ciekawe czy ten pracodawca pochwalił się swoją oceną zachowania? ;)

skąd ludziom takie pomysły przychodzą do głowy?

myślałam, że od czasów gdy trzeba było składać świadectwo moralności już odeszliśmy :(

Podejrzewam, że pracodawcą jest jakiś przekwalifikowany nauczyciel albo żona/mąż pracodawcy jest nauczycielm. :)

ocena ze sprawowania pracodawcy nie ma żadnego powiązania z młodzieżą o 30 lat młodszą - dziwną... dla pracodawcy. Pracodwacy prawo oczekiwać, czego marzy, czego chce.

A młodzież niechże ma portret - odbity w cudzych oczach!

Jestem za oceną opisową, której nie ma na świadectwie. Natomiast warto poszerzyć zakres szczególnych osiągnięć o właśnie sferę ... hmmmm jakto nazwać... relacji, etyki, postaw...

czyli takie pozytywne wzmocnienia..to jest fajne:-)

Opisowa zachowania powinna mieć charakter głównie relacyjny i społeczny. Powinna być narzędziem uczenia procesów społecznych, rozmawiania o wartościach... A może powinna nawiązywać do tego elementu koncepcji pracy szkoły który jest związany z wartościami. ...A może dialogu o podejmowanych decyzjach... 

Z jednej strony -ocena zachowania pozwala jeszcze jakoś utrzymać w ryzach rozbuchaną młodzież (szpan, jakaś nagroda szkolna, nagroda  od rodziców, itd).

Z drugiej strony -nawet największego łotra można wytresować w kierunku przestrzegania kilku podstawowych zasad -kwiatki, "dzień dobry", akademia, papcie...   A po powrocie do domu - chamstwo wychodzi jak szydło z worka. Bo co my właściwie oceniamy w tej "ocenie zachowania"? Tylko  obserwacja kilka godzin dziennie pobytu dziecka w szkole i przestrzeganie szkolnych norm. To trochę za mało na "wzorowego" ucznia (człowieka), nawet, jak nim dzieciak w szkole jest.

Z własnych obserwacji: uczniowie, którym zależy na dobrej ocenie zachowania,  kombinują  - jak skasować ujemne punkty .Przynoszą nakrętki, biorą udział w akademii, itp. Niby w porządku, ale nie jest to do końca uczciwie zapracowana ocena.

Jest bardzo cienka granica, która można łatwo przekroczyć krzywdząc (lub niezasłużenie za dobrze) oceniając dziecko. Moze lepiej jest z niej zrezygnować? Ale do końca nie jestem przekonana;))

Już dawno przekroczyliśmy tę granicę. :( Ocena stała się narzędziem do.... i w tym momencie straciła walor informacyjny. Dzisiejsze dzieciaki odkryły, że gdy przestają się przejmować ocenami, wielu nauczycieli przestaje umieć uczyć (i to je strasznie kreci :))))

A jak sens ma ta ocena? Moim zdaniem wystarczy ocena opisowa. 

opisowa to też ocena

też ocena ale niesie więcej informacji i nie rankinguje

OPISÓWKA - wg obszarów wskazanych w rozporządzeniu, przełożonych na kryteria w statucie - nie lubię tych wzorowych

Marek Pleśniar - no tak, ale ona daje więcej informacji a co Ci daje np. dobry z zachowania? Tu analiza takiej oceny jest tak szeroka jak ocean 

Istotne, czy dorośliśmy do stwierdzenia, że ocena ta (opisowa) nie musi być nigdzie trwale zapisana a jest jedynie narzędziem pracy z uczniem. Bo wtedy bez kryteriów, statutu i obszarów. Zaufałbym tu nauczycielom, dla których będzie to po prostu narzędzie pracy. Natomiast udzielanie informacji zwrotnej powinno stać się elementem kształcenia nauczycieli.

Może nawet wpisanym w awans zawodowy...

nie dorośliśmy, to dorośniemy...:-)