Nie znam przepisu

jak patrzę na obecną maturę to mam poczucie straty czasu, ich oceny maturalne rzadko kiedy różnią się od tych ,które otrzymywali w ciągu 4 lat nauki, są potwierdzeniem tego na co zapracowali wcześniej, po co więc siedzieć,

zewnętrzna matura i tylko zewnętrzna,ze wszystkimi konsekwencjami zewnętrzności - bez ustnych,pod nadzorem obcych ludzi, na pytaniach z zewnątrz, oceniana anonimowo, w oparciu o konkretne standardy i konkretne kryteria i tylka taka matura może dać obraz pracy ucznia i nauczyciela

Uczeń nie może sobie skopiować pracy i recenzji?

Kolejne wyjaśnienia MENISU:

"Szkoła nie może odmówić wglądu w pracę maturalną według MENiS"

Według informacji przekazanych PAP przez warszawskich maturzystów, zdarzają się przypadki odmowy wglądu w prace.

Zgodnie ze znowelizowanym w ubiegłym roku rozporządzeniem ministra edukacji w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania oraz promowania uczniów oceny są jawne zarówno dla ucznia, jak i jego rodziców, a sprawdzone i ocenione prace kontrolne oraz inna dokumentacja oceniania ucznia są dostępne dla ucznia i jego rodziców.

"Jeśli maturzysta chce mieć wgląd w swoją pracę maturalną, a w jego szkole nie jest wywieszona informacja, kiedy może to zrobić, powinien pójść do dyrektora szkoły i zapytać kiedy będzie to możliwe. Jeśli dyrektor nie może w danym momencie udzielić mu informacji, bo uczestniczy w komisji egzaminacyjnej przy ustnych maturach, powinien dokładnie określić, kiedy maturzysta uzyska informację na temat czasu wglądu w pracę" - wyjaśniła Zawisza.

"Praca maturalna jest dokumentem. Podczas wglądu w nią muszą być stworzone takie warunki, żeby nie było możliwe na przykład zniszczenie pracy" - podkreśliła.

Dodała, że maturzysta ma prawo nie tylko do wglądu w swoją pracę, lecz także w jej recenzję oraz że obie można skopiować na miejscu w szkole.

O wgląd w pracę może wystąpić sam maturzysta, jeśli jest pełnoletni, lub jego rodzice, o ile pełnoletni maturzysta nie zabroni tego. W przypadku niepełnoletniego maturzysty o wgląd w pracę występują rodzice.

"Maturzystów, którym odmówiono wglądu w ich prace, prosimy o kontakt. Będziemy interweniować w szkołach" - powiedziała PAP wicedyrektor wydziału szkolnictwa ponadgimnazjalnego mazowieckiego kuratorium oświaty Danuta Dąbrowa.

wrrrrrrrrrrrrrr!

a teraz to się zeźliłam - nie dlatego, że może czy nie może. Ale dlatego, że co chwilę każdy gada, co tam chce.

Nam zabroniono - kserowania dokumnetów typu klasówki, a tu... teraz wolno - ja wiem, że matura, to matura, że to najświętsze papiery dla dzieciaka. Niechże nie robią z ludzi - nauczycieli, dyrektorów uczniów, rodziców wariatów.

Dla mnie do wglądu to jest do wglądu. Niechże menisowa walnie przepisik, że można kserować i już!

Ale kurka, niechże co ktoś ustali na 100%, bo nawet 100% w najwyższym organie to jest ok. 100%.

gaba, odwrrrrr :-))

re-od-wrr

Romku, żebym ta ja wiedziała - kładziono do łbów, a! Teraz już można i nie o to można chodzi!!!!!

Gaba i RomanG

Już skończyłem pilną pracę - redakcję językową scenariuszy - nawet sympatyczna praca przez telefon - choć dwugodzinna.

Cicho, kazdy może ż=rządzić w swojej "budzie":-)))

pozwolę sobie zwrócić uwagę, że w załączniku Nr 1 do rozporządzenia cytowanego przez Romana jest par. 35a, w którym jest zapis o udostępnieniu absolwentowi.

Sprawdzona i oceniona praca egzaminacyjna nie jest informacją publiczną, nie ma w tym (MENiSa) załączniku 1 - dotyczącym egzaminu dojrzałości mowy, że można pracę abiturienta udostępnić jego rodzicom (prawnym opiekunom), w tej kwestii rozporządzenie milczy.

Nasz regulamin wewnętrzny, taką możliwość daje wyłącznie na terenie szkoły, po uprzednim ustaleniu terminu, jest w regulaminie również zastrzeżenie, że nie sporządza się i nie wydaje kserokopii z prac egzaminacyjnych. 

Praca egzaminacyjna absolwenta nie jest pracą kontrolną ucznia w rozumieniu § 5. 3.

Dzieło jego autoowi udostępniajcie

A może już pora skończyć tę dyskusję o alfabecie:

abiturient jako autor dzieła (w rozumieniu przepisów prawa autorskiego) ma prawo swobodnego dysponowania swoim dziełem. Fakt, iz jest ono dowodem w procedurze (chyba jednak administracyjnej - bo jakiej innej?) nie zmienia wyłączności autora do dysponowania tym dziełem. Szkoła - jako depozytariusz, bez zgody autora, nie ma prawa do publikowania tego dzieła w jakiejkolwiek formie. Jest jednak zobowiązana udostepnić to dzieło autorowi na jego żądanie nawet bez stosownego zapisu w rozporządzeniu MENiS. Chyba już gdzieś pisałem, że zacny dyrektor mojego liceum już 30 lat temu tak zrobił, a że nie było wtedy ksero w szkołach - własną pracę maturalną przepisałem ręcznie w rok po egzaminie i przechowuję w swoim domowym archiwum. Dodatkowo podkreślam, że podstaw pisania tekstów publicystycznych, naukowych, satyrycznych nauczyłem się w tej szkole, dzięki znakomitej nauczycielce j. polskiego.

Na pewno nie wolno mieszać do tych spraw ustawy o dostępie do informacji publicznej, zupełnie co innego ona reguluje - dostęp obywatela do tego co jest wytwarzane w różnych organizacjach, ale własnie w sprawach publicznych, a nie indywidualnych i indywidualnie.

Szanowni dyrektorzy - przewodniczący PKE - cieszcie się ze znakomitych prac maturalnych swoich absolwentów i wręcz zachęcajcie ich (a może dołączajcie jako miły prezent do świadectwa dojrzałości kserokopie takich najlepszych prac) by zachowali te swoje pierwsze dorosłe prace na przyszłość, jako przykład dla własnych dzieci. Ja swojej jeszcze nie pokazałem mojej córce, ale chyba wkrótce ją wygrzebię, niech mnie oceni w nowej epoce:-)

A że jest to pewien problem organizacyjny? Cóż, menedżerowie oświaty XXI wieku nie tylko z takimi problemami potrafią poradzić sobie:-)

Poczytałem sobie ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych...

Polecam Przewodniczącym Kom Egz. - bo jeśli "pisemna praca egzaminacyjna" (egz. dojrz.) wywodząca się z rozporz. MENiSu jako aktu wykonawczego Ustawy o systemie oświaty jest także "utworem" (nie dziełem) w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych to

.... (tu można zacytować szereg przepisów ustawowych)

Na razie obstaję przy swoim :-))

Myślę, ze nie ma sensu kopiować - bo po 2 latach (okres przechowywania w szkole) można złożyć wniosek o jej wydanie, otrzymać i złożyć w swoim archiwum.

Natomiast kwestia pełnego jej udostępnienia (z kserowaniem włącznie) i tak zostanie - tak myślę rozwiązana po Twojej myśli Romanie.

Przepraszam, ale nie chciałbym tu nikogo urazić - pozwolę sobie określić kilka przyczyn tak sztywnego stanowiska w tej sprawie (pamiętam jeszcze niedawno ministerstwo upierało się żeby pisać na tablicy tematy egzaminacyjne pomimo, że każdy zdający miał je przed sobą):

1/ trzymanie się kodeksu post. admin., tzn. masz wgląd w swoje sprawy i możesz z nich dokonywać wszelkich wypisów (nie cytuję dosłownie)

2/ obawa egzaminujących przed inną (zewnętrzną) recenzją pracy egzaminacyjnej

3/ upublicznienie ewentualnych błędów egzaminatora (szczególnie przyzwyczajonych do powierzchownych recenzji nastawionych tylko na szukanie minusów w pracy).

Pozdrawiam

myslę,że cos jest w tym co pisze Leszek - te obawy

ale obawy troszke uzasadnione, czasami ktos chce recenzując pracę poraz drugi udowodnic cos pierwszemu recenzentowi a jeszcze nie wszysycy potrafia oceniac kryterialnie

znam przykłady z Olimpiady Filozoficznje - uczniowie w etapie okręgowym piszą prace, te są oceniane przez  nauczycieli akademickihc np. ze Szczecina czy Słupska, ludzie Ci maja określone tytuły naukowe, umiejętności i kompetencje, ocenione najwyżej prace sa wysyłane do Warszawy, gdzie jeszcze raz sprawdzane ,takze przez pracowników naukowych o okreslonych tytułach ,umiejętnościach i kompetencjach i zdarzało się,że praca oceniona przez doktora albo i profesora ze Szczecina była na 5  a w Warszawie na 3 i ją odrzucano , dlaczego taka róznica w ocenie ,nie mnie decydować i myslę,że tego obawiają się nauczyciele i dyrektorzy szkół

poza tym recenzja też jest okreslona pracą i wytworem tym razem nauczyciela i czy w takim razie nauczyciel  ma prawo nie życzyc sobie kopiowania jego pracy, moze faktycznie zostaje przepisac jak kiedys benedu

szczerze to juz sama nie wiem co o tym mysleć i ciszy mnie ta dyskusja , bo uczę się nowego spojrzenia na stary problem