Co zrobić w sytuacji, gdy rodzice ucznia:
1. wchodzą na lekcje i urządzają awantury nauczycielowi lub uczniom,
(krzyk, podważanie autorytetu szkoły, itp. - nie używają wulgarnych słów).
2. Czyhają (bo trudno to inaczej nazwać) na kolegów syna po lekcjach (gimnazjum) i upominają, zwracają uwagę, grożą.
3. Przychodzą do dyrektora (patrz pkt 1).

1-3 dotyczy to tych samych rodziców.

Problem leży...

przede wszystkim po stronie nadopiekuńczości tych rodziców i ich nazwijmy to delikatnie "niezrównoważenia". Na koniec roku szkolnego problem wynikł z tego, że dziecko dostało ocenę bdb, a rodzice uważali, że zasługuje na cel. Teraz zwykłe, koleżeńskie zatargi przerodziły się w awanturę, bo szkoła nie wyzwiązuje się ze swoich obowiązków wychowawczych. Zresztą wiecznie ingerują w te dziecięce kłótnie (jak już wcześniej pisałem czyhają na kolegów...).

I co z tym fantem zrobić?

Trudne :-)

to potrwa

taka to robota. A co do wymagania składania pretensji na piśmie - zróbcie tak. Ale między nami mówiąc interesant ma prawo składać takie oświadczenia ustnie;-)

No i warto by byli świadkowie przy rozmaitych ekscesach. Np - przy wtargnięciu na lekcje lub awanturze.

Roman!!!

Przestań! Teraz kłopotliwi rodzice będą mi się nieodparcie kojarzyć z nocnikiem! :-)))

U nas podejmuje takich rodziców pani psycholog. Jest baardzo skuteczna :-)

hm;-)

a trzeba było niektórym troskliwie podac ramię żeby na pewno trafili?

Alfred,

:)

podoba mi się też wersja naszego księdza katechety - przepraszam panią, czy jest p. moją mamą? Tylko ona na mnie krzyczy, kiedy jej pozwolę.

...a jeszcze..niektórych trzeba było skuć kajdankami, ale robiła to już policja.

Gaba,
;-)

A jeżeli...

Wydziera się nam coraz bardziej przykry widok...całkiem chorych rodziców, ktorych trza kajdankami, policją i psychiatrą....:-))))

Matko!

Karolino...

Miało być oczywiście nie

on ma rację Karolina

Hop! Hop! Hop?

Karolinko, proszę - to chyba w dużej mierze żarty. Przecież nie będę cytować głupot, które usłyszałam od rodziców, co by to dało - bo paru niegrzecznych się by znalazło?

Wolę chwalić tych wspaniałych, rzetelnych - wrażliwych, mądrych życiem, zwyczajnych do bólu, rozmawiających - nie krzyczących. Tacy rodzice jednej Marysi - chorej, aż szkoda gadac na ile chorób, nie dali dziecka do specjalnej. Taki tata Krzysia - bieda aż piszczy, ale Krzyś jest na każdych zawodach matematycznych, tata Grzesia - kiedy potrzebuję rady budowlanej przyhcodzi (ale nasza znajomośc nie zaczęła się za dobrze), Michała - on się zna na konstrukcjach, Magdy - prawnik...

Ale i jest cała grupa ludzi, którzy mi się kłaniają, podchodzą z życzeniami, są na naszych imprezach. Są z nami. Czasem jednak się marzę (tak wiesz z przekory), by stało się tak, jak w jednej z czeskich bajek - gdy przychodziła czarownica do czarownika, a gadała za wiele, wrzeszczała - on mówił - hop! wtedy czarownica zamieniała się...

- chciałabym, by czasem niektórzy posuchali się, jak mówią, by na dwie minuty pobyli dyrektorem, na którym się wiesza wszystkie możliwe psy - że tego jeszcze nie ma, a w gazecie mówili, że można. Nie chodzui o rodziców, którzy się zgadzaja na byle co... Przecież pani dostaje te cholerne bony za moje dziecko. Naprawdę?

To może ja już poproszę - 2500 x 600 = 1500 000 wtedy zostaje mi jeszcze jakieś 1400 000 - żyć nie umierać... szkoła by była, że hej! I tym żyje wielu rodziców - nauczyciele przeżarli te forsę, dyrektor zdefraudował, więc trzeba iść pokrzyczeć.

A tak - to zamykam oczy i mówię - hop!

Jeśli istnieją choroby, które miewa ludzkość takie jak schizofrenia, i inne - to miewają je też rodzice. Kurka, czy wyście zwariowałi i myslicie, że ja o tym nie wiem?

Moja drwina związana była z przewrażliwieniem, że macie tylko chorych, krzyczących, ktorych trzeba ubezwłasnowolnić.

Mam świadomośc, że są i tacy, którzy naubliżają (i mnie się zdarzyło być ubliżonym orzez takich), którzy patrzą ślepo, którzy nie myślą tak jakbyśmy chcieli aby myśleli.

Tylko co?

Buntuje się i głośno roześmiewam, bo wasze wnioski w związku z tym marginesem, który niewątpliwie jest są zbyt generalizowane. Chcielibyście swym płaszczem okryć wszystkich, nawet tych, którzy o to nie proszą.

I tu kółko się zamyka.

Trudni rodzice...

Mówię sobie - hop! - i znikam

Karolinko, "wy" to kto? Ja i Roman, czy jeszcze jakieś licho?

że jest wiele (niech będzie, że kilku) dziwnych rodziców - tak to prawda, śmiem twierdzić, że tyluż psorów nie grzeszy kulturą, co dzikich rodziców. "Mam ten dar bowiem patrzę sie inaczej". Przygadał kocioł garnkowi. Zgadzam się w pełni. Nie rozumiem juz samego tytułu tego wątku. Trudno.

Cóż w tym złego, że zacytowałam mojego księdza katechetę, który potrafi wielu bardzo niegrzecznym rodzicom odpowiedzieć: przepraszam, proszę, na mnie nie krzyczeć. I jest dowcipny.

Chciałabym zachować się w taki sposób, kiedy mężczyzna ubliża mnie kobiecie. Co w tym złego, że czasami kulturalnie - powie urzędnik samorządowy - bardzo proszę mi nie ubliżać, gdyż korzystam ze specjalnej ochrony, co w tym takiego dziwnego, że powiem - najbardziej panią przepraszam, ale ja odpowiadam za finanse, nie dano mi na to pieniądzy, musiałam zapłacić z  pieniędzy zarobionych przez szkołę, proszę mi nie ubliżać a zapłacić 35 zł na antyramę?

Ile razy mnie zatykało - co mogę zrobić z kimś kto kłamie w żywe oczy, poświadcza nieprawdę przed organami - staram się śmiać, ale bywało już parę razy inaczej. Pisze donosy, straszy telefonicznie, ściąga służby, nie mając racji. Rodzicowi wolno - szkoda (czasem), że za takie rzeczy nie można odpowiadać: za szkalowanie, ubliżanie, straszenie. Byłam szefową komisji dyscyplinarnej... uważam w ogóle, że Polacy to narodek dość koszmarny, naród małych świnstewek.

 I tu jest dopiero generalizacja. Ponieważ jestem bardzo związana z tym miejscem mam prawo sobie generalizować, bo dotyczy to także mnie, mojego prywatnego lusterka.

Czy trzeba doprawdy powiedzieć, co potrafią rodzice? Ale - nie wszyscy, no może paru (niech już zostanie,  że paru) - jak wszędzie. To samo, co wyczyniają niektore psory.

Karolinko, układ prawny jest do luftu - z boską władzą nauczyciela (a nic nie potrafi i nie może, nie chce, nie wie,  nie umie) oraz władzą rodzica, która jest często sprzeczna z pozorną władzą nauczyciela, który często kocha i tylko tyle, i życzy sobie.

 Cały ten układ jest koszmarny i pełen hipokryzji.

co w tym złego, że sobie pomyślę - hop! (myślę sobie także odnośnie moich kolegów nauczycieli).

Powiem teraz bardzo szczerze - nie rozumiem tej dyskusji - nikogo nie śmiałabym okrywać żadnym płaszczem, nawet tych którzy tego nie potrzebują - i... nie rozumiem tej metafory.

 Uważam, że prawo oświatowe jest jednym z elementów matrixa czyli szkolnej galarety - większości rodziców i nauczycieli brak elementarnych umiejętności komunikacyjnych - pisałam juz kiedyś: w USA, kiedy położono pierwszy etap reformy, wzięto się za kursy dla rodziców i komunikacyjne dla nauczycieli.

To ludzie w Polsce są koszrmarni - bo życie przerosło kabaret.

Balcerowicz musi odejść. Precz z KN.

Mówię sobie: hop! (z całą wieloznacznością tej wypowiedzi, z ironią skierowaną do siebie - matka dziecka pokaleczonego przez szkołę i ta, na którą tak wdzięcznie się leje pomyje, bo tak jest najprościej). Hop! Gabuniu, no, hop! dziecino.

Hm.. Gaba..Gabusia...skąd ja mam wiedzieć kto są "my" a to "wy". Pewnie w zależności od punktu siedzenia - będzie to zmienne. :-)

Zgadzam się, że rodzice aboslutnie nie mogą w szkole robić awantur, grozić, przerywać lekcje i inne podobne. Kto z was spotkał się z takimi sytuacjami, miał pewno niezły orzech do zgryzienia jak to ukrócić. Nie wierzę jednak, że sobie nie poradził. To tyle.

Jeśli chodzi o "owy" płaszcz to tak mi się powiedziało na wyrost, gdybyśmy za moment doszli do wniosków do jakich paru z nas doszło w wątku o "prawach rodziców"

............

Znów mi się coś skojarzyło...(ciągle mi się od paru dni coś kojarzy). Generalnie rzecz biorąc, ale może sprawdze, żeby nie było....jakos tak raczej mało lublimy tych rodziców. Nawet przegladając forum- tak sobie w wolnym czasie wrzuciłam w wyszukiwarkę rodzice - sami się zdziwicie ile o tym było - rzadko, powiedziałabym, szczątkowo wypowiadaliśmy się o nich pozytywnie.

Bywają trudni...pewnie, wiem coś o tym :-)

hop2

O! Szukać tego, co dobre - tata Grzesia, który chciał poświęcić czas na zrobienie dokumentacji szkolnej, a także p. W., która upiekła genialne ciasto na szkolny koncert kolęd, ale także ci z rodziców, którzy podchodzą i mówią po latach - jak ja pani dziękuję, była pani surowa, ale Krzyś studiuje, albo - mamy firmę Marysia pomaga, albo trafiłam na tego lekarza, co go pani podpowiadała, albo Agnieszka wyszła za mąż, Jola wreszcie zrobiła maturę... kartki, listki, telefony. Po latach do innej szkoły przyprowadzają nowe dziecko - do pani, bo pani uczyła pół mojej rodziny...

Pracuję w mojej szkole dopiero 4 lata, a co roku widzę na 4 grudnia starszego mocno pana, którego historię opowiada mi co roku moja najstarsza (i najsympatyczniejsza) koleżanka  Basia... a było to tak - że mocno nieznośny mały chłopiec był zakałą rodu - niegrzeczny, wrzaskliwy, dożarty, skończył na bidę podstawówkę, potem Basia poszła do najlepszego z liceów i nie dała się usunąć z gabinetu dyrektora i chłopiec skończył tę szkołę - dziś jest aktorem z głównych plakatów.

ludzie - i tylko to się liczy - a nie świństewka robione rodzicom i nauczycielom, których lista przygnębi każdego.

Nasze prawo jest prawem papierowym (smród się unosi) - nie ma tego prawa w nas, nie myślimy drugim człowiekiem, bo nie ma takiego zwyczaju w Polsce. Gdyby nauczyciel próbował zrozumieć, co czuje matka, kiedy dziecko jej ukradnie coś, nabroi, sknoci, stoi i płacze - potrzebuje właśnie Ciebie - a nie osądu, dopiekania, znęcania się - ile kontraktów z młodymi łobuzami, którym łobuzerstwo przeszło, i szczęśliwych oczu matek - zrobił źle, ale wiem, że go pani dopilnuje.

Ile razy rodzic słyszy - mnie ta opinia z PPP właściwie nie interesuje - ja jako rodzic usłyszałam ją trzykrotnie, "gdzie jest napisane, że Pani dziecko jest zaburzone"? Rzucono opinią psychiatry.

- ależ droga pani - dziecko nie jest zaburzone... potrzebuje indywidualizacji...

- co mi tutaj będzie pani opowiadać, że nie jest, jak jest...

- ale skala Wechslera wskazuje, ze dziecko ma przekroczone wybitne możliwości...

- co mi pani za bzdury opowiada...

nie jestem ani za nauczycielami, ani za uczniami, ani za rodzicami - jestem za człowiekiem i za prawdą. Mój syn nienawidzi szkoły.

Bywam bardzo trudnym dyrektorem, bo zadaję trudne pytania przede wszystkim sobie.

:)

ale lubię swoja pracę

Czytając ten wątek

pomyślałem sobie, ot tak, bez ścisłego związku z toczącą sie polemiką, że cały urok świata, cała radość obcowania z ludźmi polega na tym, że są tak różni....

Gdyby nie było ludzi niekulturalych, któż dostrzegłby kulturę, gdyby nie było awanturników, nie zauważylibyśmy ludzi zrównoważonych i statecznych, tylko obecność niegodziwców pozwala nam docenić szlachetność....

Jest mi bliskie spojrzenie Karoliny. Mamy kontakt z bardzo różnymi uczniami, rodzicami i współpracownikami. Tacy po prostu są. Nie znaczy to, moim zdaniem, że należy godzić sie z chamstwem, agresją, czy złem.

Co można zatem robić? Chyba jedyne, co w takich sytuacjach można, to starać sie zrozumieć.... Motywy, lęki, problemy... I akceptować.. Nie jest to równoważne przyzwoleniu...

Ale mnie wzięło na wieczór.. ;-)))))

Pogadamy na zlocie. :-)))))

Jakie konsekwencje mogą ponieść rodzice, za agresywne i wulgarne zachowanie się w stosunku do nauczyciela lub ucznia szkoły.

W przypadku nauczyciela zgłoś to na policję, to Twój obowiązek

Art. 63. 1. Nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.).

2. Organ prowadzący szkołę i dyrektor szkoły są obowiązani z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone.

Co dalej policja zrobi, to nie wiem, ale już sam może ostudzić zapędy agresywnych rodziców.

W przypadku ucznia powiadom rodziców ucznia i niech rodzice podejmują odpowiednie kroki i może przemyśl, żeby też zgłosić to na policję.

Kochani, myślę, że w przypadku kiedy "trudni" rodzice awanturują się, wymuszają oceny, obrażają nauczycieli i innych uczniów i ich rodziców, a rozmowy nie dają wymiernych efektów, sprawa jest prosta. 

Takich rodziców na spokojnie informujemy, że jeżeli nie zmienią swojego zachowania, Szkoła ma obowiązek poinformować o tej sytuacji sąd rodzinny. Można też po prostu założyć Niebieską Kartę, która pomaga rozwiązać problem przemocy w rodzinie.