... Wasi uczniowie

i/lub jak okazują Wam swoją wdzięczność po latach,
czyli o jasnej stronie naszego zawodu :-)

 S

 M

 U

 T

 N

 E

Jolu

Przeciwnie - urocze!

Chciałam nawet coś napisać, ale nic równie oryginalnego nie przychodziło mi go głowy.

Więc poszłam szukać natchnienia. Coś znalazłam. Niewykluczone, że moje natchnienie jest bardzo zimne i ma smak śmietankowo - orzechowy...

:-)

I przypomniałam sobie...

:-)

Mój były uczeń wrócił do naszej szkoły już jako nauczyciel. Nie było mu łatwo, bo przecież nie tak dawno biegał tu w zupełnie innym charakterze.

Wiosną tego roku był wykładowcą na kursie, w którym uczestniczyli ci, których do tej pory widział z drugiej strony katedry. Ja też. Kursanci, jak to nauczyciele ;-) próbowali wywrzeć na niego wpływ i próbowali sami ustalic obowiązujące reguły.

Chłopak zdołał (choć nie bez kłopotów) opanować rozbrykane towarzystwo. Od czasu do czasu posługiwał się dzienie znajomymi mi powiedzeniami.

Za każdym razem mrugał do mnie porozumiewawczo...

:-)

Ależ ta młodzież ma pamięć...

duża ilość moich byłych ląduje w miejscoym zespole szkół. w tym tzw "handlowka"

I w moim małym mieście prawie nie ma sklepu, gdzie nie spotkałabym byłych uczniów.

Czasem maja brody i wąsy, przytyly, wypieknialy (li:-)), trudno ich rozpoznać....

miło, gdy słyszy się: dzień dobry pani, nadal pani uczy? ja pamietam jak....

i do tego ... miła obsługa

i dla mnie małe pochlebstwo w domyśle:

oni sie starzej a( bo ich bywa że nie poznaję) a ja nie :-)))))

Zgradku,

Ot, życie...

W kościele ostatnio uczennica - wychowanka chrzciła pierworodne. Oj, staro sie poczułam :))

Za drugiej strony :

 w szkole tragedia - koleżanka przeżywa śmierć ucznia - wychowanka. Dwudziestolatek rzucił się przedwczoraj z jedenastego piętra.

nie powiem, gdzie są moi, bo znowu to zabrzmi - aaa... gaba... ta to ma pokręcone, zresztę nie chcę pisac o tych, ktorzy w telewizji, na uniwersytecie, w sejmie... tych z elyt, ale o ich kolegach z ulicy.

Lubię kartki od pewnej Baśki, która mi uporczywie wpiera, że jej pokazałam najazd kamery i szwenk, teraz studiuje w N. Y. - a ja do tej proy nie wiem, dlaczego to mialabym być ja.

Mnie cieszy coś innego, że donowej szkoły w innym miejscu przyszlo rodzeństwo moich dawnych uczniów i przyszło wielu, choć nie jest to szkoła rejonowa dla nich.

Mnie cieszą jednak inni, cieszą radością dziką, okazywaną bepośrednio... z poklepywaniem...

- stoją sobie tzw. obszczymurki, pywko w dłoni. I nagle pada - Dzień dobry, co u Pani, a co Piotrek... to jak się ma... - i taki młodzieniec ok. 25 zrywa sie i sie kłania, potem stoi jak struna. Wpadnę do pani, czy to prawda, ze pani nie pracuje już w naszej szkole...

- zaglądam regularnie do wózków, bywam na ślubach...- tak jak oni przyszli na mój ślub.

;-)))

Krystyna, też to zauważyłam (u lekarsko - adwokatowo - biznesowego) :-(
Gaba, ja liczyłam po cichu na to, że się także pochwalicie :-)

Mnie przychodzi na myśl mój uczeń piszący m.in. do "Przekroju" (przyznający się do mnie :-))
W święta będzie u nas jego brat.

Poprawka: niemało, niemało, niemało

widzisz - piszesz szczerze, że się szanujesz, że wiesz, ile jesteś warta, co do ciebie należa (jak ta Mtaka Teresa, co chciała być swięta, i ja tez, bo podobno mam taki obowiązek), piszesz - co jest Twoim sukcesem - a tu nagle jakieś zaczynaja sie aluzje, które mnie tam i tak juz w niczym świątecznego nastroju nie są w stanie popsuć.

Mnie to zgryźliwość jedynie jakaś ogarnia czasem. I sił czasem brak. Miałam iś na 12.oo, musze iśc teraz do pracy.

Pisac to trzeba nie o elytach (bo jakaż tu Twoja zasługa, że dzieciaki dostaja sie w całości najlepszego liceum w mieście...), a o przasności, pijaczkach,  wychodzeniu z nijakości w mniejszą nijakość, co nie oznacza, że ja nie lubię moich łobuzów, tych, ktorzy do mnie strzelali z kalibru 44... a było tak. Tylko na szczęście (dla mnie) pistolet nie był z tych prawdziwych.

Myślę - że metodą - siedź w kącie, a znajdą Cię Nauczycielu - nigdzie nie zajdziemy. Cieszę się z moich studentów, choć bycie nauczycielem obrzydzam im jak mogę. Cieszę, że moją studentka, dziś powazna nauczycielka polskiego, siedzi w radzie nadzorczej poważnej istytucji oświatowej...

A tak... to o czym tu pisać. Lubię ten wiersz. Szanuję zawarte w nim emocje. O poecie nie będe pisac, bo nie jest z tcyh najwazniejszych - choc ja go akurat bardzo cenię. I tak jakos mig łupio ogolnie. Ide robić budżet. Amen.

;-)

2005.

mic!

Co ja tu znowu wkleiłam???
Miał być taki gość wbijający sobie coś do głowy!
Janusz, poratuj!!!
Jak to brzydkie, psujące wątek usunąć???

a może od drugiej strony...

Co najmniej raz do roku (a bywa i częściej) odwiedzam moja wychowawczynię, jeszcze  zpodstawówki. Uczyła mnie wszystkiego od 1 do 4 klasy, a potem matematyki i przyrody. Rozstałysmy sie dośc szybko - gdy skończyłam iatą klasę zlikwidowano mi szkołę, nagle.

Ja chodziłam do innej szkoły, Ona uczyła (wicedyrektor) w innej... Od wielu lat jest na emeryturze. Znam całą jej rodzinę, ona moją. I choć dzieli nas od wielu lat ponad 300 kilometrów jestem u niej co najmniej raz w roku...

Wspominamy za każdym razem różne szkone przygody i jestem zdziawiona jej doskonałą pamięcią - pamięta nas wszystkich i wszystkie nasze psikusy... Może to dlatego, że tak brutalnie nas rozdzielono...

Bardzo się cieszy z każdych odwiedzin i mówi, że dostatecznie wielu miała uczniów, bo jedna taka uczennica jej się trafiła... :-))

jestem zdziawiona jej doskonałą pamięcią

Hah, Ewo, jakiej cudności literówka :-) Zdziawiony to musi być na skróty: zdziwiony aż do rozdziawienia ;-)

Pozdrawiam

Ag

Agnieszko, przepraszam, że dopiero teraz.

Masz rację, bywają też i bardzo smutne wspomnienia.
Kilkunastoletni uczeń, który popełnił samobójstwo z miłości.

Najpiękniejsze

to to, że dziś nie mogę sobie przypomnieć, dlaczego bywałam na niektórych taka wściekła. I co oni robili,  że tak dawali w kość? Tacy mili ludzie.

Moi najstarsi mają po 20 lat. Czasem przychodzą. I mam ich numery komórek :))

Może dzisiaj ktoś znajdzie czas?

Agnieszko, był taki ładny wiersz (nie pamiętam autora ani tytułu), który opowiadał o dwóch nauczycielkach - jedna z nich mówiła, że jej dzieci już w daleki świat wyfrunęły, a druga, że jej dopiero ABC się uczą :-)

Cała jestem w skowronkach :-)))