Wiesz, napisałeś - " ale on nie jest normalny"

Myslę, ze najwazniejsze jest to, ze pozwalasz mu na to aby "żył jak normalny". I chyba o to chodzi.

Witam w kolejnym...

dziękuję

za życzenia, ale ja obchodzę urodziny. Uśmiech zawsze mile widziany, a jeszcze "myśl z uśmiechem" ;-))

Staram się cieszyć życiem, czy patrzę w lustro czy też nie :-))

A syn, który mówi: "Tata! Mama! Jesteście kochani… Dziękuję wam!!!"
To wspaniały syn i dobrze wychowany, a nie tylko "chowany.

U nas rozróżnia się dzieci "wychowane" od "chowanych", a tych "chowanych" jest ostatnio jakby więcej.

Miło cie czytać Krzysztofie... i wiesz zazdroszczę ci tych wakacji techno. Dałabym wiele aby i mój syn mógł tak jak twoj być wśród "normalnych" nawet za koszt 2x 50...:-( Kurcze...

Spędziłam ostatnie kilka godzin z moją siostrą, która bardzo chce mnie zrozumieć i się stara i doceniam to .... ale tak trudno nam się zrozumieć. Ma zdrowe dzieci - statystyczne życie. Chce mi pomoć ale ...jak? Czuje, że ja mogłabym jej pomoc...ale jak?

Oddajmy siebie w całości
nie jako równowartość,
ale po prostu dlatego,
że nie mamy nic więcej.
Augustyn z Hippony

Karolino...

To trudne i bolesne słowa...

Zazdrościsz mi, ja zazdroszczę innym...

Myslę, że to nie w tych kategoriach.... Za 100 lat NIKT z nas nie będzie miał ani problemów ani uczucia zadrości...

Piszesz o Siostrze, że ma "statystyczne" życie... Nigdy nie wiemy co będzie za chwilę - dlatego musimy (?), powinniśmy radować się chwilą daną nam teraz...

Usiądź z Siostrą i po prostu bądźcie razem... Ogarnijcie się wzajemnie myślą serdeczna (niektórzy się śmieją gdy coś takiego piszę, ja jednak ustawicznie doświadczam efektywności tego "ogarniania myslą" i wierzę w nią...)...

w sprawie normalnych ....

dokładnie myślę podobnie..... czy tacy istnieją? Świat lubi etykietować i układać w szufladki - ja tego nie znoszę i jakby na przekór i ku rozczarowaniu "normalnych" potrafię w każdym znaleźc coś. ;-)

Nie robie tego złośliwie ani nachalnie - po prostu wiem , że tak jest i zostawiam to dla siebie

Pozdrawiam optymistów i kandydatów na optymistów :-)))))))

23 DZIEŃ :)))

Przed chwilą

ani śmiać się, ani płakać

dobre cechy

Macie rację...

"NASI" górą  !!!!! :))))))))))))))))

Fakirze pohukujący...to dla moich ino dolina?

Amrek :)))))

Kolejny dzień

hm, to ok,

skoro nieco miejsca zostanie na szlaku;-)

Będziesz w Toruniu? Bliżej mi do Poznania :-), jestem sympatykiem Stowarzyszenia, Fakirze.

A ta komórka, co to Ty o niej, do cieszenia się może i jest, ja tam nie wiem... i puzzlem w Twoim co dalej?

Powiedz, czy w Polsce w ogóle istnieją domy, w których lżej i umiarkowanie upośledzeni żyją - korzystając z pomocy opiekunów - bardziej podmiotowo, z maksymalnie wyzyskanym minimum odpowiedzialności, ktore mogą na siebie wziąć, tak trochę, jak w rodzinach zastępczych - tylko z dużymi dziećmi, na które ktoś stale baczy, bo to jego praca? Nie tak, jak w DPS- sach, wiesz. 

Twój syn z komórką, Krzysztofie, jest ikonką bezmiernej bezbronności. Chcesz go chronić, ale nie potrafiłbyś wyobrazić sobie wszystkich zagrożeń, tym bardziej na wszystkie go przygotować. Choć diablo byś chciał, wiesz, jak bardzo niemożliwe zaspokoić pragnienie - i nie czuję, słuchając  Cię, że to stan, który nadaje się do kojącego opiewania: codzienna ruletka mimo żmudności na pozór udanych treningów zachowań społecznych. Nie dostrzegam  podobieństwa w porównaniu z dziećmi, które z czasem jednak dorastają - czymkolwiek by ich dorastanie było, rzadko kończy się na nagiej ufności. Ufność tyleż piękna, co niebezpieczna, bo wyzbyta dorosłej logiki. Karkołomna trudność do rozwiązania. A może się mylę? 

Kiedyś znajoma dopadła swego normalnego synka w chwili, kiedy właśnie leżał na podłodze i wyciągał jęzor do gniazdka elektrycznego. - Co ty wyprawiasz? - zmokła matka ze strachu, gdy jej zamajaczyło, jak dzieciakowi włosy iskrzą i stają dęba. - Mówiłaś, że nie wolno dotykać palcami kontaktu - nabzdyczył się i przypomniał jej mały. Tja.

Czy się mylę, czy nie, dobraMoc
i witaj, jeśli zasnąłeś;-)

Ag

Amrek, Jola...

Witam - optymistyczni ;-) (klawiatura chciała mi wskoczyć na optymalnych - hihihi - na szczęście nie mam z tym nic wspólnego ;-))

Fakirze - pewnie, że przeżyjemy i nasze dzieci również. Tak wspaniale byłoby aby świat z naszgo przezycia coś miał dla siebie. Często pisząc tu o sytuacjach dzieciaków niepełnosprawnch dotykam tych "pełnosprawnych" z nadzieją, że każdy jakaś cząstkę dopisze do siebie.

Ufam, ze tak jest.

Ufam, że jak rozmawiam z siostrą i koleżankami o mleku, słodyczach i ruchu, ktory dotlenia - to one nie mysla, że to ich dzieci nie dotyczy. Ufam, ze jak mówię o kiepskim wejściu na pocztę czy do banku - to każdy widzi siebie i czuje, że to może być dla niego bariera.

Ufam i gadam.

Czasem jestem tym przemęczona a momentam mam siłę aby się nie zamykać i gadać i gadac ;-)

A dzis.... upał, czekam na telefony w moich sprawach ubezpieczeniowych - niech się to wreszcie skonczy pozytywnie..ba.. inaczej być przecież nie może ;-)

Do tego co napisałeś - nic dodać, nic ująć...
aś, fakirze, - aś, ja samiczka ;-)

A jednak trzeba być dobrej myśli, nie? Przeżyliśmy tyle, dalej też przeżyjemy... A antycypować zagrożeń chyba nie wolno... Inaczej - zostaje jeno sznur i wieszatiel...
hah, no tak, widzisz, nie opierzyłam się nocą, jak wredna baba kruk. Ani mi sznur jako opcja nie zadyndał i tiutiurlikanie też nie chce przylegać do świata, który pokazujesz w odsłonach. Toć wiem, że przeżywasz;-) Spojrzałam w to, co mówisz i uzmysłowiłam sobie, że właśnie nie sposób żyć jak w oblężeniu, choć  taka paranoja aż do zasapania wydaje się rozumową konsekwencją odpowiedzialności. A nie jest ;-)

Zastanawia mnie od dłuższego czasu, Fakir, jak nazwać ten rodzaj ufnego odczuwania, żeby jego pożytki przeniknęły w uprawnioną kulturę inaczej niż wartość z obrzeży, niemerytoryczny luksus świergotu o niczym, fanaberia zdziczale rozpoetyzowanego ducha, zjełczały idealizm lub survivalowa konieczność dla rodziców niepełnosprawnych dzieci, taki gatunek akrobacji/ewolucji umysłu po to, żeby przetrwać bez sznura i psychotropów.

jeżeli Problemem jest chyba wykonanie niewykonalnego - czyli wyuczenie (wyćwiczenie? rozwinięcie? udoskonalenie?) umiejętności przewidywania... Abstrahowanie, uogólnianie - czyli to czego się właśnie nie da zrobić.
to czy nie bardziej wykonalne jest ćwiczenie umiejętności przewidywania u niespecjalnych?

Pamiętasz, wspominałam o tej dla oczywistej Ciebie - a dla mnie nieoczywistej - zmianie u opiekunów prędszej, głębszej i trwalszej niż u specjalnych. Kiedy ich opiekunowie chcą opowiedzieć, co pojęli, słowa przestają im sprzyjać: topornieją, narowią się, scukrzają. - To nie tak, to jeszcze nie to - supłają się tłumacze niemożliwego. 
Zachowałam wariacką ufność w moc słowa ;-), dlatego czasami mi się myśli, że specjały w realu pilnie potrzebują sprawnego tłumacza, Fakirze...Specjały nie mają ludzi, którzy umieliby ich przełożyć na język powszechny, dlatego niejasne jest, kto od kogo i czego - i dlaczego miałby się uczyć.

pozdrawiam, Ag

Amrek :)))

Nasze dzieciaki żyją (ze wszystkim co się z tym wiąże i wynika) w wierze rodziców, opiekunów - powiedział fakir i rozejrzał się, czy go po wyznaniu zoślą i ześlą do modlitewnika; i wtedy jego zdanie zaczęło wyglądać nieco inaczej;-)

Nazywasz wiarą, powiadasz, Fakirze...No właśnie, a jaki przekład dla wiary w miejscach, gdzie mówienie o niej klasyfikuje się jako źle widzianą fikuśną egzaltację? 

Tłumacz... Fakt i prawda...
Ale - jak?

"...czy nie bardziej wykonalne jest ćwiczenie umiejętności przewidywania u niespecjalnych?...".
Na to muszą odpowiedzieć nauczyciele owych...
Ja to widzę niespecjalnie...

Dlaczego? Niespecjalnie, bo nie wiadomo, czego uczyć? Czego dokładnie uczyć dzieci, żeby gdy dorosną, nie wzdrygały się na wzmiankę o Bogu i śluzie, i bez zmieszania patrzyły na wózek? Co to jest? Jak nazwać, żeby zagadało z racjonalnym skutkiem?

Zanim jak - co? Ty to wiesz? Z wierzchu nasza rozmowa wkurza jak dzielenie włosa na czworo: wściekle niemerytorycznie rozmawiamy o poszerzaniu widzenia, czyli klepiemy od rzeczy, w dodatku publicznie, mizdrzymy się, hydeparkujemy, znaczy...i to bez wódki, która by cokolwiek wyjaśniła

:-) 

Tłumacz... Fakt i prawda...
Ale - jak?  Ba, może ktoś tu wie, jak?

No nic to, idę w real, dobrego wieczoru all

Amre'czko

och, nie,

nie myślałam o obłudzie. Zamyśliłam się tylko nad tym, jak inaczej wygląda Twoje zdanie o wierze, gdy Irving w tle robi za stracha na fakirów. Mniejsza o to. 

kolorowych snów tym, którzy ich chcą

Agnieszka

Srebrne wesele...

dobra wiadomośc..jest dla mnie autko - takie jak chciałam - zobaczę je we wtorek - jedno ubezpieczenie już na koncie, jeszcze ciut...i problemy prysną......;-))) musiałam się podzielić tą radością....

upał zniosę...;-)

Życzę wszystkim dobrych wiadomości dziś !! ;-)

Jak dobrze, że ktoś się cieszy:-)))

Pozdrawiam z samego środka upalnego dnia - wlaśnie podpisałam protokół odbioru robót malarskich ... Może nawet troszkę na wakację sobie pójdę..

Do 5 sierpnia- mam komisję :-)

To już.... 26 dni :)))

No...

Ty przeczytaj zgredko

27!

Fakir, paskudo

Nooooo :)))

27= dwudziesty siódmy dzień SPEC-jałów :(

:)))))

Jestem optymistą...

Nie może łamać palców...
Musi zrozumieć...

Ńe morze uamaci palcuf móśi zrozómjedź...znaczy móśi uamadź guowe ;-) uparćóh (pograsejowaci by - to upau_ty czuowjek) s ćebje fakiże

ćenistego dnja ći i all, ide(ę) se w siw_jad, hm, ńe, w siw_ja_ty?
agńeszka

I jak tu...

a bońć,

f konicó dlaczego fakiruf na rufie ma byci wiencei nisz na dziobje? ;-) zawodowe uamańe serca fakirom byuoby mrocznom profesiom, jagby rzyfcem wyientom z fantasy

no, ópaó zelrzau, końec siesty, myk <i zńikua> :-)

Od tych upałów

Teraz nadszedł już ten

;-)

ok, ok

Wstanę i pójdę, pójdę, gdzie wyspa Innisfree,

I będzie tam lepianka z gliny i z witek wierzb

Fasoli dziewięć rzędów i ul; i każdy z dni

Brzęczenie pszczół wypełni aż po zmierzch.

 I będę sam, i będzie spokój – bo on jak miód

Sączy się z chmur poranku na łąki, gdzie dzwoni świerszcz;

A noc to migot gwiazd, a dzień to biały żar wód

A zmrok – jaskółczy puch, królicza sierść.

Wstanę i pójdę, pójdę bo słyszę dzień i noc

Plusk fal o brzeg jeziora, puls mojej własnej krwi,

I nad szarością ulic wciąż woła mnie ten głos

I chce bym szedł, bym szedł do Innisfree.

(W.B.Yeats)

Już 28 dzień !!!!

Kolejny już - 29 dzień

można by pomyśleć

że wszyscy milczeniem uczcili początek sierpnia, nabrzmiałego od wspomnień i rocznic...
Pewnie niektórzy zamyślili się nad zbliżającą się rocznicą programu "T4".

do Fakira2

Codziennie zaglądam tutaj, by sobie przypomnieć i ponownie przeczytać Twoje słowa:
#494 "Cieszmy się że mamy coś do zrobienia :))))", "Pamiętaj - nigdy, przenigdy nie jesteś sam -:)))))))))
Jest ktoś, kto o tobie myśli...", "Każdy dzień ma swoją tajemnicę...
Ten także...
Tą tajemnicą jest: Bądź dobry nawet dla tego, który jest dla ciebie wredny.......".
#496 "Tą tajemnicą jest: Bądź dobry dla każdego....... I módl się (w tej wierze, w której żyjesz) szczególnie za tych , za których się już nikt w żadnej wierze nie modli...."
#497 "Tą tajemnicą jest: Bądź po prostu dobrym człowiekiem..."

Nie wiem jak innych, mnie podtrzymują te słowa na duchu, dodają sił do dalszej działalności, tej zwykłej, codziennej...

zbyt małą mam wiedzę

na temat pracy z dziećmi "sprawnymi inaczej", by brać udział w każdej dyskusji.

Pamiętaj: Jest ktoś kto zawsze przeczyta Twoją wypowiedź i zastanowi się nad tym co napisałeś. Jest ktoś komu Twoja wypowiedź jest potrzebna. 

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających SPECJA-łów.