Forum OSKKO

Na forum internetowym dla kierowniczej kadry oświatowej czytam następujący wpis:
Jestem nowym dyrektorem w szkole, w której funkcjonuje rada szkoły; tzn. teoretycznie, bo w praktyce jest to fikcja - nic rada szkół nie wnosi. Chciałabym spowodować rozwiązanie tego organu, ale nie wiem jak to poprawnie zrobić. W naszym statucie jest tylko zapis o zmianie ilości członków. Czy trzeba zmieniać Statut i regulamin organizacyjny? Może ktoś z Was już to przeprowadził.....

Ktoś na to podpowiada:

"U mnie rada podjęła uchwałę o rozwiązaniu w związku z nowymi Radami Rodziców"

a jeszcze inny dodaje:

"i tylko tak można zakończyć żywot rs"

Zapis problemu i sposobu poradzenia sobie z nim przez niedoświadczoną panią dyrektor jednej z publicznych szkół w Polsce doskonale odzwierciedla mentalność w środowisku oświatowych kadr kierowniczych, określaną przed laty przez przez Józefa Tischnera jako homo sovieticus .

Dyrektorkę tej szkoły nie interesuje istnienie i sprawne działanie rady szkoły, ale pozbycie się tego organu z jej terytorium, by nie musiała tak naprawdę liczyć się z tzw. opinią publiczną, by nie musiała liczyć się z rzeczywistymi problemami nauczycieli, uczniów czy ich rodziców. Jak za Giertycha: "Morda w kubeł!" - słuchać i nie narzekać, wykonywać polecenia i dziękować Bogu, że dyrekcja obdarza nas swoją łaską "dobroci". Byle tylko nikt się w nic nie wtrącał, niczego nie dociekał, nie chciał wyjaśnień, o nic nie zabiegał, niczego i nikogo nie oceniał, tylko bezwzględnie i posłusznie poddawał się jedynie właściwym decyzjom dyrekcji.

Przez ostatnich kilkanaście lat udało się kadrze kierowniczej oświaty powstrzymać ruch oddolnego uspołecznienia, czyli demokratyzacji szkół. Tak było za rządów liberałów, lewicy i prawicy, bo żadna władza - wbrew głoszonym deklaracjom - nie chce, by jej działania były transparentne, jako to się dzisiaj modnie określa, nie lubi, jak ktoś jej patrzy na ręce. A jak nie patrzy, to nie zawsze zadziała własne sumienie czy dobra wola. Lepiej jest radę szkoły rozwiązać, zlikwidować, pozbyć się jej, bo przecież po co władzy suwerenna wobec niej rada? Lepiej mieć posłuszne i niewiele znaczące rady rodziców. Tu przynajmniej udało się kadrze oświatowej wmówić społeczeństwu, że te rady coś znaczą, choć tak naprawdę niewiele więcej, niż papier, na którym zostały spisane zasady ich działania. Za Giertycha sprytnie udało się władzy skanalizować rady rodziców, by były w gruncie rzeczy podporządkowane dyrekcji szkół, by utraciły swoją autonomię, samorządność, rzeczywistą niezależność. Szkolnictwo jest jednym z ostatnich bastionów w tym kraju autorytaryzmu, a mówi się, że edukacja przygotowuje do demokracji.

czwartek, 22 11 2007

Zlikwidować.... i mieć z głowy