Nie chce byc już dyrektorem.

Jezu. Daj mi prosze motywację.Jestem zmęczona. Bardzo Mundurkami, podejrzeniami, szkalowaniami, braniem odpowiedzialnosci za decycje ministra, krzykami rodziców, fochami dzieci i nauczcieli, dla których nie ma pracy a dyrektor to wróg, bo tej pracy nie ma, beznadzieją i brakiem lojalnosci w środowisku. Jestem dyrektorem drugi rok. Uczciwym, zapracowanym i zatroskanym. I dostaję w d... za kazdy uczciwy , zatroskany krok.

Napiszcie dobre słowo. Mąż w pracy, nie ma kto przytulic. Dyrektor jest sam...zawsze...

Nie daj się!

Nie przejmuj się, znam ten ból. Dla niektórych może być to sukces, że się poddałaś i dostałaś kopa w d... Jestem od roku dyrkiem i mam te same problemy i tylko dlatego się nie poddałem bo mam kilka osób które podtrzymują mnie na duchu. W górę głowa i rób to co do Ciebie należy.

3maj się!

10 lat dyrektorowania za mną

i powiem szczerze- jak sobie nie znajdziecie dobrych stron pełnienia tej funkcji, to lepiej zrezygnować.

A w tym dyrektorowaniu jest wiele, wiele rzeczy, które motywują:

możliwość tworzenia, realizowania wizji, koordynowania prac duzej grupy, spelnianie ambicji, powiew władzy, możliwośc dysponowania swoim czasem - tak o tym myslcie.

fakt, ze ostatnio jakos trudniej znajdować radośc w byciu dyrektorem, ale dobrzy przetrwają. Musi się to wreszcie skończyć, zmienić- naprawdę w to wierzę.

przetrwaja tez źli

przetrwają dobrzy. nie jestem zła.to że nie przetrwam nie znaczy,że jestem zła. mam tylko głębokie poczucie walki z wiatrakami.

czuję sie nokautowana z każdej strony.

Asia, 10 lat. To masz doswiadczenie. To ci daje siłe)

Oleander

mysle,że gdy sie zbyt emocjonalnie podchodzi do wykonywanego zawodu łatwo wtedy o wypalenie, zmeczenie, zniechecenie...

lęk przed przyszłoscią, czasami trudnosci w póxniejszym zatrudnieniu, obawa przed porazką sprawiaja,że dyrektorzy czuja nadciagajacy "koniec swiata"...ale konieć świata oznacza tylko i wyłacznie koniec swiata

za mna tez 10 lat - juz spokojniej podchodze do wiekszości spraw, nie eksperymentuje, nie rzucam sie ambitnie na wszystko, nie krece sie wokół wlasnego ogona, racjonalnie dysponuje swoim czasem, nie zaharowuje sie na smierć, tylko w wyjatkowych sytuacjach zabieram prace do domu...i o dziwo, jest znacznie lepiej :-)

"czemu sie opierasz to napiera"- cos w tym chyba jest:-)

cenie sobie to,ze moge dysponowac swoim czasem, że mam wplyw na wiele spraw...że moge sobie pozwolic na - " przepraszam, ale to ja odpowiadam za szkołę"

i wiele wiele innych pozytywnych...

o negatywnych nie ma co pisać, to sa sprawy przegadanie ich z przyjaciółmi, przyjacielem, kotem, psem...no nie wiem...z kim tam jeszcze...mi wystarczy rownież jak skopię kawal pola:-)

nie mozna byc dyrektorem "na siłę", bo czlowiek zgorzknieje i straci ochote do zycia, poczuje sie jak bezwartościowy grat itp.

nie mozna tez powolic sobie na bycie w pracy "chłopcem do bicia"...bo niby czemu?, zycie jest i tak skomplikowane

troszke odwagi w walce o swoje "ja" zyczę...

napisałabym, ale... w zasadzie o czym?

o tym jak się rezygnuje?

czy o tym jak się dyrektoruje?

e, tam - napisałam tak sobie:-(

trochę nie rozumiem

z tym samym się zgadzasz, z czym sie nie zgadzasz?

chodzi o ten czas?, czy o wpływ na przebieg spraw?

bo to występuje w obu postach.

aha

;)

oleander

 Czasem też tak mam - załamki, chwile zwątpienia, ale wtedy mąż przytuli, przyjaciółka wesprze i następnego dnia idę uśmiechnięta do pracy w przekonaniu, że dam radę.

 I Ty dasz radę !!! Głowa do góry !!! Pomyśl, że za dwa tygodnie wakacje i większośc kłopotów się skończy. Pozdrawiam serdecznie.

AnJa sie ze mna zgadza i prosze go nie wyprowadzac z błedu:-)

podejrzewam,że on tak ma  za sprawą pewnego młota...z braku potencjalnych ofiar i nierównosci terenu, młot ten spowodował pewien porzadek w AnJi głowie:-)

Oleander, szkoda, że cię nie było na zlocie. To właśnie takie "tulenie" - doładowanie akumulatorów;)) Wszyscy tego potrzebujemy.

Mam za sobą 12 lat dyrektorowania i  czasem czuję się tak, jak ty tutaj napisałas i samoocena spada mi poniżej zera... wtedy przypominam sobie, co dla mnie naprawdę jest ważne... jak piękne jest to, co mam (rodzina, zdrowie, przyjaciele...) i jak mali są często ludzie, którzy wywołują nasze frustracje...i myślę, że są za mali, by tracić na nich emocje! Popieram to, co napisała adaa - też tak mam. Nie rzucam się na wszystko, nie zabieram pracy do domu i...wcale nie traci na tym szkoła. Szanuję swój czas, nie pozwalam go zaśmiecać, a bzdurne polecenia wykonuję przy minimalnym nakładzie energii... i w końcu też widzę w byciu na tym miejscu parę fajnych stron - o których pisała asia.

Więc nos do góry i nie dawaj się;)))

rodzicom nie odbija...oni po prostu nie radza sobie ze swoimi dziecmi już, czesto i ze sobą

oczywiscie pomijam nalogowych pieniaczy

aisew

 Coś w tym jest, co piszesz. Ja też nigdy nie miałam wiekszych problemów, zwłaszcza z rodzicami. A teraz niektórym to faktycznie odbija - ciężko się z nimi rozmawia. Ale widzę, że nie tylko mnie to spotyka i to daje mi siłę do dyrektorowania dalej. Czasem jednak ciężko oddzielić sprawy zawodowe od życia osobistego. Cały czas się tego uczę !!!

Dla pokrzepienia serc i dusz...

Człowiek dopiero wtedy jest w pełni szczęśliwy, gdy może służyć, a nie wtedy, gdy musi władać. Władza imponuje tylko małym ludziom, którzy jej pragną, by nadrobić w ten sposób swoją małość. Człowiek naprawdę wielki, nawet gdy włada, jest służebnikiem.

Kard.Stefan Wyszyński

"Po każdym dniu trzeba postawić kropkę, odwrócić kartę i zaczynać na nowo" (Phil Bosmans)

Oleander

głowa do góry, już "widać" wakacje

eeeee... jak się musi, to nie ma się co pocieszać;((( To życie jest ponure;(((to przyszłość jest mroczna i bez sensu;((( perspektywy nie istnieją;(((

Jak to musi?!!! Zawsze możesz wrócić do  nauczania...chyba. Dyrektor-męczennik to obraz ponury;((( Albo zacznij w tym szukać dobrych stron, albo wróć do tego, co lubisz;)))

Oleander, nie tylko Ty masz wątpliwości> Ja też czasami zastanawiam się co ja tutaj robię....a to dopiero niecaly rok:(

Tylko z drugiej strony jest wiele dobrej energii od moich nauczycieli , chęć wspolpracy i pomocna dłoń. Niestety są też minusy..ale staram się ich nie zauważać, bo przecież nie mogę poddać się i dać satysfakcję ludziom zawistnym . Trzymaj się i głowa do góry:))))

Jutro też jest dzień:))))))

Oleander:-)

Spokojnie- idą wakacje:-)

Wytrzymasz:-) bo musisz.

A potem zrób bilans.

Jeśli NAPRAWDĘ Nie chce byc już dyrektorem.- TO napisz to sobie na widoku, wypisz plusy, minusy...pomyśl, pogadaj....i zdecyduj .Ale w zgodzie z SOBĄ.

Jeśli powiesz sobie: nie muszę ale chcę...to BĄDŹ.

W dołek wpada każdy z nas- tak sądzę, ale nie można BYĆ DYREKTOREM patrząc z perspektywy dołka.

Pozdrawiam ciepło :-)

Podsumowanie:

władza? nie!

słuzba? tak!

wypalenie? przenigdy!

rezygnacja? ostatecznośc ,na która zawsze przyjdzie czas!

niesprawiedliwość? do bólu!

pod koniec dnia przekopany ogródek, kwiatki podlane, mąż wrócił i zapytał komu przyłozyć?!

syn ma 4,70 na koniec roku /gimnazjum/

jesteśmy zdrowi i lato idzie

i tylko trochę żal ideałów straconych

Wielkie dzięki za słowa pociechy szczególnie od tych , którzy łączą sie w bólu

kurcze...teraz to dopiero mozna sie rozleciec na kawalki...

Matka Teresa była jedyna w swoim rodzaju, rzadkim wspanialym czlowiekiem...

nie wymagajmy od ludzi zbyt wiele...geniusz rodzi sie raz na kilkadziesiat lat

komus kto ma dola np. nie ma co tłumaczyc,ze zycie jest piekne, że maj, ptaki spiewają, że potrafi, że warto ogladac cudowne zachody słonca...itp.

jemu trzeba dac tego dola troche poprzezywac a potem zaproponowac konkrety

ups...mój post mial byc wczesniej...

ale widze,ze oleander już dochodzi do konkretów sama:-)

Pozazdrościć tym co to wątpliwości nie mają.

Oleander:-)

I tak trzymać- widzę juz że ten początek wątku to był bardzo mały dołek - tak trzymaj :-)))))))))

A ideały? Zawsze mozna mieć -..z odrobina realizmu :-)

tańce tylko...........

przeniesienie złości

dzisiejszy poniedziałek to właśnie jeden z takich dni, po których chce się ...pracować w małej kwiaciarni, sprzedawać frytki lub strzyc trawniki :-(

co nas nie zabije, to nas wzmocni (bardzo często powtarzam sobie i innym te słowa)

jesli przeżyję ten dzień - to jutro samopoczucie będzie ciut lepsze,

a wtedy  znajdą się  rozwiązania dla góry problemów, które dziś przygniotły i wdeptały w glebę :-)

PS. a ogródek i kwiatki i koty i psina i mąż i dzieci i ksiązki to rzeczywiście superlekarstwa na doły stanowiskowe

co nas nie zabije, to nas wzmocni

Jerzyku

Podoba mi się!

:-)

oleander