Zajrzyj do wątku "poważna sprawa- kto to jest UCZEŃ NIEPEŁNOSPRA Myślę, że nie możesz opierać się na ramówce ze szkoły specjalnej co do wymiaru godzin rewalidacji, bo w rozporzadzeniu o ramowych planach nauczania wyraźnie rozgranicza się szkoły specjalne od masowych - § 2 ust 10 10. Dyrektor szkoły, z wyjątkiem szkoły specjalnej, w uzgodnieniu z organem prowadzącym, przydziela dodatkowe godziny na prowadzenie indywidualnych zajęć rewalidacyjnych z uczniami niepełnosprawnymi. Nigdzie nie jest powiedziane ile i jakie one mają być.Wklejam ci przykład czwarty z całego opracowania dotyczącego ucznia niepełnosprawnego w szkole masowej. Może na coś Ci się przyda. PRZYKŁAD CZWARTY 1. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 15, poz. 142 i Nr 137, poz. 1155, z 2003 r. Nr 39, poz. 337 i Nr 116, poz. 1093 oraz z 2004 r. Nr 43, poz. 393) obowiązuje od dnia 1 września 2002 r. § 2. 1. Ramowy plan nauczania określa tygodniowy wymiar godzin zajęć edukacyjnych dla odpowiednich okresów kształcenia o wyróżnionych celach, stanowiących całość dydaktyczną, zwanych dalej "etapami edukacyjnymi", w szkole podstawowej, gimnazjum, trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum i zasadniczej szkole zawodowej oraz w szkołach ponadpodstawowych: 1) obowiązkowych zajęć edukacyjnych o charakterze dydaktyczno-wychowawczym, w toku których odbywa się nauczanie przedmiotów lub bloków przedmiotowych, o których mowa w § 3 ust. 10, kształcenie zintegrowane lub realizacja ścieżek edukacyjnych, o których mowa w ust. 5 pkt 3, oraz zajęć fakultatywnych i zajęć w profilu, 2) zajęć z religii/etyki, 3) godzin do dyspozycji dyrektora szkoły, 4) zajęć o charakterze terapeutyczno-wychowawczym, z uwzględnieniem zajęć rozwijających, kompensacyjnych i usprawniających, zwanych dalej "zajęciami rewalidacyjnymi", 5) zajęć socjoterapeutycznych organizowanych dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne. 5. Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły, z uwzględnieniem realizacji zajęć, o których mowa w ust. 9, mogą być przeznaczone na: 1) okresowe lub roczne zwiększenie liczby godzin obowiązkowych zajęć edukacyjnych, 2) realizację dodatkowych zajęć edukacyjnych z języka obcego, języka mniejszości narodowej lub grupy etnicznej, nieujętych w ramowym planie nauczania dla danego etapu edukacyjnego, jeżeli wymiar godzin umożliwia realizację podstawy programowej albo dodatkowych zajęć edukacyjnych, dla których nie została ustalona podstawa programowa, lecz program nauczania tych zajęć został włączony do szkolnego zestawu programów nauczania, 3) realizację ścieżek edukacyjnych, obejmujących zestaw treści i umiejętności o istotnym znaczeniu wychowawczym, których realizacja może odbywać się w ramach nauczania przedmiotów lub bloków przedmiotowych, o których mowa w § 3 ust. 10, lub w postaci odrębnych zajęć, 4) zorganizowanie zajęć dla grupy uczniów, z uwzględnieniem ich potrzeb i zainteresowań, w tym zajęć dydaktyczno-wyrównawczych, 5) nauczanie historii i geografii kraju pochodzenia mniejszości narodowych i dziedzictwa kulturowego grup etnicznych - w szkołach z nauczaniem języka mniejszości narodowych lub grup etnicznych. 10. Dyrektor szkoły, z wyjątkiem szkoły specjalnej, w uzgodnieniu z organem prowadzącym, przydziela dodatkowe godziny na prowadzenie indywidualnych zajęć rewalidacyjnych z uczniami niepełnosprawnymi. § 3.2. W szkolnym planie nauczania należy dodatkowo uwzględnić dla uczniów niepełnosprawnych, w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności uczniów, z zastrzeżeniem ust. 3, następujące zajęcia rewalidacyjne: 1) korekcyjne wad postawy, 2) korygujące wady mowy, 3) orientacji przestrzennej i poruszania się, 4) nauki języka migowego lub innych alternatywnych metod komunikacji, 5) inne, wynikające z programów rewalidacji. 7. Dla uczniów niepełnosprawnych można przedłużyć okres nauki na każdym etapie edukacyjnym co najmniej o jeden rok, zwiększając proporcjonalnie liczbę godzin zajęć edukacyjnych. 2. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach § 4. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole lub placówce może być udzielana na wniosek: 1) ucznia; 2) rodziców; 3) nauczyciela, w szczególności nauczyciela uczącego ucznia i nauczyciela prowadzącego zajęcia specjalistyczne, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2; 4) pedagoga; 5) psychologa; 6) logopedy; 7) doradcy zawodowego; 8) poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej.
§ 4. 2. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole jest organizowana w szczególności w formie: 1) zajęć dydaktyczno-wyrównawczych; 2) zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym; § 7. 1. Zajęcia specjalistyczne: 1) korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów, u których stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające uzyskanie osiągnięć wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie terapii pedagogicznej; liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 5 uczniów; 2) logopedyczne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami mowy, które powodują zakłócenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie logopedii lub logopedii szkolnej; liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 4 uczniów; 3) socjoterapeutyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie pracy o charakterze terapeutycznym lub socjoterapii; liczba uczestników zajęć wynosi od 3 do 10 uczniów. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego przedszkole, szkołę lub placówkę, zajęcia specjalistyczne mogą być prowadzone indywidualnie. Zestawienie niejednoznaczności
Ad. 1
§ 2 ust.1. Rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania określa tygodniowy wymiar godzin zajęć edukacyjnych, wśród których, w punkcie 4, wyróżnia się zajęcia rewalidacyjne. Ust. 5 określa przeznaczenie godzin do dyspozycji dyrektora w 5 punktach. Nie są w nich zaznaczone zajęcia rewalidacyjne. Na podstawie punktu 4 można domniemywać, że zajęcia rewalidacyjne można potraktować jak „zajęcia dla grupy uczniów, z uwzględnieniem ich potrzeb”. Ad. 1. i 2. Nie jest to jednak jednoznaczne, gdyż § 4 ust.2 Rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach wyraźnie różnicuje zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze i specjalistyczne. Możliwa jest więc interpretacja, że w § 2 ust 5. Rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania chodzi jedynie o zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze i zajęcia pozalekcyjne. W przypadku zaś przeznaczenia godzin z puli dyrektora na zajęcia rewalidacyjne nasuwa się wątpliwość w związku z preferowaniem jednej określonej grupy uczniów tzn. „uczniów niepełnosprawnych” ( o niewyjaśnionym statusie – patrz przykład pierwszy) kosztem pozostałych uczniów, którym ogranicza się tym samym ilość zajęć z uwzględnieniem ich potrzeb i zainteresowań. Jednocześnie odrębne przepisy nakładają na dyrektora szkoły przeznaczenie godzin do swojej dyspozycji na inne cele i ilość tych do rzeczywistej dyspozycji jest dramatycznie mała. W § 2. ust. 10 Rozporządzenie z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych mówi się o przydzielaniu dodatkowych godzin na prowadzenie indywidualnych zajęć rewalidacyjnych z uczniami niepełnosprawnymi. W § 3. ust. 2. o tym, że w szkolnym planie nauczania należy dodatkowo uwzględnić dla uczniów niepełnosprawnych, w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności uczniów, zajęcia rewalidacyjne. W tym przypadku również możliwa jest dowolna interpretacja z jakich godzin należy dodatkowo uwzględnić lub/i przydzielić dodatkowe godziny. W § 3 ust.7. przewiduje się możliwość przedłużenia etapu edukacyjnego uczniom niepełnosprawnym. Wobec braku uregulowań, kto jest tym uczniem nie wiadomo komu naprawdę takie prawo przysługuje. Poza wszystkim niejednolite nazewnictwo powoduje, że nie wiadomo czy zajęcia rewalidacyjne „o charakterze terapeutyczno-wychowawczym, z uwzględnieniem zajęć rozwijających, kompensacyjnych i usprawniających” (Rozporządzenie o ramowych planach nauczania) są tożsame z zajęciami specjalistycznymi (Rozporządzenie o pomocy psychologiczno-pedagogicznej). Pytania i uwagi
Pytania i uwagi |
Problemy organizacyjne wynikające z powyższych przykładów |
|
Czy sformułowanie „przydzielić dodatkowe godziny” jest tożsame ze sformułowaniem „dodatkowo uwzględnić zajęcia rewalidacyjne”? Czy dodatkowo uwzględniane godziny na grupowe zajęcia rewalidacyjne są godzinami z puli dyrektora szkoły? Czy przydzielane dodatkowe godziny na rewalidację indywidualną są dodatkowymi godzinami przydzielonymi poza ramowym planem nauczania przez organ prowadzący? Którzy uczniowie mają prawo do zajęć rewalidacyjnych? (Patrz przykład pierwszy – Kto to jest uczeń niepełnosprawny?) Którzy uczniowie mają prawo do przedłużenia etapu edukacyjnego?(j.w.) |
Dowolna interpretacja zapisów Rozporządzenia o ramowym planie nauczania, wynikająca z braku zdefiniowania pojęcia „uczeń niepełnosprawny”, powoduje, że rozwiązania organizacyjne na nich oparte są kwestionowane przy opiniowaniu i zatwierdzaniu arkuszy organizacyjnych. W zależności od własnej interpretacji organy prowadzące przyznają środki na rewalidację indywidualną lub domagają się organizowania jej w ramach godzin do dyspozycji dyrektora szkoły. Zapisy są tak niejasne, że powodują duże rozbieżności w organizacji pracy szkół, wynikające z różnej interpretacji organów prowadzących i kuratoriów oświaty. Dowolna interpretacja pojęcia uczeń niepełnosprawny pozwala na ograniczenie dostępu uczniom z orzeczeniem o niepełnosprawności do zajęć rewalidacyjnych. W myśl interpretacji: „uczeń niepełnosprawny = uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego” uczniowie niepełnosprawni z orzeczeniem o niepełnosprawności nie mają prawa w nich uczestniczyć. |
|
Czy pojęcia „zajęcia rewalidacyjne” i „zajęcia specjalistyczne” są tożsame? |
Jeżeli nie, to czym w istocie różnią się zajęcia specjalistyczne od rewalidacyjnych, czy należy organizować zarówno „zajęcia rewalidacyjne” jak i „zajęcia specjalistyczne” ? Jeżeli tak czy należy je organizować tylko dla uczniów niepełnosprawnych? (Patrz przykład pierwszy – Kto to jest uczeń niepełnosprawny?) Czym w istocie różnią się zajęcia rewalidacyjne od specjalistycznych? Którzy uczniowie mają prawo do „zajęć rewalidacyjnych”, a którzy do „specjalistycznych”? |
|
Czy kształcenie specjalne jest elementem pomocy psychologiczno-pedagogicznej? |
Jeżeli tak, należy organizować zajęcia specjalistyczne dla wszystkich uczniów, którzy mają taka potrzebę, a nie tylko dla niepełnosprawnych. Czy np. gimnastyka korekcyjna powinna być organizowane jedynie dla uczniów niepełnosprawnych? Tzn. dla których? Kto ma prawo stwierdzić „specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające uzyskanie osiągnięć wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego ucznia” lub „zaburzenia mowy, które powodują zakłócenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę” albo „dysfunkcje i zaburzenia utrudniające funkcjonowanie społeczne” ? Czy tylko Poradnia specjalistyczna, czy może pedagog, psycholog lub nauczyciel specjalista? |
|
Czy, wręcz przeciwnie, pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest elementem kształcenia specjalnego? |
Jeżeli tak, to tylko uczniowie z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego mają do niej prawo. Niestety zdarzają się i takie interpretacje. Są w szkołach dzieci niepełnosprawne, posiadające orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, ale nie tworzy się oddziałów integracyjnych, ani nie organizuje zajęć rewalidacyjnych czy specjalistycznych, z powodu niejasności prawnych, pomagających w oszczędnościach lub wysyłaniu tych uczniów do szkół specjalnych. W praktyce nie wystarczy orzeczenie o niepełnosprawności dziecka, (bo ono nie stwierdza rodzaju zaburzeń, "oświatowych" tylko "medyczne") do uznania prawa dziecka do zajęć specjalistycznych, mimo, że wiadomo, że są one dziecku niezbędne. Są organy prowadzące, które dokładnie sprawdzają, czy na zajęcia uczęszczają uprawnieni uczniowie tzn. z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego i ilu ich jest. |
|
Czy używane w ustawie o systemie oświaty i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy określenia: „dzieci i młodzież, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy”, „uczeń niepełnosprawny” i "posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego" oraz "u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się", są tożsame? |
Jeżeli tak, to jaki dokument stwierdza, że konkretna osoba jest uczniem niepełnosprawnym? (patrz przykład pierwszy) | Propozycja zmiany Zdefiniować w Ustawie o systemie oświaty pojęcie „uczeń niepełnosprawny” Ujednolicić nazewnictwo dotyczące spraw kształcenia specjalnego i jego form. Doprecyzować pojęcie godzin do dyspozycji dyrektora szkoły i ich przeznaczenia. Ustalić związek pomiędzy pomocą psychologiczno-pedagogiczną a kształceniem specjalnym w szkołach ogólnodostępnych. Mam nadzieję, że się doczytasz. Nie umiem przesunąć tabeli z pytaniami. Pozdrawiam | 
