W edukacji szkolnej mówi się coraz więcej o rozszerzaniu przygotowania informatycznego ucznia w powiązaniu z dbaniem o wartości etyczne, estetyczne, sportowe, uczenie się dla przyjemności, możliwości konwersacji, wyrażanie swej ekspresji na różne sposoby, słowem połączenie ze  świadomym duchowym rozwojem człowieka. Jednocześnie często dbałość ta kłóci się z tym co dostępne jest dla ucznia poza szkołą.

Jak to pogodzić we współczesnej szkole? W dobie społeczeństwa informacyjnego musimy dostrzegać wszelkie społeczne konsekwencje jakie niesie za sobą dostęp do komputera i Internetu, w szkole i poza nią, a przytaczając słowa za Barbarą Kędzierską i Ryszardem Tadeusiewiczem z artykułu „Informatyczne przygotowanie nauczycieli - edukacyjny slogan czy niezbywalna konieczność realizowanej reformy?” - „Trzeba - szczególnie w procesie edukacyjnym - uważać, by coś, co powinno służyć i pomagać, nie stało się celem samym w sobie, przedmiotem kultu lub psychicznego uzależnienia.”...

To początek mojej ankiety, której tematyka dotyczy internetowych e-pamiętników na temat których toczyła się tu na forum dyskusja. Dziś kieruję ankietę na ten temat do Was, drodzy Forumowicze, z serdeczną prośbą o jej wypełnienie i przesłanie na mój adres zwrotny.

Ankietę umieściłam w wymianie plików, w dziale - Ankiety.  Przeprowadzam ją w celach badawczych, w ramach doskonalenia zawodowego.

Pomysł tkwił we mnie już od jakiegoś czasu. Od pewnego momentu urealniam go... Mam nadzieję, że spotkam się z Waszym zrozumieniem i życzliwością. Czekam na maile w  nadziei na ankietowe zapchanie mojej skrzynki pocztowej.:)

:)

ps.

Przy okazji, z zainteresowaniem moje poczynania dotyczące tej tematyki obserwuje mój syn. Sam jest blogowcem, o czym Wam już kiedyś wspominałam. Nie ukrywam, że i z jego powodu postanowiłam zająć się e-pamiętnikami...
Paweł poprosił mnie dziś o możliwość włączenia się do dyskusji, którą kiedyś toczyliśmy tu na temat blogów. Chciał zaprezentować Wam swoją opinię na ten temat, opinię z pozycji młodego człowieka. Z pewną nieśmiałością;) zapraszam do powrotu wątku: Uczniowie piszą blogi...

Pozdrawiam:)

Dziękuję Doroto:)

i czekam na kolejne:)

Nie Wiktorze, to nie w sprawie awansu. Dyplomowanie mam już dawno poza sobą.

Praca badawcza, którą podjęłam jest moją formę doskonalenia zawodowego, której zakres merytoryczny będzie poddany wnikliwej analizie przez prowadzącego ją  promotora. Poza tym, oprócz OSKKO, należę do Stowarzyszenia Nauczycieli Technologii Informacyjnej. Naszym celem jest tu poszukiwanie różnych form praktycznego stosowania TIK w szkole.

Moja praca jest więc połączeniem tych dwu elementów, zmierza w kierunku poszukiwań różnych praktycznych rozwiązań dydaktycznych w zakresie stosowania TI w szkole. No tak jakoś mi to wychodzi, tak lubię...;)
Być może te poszukiwania staną się na tyle owocne, że będę mogła je Wam tu z przyjemnością przedstawić.

A w zakresie TIK jest wiele do zrobienia i różne są drogi…

Nasz system edukacji trochę jakby nam skostniał w zakresie TI, trochę zniewolił się swoją niemocą z różnych przyczyn, aczkolwiek stara się w jakiś tam sposób podążać za zmianami, jakie niosą sobą technologie informatyczne i informacyjne.

Zapewne w szkole nie uda się dotrzymać kroku w posiadaniu jak najnowocześniejszego sprzętu, nie zdołają tego dokonać nawet obiecane środki unijne, ale można dokonać wielu zmian w zakresie praktycznego stosowania TIK, z tymi możliwościami jakie mamy już do dyspozycji. W każdym bądź razie ja mam nadal taką nadzieję.

Aktualnie poprosiłam Was o wyrażenie swej opinii na temat e-pamiętników. Wasze opinie i ewentualne wypełnienie ankiety bardzo pomoże mi w rozpoznaniu problemu. Równocześnie z ankietą dla dorosłych badania przeprowadzam także wśród młodzieży gimnazjalnej.

Jak zauważyłam w toczących się dyskusjach na forum, temat blogów wywołał różne reakcje. Cieszy mnie każda z nich, bo w pewnym stopniu wyraża Wasze zainteresowanie tematyką. Zresztą zawsze tu tak bywa.:)

Wszystkie opinie i uwagi są dla mnie bardzo cenne i będę brała je pod uwagę w swej pracy. Oprócz wypełnienia ankiety i przesłania jej do mnie, proszę także o uwagi, jakie nasunęły się Wam w związku z przedstawionymi pytaniami.

Wkrótce poproszę Was jeszcze o wypełnienie kolejnej ankiety, z zakresu TI, ale już niezwiązanej z blogami. Mam nadzieję, że biuro OSKKO także ustosunkuje się do niej  pozytywnie. J Marku, Asiu – dzięki.:)

Pozdrawiam:)

też nie czytam.i ...

Reniu

też się zabrałam, ale jest bardzo pracochłonna -stąd pewno brak odzewu

 :-)

rozumiem Was..:-)

ankieta jest półotwarta, stąd i więcej Waszego zaangażowania..

sporo informacji o blogach jest w samej ankiecie... więc nie czytający blogów mogą trochę wczuć się w klimaty... Majka:) dasz radę:)

anja, jeszcze prościej?;)))

no.., ten tego.., weekend nadchodzi.., to może tak trochę po blogowemu... ;-)

a ja cierpliwie poczekam aż napełni się skrzynka:-)

noo? odwagi Kochani! :))

Renatko wypełniłam :-)

Ufam, że nie jest jeszcze za późno i się na coś przydam.

W sam raz Karolinko:) dziękuję Tobie i tym, którzy już mi przysłali i zamierzają dopiero przysłać.:)

Ślijcie, ślijcie, czekam cały czas:)

...choć w najbliższy weekend będę gdzie indziej, ale hm.., ankiety dane do rąk własnych też mile widziane;)))

Czytając Marka przed chwilą w innym blogowym wątku stwierdziłam, że nie mam nic do stracenia...;)

Podnoszę swój wątek jeszcze raz.:-)

Otrzymałam od Was 3 ankiety.. słownie trzy. Burzy to trochę moje plany strasznie, bo marzyła mi się zapchana skrzynka.., porządna analiza Waszego podejścia do tematu..,  no ale cóż, jakoś sobie poradzę.:-)

Cieszę się natomiast, że blog staje się nie tylko zwykłym internetowym miejscem obwieszczającym światu jakieś przeżycia autora, ale także przyczyną spojrzenia na ów świat oczami innych i może wzbogacić tym także i nasze pedagogiczne podejście, bardziej twórcze, otwarte w stosunku do wczorajszego dnia...  No, może to trochę górnolotnie powiedziane, ale tak uważam i takie podejście mnie interesuje.

Pozdrawiam:-)

Sęk w tym Renatko, że prawdopodobnie większość z nas nie czyta blogów, a Tobie chodzi o porządną analizę naszego podejścia do tematu. Ściągnąłem ankietę bezpośrednio po zamieszczeniu jej przez Ciebie w wymianie plików, ale na większość pytań odpowiedziałbym, że "nie wiem" lub "nie czytam" czy też "nie mam nic przeciwko".

Jesteśmy pokoleniem, dla którego pamiętnik był czymś w rodzaju spowiednika, konfesjonału duszy własnej - milczącym w pełnym zrozumieniu i współprzeżywaniu - przyjacielem. W brulionie głęboko ukrytym przed wścibskim rodzeństwem spisywaliśmy istotne dla nas wydarzenia lub oddawaliśmy się najskrytszym intymnym wyznaniom. Relacja, improwizacja, twórczość i spowiedź. Tylko niewielką część pamiętnikowych wyznań byliśmy w stanie zdradzić innym lub zawrzeć w listach do kochanych osób. W najblizszym otoczeniu, a więc w szkolnej ławie, takich osób zwykle było niewiele lub w ogóle. Znaliśmy ich zanadto "dobrze", byśmy mogli ryzykować ujawnienie swego wewnętrznego życia.

Nasze zeszytowe pamiętniki funkcjonowały w świecie wyraźnie podzielonym na rzeczywistość zewnętrzną i naszą własną-wewnętrzną. Adresatem wyznań był sam pamiętnik, jego wewnętrzny duch stworzony przez nas samych - nasze ciche ja.

Adresatem intenetowych blogów stał się anonimowy odbiorca funkcjonujący jakby w "trzecim świecie", w świecie będącym tworem, w którym nie ma wyraźnego podziału na rzeczywistość zewnętrzną, wewnętrzną i wiurtualną. "Ja" blogowego nadawcy oczekuje na opinię, na ocenę odbiorcy, a więc już tylko z tej przyczyny wypowiedź blogowa różni się znacząco od "starego" pamiętnika..

Wiesz co? Ja chyba tę ankietę jednak wypełnię;-)) Pozdrawiam i przepraszam za powyższe krochmalenie. :-)

ankieta