i pyta, czy jako rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów może zaistniec problem organizacyjny z naborem
a ściślej - w rozpoznaniu problem kserokopii, a co za tym idzie duzej ilości kandydatów, potem oczywiście opis co ,gdzie i jak i na koniec podjęte działania w postaci opracowania programu do liczenia punktacji kandydatów i wreszcie rezultaty polegające na szybszej pracy, bez pomyłek i mniejszej liczbie zatrudnionych do tego nauczycieli

czy to dalszy ciąg audycji Weissa?

:)

gaba

ja poważny człowiek jestem ;-)))

przeciez mnie znasz ;-))

 jak pytam to pytam ;-))

Zola

Zolu, ja cię bardzo przepraszam, ale z tego, co tu koledzy piszą, wynika niezbicie, że to znowu jakiś kabaret dopisany przez życie.

:)

Pomysł koleżanki uważam za fajny i prawdziwy i potrzebny, niech się nikt nie obraża, tylko bierze, by te diabelskie przypadki były prawdziwe, realizowalne, potrzebne, itp. A nien jednej pani się wydawało, więc...

dzieki Wam
też tak myslałam ,że można to opisac i będzie to odbiegające od innych przypadków
ja siedzę jako dyr na wielu komisjach i słabo mi się robi jak czytam kolejny pzrpadek dzieka zdolnego i opis pracy nad jego sukcesami
albo dziecka słabego, trudnego, sprawiajacego kłopoty , co to pod wpływem wybitnego ciała gogicznego staje sie aniołem

komisje muszą miec po tej lekturze jeszcze gorzej na żołądku niz ja ;-)))

Gaba

ten papierowy awans to rzeczywiście życie, które przerosło kabaret
ale robia go nauczyciele z różnych pobudek i maja prawo
koleżanka pracowała w komisji rekrutacyjnej, przeżyła te horrory,o których piszemy w innym wątku i dlatego spróbowała opisać działania, których się podjęła,żeby choć trochę usprawnić to, co nam zaserwowano

ja opisałam historię prewnego ucznia, który będąc wybitnym, nie chodził do szkoły, a w trakice pracy się okzało, że mama jest chora, lecz nikt z najbliższych się nie domyslił tego.

a drugie to było - dysleksja jako problem społeczny w szkole, na materiale, badań (autentycznych, w mojej szkole) prowadzonych przez 2 lata... był to wycinek badań wyników, rozpoznawania potrzeb gimnazjalistów w tym zakresie.

Tez się usmiecham do przypadków aniałów i diabołów, u nas się opisuje etatowo Marynię, a jak Maryni braknie, to się zastanawiam, kogo wezma na tapete, może przyjda wtedy i powiedzą, zrobię, coś pożytecznego... nie, ja powiem dyplomującym się, żeby se dali siana z ancymonkami oraz geniuszami, a żeby przyadek był ważnym fragmentem życia szkoły. I co najwaśniejsze potrzebnym i prawdziwym.

Ja sobie opisałam, jak dochodziliśmy z uczniami do ustalenia zasad oceniania pracy grupowej - nie ocena za efekt tylko, ale ocena wzajemna w grupie, grup nawzajem - po prezentacji...itd, co to dało (wreszcie nie było obiboków, wszyscy musieli zrozumieć przynajmniej rozwiązanie problemu, bo w czasie prezentacji inne grupy pytania zadawały osobom nie prezentującym, tylko tej reszcie grupy, skończył się problem typu: oni to grupa lepszych a my słabsi, to....)

Drugi - to akurat ancymonek - ale sytuacja akurat taka, że przeniesiony "za karę" - kolejny stopień kar statutowych akurat do mojej klasy (bo oni spokojni, to może się poprawi). Klasa się bała - wcześniej sporo włożyłam w integrację, rodzice się bali, a jak się okazało - delikwent też.... Ukończył z nami gimnazjum, opisałam trochę jak wprowadzałam go w klasę i klasę przygotowywałam..... Dużo pracy, ciekawe doświadczenie, a udało się nie "zepsuć" klasy i pomóc dziecku....