To nie jest łatwa decyzja ale napewno trzeba ją podjąć kierując sie dobrem dziecka. Większość szkół masowych nie jest przygotowana do pracy z takimi dziećmi (brak programów nauczania, pomocy dydaktycznych, wykształcownych w tym kierunku nauczycieli, itp.). U mnie było kilku uczniów z takim orzeczeniem i po rozmowach z rodzicami to oni zdecydowali, że dzieci pójdą do szkoły specjalnej. U nas jest taka szkoła i w dodatku dobrze wyposażona we wszystko to czego w edukacji takich dzieci potrzeba. Mamy jednak u siebie ucznia, który jest upośledzony w stopniu lekkim a chodzi do nas. Po rozmowach z rodzicami, Poradnią Psych-Ped. i nauczycielami uczącymi uznaliśmy że pozostanie u nas. Sprawa jes o tyle trudna, że środowisko rodzinne ucznia jest patologiczne z nadzorem kuratorskim dla rodziców, a on sam przykuty do łózka i ma nauczanie indywidualne. Wiele wysiłku włożyła wychowawczyni i pedagog w to by zapewnić dziecku jak najlepsze warunki nauki. Wystarały sie o komputer dla niego, pożyczyliśmy ze szkoły specjalnej programy komputerowe, programy i podręczniki dla takich dzieci, od czasu do czasu lekcje całej klasy aranżowane są w niego w domu lub on jest przywożony do szkoły. Również środowisko rodzinne sie poprawiło bo nauczyciele często zaglądają do domu i widzą co sie tam dzieje więc jest jakaś  "kontrola" nad tym i możliwość szybkiej reakcji. Nie jest łatwo ale jakoś dajemy sobie radę.

Decyzje w takich sprawach są trudne ale trzeba sie kierowac dobrem dziecka. Rodzice, którzy zdecydowali się na szkołę specjalną sa zadowoleni, dzieci uczą sie dobrze nie są odrzucane przez rówieśników co mogłoby sie zdarzać w szokle masowej. Ja równiez rozmawiałem z tymi dzieciakami i mówiły mi to samo. 

Tak więc tą decyzję musisz podjąć sama po szczerych rozmowach zarówno z dyrekcją szkoły masowej jak i specjalnej

Moim zdaniem dziecko z upośledzeniem w stopniu lekkim powinno uczyć się w szkole masowej. Zgodnie z prawem nauczyciele mają obowiązek dostosować wymagania do możliwości takiego ucznia. Nie jest to żaden problem, przynajmniej w mojej szkole. Sam uczę informatyki takiego ucznia. Radzi sobie wcale nie gorzej niż tak zwani normalni uczniowie. Oczywiście trzeba mu czasami pomóc, dobrać właściwe zadania, ocenić za wkład pracy a nie tylko za efekt końcowy. Przeniesienie syna do innej szkoły będzie dla niego olbrzymim wstrząsem. Proszę tego nie robić. Myslę, że szczera rozmowa z wychowawcą, dyrektorem szkoły pozwoli mu kontynuować naukę w swojej szkole i ukończyć ją w terminie. Pozostawianie takiego ucznia na drugi rok w tej samej klasie jest absolutnie pozbawione sensu. Pewnych spraw nie dać po prostu przeskoczyć.

Pozdrawiam i życzę mądrej decyzji.

co bedzie lepsze dla mojego dziecka?

Zdaję sobie sprawę Ila, że podjęcie decyzji nie jest łatwe. Potwierdzę równiez za Markiem że można dostosować wymagania dla takich uczniów w szkole masowej (u mnie przeciez sie udało), ale podkreślam, że wymaga to dobrej woli wszystkich zainteresowanych zarówno szkoły, rodzica a także ucznia. Polemizowałbym jedynie z Markiem, że nie jest to żaden problem w szkole masowej. Tkwi w tym problem indywidualności ucznia. Nauczyciel może dwoić się i troić by dostosować wymagania do mozliwości ucznia ale pamietać nalezy, że dziecko takie funkcjonuje w okreslonej społeczności (uczniowskiej) a wiemy o tym że dzieciaki są często okrutne wobec siebie. Łatwo o przydomek "głupka klasowego" jesli uczęszcza na zajęcia ze wszystkimi i dzieciaki wyraźnie widzą, że odstaje od tzw. normalnych. Z tym jest najtrudniej walczyć bo takie jest niestety nasze społeczeństwo. Dlatego ważna jest rozpoznanie od strony psychologicznej zarówno ucznia jak i zespołu klasowego, w którym będzie funkcjonował. I to chyba najtrudniejsze szczególnie gdy przychodzi do nowej szkoły. To, że ma kolegów przemawia za tym by pozostał z nimi, z drugiej strony w tym wieku nawiązywanie nowych kontaktów zdecydowanej wiekszości uczniów przychodzi bardzo łatwo.

Nie chcę doradzać ale możesz Ilu spróbować w szkole specjalnej a jesli to nie wyjdzie (a szybko się to okaże) zawsze można wrócić do szkoły obwodowej, nikt Cię nie zmusi by syn tam uczęszczał nawet jeśli ma orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

Ila wyraźnie daje nam do zrozumienia, że syn bardzo przeżywa swoją sytuację - nie eksperymentowałabym z przenoszeniem i wracaniem.

Uważam - tak jak Asia w innym watku napisała, że szczera rozmowa z nauczycielami i dyrekcją powinna mieć  miejsce. Oni musza pojąć, że ten uczeń jak każdy innym ma prawo uczyć się tam i jeśli taka jest jego wola i wola rodziny - to szkoła musi to realizować.

Ila proś w PPP a wyraźnie zaznaczyli, że dziecko potrzebuje indywidualnego podejścia, może nawet dodatkowych godzin i nie bój się, że prosisz o coś niemożliwego - wszyscy powinni iść wam na rękę a nie pozbywać się problemu.

Słuchajcie - wklejam tu list jaki dzis dostałam - cos niesamowitego - pisze go chłopak z upośledzeniem w stopniu lekkim. zmieniłam dane - pisowania orginalna

uważam, że może i nawet powinna - bo gdzie - jeśli już?

W czym sęk?

;-)

   Pamiętam ze swojej pracy w szkole specjalnej dziewczynkę, która przyszła do nas po sześciu latach edukacji  w szkole masowej - była zakompleksiona, nie wierzyła w siebie, nie miała koleżanek. Wciąż pamiętam jej sukcesy, bardzo dobre oceny, jej radość, rodzice wreszcie słyszeli na jej temat w szkole pochwały.

   Upraszczam, ale od tego czasu jestem przekonana, że dla wielu dzieci lepsza jest szkoła specjalna, która zapewnia tym dzieciom wszechstronną opiekę specjalistów i poczucie sukcesu, niż najlepsze choćby "dostosowywanie" w dużych klasach szkół masowych. Wybierz sie do szkoły specjalnej, porozmawiaj z nauczycielami, rodzicami, to trudna decyzja, dlatego musisz być jej pewna.

                      Powodzenia