Mam bardzo trudną sytuację z dzieckiem twierdzącym, iż nie akceptuje swojej płci. OP i KO zamilkły - nie mam pomysłu zupełnie gdzie szukać pomocy dla dziecka i rodziny. Jak powinna zareagować szkoła, jak powinni reagować Nauczyiele ? Sytuację komplikuje zbyt niski wiek - poniżej 15 roku życia. Ktoś ma jakiś pomysł? Ktoś miał podobną sytuację ?

my mieliśmy podobną sytuację, ale to nic nie znaczy, bo każdy jest inny

mogę napisać, co my robiliśmy

regularne spotkania z dzieckiem (13-15 lat) i budowanie zaufania, i rozmowy o relacjach, o postrzeganiu siebie

dziecko było na skraju depresji, miało też zachowania autoagresywne

rozmowy z rodzicami - trudne bardzo, bo nie akceptowali tego "problemu", skupiliśmy się raczej na wygaszaniu niedobrych emocji, na tym, by ustalać jakieś reguły - takie podstawy szkoły dla rodziców

wypracowaliśmy tyle z rodzicami, że weszli we współpracę z psychologiem czy psychoterapeutą

rozmawialiśmy też w zespole nauczycieli, co to znaczy, co to znaczy dla nas i jakie są nasze zadania

pod koniec naszej wspólnej przygody szkolnej już wiedzieliśmy, że zrobiliśmy (nie sami oczywiście) bardzo dużo, bo dziecko było mocniejsze, bardziej stabilne, z większym wglądem w siebie, ale... nie wiemy czy to wystarczyło na wyzwania nowej szkoły i następnych grup

Bardzo ciężki temat. Wiele zależy jak na wszystko parzą rodzice dziecka. Szkoła w wychowaniu ma wspierać a nie zastępować rodziców. Oczywiście trudno być ślepym i głuchym na potrzeby dziecka i stosować spychologię - "to sprawa rodziców", wiem co piszę. Jeśli rodzice są za współpracą, dostrzegają problem to dobry psycholog który wskaże drogę zarówno szkole jak i rodzicom. Jeśli rodzice nie widzą problemu to sytuacja staje się o wiele bardziej skomplikowana... Jak napisała powyżej Izael trzeba obrać taką drogę.

Bardzo trudna i delikatna sprawa.

Przede wszystkim zacząć od spotkania z rodzicami i przegadanie sprawy. Co oni o tym sądzą i jak widzą rozwiązanie tego problemu. Jeżeli dziecko tak czuje to już inaczej nie będzie i żadne czary mary tu nie pomogą. Tym bardziej, że aktualnie też jest wiadome nastawienie "góry" do tego problemu. Czeka Was bardzo trudna praca. Podejmijcie ją dla dobra dziecka, żeby nie doszło do tragedii.

Popytałabym w lokalnej poradni psychologicznej - zdarzają się tam pasjonaci tematem, na pewno pomogą.

Można też skorzystać z: https://116111.pl/lgbtplusja/ 

edithael

"zdarzają się tam pasjonaci tematem" ....... wyjątkowo nieodpowiedzialne.

Co w tym sformułowaniu jest nieodpowiedzialnego?

Pisanie o pasjonatach tematu ..... a to są ludzkie tragedie. Znam takich wiele.

W takiej sytuacji- wolałbym jednak trafić na pasjonata tematu.

Bo profesjonalista to w zasadzie powinien odesłać do przepisów, ewentualnie zdiagnozowac i napisac opinię. 

A chyba nie o to chodzi.

No i właśnie dlatego takie dzieci często popełniają samobójstwo ....... Dużo pracy w polskich szkołach pod tym względem.

Owszem - niestety, także dzieci popełniają samobójstwa. Nie wiem jednak, czy jest jakiś związek między tym, a wizytą w poradni, czy brakiem takiej wizyty.

Co robić- napisałeś w #40 - ale, w sytuacji, gdy się nie bardzo umie albo z innych powodów rozmówcy wyszli bez poczucia sukcesu w postaji pomysłu na to, co robić - trzeba szukać dalej- i o tym dalej pisała edithael.

Jakos konfliktu tu nie widzę.

Pasjonaci - w sensie, że nie tylko mają wiedzę, ale faktycznie czują temat transpłciowości, zależy im na jak najlepszej pomocy, kształcą się nieustająco itd. W każdym zawodzie wolę pasjonatów od rzemieślników. 

Otóż to edithael

tych rzemieślników jest u nas bez liku i wiedzę mają niebywałą.

rzadko to robię tak - tzn komentuję komentowanie, ale...
czy nie macie wrażenia, że dyskusja od jakiegoś czasu jest nieco niższych lotów i żadnej użyteczności?
Trochę fejsbukowa? Opinie, przepychanki. Po co to? W czym to nam pomaga?

Od jakiego czasu?

I wszędzie, czy zależy od wątku?

I dlaczego uważasz, ze to nie jest normalne, ze ludzie są spójni- niezaleznie od medium, na ktrym funkcjpnują?

Panie Marku, po części się z Panem zgadzam, ale z drugiej strony to nie sądzę, że mamy tu dyskusję niskich lotów. Wpływa na to temat poruszonego problemu oraz to, że sami też mamy swoje poglądy w różnych kwestiach. Użyteczność też jest różna, bo czytający, jeśli nic nie napiszą, to coś tam sobie pomyślą... Każdy ma swoje zdalnie. Jesteśmy podzieleni tak jak każda grupa zawodowa. Generalnie wszystko u nas teraz jest niskich lotów, to druga sprawa. A tak szczerze mówiąc to daleko nam do dyskusji i wypowiedzi na szczeblach najwyższych czy w KO :-) :-) :-) Widać, taki mamy klimat :-) 

Troszkę postaram się uporządkować dyskusję - prosiłem o jakieś wskazówki gdzie szukać pomocy? kogo polecać Rodzicom i dziecku ?  Dostrzegam zagrożenie płynące z takiej sytuacji dlatego proszę o sugestie

seksuolog kliniczny, psycholog, psychoterapeuta, 

może sondaż w PPP

dziecięcy telefon zaufania