Szkoła prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego jest jednostką budżetową. Nie jest więc samodzielną osobą prawną co m daleko idące konsekwencje na gruncie prawa cywilnego, a więc głównie w odniesieniu do spraw majątkowych. Jako, że nie jest osobą prawną nie ma też osobowości prawnej i formalnie nie przysługuje jej m.in. prawo własności, w obrocie prawnym występuje natomiast niejako korzystając z osobowości prawnej organu prowadzącego np. gminy. Używane zatem potocznie określenie „mienie szkoły” nie oznacza mienia (nieruchomości i mienia ruchomego), którego szkoła jest właścicielem lecz mienia, w które wyposażył je organ prowadzący w znaczeniu, że oddał do dyspozycji, oddał w zarząd. Konsekwencją tego jest, że kierujący szkołą dyrektor nie dysponuje „mieniem szkoły” jak właściciel a jego prawne możliwości działania - rozporządzania mieniem ogranicza zakres umocowania wyznaczony przez właściciela. To, że w jakiś składnik mienia została wyposażona szkoła przez organ prowadzący nie oznacza, że przestał on być jego właściciele, a więc to, czym dysponuje szkoła gminna jest w istocie własnością gminy.

Do zadań wójta (burmistrza, prezydenta miasta) należy gospodarowanie mieniem komunalnym. Oczywiście przepis ten nie oznacza, że każdą sprawą związaną z gospodarowaniem mieniem komunalnym wójt (burmistrz, prezydent miasta) ma zajmować się samodzielnie, może bowiem umocowywać do określonych działań pracowników podległego urzędu, czy kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, takich jak na przykład szkoły. Kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nieposiadających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez wójta (art. 30 ust. 2 pkt 3 i art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Instytucja pełnomocnictwa regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego - części ogólnej. Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności (art. 98 Kodeksu cywilnego). Pojęcie czynności zwykłego zarządu nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa. Przyjmuje się jednak powszechnie, że zwykły zarząd dotyczy czynności polegających na zwykłej, codziennej eksploatacji rzeczy, na dokonywaniu czynności niezbędnych do utrzymania działalności w określonej sferze stosunków prawnych, a więc na zaciąganiu zobowiązań w związku z tą działalnością, zawieraniu umów dzierżawy, najmu, płaceniu podatków itd.

Jeśli chodzi natomiast o kwestię likwidacji środków trwałych to trzeba mieć na względzie również przepisy dotyczące finansów publicznych. I tak, zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy o finansach publicznych kierownik jednostki sektora finansów publicznych jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej tej jednostki. Niewątpliwie przy ustalaniu zasad zagospodarowania zbędnych składników majątkowych istotne jest uwzględnienie, że kierownik jednostki zobowiązany jest do realizacji celów i zadań w sposób zgodny z prawem, efektywny, oszczędny i terminowy. Koresponduje to zresztą z zasadą wyrażoną w art. 50 ustawy o samorządzie gminnym obowiązkiem osób uczestniczących w zarządzaniu mieniem komunalnym jest zachowanie szczególnej staranności przy wykonywaniu zarządu zgodnie z przeznaczeniem tego mienia i jego ochrona.

W zakresie gospodarowania mieniem, w tym także w odniesieniu do postępowania ze zbędnymi składnikami mienia będącymi środkami trwałymi mogą obowiązywać także na terenie Państwa gminy przepisy regulujące zasady zarządu mieniem. Zgodnie bowiem z art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad zarządu mieniem gminy. Przepisy te muszą być respektowane przy wykonywaniu czynności zwykłego zarządu przez osoby dysponujące pełnomocnictwem ogólnym. Z przepisów tych może wynikać na przykład obowiązek uzyskania zgody wójta (burmistrza, prezydenta miasta) na likwidację albo przekazywanie innym jednostkom składników mienia oddanego w zarząd szkole.