Wszystkim, którzy są zestresowani oraz miłośnikom przeszłości na pociechę:)))

Tak przy okazji. Może ktoś ma jakieś informacje o Romanie Jaszczaku, który po roku 1950 (około) wrócił do Warszawy i chyba dalej tam pracował, wraz z żoną, w szkole?

„Dnia 27 listopada 1945 r. między ob. MW, burmistrzem, a nauczycielstwem zaszedł przykry dla nauczycielstwa i obrażający go wypadek – incydent. Zarząd gminy w osobie burmistrza przydzielił podwody dla nauczycielstwa do S. na szczepienia przeciwtyfusowe. Przed samym wyjazdem nauczycielstwa burmistrz, bez żadnych podstaw, podenerwowany, kazał nauczycielstwu zejść z bryczek, a furmanom jechać do domu”.

Władze szkolne, mimo najszczerszych chęci nic pomóc nie mogły tak szkole, jak i nauczycielstwu. Władze administracji ogólnej do szkoły odniosły się biernie. Ob. Starosta powiedział dużo pięknych słów, dużo obiecał, nic nie dał. Zarząd Gminy w osobie ob. MW, burmistrza, do szkoły i nauczycielstwa odniósł się niechętnie, a nawet wrogo. Na żądanie p.o. kier. szk., by przydzielił woźnego do szkoły odpowiedział:”Kierownik sam może sprzątać, bo teraz jest Polska demokratyczna i wszyscy muszą pracować”, jakby praca nauczyciela nie była pracą.

Warunki żywnościowe nauczycielstwa, mimo tego, że jest po żniwach, bardzo ciężkie. Żyją z tego, co dostają na kartki, t.j. 12 kg chleba, 0,5 kg cukru, proszek do prania i 1 kg marmolady. Za całomoesięczne pobory mogą kupić sobie 3 kg masła lub 300 papierosów. Brak jest wszystkiego (mąki, ziemniaków, tłuszczów) – nauczyciele cierpią głód. Brak jest też opału, brak ubrań i nie ma za co tego wszystkiego kupić.

dawna kronika

Właśnie

z tym, że to nie jedyne wnioski, ale musiałabyś widzieć większy fragment. To jest fantastyczna lektura dla ludzi o mocnych nerwach, bo doszłam w jej trakcie do wniosku, ze historia nie tylko lubi, ale, niestety się powtarza. Smutne, prawdziwe, śmieszne, tragiczne. Przetrzymali nasi poprzednicy, spróbujmy i my.

A do sądu idź koniecznie nawet jak nie da pisma. trzymam kciuki.

Opinia sołtysa sprzed wojny na temat nauczycielki:

"Co do niemoralności, to zadowoliła całą wieś".

jzzg

ciekawe, gdzie to mozna znaleźć. Tą opinie sołtysa i przyczyne wypowiedzi.

Dorsto! Znam to z autopsji. Na szczęście (lub nie) wobec własnej córki byłam bardziej przekonująca.

Jeśli zaś chodzi o kronikę to im dłużej ja opracowuje, tym więcej analogii widze do czasów współczesnych i nie rozumiem, czy my się uwsteczniamy, czy też ktoś z władz przeczytał to wcześniej i stosuje w praktyce.

Służę kolejnym fragmencikiem ku pociech lub rozpaczy. Wybór należy do czytającego

„Dnia 10 marca 1946 r. Zjednoczenie Przemysłu Budowlanego w Katowicach wręczyło tutejszej szkole 1300 zeszytów, 1000 stalówek, 40 elementarzy Falskiego dla wsi, 9 kg cukierków, 20 kawałków mydła, 6,5 l atramentu i 3,5 kg kredy. Wręczenie odbyło się bardzo uroczyście w obecności naczelnego dyrektora Zjedn. Przem. Budowl., przedstawicieli władz powiatowych, ob. Inspektora Szkolnego i przedstawicieli prasy.

Szkoła gościła tego dnia około 60 osób. Program uroczystości i sprawozdanie prasowe załączam do kroniki.”

Zbiórkę funduszy na bibliotekę z prawdziwego zdarzenia połączono ze „Świętem Oświaty”, które odbyło się w dniach 1 – 3 maja 1946 r. oraz z Tygodniem Szkoły Powszechnej w dniach 16 do 23 czerwca 1946 r. W Kronice, obok opisu, kierownik zamieścił kopię sprawozdania przygotowanego dla władz. Wcześniej, bo 27 i 28 kwietnia odbyło się „Święto tutejszej szkoły” w rocznicę otwarcia nauki w języku polskim.

„Dnia 27 i 28 kwietnia odbyło się „Święto tutejszej szkoły” w rocznicę otwarcia nauki w języku polskim. Dnia 27 dla dzieci, a 28 dla dorosłych. Uroczystość udała się. W święcie wzięły też udział dzieci szkolne  i grono nauczycielskie. Zebrano na bibliotekę 688 zł”.

Mamy i sponsora i festyn, i co kto tam jeszcze wypatrzy. Wzorce bardzo dobre.

Przy okazji zagadka: Ilu uczniów przypadało na jednego nauczyciela?

Nie odpowiem publicznie, bo nie daj Boże ktoś weźmie z tego wzór do kolejnej reformy.