Mam dziś móżdżek mniej więcej wielkości fistaszka... ;-)

O RPG (Role Playing Games)  i WFRP (Warhammer Fantasy Role Play) wiem tyle, że to gry, w której gracze odgrywają jakieś role, które w większości są osadzone w fikcyjnych światach zarówno fantasy jak i sci-fi.
Domyślam się, że uczestnicy gry trzymają się tu pewnych reguł, że na pewno korzystają ze swojej fantazji rozwijając ją. Trochę kojarzy mi się ze światem Matrixa..
Do gry wchodzą osoby, które dobrze się znają, paczka przyjaciół... Spotykają się systematycznie i grają.

Co sądzicie o tych grach? Może jesteście uczestnikami takich? Jak to jest?

Renato jesteś córką Robota?

Bądź człowiekiem!!!!

Mów normalnie!!!!

Renata :-)

Niebezpieczne są te rzeczy, jeśli czynią to ludzie bez odpowiedniego przygotowania i opieki. Trochę to pachnie sektą czy czymś takim...

 ;-)

Marek

Nie mam ochoty się zabawić... nie mam ochoty na żarty...
Mam natomiast nieodpartą ochotę dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat niż tylko jakiś obraz wyimaginowanej gry... W wyobraźni mogę być i córką Robota, bawić się w "Gwiezdne wojny", na jeden wieczór zostać dyrkiem super szkoły, udać się w podróż do Tybetu i wcielić się w postać Mnicha...

Chcę wiedzieć jak daleko mogę posunąć się w owych wyobrażeniach zdając sobie sprawę z tego, że to nadal tylko wyobraźnia, nadal fikcja. Jaki wpływ może mieć to na psychikę młodych osób? Na ile może to wciągnąć?

A jeśli jest zupełnie inaczej, jeśli z tego mogę tylko się śmiać, to upewnijcie mnie w tym przekonaniu. Nic więcej...

Renata

w tym m.in. problem, ze nie jest to zajęcie na jeden wieczór... są gry tak rozbudowane, że nie sposób zakończyć ich w ciągu kilku godzin
jeśli bawisz się w X, jest wszystko OK

gdy zaczynasz myśleć wyłącznie o X, masz już problem
gry uzalezniają tak samo jak sieć
ale nie można zawyrokować z góry dla kogo taka zabawa może być niebezpieczna

po konsultacji - wręcz cytuję :)

Rzadko zdarza się, by gracze mieszali  światy i przenosili role. Kluczową rolę pełni mistrz gry (osoba kierująca fabułą i kontrolująca przebieg gry). Jeśli jest sprawny i rozsądny, nic się nie dzieje - kończy się "speklakl" i ludzie się rozstają z pełną świadomością, że była to zabawa.   Jeśli nie potrafi zapanować nad emocjami graczy, konflikty między postaciami "przenoszą się" do realnego świata. Ponoć rzadkie to zjawisko.

Powtarzam  opinie  gracza RPG ( nie grywa często). Miałam też uczniów grających  (wiernych i wytrwałych czytaczy fantasy). Nie przeszkadzało im to w pracy szkolnej, a i zaburzeń w funkcjonowaniu w grupie klasowej nie zauważyłam. Teraz studiują w różnych miastach, ale spotykają się wakacyjnie, na zlotach RPG. Na temat graczy pisze doktorat pani z polonistyki w wałbrzyskiej wyższej szkole. Byłam na jej wykładzie (jeżdzi po całym świecie na zloty graczy). Nie straszyła.

no właśnie Majko... dlatego zapaliło mi się czerwone światełko - mam gracza w domu, wszystko jest ok, ale ostatnio padło zapytanie - czy mogę iść na nocną sesję... stąd mój problem.. mnie samej ze sobą... 

 dzięki:)

Nocna sesja różni się od dziennej jeno długością, ciszą i nastrojem.

Jeśli twój gracz jest w wieku "puszczania z domu", gra i piszesz, że jest OK,  to (prawie dyktuje mi syn :)) nic się nie martw.

(dziecina na obozie o całkiem innej tematyce też grała nocami w WFRP ;)

podtrzymuję to co powyżej/poniżej

RPG to niegłupie gry i gracze nie kwalifikują się do dzieciarni nie pojmujacej różnicy między światem rzeczywistym a grą.

To zabawa w uczestniczenie w życiu wyimaginowanego świata. Często mój syn dyskutuje z kolegami (albo i mną:-) o przygodach postaci z RPG ale nie ma problemu z przenoszeniem do świata rzeczywistego czegokolwiek.

Niebezpieczne, moim zdanie są - dla młodych graczy - gry, strzelaniny i siekaniny FPP;-) I pokrewne. Lekarstwem jest niedopuszczanie do nich dzieci do powiedzmy 10 lat życia. Zbyt wiele tam krwi, "wielu żyć" ofiar i samego bohatera, agresji.

RPG - rozbudowane i trudne popieram. Nie grywam w to, bom za stary:-) ale podziwiam graczy - że też im się chce prowadzić rozbudowane rozgrywki z takim zaangażowaniem. Zanim potępicie - dorośli - przypomnijcie sobie nieprzespane noce z brydżem itp.

Jest jedna wada - to pochłania masę czasu i może zakłócać naukę. Trza negocjować;-)

Na problem trzeba spojrzeć z różnych perspektyw... Czasem przydaje się i włażenie na stół;-)

Dzięki serdeczne..:-)

potwierdzam i popieram

Mam również gracza w domu i to od lat...

Zauważam głównie plusy - jest to zajęcie bardzo rozwijajace (zacząl pisać bardzo dobre wypracowania - 6 na maturze, a umysł raczej ścisły), dobre wykorzystanie czasu wolnego (inni czesto włóczą się po mieście i co niebądx może im przyjśc do głowy), zaczął dzięki grom czytać książki (o świecie fantasy trzeba coś wiedzieć, a dowiedzieć można się jedynie z książek), nauczył się organizacji własnej pracy oraz planowania, itp.

Na początku (5 lat temu) miałam niejakie obawy i tak samo jak Renata usiłowałam się dowiedzieć co to jest. Przespowiadałam syna, który chciał mi to wyjaśnić, ale różnica w pojmowaniu była chyba za duża. Zaniepokojenie przeszło mi dopiero po kilku sesjach zorganizowanych w moim domu. Wtedy dopiero zrozumiałam co to jest. Na bycie fanem jestem niestety trochę za stara (i mam zbyt mało czasu). :-))