http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?wid=5787019  :

Nerwice i lęki wśród uczniów to nie nowość, ale dopiero niedawno zaczęło się o tym głośno mówić.

Od początku roku do Wydziału Edukacji w Łodzi trafiło czterysta wniosków o nauczanie indywidualne. Połowa z nich dotyczy dzieci z problemami emocjonalnymi.

cóż...

osobiście uważam,że szkoła dostarcza młodym ludziom tak wielu upokorzeń, doświadczania roli ofiary przemocy, niejasnych reguł gry (oceniania, promowania), zakłamań, zachętdo postaw konformistycznych, kontaktów z niekompetencją, prostactwem itd. że dorosłe życie w prównaniu z czasami szkolnymi to ...bajka

:-)))

Niestety przychodzi mi się z tym zgodzić :-)

Małgoś, czemu nie jedziesz do Olsztyna?

Też tak uważam :-)

szkoła jako "organizacja terrorystyczna"

ja widze odwrotnie...

Wystarczy przeanalizować najprostsze- poczucie przynależnosci uczniów polskiej szkoły.
W badaniach kontekstowych podczas PISy okazalo się, ze Polska jest w grupie krajów mających najniższy wskaźnik tego właśnie.
Za to- równoważnie najwyższy wskaźnik opuszczeń lekcji przez uczniów.

w poprzednim roku miałam 13 indywidualnych, z tego 4 przyznane koło maja, kilka po półroczu

mam inne zdanie na temat indywidualne a kondycja psychiczna młodzieży polskiej

zespoły, które orzekają powinny zastanowić się nad tym co robią... długo się zastanowić, albo zmienić metody badawcze, bo to co dzieje się obecnie z indywidualnym przechodzi wszelkie granice

mam już 2 indywidualne, a będzie jeszcze 4 co najmniej (w październiku)

pewien uczeń powiedział mi otwarcie: teraz chodzi do szkoły, "bo jest fajnie", (nie uczy się wiedząc, że będzie mieć oceny niedostateczne), po półroczu dostanie indywidualne i z nauczycielami w domu nadrobi zaległości i zaliczy rok

fajnie, nie? a mi się nóż w kieszeni otwiera i nic nie mogę zrobić, o wszystkim decyduje w tym wypadku lekarz

mam koleżankę

z dzieckiem chorym na opisywane schorzenie.

To jest koszmar...

I na pewno trudno zdiagnozować- zlamaną nogę widać, a to..

Pisząc - kolejny problem, myślałam o tym, że tu jest podobnie jak z dysleksją - zagrażają nadużycia.

No i pytanie, czy indywidualne to pomoc dla dziecka z problemami emocjonalnymi czy chowanie głowy w piasek?

Jednak do komentarzy internautów nie będę się odnosić ;-)

Paweł S.

numery w życiu sa przeróżne, ale mozliwości obrony znacznie większe niż w szkole

1) odwołanie od oceny klasyfikacyjnej - praktycznie nie ma możliwości

2) odwołanie od pozostawienia na 2 rok w tej samej klasie, bo jakas pani dorzuca w ostatniej chwili trzecią pałę np. z rosyjskiego (nie zachowując zadnego trybu ostrzegania na miesiąc wczęsniej) - bez szans (choc dziecko przez wiele miesięcy chorowało, po wypadku na slizgawce przed wejściem do szkoły - nie zaproponowano egzaminów klasyfikacyjnych w sierpniu, ale 3 pały w czerwcu)

3) zmiana klasy, gdy wrzucono licealiste-matematyka do klasy filologicznej z niem. (którego nie znosi) - bez szans

4) zmiana nauczyciela, który dygoce z nerwów (nawet w spokojnych sytuacjach), nie toleruje szmerów, osmiesza dzieci itd., ale jest mianowany (dyplomowany) i ma osiągnięcia - nie ma szans,chyba że po cięzkiej walce, która zawsze grozi ryzykiem ...konsekwencji tzw. lojalności zawodowej

5) zmuszenie pani prof. by wysłała ucznia na olimpiadę,konkurs itd. jesli ta nie ma na to ochoty - bez szans (jak się pani uprze to w tri miga udowodni, że ambitny orzełek nie wzleci ponad przeciętność kuraka)

6) udowodnienie pani, że nie ma prawa stawiac pał za ...niestarcie tablicy w renomowanym ogólniaku (do którego w kolejce czekaja jeszcze we wrzesniu tłumy chetnych) - bez szans (moja córa uciekła z takiej szkoły, choć dostanie się do niej było jej zyciowym sukcesem ...ktos z kolejki sie ucieszył)

7) zmiana zachowania pani prof., która w ciagu kilku dni sprawia, że "mamo,wiesz zaczynam tracić całą ochotę na uczenie sie tego przedmiotu, choc kocham biologie od tylu lat" - bez szans (ławiej zmienic szkołę,miasto, województwo...kraj)

błeeeeeee - niech sie to nazywa "słabość czynnika ludzkiego", ale szkoła to ludzie przede wszystkim i jak długo nie ma sprawnego sita doboru zawodowego,tak długo szkoła będzie ..parszywiała ;-(

tak mam fobię szkolną i to jaką

W zasadzie to się zgadzam - tupanie nogą na rodzica tylko dlatego, że zapytał, dlaczego syn z religii ma ocenę ndst w kl. I... - można by długo. Bardzo długo. Nieznośny brak umiejętności.

Ale znam przede wszystkim ludzi poważnych i dobrych i odpowiedzialnych. Nerwicę szkolną to mogą chyba mieć przede wszystkim nauczyciele - ty prosisz podnieś papier (autentyk) a dostajesz elaborat nt. znęcania się psychicznego nad dzieckiem. ty domagasz się odpłaty za zniszczone mienie (pomalowanie pisakiem krzesła) a mama wypisuje, zamiast umyć krzesło z dzieckiem, do wszystkich organów i do prasy elaboraty... tak to jest to. Mam fobię szkolna - nie chce mi się już.

Wpisywanie na oświadczeniach, badaniach rzeczy nie istniejących, podpowiadanie, co i jak należy ściemniać, załatwianie zwolnień na nieistniejące choroby, w trakcie "badań" jedną uczennicę kilkanaście razy pytano, czy aby na pewno nie ma takiego objawu... czy aby nie boli ja głową, co drugie pytanie takie było. Robienie badań przez uczonych domorosłych. Znam mamę, która wiezie już drugie swoje dziecko na NI przez szkołę - najpierw syn przez 7 lat nauki szkolnej miał te choroby... a teraz trzecie nauczanie indywidualne na trzecią poważną chorobę w ciągu trzech lat. w tamtym roku na lewą rękę, teraz na przypadłość kobiecą... - a tak naprawdę to jest to poważna choroba mamy.

Część problemów to problemy badaczy, którzy udowadniają, że są potrzebni, druga część to choroby opiekunów - a spora część nigdy nie skorzysta z pomocy, bo przemielona przez polską szkołę zaradności i kombinowania nawet nie wpadnie na to, by pójść porozmawiać z kimś.

Narażam się, pisząc te slowa tylko dlatego, że ta bardzo trudno załatwić dobra terapie dla dziecka, tak bardzo wszyscy sa zajęci - udawaniem.

Małgoś

Czy to dziwne,

Małgoś, Gaba,

gorzkie Wasze spostrzeżenia, no ale przecież poczynione z obserwacji.
I to smutne, dołujące.
Gaba, Ty odreagowując (nie dziwię się), piszesz jednak o sobie (nauczycielu), a cytowany przeze mnie artykuł - o uczniu.
No i różnica jest też taka, że gdy Ty otrzymasz zaświadczenie o fobii (nerwicy), to chyba ... głęboko je schowasz - nie to, co uczeń ;-))

A ingerencje nadzoru, bo podczas matury pani obcasami stuknęła i hałas zdekoncentrował ucznia? Od tego zjawiska nie można nabawić się szkolnej fobii?

Przypadki Małgosi faktycznie wyglądają skandalicznie, ale w prawdziwym, dorosłym życiu to dopiero numery ludzkie odchodzą!

Nie mogę się oprzeć.....

Życie dorosłych w mniemaniu ogólu - jest trudne, cięzkie, nikt nas nie rozpieszcza,nikt nie ułatwia, jest źle, podle i beznadziejnie......tia....

Dlaeczego więc dzieciom to oszczędzać? Dlaczego im ułatwiać i robić mniej stresująco, niech się uczą i widzą jak cięzko na tym padole.....

Tia....

znów mi się przypomina kiedysiejsza nasza rozmowa na forum, postawy ludzkie i cytowanie pierwszego kroku w chmurach.

zło dobrem zwyciężaj

Zgadzam się z Karoliną, to że życie pełne jest chamstwa i nieposkromionej przykrości, nie znaczy, że uodparnianie polega na dawkowaniu chamstwa przez nauczyciela dzieciom, np. aaaa, tooo wyyyy, z teeejjj klasyyyyy.... z teeeejjjjj....

Przyszły do mnie dziewczynki i gadają: pani dyrektor, mamy pismo do rady pedagogicznej z prośbą o odczytanie (prosimy mówic do nas normalnie, jesteśmy normalni, z normalnej klasy...). I ta ten list odczytam - podpisano IIB.

Mój post był o tym, że duża grupa dzieci i mlodzieży pozostaje bez spracia, bo Polak potrafi, potrafi zakombinować. Dziecko z uszkodzeniem mózgu powinno mieć NI + nauczanie klasowe, dyrektor z marszu zacytować przepis o dostosowaniu formuły egzminu... to fyrmarczenie chorobami, to udawadnianie, że dziecko chore - łatwość, zupełnie równoczesna, załatwienia wszytskiego nawet w edukacji.

eee!