Moja dobra nauczycielka przepracowała uczciwie 40 lat, ma już 60 lat skończone, energii w sobie na najbliższe sto lat, zdrowie humor, zna się na piłce ... ale ja nie będę miał tylu godzin w przyszłym roku by ją i  wszystkich z jej branży koleżanki i kolegów obdzielić  pełnymi etatami. Wszystkim w takiej sytuacji nasuwa się proste rozwiązanie - emerytura. Tylko jak to zrobić? Ona nie chce na pewno , ja tez nie chciałbym.Nigdy jeszcze nie byłem w takiej sytuacji. Nie wiem nawet jaki to powinno mieć scenariusz:

-wspólnego narzekania naprzepisy  oświatowe?

-z góry z grubej rury:wiek  60 + 40 lat pracy - daj innym zyć ?

-wysłać pismo , ale jakiej treści?

Pomóżcie -Joszka na piekielnych mękach.

PS: To...moja była nauczycielka !!!!

miałam tak w roku 2001 ? nie jestem pewna, to był rok bez naboru do LO,od poczatku roku szkolnego było wiadomo,że w następnym roku nie ma naboru i ,że siłą rzeczy zmiana ustroju szkolnego nie pozwoli zatrudnic wszystkich

juz we wrzesniu przeprowadziłam wstepne rozmowy,na początku rozmawiałam w całych zepołach przedmiotowych,informowałam o sytuacji związanej z ilosciami godzin (nie było łatwo,bo przecież miały byc LP a w końcu weszły LO i do prawie końca nie wiedziałam ile będzie godzin)  i własnie piatka nauczycieli była w podobnej jak twoja nauczycielka sytuacji + jedna młoda nauczycielka

w lutym wysłałam do nich pisma ,że w związku z reforma itd nie przewiduje sie możliwości zatrudnienia,powiadomiłam związki i już w maju po zatwierdzeniu  arkusza napisałam pisma o rozwiązaniu stosunku pracy ,jednocześnie informując o możliwości przejscia w stan nieczynny

nauczyciele różnie zareagowali ,ale to ,że rozmawiałam z wszystkimi ,stawiałam jasne kryteria zwolnień oszczędziło mi kłopotów

jeden z nauczycieli poszedł  bardzo honorowo po 42 latach na emeryturę, drugi przeliczył,co mu sie opłaca -odprawa  emerytalna  + po 35 latach jubileuszówka czy zwolnienie i 6 miesięcy odprawa ( a wtedy w naszym urzędie radca stał na stanowisku ,że albo jedna albo druga odprawa)
a jeden kazała sie zwolnić a potem przeszedł na emeryture i otrzymał po wyroku sądu dwie odprawy itd

ważne jest chyba uczciwe stawianie sprawy,rozmowa i to dość wczesna,żeby ludzie oswoili sie z tą myslą,najgorsze jest zaskoczenie

Każdemu nalezy się emerytur

Tak się zastanawiam, jak ja bym postąpił w takiej sytuacji i jako dyrektor i jako ten nauczyciel.

Jako dyrektor zaproponowałbym jednak rozwiązanie stosunku pracy, a nauczycielkę zachęcałbym do wystąpienia o stan nieczynny. Łagodniej i może jeszcze dorobić, a nuż jeszcze trafi się okazja by ją uchować na pełnym etacie (przypadki chodzą po ludziach). Drugi wariant, to zwolnić i zatrudnić na cały rok szkolny na tę część etatu. I trzeci - zwolnić i dać wypocząć na emeryturze.

A jako nauczyciel - chyba wybrałbym emeryturę, a pieniędzy szukałbym poza szkołą (takich normalnych - nie dziadowskich - po 40 latach pracy).

Dałbym wolną rękę dyrektorowi - może obyć się beze mnie, dobrze go do tego przygotowałam:-) A może ktoś inny chce się dać zwolnić, może po 30 latach?;-)

A pismo?

Chyba jednak nie tylko suche fakty, ale nawet żal z powodu nieuchronności czekającej każdego z nas - przejścia w stan spoczynku. Może jeszcze, że będziesz chętnie korzystał z jej doświadczenia, mimo formalnego ustania stosunku pracy (może jakieś zajęcia lekcyjne za inne niż budzetowe pieniądze i że oczekujesz inicjatywy z jej strony? Wysyłałem już ludzi (w mundurach) na emeryturę po ponad 35 latach pracy - mówiłem im wprost, że warto skorzystać dla zdrowia psychicznego, a mówiłem to z pełną życzliwością. Teraz ich spotykam i widzę, że korzystają z tej emerytury. Niestety, niektórych młodzych - nie zdążyłem wysłać na emeryturę, nie doczekali ...