Mam pytanie tak jak w tytule wątku, czy coś takiego jest w ogóle możliwe.

Matka dziś zgłosiła nauczycielce taki wniosek, na razie ustnie, że jej córka , która poszła do klasy I jako 6-latek w ubiegłym roku, teraz w II klasie, nie chce chodzić do szkoły, płacze przy odrabianiu lekcji.

Rozmawiałam z nauczycielką, dziewczynka jest bardzo rozwinięta intelektualnie, ma dużą wiedzę, czyta i pisze, ale jest bardzo powolna. Trzy zdania potrafi przepisywać przez pół godziny. Ale w tej klasie są dzieci o wiele słabsze od niej, które są rocznikowo o rok starsze.

Czy jeżeli matka się uprze to istnieje taka możliwość?

nie istnieje -> można ją objąć indywidualna opieką, może być jej przyznane NI, ale jest to już uczennica klasy drugiej -> otrzymała promocję do klasy drugiej -> i nic tego już nie zmieni

można nie promować jej do klasy trzeciej, ale nie widzę dla tego uzasadnienia; jak dla mnie to dziecko powinno być objęte pomocą pp - klasyczny przykład - zwłaszcza, że prawdopodobnie będzie chętnie chodzić na zajęcia dodatkowe w małej grupie czy wręcz indywidualne (z pedagogiem np.) -> a jak poćwiczy na tych zajęciach, to pewnie chętniej będzie uczestniczyła w normalnych lekcjach

przyjrzałabym się również pracy nauczyciela pod kątem tego czy i jak realizuje indywidualizację pracy podczas lekcji

Dziękuję rzewa

ja mam taki problem:  chłopiec poszedł jako 6 latek - za wcześnie dla niego - nie nadążał za klasą (są w klasie jeszcze cztery osoby 6 letnie, ale radzą sobie b.dobrze) w ubiegłym roku, teraz nie jest nic lepiej, a nawet gorzej, bo w zeszłym roku on się czul jako "maskotka" klasowa, a w tym roku zaczyna mieć świadomość, że nie potrafi tego co inne dzieci - źle się czuje, nie umie czytać…choć rodzice ponoć cale wakacje z nim ćwiczyli… - czy można go "cofnąc" do kl I?

Widzę, że nie dogoni klasy a będzie się pogłębiać różnica…. co robić???

rozumiem, że obecnie jest on w klasie drugiej -> zatem odpowiedź jest w #02