Nie cierpię hospitacji.

Idę sobie na lekcję z załącznikiem przedhospitacyjnym w ręku, siadam z tylu i patrzę na zdenerwowanego nauczyciela, ktory stara sie w warunkach dla niego średno komfortowych zachować spokój i poprowadzic lekcję.Sypie mu się pierwsze pięć minut- i już wiem- nic  z tego nie będzie. Jest zdenerwowany z minuty na minutę bardziej, dzieci rozmawiają, lekcja rozłazi się.

Lub:

Idę sobie na lekcję z załącznikiem przedhospitacyjnym w ręku, siadam z tyłu. I widzę opanowanego belfra, ktory konsekwentnie zmierza do celu, ma masę srodków dydaktycznych, dzieciaki siedzą spokojnie, pracują świetnie. 

Jaką wiedzę wyniosę tylko z tych hospitacji?

Ten jest dobry, ten nie?

Kurka!

Ja i tak wiem- bez tego mojego chodzenia.

Przecież praca belfra to nie ta jedna lekcja.

Naprawdę wystarczy, żebym popatrzyła w zeszyty dzieci. Oglądam je czasem- przyznaję. Świetnie zrobiony opis wiosny, wydarzenia z opowiadania zapisywane konsekwentnie w formie zdań lub równoważników, sprawdzane zadania domowe, brak błędów w poprawianych przez nauczyciela notatkach uczniów.

Wystarczy, żebym popatrzyła na porządek w klasie po lekcji, rzuciła okiem na pełnienie dyżurów, sprawdziła dziennik, nie mówiąc już o planach dyd.n-la.

Zrobiła wreszcie po prostu zewnętrzne badanie kompetencji.

Nie lubię hospitacji.

A kto lubi?
Chyba sadysta...
Ja nie znoszę działań pozorowanych. Skoro nic to nie daje to trzeba z tego zrezygnować.

;-))
Marek

Idę na lekcję ...
i oglądam teatrzyk na użytek hospitującego.
NAUCZYCIEL PRZYGOTOWANY, DZIECI PRZEĆWICZONE, KWESTIE OBU STRON WYUCZONE, ŚRODKI DOBRANE, CELE ZREALIZOWANE ...
... idę za trzy dni jeszcze raz ...
co za złośliwy typ, uparł się aby mi dokuczyć, przecież zrobiłam -em taką piękną lekcję ...
?!
pozdrawiam
stan
P.s. Też nie lubię hospitacji ale ...

A może by.........

A co sądzicie o takiej hospitacji:

1. Ustalamy w szkole obowiązujące standardy wymagań na poziomie poszczególnych klas i przedmiotów.
2. Ustalamy stały, taki sam co roku, harmonogram hospitacji, wraz ze standardem, jaki będzie poddany "badaniu".
3. Nauczyciel przygotowuje lekcje, podczas której "wyda się" ilu uczniów osiąga interesujący nas standard.
4. Wspólnie z nauczycielem analizujemy wyniki obserwacji, poddajemy je obróbce statystycznej.
5. Czynnoąć powtarzamy co roku.
6. Sporządzamy analizę i statystykę z kilkuletnich obserwacji, analizujemy, wyciągamy wnioski i albo mówimy "Tak trzymać!", albo wspólnie z nauczycielem  ustalamy zakres koniecznych zmian.

Następnie:

1. Ustalamy w szkole obowiązujące standardy wymagań na poziomie posczególnych klas i przedmiotów.
2. ......................................

...no właśnie ...

... ale tylko półserio ...

1. Ustalamy cechy standardowej klasy.
2. ustalamy cechy standardowego nauczyciela.
3. Ustalamy cechy standardowego dyrektora.
4. Raz w roku badamy czy trzymają standardy a jeśli nie to ...?

Problem w tym, że człowiek (nauczyciel, uczeń) to najważniejsze elementy systemu ale z drugiej strony człowiek to najbardziej zawodny element systemu. Mądrością jest chyba jakiś poziom harmonizacji pomiędzy standardami, realizacją, weryfikacją, niedookreśleniem, tolerancją, surowością, zrozumieniem, obowiązkami, prawem do pomyłki, wolnością, ograniczeniami itd... Czasem potrzebny jest poprostu zdrowy rozsądek a dyrektorom przydałyby się rzeczywiste a nie papierowe uprawnienia w zakresie motywacji i rozliczania pracy + dobre czytelne prawo oświatowe ....
Pozdrawiam
:-)
stan

Stan!

Ale faktem jest, że Wojtkowi lepiej wyszło formatowanie :-)

To, co proponuje Wojtek jest sprawne i na pewno pozwoli tak właśnie funkcjonować szkole.
Ale jest to też jakby tworzenie sztywnego schematu, a to mnie napawa obawą o przerost formy nad treścią.
Gdyby to jeszcze miało funkcjonować jedynie na poziomie szkoły.
Ale wtedy i tak to wymusza równanie między klasami, a w klasach zrównywanie uczniów.

I przypomina mi się nasza dyskusja o ocenianiu.
I myślę też o postach Karoliny.

Pozdrowienia dla Wojtka, którego dawno nie było, a jak wrócił, zaraz oberwał w łeb :-)

Wojtku !
Powiedz głośno, że wcale nie oberwałeś ....
Dobrze ?!
Proszę ....
:-)

stan

ja tak sobie tylko żartowałem o czym uprzedziłem

A z formatowania owszem mam 1, brak mi staranności :-(

hospitacje wuefistów... są

Też szukamy

Mając podobne do prezentowanych przez Asię odczucia estetyczne dotyczące procesu hopitowania, postąpiłem jak Marek z Rzeszowa - przestałem hospitować kilka lat temu.

Początkowo odczuwałem ulgę, że nie biorę udziału w czymś, co uważam za idiotyczne. Nauczycielom też zrobiło się milusio.

Jednak po okresie obopólnego szczęcia przyszły problemy. Nauczyciele zaczęli odczuwać brak, jak to się teraz modnie mówi, informacji zwrotnej ode mnie na temat ich pracy i poczynań. Okazało się, że wielu z nich, gdy jest pozbawiona owego "feedbacka", czuje się z tym źle. Jednocześnie nikt nie chce powrotu do tradycyjnych hospitacji. Dlatego razem szukamy.

To, co przedstawiłem, to jedna z dróg. A gdybyście tak pomogli nam w tym szukaniu? Napiszcie, proszę,  jak radzicie sobie z tym problemem.

miałem tu nie pisać, bo hospitacje to ja z daleka

ale właśnie - to co ostatnio Wojtek -

rzeczywiście owe teatrzyki w wykonaniu nauczycieli napawają niechecia do hospitowania, ale zarazem brak h. też całkiem ideałem nie jest

jestem ciekaw jak z tego wybrnąć.
jedno pewne - zhospitowanie niewiele daje - nauczyciel przygotuje się
wpadniecie znienacka, bez uprzedzenia też jest jakieś.. nieeleganckie

a zresztą i przygotowana i niezapowiedziana h. może się zwyczajnie nie udać - i nadal nic nie wiemy

zachęcano nas wielokrotnie - do obserwacji ucznia przede wszystkim, ale to nic nowego - wiemy wszyscy - umawiam się najchetniej na lekcje będące podsumowaniem dłuższej pracy - taki efekt końcowy - już faktycznie teatrzyk - z prezentacją tego co uczniowie potrafią

wszyscy wiedzą że przyjdę, ale bez pracy np. miesięcznej nad zagadnieniem i tak nie uda się zamarkować niczego

tak czy siak - chetnie tu poczytam bo problem i mnie trapi

ale to nie wszystko (i tu będzie gorzej:-)

uwazam - ale inni nie muszą - że mogę  liczyć na uczciwość nauczycieli. Mam na myśli to co sam czułem gdy mnie hospitowano. Zazwyczaj lepiej się przygotowywałem i potem miałem jakoś dziwnie :-) satysfakcję z tego że to taki efekt. Innymi słowy - miało to walor edukacyjny - lepiej coś zrobiwszy bardziej szanuję pracę.

Wierzę więc że większość nauczycieli dobrze uczy - bo lubi.

Wracając do uczciwości. Mam prawo dobierania sobie współpracowników. Jeśli uczą źle, czyli oszukują mnie - to takźe mam prawo rezygnowania ze współpracy z nimi.

Wolę by nie działo się to na podstawie hospitacji. Mam na myśli inne sygnały - znacznie wyraźniejsze.

No, ale może tu nie miejsce na moje drastyczne poglądy:-)

Tu kilka rzeczy jest...

Kurcze!

jak wyżej mówi klasyk:-)

każdy może miec gorszy dzień:-))

fajnie wyszło bo podobnie - o teatrzyku na pokaz. Bardzo lubię - dziewczyny są ambitne i chcą hospitacji. Chcą pokazać co potrafią. Wyraźnie to widzę nieraz.

Więc taką dodatnią wrtość h. niewątpliwie ma.

a niezapowiadane h. robię gdy zajrze po coś do nauczyciela - bo musze zapytać.

I już mam h. jak wszyscy diabli. Raz u jednej pani dziecko ...

ee, nieważne

jak myślicie - ta pani żyje czy nie?

CHOLERA!

przeczytałem tego nadętego, protekcjonalnego pacana i zdębiałem - bo to ja.

po pierwsze - ona żyje. Nie miałem na mysli tego co napisałem. Jak nazywa się taki co nie umie wyartykułować myśli? Ja nie wiem no bo nie umiem własnie:-)
po drugie źle mi wyszło - marnej klasy żart. Wybaczycie?

Żyje?
Co za ulga :-)

To pewnie i ... inne sprawy w porządku...
:-)

Mówię głośno Stanowi, że nie oberwałem! : ))))))))))))

Lecz Ad Rem:

Robi mi sie pewien mętlik w głowie, chciałbym więc pewne rzeczy uporządkować. Może najpierw spytajmy się:"Po co hospitowaliśmy do tej pory?".

Mozliwe odpowiedzi:"Hospitujemy, żeby..........

1. poznać "warsztat pracy" nauczyciela,
2. metody pracy,
3. sprawność organizacyjną,
4. aktywność dzieci
5. etc., etc., etc........."

Zwróćcie uwagę na to, że wszelkie próby potraktownia hospitacji, jako narzędzia odniesienia się do poziomu wyników edukacyjnych osiąganych przez nauczyciela było traktowane przez belfrów, delikatnie mówiąc, za nieporowumienie. Stosowaliśmy więc "badanie wyników nauczania". Te z kolei, w oderwaniu od konkretnej osoby, która miała czegoś nauczyć, tez niewiele dawało.

Co więc robić, żeby uczciwie zbadać, jakie wyniki uzyskuje w swojej pracy konkretny nauczyciel? Biorąc rzecz jasna pod uwagę takie czynniki, jak mozliwosci dzieci, które uczy, warunki szkoły, środowisko ..............

Pójdźmy dalej! Co zrobić, żeby:

1. zmierzyć, zbadać, czy jak tam zwał, wyniki pracy konkretnego nauczyciela, w konkretnej klasie.
2. uczynic to, co to, co w pkt. 1, bez osobistych mniemań i ocen, emocji....
3. mieć rzetelną wiedzę o rzeczywistym poziomie pracy naszej szkoły
4. mieć podstawę do udzielania informacji zwrotnej nauczycielom na temat ich pracy( nie mylić z oceną!).

I bądź tu mądry!!! ;)))

aleś nam zadał, kurka...

Odchodząc od tematu

Wiecie, co???

Nawet nie wiecie, jak bardzo chcę Was poznać tak pozawirualnie!!! Mam nadzieję, że doczekam do II OZNI. ;)))

Hospitacja...

Witam !!

Bardzo Mi przykro z powodu tychże... mmmm. hospitacji. Od ładnych kilku lat nie odbywam ich po prostu. To nie daje właściwego obrazu pracy, tak mojej jak i nauczyciela. W roku bieżącym w Planie Nadzoru ująłem jedynie w procesie hospitacyjnym stażystów i kontraktowych, do których to udają się wice. Natomiast w Protokóle Rady oczywiście dla Nadzoru ujmuję ten cały pic o spostrzeżeniach pohospitacyjnych itd. I po jaką cholerę im to jest potrzebne?? Chyba tak samo jak sprawozdanie EN-7 o wypoczynku. Sami zresztą wiecie. Pozdrawiam. Roman.

na szczęscie

mało kto oczekuje tego tam zawracania głowy

w protokole mi wpisali na poprzednie ocenie - że ok - tzn zepchnąłem hospitacje na należne im jedno z ostatnich miejsc w nadzorze

sporo więc ludzi - również po kuratoriach mysli podobnie

Jako młody vice (od tego roku szkolnego) zacząłem w ostatnim czasie dużo czytać na temat nadzoru, a szczególnie hospitacji.

Z tego co wyczytałem kilka uwag:

1. Idąc z duchem reformy odchodzi się od hospitacji mającej na celu ocenę nauczyciela (oceniającej), zastosowanie w zasadzie tylko dla nauczycieli stażystów i kontraktowych - 2-3 w roku
2. Pozostali nauczyciele powinni mieć (wg rozporządzenia 1 hospitację w roku), a le jest to hospitacja nastawiona na ucznia (diagnozująca) i nie powinna się ona odbywać z zaskoczenia tylko na lekcji podsumowującej jakiś dział, gdzie nauczyciel może wykazać się nie tym jak uczył, ale czego nauczył. Na taką hospitację może (powinien) przyjść dyrektor, ale też i inni nauczyciele danego przedmiotu, a gdzieś (nie pamiętam na jakiej stronie w necie) sugerowano też zapraszanie rodziców.

W związku z tym zawalił mi się cały plan hospitacji. Na przyszły rok szkolny plan hospitacji opracuję z zespołem samokształceniowym.

A w ogóle na hospitacje chodzić lubię, ale stawiam się nie w roli kogoś kto ma wychwycić błędy i zdołować nauczyciela, ale pomóc mu w zauważeniu co może robić inaczej, lepiej. Zresztą odkryłem jak ważna jest rozmowa z nauczycielem przed hospitacją. To zupełnie inaczej ustawia stosunki z nauczycielem.

Ale się rozpisałem :-)

Adam

tu co innego jeszcze mi się nasuwa jak czytam

nie mam dużego doświadczenia - akurat 5 lat mija mi jako dyrektorowi - i na hospitacje chadzam by się czegoś nauczyć

:-)

nie udawajmy przed belframi ze zjedliśmy wszystkie rozumy

nie bardzo widze się jako pouczającego kogoś kto zęby na szkole stracił a w dodatku mnie uczył i jeszcze moje dziecko mu wypadło edukować:-))), możemy jedynie być partnerami, wspólnie się nad czymś naradzać

mogę zwrócić uwagę na pewne sprawy - w szkole wiele się zmieniło przecież
ale ci wszyscy nauczyciele w tym czasie nie siedzieli w piwnicy - też to widzą, porobili studia, kursy egzaminatorów - nie dajemy tu nikomu prawd objawionych

myslę, że lepiej więc zamiast się wymądrzać - skorzystać z ich doświadczeń, nie ciągnąć szkoły samemu lecz dać każdemu (a raczej temu co na to pójdzie) poczucie uczestnictwa

nie mówię że już to świetnie umiem, ale próbuję

a jakby tak

tak czy owak hospitujesz

przecież wiemy że ucznia

zawsze ucznia

Jak dyrektor wchodzi do klasy na lekcję, to skąd wiadomo, kogo On tak naprawdę będzie hospitował? Ucznia czy nauczyciela? Ani jedni, ani drudzy nie będą  mieć tej pewności.  Za to i jedni i drudzy będą zestresowani.

W przekonaniu większości nauczycieli hospitacja jest po to, aby dyrektor mógł wytknąć błędy nauczycielowi ( wytknąć! a nie pomóc unikać ).

Czasami popełniamy błędy nieświadomie, czasami nawet w dobrej wierze. Nie mam nic przeciwko konstruktywnej rozmowie pohospitacyjnej, w czasie której znajduje się najlepsze możliwe rozwiązania problemów i żadna ze stron w tej dyskusji nie uważa swojego zdania za "jedynie słuszne".

Hospitacje pewnie nie znikną ze szkolnej rzeczywistości, więc chyba trzeba się nauczyć jak ją wykorzystać dla dobra dyrektora, nauczyciela a przede wszystkim ucznia.

Jeśli nie można pokonać wroga to trzeba go polubić! (nie pamiętam skąd to wiem, czy nie jest to aby jakiś znany cytat?). Ta metoda czasami działa!

I ja coś dorzucę...

Wiecie co, a na mnie hospitacje nie robią wrażenia. Kiedy dyrekcja zapowiada się na lekcje, zapraszam z marszu! Nigdy nie przygotowuję sopecjalnych lekcji dla kogoś ( dyrekcji, czy studentów) . Są zwyczajne, najnormalniejsze w swiecie, może trochę niekonwencjonalne! Przecież to widać, jęśli na jedną godzinę reżyseruje się jakąś lekcję! Dzieciaki od razu to wychwycą i hospitacja takiej lekcji żadna.

Asia! Masz całkowitą rację!!!! Czy ktoś umie uczyć, widać od razu!

Dorota, Tak tzrymać!

:-)

Marku, juz myslałem, że znowu będzie biadolenie. Mnie mija 10. I twierdze,że cały czas się uczę.

Nie lubię hospitacji jako takich. Ale lubię chodzić na lekcje do nauczycieli, którzy mają mi coś ciekawego do pokazania. Bo wiedza o tym jak pracują nie pochodzi z hospitacji. Mądry nauczyciel pokaże normalkę, czyli to co mu wychodzi po kolei z rozkładu, bez picu. I z reguły zrobi to dobrze. Ten drugi... No cóż, sam wiesz jak bywa. I co tu hospitować?

Dlatego Twój pogląd na te sprawy bardzo mi odpowiada.

Jestem przyziemny

Śledzę sobie ten wątek i zgubiłem wątek. Bo w ogromnym uproszceniu, ale jednak jakby trochę wyszło tak:

1. hospitacja, jako narzędzie pomiaru efektów pracy konkretnego nauczyciela w konkretnej klasie nie jest dobra
2. chodzimy na hospitację, żeby: samemu sie uczyć, lubimy, nauczyciele mogli sie pochwalić, bo musimy........
3. wiedza o jakości pracy nauczycieli nie pochodzi z hospitacji.

To skąd? I w jakim stopniu jest rzetelna, a w jakim jest projekcją moich wyobrażeń o nauczycielu? 

Zgadzam sie, są elementy absolutnie niemierzalne w pracy nauczyciela: ciepło, serdeczność, otwartość, usmiech, ............. Ale jest także konretne zadanie do wykonania: podstawa programowa i standardy. Standardy budowane właśnie w konkretnej placówce, która ma swoje możliwości i ograniczenia, bazowe, kadrowe, środowiskowe....

Jestem przyziemny. Nie chcę poświęceń, siłaczek, kagankowej misji. Chcę, żeby otwarcie i szczerze można było mówć o jakości pracy nauczyciela, osiąganych przez niego efektach. Rzecz jasna w kategoriach przyrostu wiedzy i umiejetności poddanych belferskiej obróbce osobników. Ale jednach konkretnie. Metody, programy styl pracy - to należy do nauczyciela. Efekty pracy - to należy do tych, którzy jego pracę opłacają.

Ale to brutalnie zabrzmiało! MiC! ;)))

To jeszcze ja :-)

Przede wszystkim- na marginesie..Rychu-hm..pozwol nam na to biadolenie i nie traktuj go tak protekcjonalnie- proszę.

Może jednak, to co ty za biadolenie uznajesz, w intencjach takie nie jest?

Poczytaj nas trochę- masz tu do czynienia z niepoprawnymi optymistami, ktorzy góry przenoszą wiarą, że można je przenosić...

A wracając do meritum.

Dzisiaj byłam u germanistki- stażystka, młoda dziewczyna.

I wiecie co ona ma?

OSOBOWOŚĆ!!!

To pierwsze i najważniejsze  i jedyne.

Tak jak Dorota pisze i zgodnie z moimi intencjami-

To widać zanim się pójdzie na lekcję!

I jeszcze mam taką historię- z dziś. Ale jest wynikiem poprzedniej hospitacji własnie. Przyszła do mnie nauczycielka i poprosiła, zebym jej pomogła i sprawdzała zeszyty jej dzieciakow raz na dwa tygodnie- po co?

 Bo ona sprawdzając notatki omija strasznie dużo błędów ort. Ma z tym problem. I chce mieć myśl w sobie, że ja te zeszyty zobaczę, bo ma nadzieję, ze nabierze czujności dzięki temu.

Że dziecinne? Że środek zastępczy?

No i co z tego, jeśli może być skuteczny?

A o to chyba chodzi...

No i mam w sobie takie ciepełko, że przyszła jak do kumpla, że wie, że chcę pomóc , a nie złapać :-))

Kurcze..

Nie odświeżyłam i nie mialam twojego postu Wojtek...

Poczytam go teraz jeszcze az uważniej, bo w nim trochę kontrowersyjnych..

No to merytorycznie !!!

1. hospitacja, jako narzędzie pomiaru efektów pracy konkretnego nauczyciela w konkretnej klasie nie jest dobra

Nie jest dobra, bo hospitacja to nie narzędzie pomiaru!

Jest obserwacją- i w dodatku obserwacją ucznia, bo mówimy o hospitacji diagnozującej. Oczywiście nie ma się co oszukiwać i udawać samemu przed soba , iż obserwacja ucznia nie ma na celu oceny pracy nauczyciela- bądżmy tu bardziej szczerzy...

1. chodzimy na hospitację, żeby: samemu sie uczyć, lubimy, nauczyciele mogli sie pochwalić, bo musimy........

Nie chodzę na hospitacją, zeby się uczyć- być może dzieje sie to mimochodem, ale nie- moim celem jest popatrzenie, czy to, co nauczyciel ocenia jako skończony proces czegoś, jest rzeczywiście skończonym procesem.

1. wiedza o jakości pracy nauczycieli nie pochodzi z hospitacji.

Uważam, ze to błąd byłby! Bo zobacz- nauczyciel ma wskazać jakimi umiejętnościami może pochwalić nam się uczeń. Czyli- nadac tytuły obrazkom- np i zapisać je w formie równoważników zdań. I jest- stalo się- robią to dzieciaki- i co? Co to za wniosek, że nauczyciel dobry? Albo- nie położona lekcja- czy to oznacza, ze nauczyciel zly? A może w pierwszym przypadku to teatrzyk, a w drugim nerwy?

Pewnie- można uznać hospitację za jeden ze sposobów...

Wiedza o jakości pracy nauczyciela moglaby pochodzić jednak z innych- wiarygodniejszych źródeł.

Czyli- obserwacja przyrostu wiedzy i umiejętności- o których piszesz- tak.

Spotkanie

Bardzo przepraszam wszystkich, którzy odebrali moją wypowiedź tak jak Asia. Możecie mi wierzyć, że nie jest i nie było moim celem traktować kogokolwiek protekcjonalnie.

Gdybym nie był niepoprawnym optymistą Asiu, to zapewne już dawno przestałbym bawić się w oświatę. Cieszę się, że Was znalazłem. Mam nadzieję, że uda mi się do Was w pełni dołączyć.

A wracając do wątku. To czy Twoje ostatnie zdanie nie świadczy o tym, że trzeba budować w szkole właśnie takie podejście ludzi do tej sprawy. Można mierzyć, ważyć jak chce tego Wojtek. Ja natomiast uważam, że mam w d...żym poważaniu podstawę programową, standardy w sytuacji, gdy w wyniku tego, że nauczyciel wykazał wobec dziecka, które miało olbrzymie problemy ciepło, serdeczność, otwartość, usmiech, ............. dzieciak zaczął w ogóle jakoś w szkole funkcjonować. I gdzie mu tam jeszcze do podstawy. I co? Ten nauczyciel nie pracował? Może się mylę, ale uważam, że nasza robota jest przez to taka trudna, bo nigdy nie będziemy mogli jej dokładnie wymierzyć w jakiejkolwiek skali.

Dlatego mam taki, a nie inny stosunek do hospitacji.

uff, jestem ściśłowiec i sam się dziwię, że aż tyle napisałem

To jeszcze ja :-)

Nie odświerzyłem przed wysłaniem swoich wynurzeń. Dopiero teraz przeczytałem wasze uwagi.

W pełni się z nimi zgadzam.

:-)

OK- czyli na znak zgody pojedziesz na zlot???

:-))

Dotknąłes ważnej kwestii tu.

O niej jeszcze nie pisaliśmy- jakie zadania ma szkoła :-)

Dydaktyka- i owszem, ale nie tylko...

Szkoła ma byc przyjaznym środowiskiem , a nie fabryką geniuszy.

Standardy- tak ale osiągnięć , a nie wymagań.

Przyrost- tak, ale w stosunku do rzetelnej diagnozy.

Rzeczywiście warto wiedzieć, co jest ważne

O pewnej krzywej

Czegoś nie rozumiem. Skoro w dziedzinie mierzenia efektów pracy nauczycieli dobrze w szkole jest tak, jak teraz, to po co zmieniać? Mnie wydaje sie, ze nie jest. Dlatego na początku wątku mówiłem, że w naszej szkole szukamy i prosiłem o pomoc. Musiałem pisać mętnie, bo odnoszę wrażenie, że nie do końca zostałem zrozumiany. Powtórzę więc: dla mnie także najcenniejsze w nauczycielu jest to nieuchwytne i niemierzalne. Sam wyznaję zasadę, że nauczanie jest jedynie częścią wychowania.Ale poza niemierzalnym jest jeszcze sporo do mierzenia. Janusz Korczak mawiał, że nie wie jak trzeba wychowywać, ale ogrom czasu poświęcał na mierzenie ( dosłowne), analizy, porównania, tego co zmierzył, żeby móc się rzetelnie w danej materii wypowiadać.

Jak myślicie, które wyniki są rzetelniejsze: 98% zdanych matur starych (średnia olsztyńska), czy 60 % nowych ( próba)? Na marginesie - w Olsztynie rozkład ocen z próbnej nowej matury nadaje się do podręczników statystyki.

Jeśli nie będziemy o tym głośno mówić i próbować czegoś w tej materii zmieniać, to podrepczemy sobie jeszcze długo w miejscu.  

A nawet jeśli chodzi o wychowanie. Program wychowawczy, profilaktyczny malina, palce lizać. Ja pytam: u ilu uczniów zmieniło się to, co było przedmiotem pracy "programisty"? Jeśli nie zmierzę, nie wiem ( Korczak). Myślę więc, że warto wspólnie podyskutować jak mierzyć. Cos wychodzi mi ostro, ale to tylko gwoli nakręcenia dyskusji! ;))))

A czy ja mówiłem, że nie mierzyć. Do tej pory zajmowaliśmy się hospitacją.

I tu będę chyba trwał przy swoim stanowisku. Czym innym zupełnie jest wiedza na temat jakości pracy nauczyciela i sposobów jej pomiaru. Tu ważne jest poszukiwanie sposobów i narzędzi na to aby do wiedzy tej dojść. I aby ona była w miarę obiektywna.

U mnie w szkole próbujemy od dość dawna te problemy jakoś rozwiązywać. Z różnym skutkiem.

matko!

czas na piwo :-) Żeby pogadać :-))

Ja jestem absolutnym i zdeklarowanym zwolennikiem mierzenia- każda moja klasa jest w szkole badana w III, IV i V, potem zaś ma sprawdzian.

Badam przyrost wiedzy i pracuję zgodnie z tymi danymi.

Piszę tu tylko, że hospitacja nie jest techniką mierzenia jakości pracy nauczyciela. Albo przynajmniej nie jedyną.

Nie uznaję jej wartości jako jako niosącą informację pewną i jednoznaczną.

Ok- będe drastyczna.

Jeśli biorę zeszyt dzieciaka, to nie muszę chodzić na hospitację, jeśli badam pracę n-la poprzez patrzenie na przyrost wiedzy , to nie muszę chodzić na hospitację ...

A teraz już kończę, bo muszę iść na hospitację ;-)))

9 lat:)

trochę się zmieniło od tego czasu - na szczęście można powiedzieć, w miarę konsekwentnie...

Wystarczy, żebym popatrzyła na porządek w klasie po lekcji, rzuciła okiem na pełnienie dyżurów
To jest właśnie obserwacja:)

Jak sobie ustalisz, ze chcesz obserwowac lekcję 10 minut - tylko podsumowanie, to tak zrób, albo tylko początek - wprowadzenie.

Albo w każdym innym momencie - cel się liczy. Jesli to porządek - też OK

 Nie jest ważne, żeby działać,  ważniejsze jest osiąganie celu tego działania.

Pytanie powinno brzmieć, nie "czy dyrektor obserwuje", tylko, czy pracuje szkoła/nauczyciele z sensem.

===

pomoc n-li sobie nawzajem, obserwacja lekcji pod róznymi katami, jako element doskonalenia sposobów pracy - jak najbardziej tak