A komentarz: Dyrektor odmówił komentarza jest b. paskudnym komentarzem.

AnJa dostanie nietwarzowej wysypki, tym razem, że go cytuję, choć to o czymś, a nie o niczym, ale tutaj akurat wypada się zgodzić...no jest b. paskudnym komentarzem

Danko, poczytaj prawo prasowe z "wymiany plików" - "prawo",

może się przyda do postępowania z mediami...

pozdrawiam

danko

ale z drugiej strony nie ma przymusu stawania za kamerą, więc żaden łowca sensacyjek ani inny ścierwomed nie ma prawa używać kamery jako straszaka zamiast narzędzia pracy...

A co do komentarza, to pożyteczniejszy taki rzeczowy, zwięzły i przemyślany starannie niż jego brak. Odmowa bywa najczęściej odbierana jako sygnał, że jest coś do ukrycia, coś niewygodnego lub jako brak otwarcia...zwyczajnie...na trudność.

Pozdrawiam

media to potęga

Trudno nam się czasem z tym pogodzić, ale tak jest. Unikanie kontaktu z dziennikarzami przynosi nam szkodę.

Oto kilka zasad przydatnych w tych kontaktach. Należy je oczywiście traktować z przymrużeniem oka, ale trudno się z niektórymi nie zgodzić.

1. Dziennikarze to też ludzie i należy być dla nich miłym.
2. Udzielanie informacji to nasz obowiązek.
3. To nam, a nie dzienikarzom, powino zależeć na umieszczeniu informacji.
4. Dziennikarze - jak wszyscy - bywają leniwi i nie muszą znać się na tym co robimy.
5. My musimy (choć trochę) znać się na tym, co robią dziennikarze.
6. Sprostowania to zazwyczaj "musztarda po obiedzie".
7. Nie jesteśmy jedynym informatorem dziennikarza.
8. Szanuj dziennikarza swego, możesz mieć gorszego.

Albo inna wersja, bardziej dowcipna:

Pozdrawiam :-)

Małgosiu:-)

powiedzmy, że punkt dziewiąty...ekhm...chyba psiego dziennikarstwa dotyczy, ale niech tam.

A tak w ogóle to chyba najważniejsze jest minimum wzajemnego zaufania  na wejściu i założenie dobrej woli obu stron. Każda z nich stara się dobrze robić, co umie.

Bo jak dziennikarz wchodzi po informacje, a natyka się z punktu, zanim usta otworzy, na szańce, spoza których wyziera oniemiały nastroszonek i rzuca kose spojrzenia typu: - Wiem, po co przyszedłeś, gryzipiórku! I tak wiadomo, że chodzi ci o sensację, pismaku jeden, i o rozrywkę dla mas. A figa!, gnojku medialny...- to wtedy diabelnie trudno o porozumienie i o to, co chyba w uczciwie pojmowanych mediach istotne, czyli przepływ rzetelnych info, ułatwianie komunikacji między ludźmi, rejestrowanie tego, co jest, a nie tego, co się wymyśla.

Jak przychodzi do szkoły wizytator i ma się wrażenie, że z góry zakłada, że trafił do stada osłów, które należy usadzić i pokazać im, gdzie ich miejsce w szyku...to chyba też wkurza?

CZEGO NIE WOLNO DZIENNIKARZOM

Prawo autorskie zakazuje dziennikarzom:

1. Plagiatu - przywłaszczenia cudzego autorstwa (najczęściej spotykane w relacjach zwierzchnik – pracownik).

2. Naruszania integralności treści i formy cudzego utworu.

Korzystając z cudzego utworu nie można czynić w nim - bez zgody autora - żadnych zmian, poprawek i uzupełnień (nagminne działanie w odniesieniu np. do dzieł fotograficznych i skrótów).

3. Przedrukowywania bez zgody uprawnionego cudzych materiałów prasowych. Ustawa zezwala jedynie na przedruk w celu informacyjnym :

·         sprawozdań z aktualnych wydarzeń

·         aktualnych artykułów i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i społeczne

·         aktualnych zdjęć reporterskich

·         krótkich wyciągów ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi

·         przeglądów publikacji i utworów już rozpowszechnionych

·         mów wygłoszonych na publicznych zebraniach i rozprawach

·         streszczeń rozpowszechnionych utworów

Redakcja może sobie zastrzec zakaz przedruku poszczególnych materiałów (konwencja berneńska art.10 ).

4. Przekraczania granicy dozwolonego cytatu .

(art.28 ust. pr. aut. nie określa dokładnie jak duży może być cytat, mówi że są to „urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości„ ). Cytować można dla wyjaśnienia, analizy krytycznej, nauczania i w ramach praw gatunku twórczości jedynie w utworze stanowiącym samoistną całość.

W przypadku cytatu nie potrzebna jest zgoda autora ani wynagrodzenie. Konieczne jest jednak wyraźne wyodrębnienie z tekstu, podanie autorstwa i źródła.

5. Naruszania prawa do wizerunku.

Rozpowszechnianie wizerunku w prasie wymaga zgody osoby na nim przedstawionej chyba, że ta osoba wcześniej otrzymała zapłatę za pozowanie. Pozwolenie nie jest konieczne do wykorzystywania podobizny osoby powszechnie znanej, wykonane w czasie czynności związanej z pełnieniem przez nią funkcji publicznych. Zgoda nie jest wymagana, gdy osoba ta stanowi szczegół większej całości.

Prawo prasowe zakazuje dziennikarzom :

1. Naruszania linii programowej redakcji, w której dziennikarz pracuje.

2. Nie sprawdzania zgodności z prawdą uzyskanych wiadomości.

3. Naruszania dóbr osobistych osób fizycznych i prawnych.

Rozpowszechnianie informacji dotyczących prywatnej sfery życia wymaga zgody osoby, której one dotyczą chyba, że dziennikarz działa w imię społecznie uzasadnionego interesu.

4. Kryptoreklamy, czyli ukrytej działalności reklamowej.

5. Zamieszczania w prasie opinii, co do rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowym przed orzeczeniem w pierwszej instancji.

Służy to ochronie powagi sadu przed wywieraniem presji.

6. Publikowania w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, a także świadków, pokrzywdzonych i poszkodowanych.

7. Odmawiania osobie udzielającej informacji autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi.

Po opublikowaniu materiału zawierającego cudzą wypowiedź inni dziennikarze mogą ją cytować bez zachowania procedury autoryzacji.

8. Publikowania informacji zastrzeżonej przez informatora z powodu tajemnicy służbowej lub zawodowej.

Kodeks karny zabrania publikowania wiadomości objętych tajemnica państwową. Karalne jest również poniżenie ,, konstytucyjnego organu RP ”, naruszanie godności prezydenta, znieważania "funkcjonariusza podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków ", zniesławianie osoby lub instytucji.

9. Publikowania bez zgody osoby zainteresowanej informacji dotyczących prywatnej sfery życia, a nie związanych z działalnością publiczną tej osoby.

10. Ujawniania danych informatora, jeśli sobie to zastrzegł.

11. Utrzymywania tajemnicy zawodowej co do uzyskanych od informatorów informacji o zbrodniach (zdrada ojczyzny, zamach stanu, szpiegostwo, zamach terrorystyczny, zabójstwo, sabotaż ).

12. Dokonywania w treści sprostowania lub odpowiedzi skrótów i innych zmian, jeśliby osłabiły jego znaczenie lub zniekształciły intencje ich autorów. Nie wolno komentować tekstu sprostowania w tym samym numerze.