W jednym z wątków AnJa zasugerował, że nie darzy sympatią dwóch słów: „zalecam” i „wytyczne”. Ustawił je nawet „na pudle”, jak rozumiem kwalifikując do wyrazów nadużywanych w oświatowym środowisku. W sumie go rozumiem. Słowo „wytyczne” zyskało nowy wymiar w epidemicznej rzeczywistości. Okazało się, że niewiele rzeczy pod słońcem może być tak płynne, jak propozycje GIS i MZ. Sam ze zdziwieniem odkryłem, że to, co wydrukowałem rano, po południu brzmiało już inaczej na tej samej rządowej stronie...

Czy macie jeszcze określenia zasługujące na miano oświatowego języka? Te, które dziś są nadużywane lub zostały szczęśliwie odłożone do lamusa.

Wiem, że ryzykuję. Niczym pewien wrocławski filolog, który postanowił zbadać w latach 90. język kulturystów, wchodząc na siłownie z ukrytym dyktafonem. Albo Marek M. Kamiński ujawniający w znakomitej książce „Gry więzienne” tajniki grypsery i pozornie nielogicznych zachowań osadzonych. Pierwszemu dyktafon wypadł, ale magisterkę napisał. Chyba nawet już jest profesorem. Drugi karierę zrobił na amerykańskim uniwersytecie. Raz kozie śmierć… Jak z tym językiem?

Ale to oznacza, że zamierzasz też coś napisać naukowego - sądząc po dramatyzowanym wstępie? :-)

Ten etap mam już za sobą ;) Tak tylko sobie napisałem, może niepotrzebnie...

W zasadzie pisałeś że ryzykujesz - no to ten etap już też mamy za sobą;-)

a słowa nie są nowe i nie są oświatowe (wytyczne szefa sanepidu):

zalecenia są w prawie: https://prawo.vulcan.edu.pl/przegdok.asp?qdatprz=akt&qplikid=4411

§ 16. 1. Kontrolujący sporządza protokół kontroli, który zawiera:

[] 5) opis ustalonego stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości, oraz zalecenia wynikające z przeprowadzonych czynności kontroli wraz z terminem ich realizacji, o których mowa w art. 55 ust. 4 ustawy;

Hmmm...

Byłem dyrektorem mniej wiecej w tym samym czasie. W pierwszej szkole zastałem na regale wszystkie powojenne Dzienniki Urzedowe ministra własciwego d.s. oświaty - jakiś 1 mb półki. Dz. Ustaw było kilka- w tym te z KN.

W 2010, w zupełnie innej szkole, publikatory tylko z okresu po 1990 zajmowały kilka mb - w bibliotece stały i u nikogo żadnych emocji nie wywoływały. Kto potrzebował - korzystał z programu (wówczas na płytkach) lub ujednoliceń Leszka.

Wytycznych nie przypominam sobie, instrukcje i poradniki przychodziły z każdego wydawnictwa raz, ponieważ nie zamawiałem czyli i nie płaciłem- trafiałem na czarną listę.

Więc chyba róznie z tym było- i jest - zważywszy na widoczne niemal codziennie w różnych miejscach supliki o wzory róznych papiórów. A jak jest popyt to i podaż się pojawić musi.

Co zas do tych wytycznych - to faktycznie, ujawnił mi sie w pamięci odprysk z PRL- w którym takie były - ustne zazwyczaj, czyli ważniejsze od prawa pisanego. Te dzisiejsze, w prawie umocowane, nie rażą mnie - w przeciwieństwie do tamtych są miekkie i bez sankcji.

Zalecenia też są w prawie oświatowym - i te wydawane przez podmioty uprawnione (poradnie, ko) też mnie nie rażą. O ile oczywiście są z podstawą prawną i podpisem podmiotu uprawnionego.

Więc nie o tych kategoriach wytycznych i zaleceń pisałem gdzies tam.

Nie wiem, co tam AnJa ma jeszcze na pudle, ale dla mnie słowem, które wszystkie inne zostawia w tyle jest PROCEDURA

O! Nie znałem!

Niby rzeczownik policzalny. Ale coraz mniej.

W niektórych placówkach zdecydowanie należy do kategorii niepoliczalnych.

O! Nie znałem!

Człowiek uczy się całe życie...

Myślałem, że tylko lokatora z Krakowskiego to tyczy. Ale jak widać każdemu jest to dane.

Czasami łaska dana jednostkom wybitnym spływa i na nas, maluczkich.

Skieruję ten wątek (przed jego obumarciem) bardziej na socjolekt, żargon. Bo medycy swój ponoć mają. U nich np. zaklinacz - anestezjolog, elektrownia - defibrylator, patrzeć na siebie z lewego górnego narożnika sali - być w stanie śmierci klinicznej, depesza z Damaszku - EKG. A my - nauczyciele/kadra kierownicza - mamy? A jeśli nie, to może stworzymy ;)

Po namyśle - dwie propozycje, jeszcze nie w użyciu:

- skarbiec - OP

- radio w tle - narada online z KO.

jak na lekcjach online
tzn, dyrektorzy mogą w tle pociąć w Counterstike, a radio niech gada;-)

Nie rozumiem celu tworzenia takich dziwadeł

Tworzenie to taki pomysł na marginesie. Natomiast pierwotnie - chodziło mi o diagnozę, czy taki socjolekt istnieje. I ewentualnie: dlaczego nie. W sumie to lepiej wątek zakończyć.

jestem tu od 21 lat, i inni też, bo jesteśmy prawdziwi

bo to nasze życie, przekonania, los - bardzo często niełatwy, kosztem życia prywatnego, zawodowego, uczuć, związków

tysiące ludzi są z nami od lat, dla tej prawdziwości i nieuprawiania gier,

żadnych

to nie zabawa

Jestem tu od lat 2. Bycie dyrektorem postrzegam jak służbę. Jestem prawdziwy. Przy czym staram się funkcjonować poza podziałem politycznym. Bo szanuję ludzi. Wszystkich. Gier nie uprawiam, bo nie umiem. Ani w życiu prywatnym, ani w zawodowym.

i susznie:-)

1788-

Żebyś nie myślał, że nie potrafimy lub nie chcemy się czasem

powygłupiać czy pobawić..

Tylko wiesz-

Czas taki jest, że odeszła ochota do żartów.

Roboty mnóstwo- pracujemy - mimo wakacji, których nie mamy.

Zmartwień mnóstwo...

To i nie dziw się, że wymyślać się nic już nie chce...

Przyjdzie czas...kiedyś..

Nie ma sprawy. Będę poważny. Pozdrawiam.

:)

Bez przesady

Pozdrawiam!

Wpadaj na kongres do Zakopanego- 

Będzie okazja do pogadania.

do pracy - do tego zakopanego!

i nie tylko ;-)

Pewnie.

Nie ma to jak real!

aa jak już słowa: gruntowanie - słowo roku

no dla spoistości :-)