1 lutego 2009 r. wchodzą w życie niektóre przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (D.U. z 2009r. Nr 6, poz. 33).

Przepisy tej ustawy nowelizują art. 92 Kodeksu pracy. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 92 Kodeksu pracy - za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Za czas niezdolności do pracy trwającej dłużej niż odpowiednio 33 dni lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy.

Powołane wyżej przepisy, w części dotyczącej pracownika w wieku powyżej 50 roku życia, dotyczą niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym ukończył 50 rok życia.

W przypadku, gdy pracownik do dnia 31 stycznia 2009 r. otrzymał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby za okres 14 dni lub dłuższy, od dnia wejścia w życie ustawy, tj. od 1 lutego 2009 r., ma prawo do zasiłku chorobowego.

Jeżeli do dnia 31 stycznia 2009 r. pracownik pobrał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby przez okres krótszy niż 14 dni, od 1 lutego 2009 r. ma nadal prawo do tego wynagrodzenia aż do wyczerpania 14 dni w roku kalendarzowym, a od 15 dnia niezdolności do pracy przysługuje mu zasiłek chorobowy.