i częściowych sprawozdań moich nauczycieli.

W przerwie (dla mnie na papierosa) uściski i buziaki powitalne ze znajomymi z OSKKO. Poważne rozmowy i żarty. O! Jest i Leszek od ujednolicania i pozdrawiania, i Roman G, którego czytam z zainteresowaniem i Helena S., i Agabu,  nieznajomi i nowalijka, która stoi nieśmiało z boku, więc proponuję, że nauczę ją palić papierosy.

Około 21 przyłączam się do grupy wędrowników idącej zwiedzać Stare Miasto. Nagle zaczął padać deszcz. Wyciągamy parasole.

Dlaczego włożyłam te cholerne obcasy?. Bolą mnie nogi. Jutro kupuję tenisówki !.

W końcu ktoś zadecydował, że czas na przystanek. Wdrapujemy się na najwyższe piętro przytulnej knajpki. Ewa H. wyrzuca parasolkę do kosza na śmieci. Ktoś zdradza tajemnicę: Ewa po każdym deszczu wyrzuca parasolkę. Zamiast suszyć, kupuje nową. Zamawiamy piwo. Ewa z Rz. i Ewa H. poprzestają na napojach niealkoholizownych. Wstrząs powypadkowy?.

Pytam z pretensją Ani B. A gdzie rogaliki ?!. Ania, niezrażona moim brakiem taktu, zaczyna opowiadać o mistrzostwie kulinarnym Rzewy w m.in. pieczeniu faworków. Spoglądam na Ewę H. (od aniołków). Wygląda blado, łyka przepisany jej antybiotyk, ale sypie żartami.

Z Bogną mamy wspólny tematy.

Po pierwsze: jesteśmy palaczkami (Bogna pali jakieś cieniutkie białe), obie bardzo lubimy Zgredka (zresztą nie tylko my). I Adam S. Porozmawiałyśmy sobie. Nie znałam Bogny wcześniej. Ma  cudowną cechę: potrafi zobaczyć człowieka w osobniku, który ją publicznie upokorzył. W dodatku mówić o nim dobrze. Panie Adamie, niech Pan nie zmarnuje szansy. Od Bogny można się wiele nauczyć…

Ewa Halska zarządza odwrót. O, nie!. Jeszcze nie ma dziesiątej i już do łóżek ?!!!. I to po jednym piwie?. Ale władzy trzeba słuchać. Grzecznie zbieramy manatki.

Po drodze gubię identyfikator.

W pokoju uśmiechnięta Basia. Kurna, niepaląca, bo nie czuję dymu. Ale z OSKKO. Leży w łóżku i przerzuca programy (kilkadziesiąt). Cieszy się jak dziecko, bo dawno nie miała okazji, jak każdy utyrany dyrektor, obejrzeć telewizji.

                                                     Ciąg dalszy może nastąpi. Do moich  bliskich spotkań             

                                                      trzeciego stopnia z PKP jeszcze daleko.

                                                          Powyższy materiał powstał na podstawie własnych

                                                         obserwacji, informacji z drugiej ręki, plotek…

                                                         Nie mam czasu na wygładzanie. A zresztą po co?.

                                                        Włączcie się, wspólnie napiszmy pamiętnik z Olsztyna.

                                                       Coś się Tacie za tę katorżniczą pracę od nas należy.

ale się czyta!

Ewo, jeszcze!

:)))))))))))

:-)))))

strasznie fajnie :-)

Ewo

jeszcze....

Wiesz przez chwilę poczułam się uczestnikiem tych wydarzeń. Pozdrawiam po Leszkowemu :)

;-)))

:-)))

Anja- robal był rozpijany w sobotę o 15:-))

Nikogo juz prawie nie bylo... i zapewniam- swinstwo rzadkiej urody i nadziei na przyzwyczajenie nie ma, bo na koncu jeszcze gąsienica;-)) Ciągle się balam, ze mi miedzy zębami strzeli:-)))

A co do noszenia... napracowlismy się- wielu nas takich było, trudno- nikt nie mówił, ze z nami jest latwo;-)))

:-)))

AnJa

:)

:)))

Zapewne tak.

Uśka byłaś w Olsztynie?

:(

Nie mogłam, bo szkoliłam się w Krakowie. Ale bardzo chciałam...

A Ty byłaś ?

Ja się wprawdzie nigdzie nie szkoliłam, ale też byc w Olsztynie nie mogłam.

Z ogromnym więc zainteresowaniem czytam wszystkie wspomnienia uczestników.

Hotel Relaks - number one.

Choć do mojego Milcza jedzie się z 8 godzin, to pierwsze wrażenie po powrocie jest takie, że Olsztyn to piękne miasto. Dyrektor nie dał co prawda zbyt duzo czasu na poznanie jego uroków, ale to co było też wystarczy....

Imponujące centrum konferencyjne!!! Kosmos.

Jako uczestnik 1 grupy z dumą podkreslam bardzo merytoryczną i najdłuższą ze wszystkich dyskusję (doskonalenie)

Jako uczestnik szóstej konferencji (chyba już weteran??) opowiadam się zdecydowanie za 3-dniowymi obradami. To był strzał w 10.

No i ciekawostka folklorystyczna - do jednego z popularnych alkoholi dołacza się w Olsztynie środek na komary - jesienią!!! 

Pozdrawiam

:-))

przypomina mi się mina Piotrka i wymienione z nim nasze spojrzenia na rzeczonej grupie 1 - gdy uczestnik z OP wygłosił potępienie decentralizacji ponieważ: "decentralizacja jest zła dla systemu"

ponadto: "rozrózniamy decentralizację pozytywną i negatywną";-)

:-)

no

ale 1/3

Ciąg

dalszy relacji będzie wówczas, gdy dojdę do siebie po przeczytaniu wątku Maryśki. Do mnie najbardziej przemówiło Małgorzaty P. w pysk. Tylko, że ja zafundowałabym sobie tę przyjemność w stosunku do mamusi, która wyhodowała małego chama. Mocno się musiała starać. A poza tym straciłam wenę twórczą po przeczytaniu niektórych  dyrdymałów psudopsychopedagogicznych. Strzeż, Boże, dzieci przed takimi dyrektorami i nauczycielami.

Ale ... znaczy, że co, Ewo?

?

Nie do mnie należy ocena. Maryśka napisała o swojej nauczycielce: jest uosobieniem dobroci i łagodności. Może dopowiadam bezradana wobec chamstwa ?. I co, dlatego napiętnować i zwolnić?. Jaki wysłałaby wówczas sygnał do pozostałych uczniów, do rodziców?. Róbta co chceta, bo awantura i postraszenie sądem spowoduje, że się ugniemy. A nauczyciele?. Oni muszą pracować z poczuciem, że mają mądrego, odważnego szefa, a nie tchórzliwego oportunistę. No chyba, że taki dyrektor zafunduje swojemu gronu strój służbowy w postaci przezroczystych koszy na śmieci.

Ewo,

Po pierwsze - nie ten wątek.
Po drugie - moje pytanie było żartobliwe i odnosiło się do ostatniego zdania w poście #292.

I co z tego?

robal