a czy uzgodniliście....

zaproscie rzewę...pokoordynuje wam zabawę w pieska....

a!...super jest zabawa w plemiona...titooo!

ale to hania:-)

zaśpiewajcie

uczestnik zabawy dostaje tekst rozporządzenia o (czymś tam) i śpiewa na melodię psalmu...

Do domu poszlibyście lepiej

Jeszcze Wam nie dosyć,że w szkole się stale widzicie ? To chore jest.

Nie sądzę,żeby wszyscy wzięli w tym "integrowaniu" udział. Jakaś nowomoda na integrowanie się. Chociaż nie wszyscy na pewno chcą, a przyjdą jak barany, żeby nie podpaść. Biedactwa ! Akceptacji szukają.

Zupełnie tak, jak nasza młodzież.

Carmen :))))

Carmen

W zasadzie nie widzę się w szkole z moimi kolegami, bo w szkole pracujemy i nie mamy czasu na spotkania towarzyskie. Dlatego chętnie spotkałabym sie z niektórymi z nich po pracy.

I spotykam się.

Może dlatego, że z naszym zdrowiem kiepsko, a może dlatego, że mam bardzo fajne koleżanki i kolegów. Choć nie twierdzę, że pisząc to myślę o wszystkich.

Serdecznie ci współczuję, Carmen.

PS. Był jeszcze ciąg dalszy tego postu, ale trzy razy wykasowałam... W sumie nie lubię sprawiać ludziom przykrości...

Dla mnie dyrektor

czy dyrektorka nigdy nie jest "panem Zdzisiem" czy też "panią Ziutą".

A imprez wszelakich nie trawię jak nie powiem czego. Poza tym wolę w tym czasie pójść do opery, lub na koncert. I nikt z nauczycieli mi nie towarzyszy. Bo tam nie ma żarcików i piwka. poza tym w okresie szkolnym jako uczennica też się nie integrowałam z uczniami i dobrze na tym wyszłam. Nie chcę być akceptowana., TO JA wybieram kogo chcę zaakceptować. Tak było , gdy byłam uczniem i tak jest teraz.

A dlaczego moda z Ameryki ? Bo tam szef każe przyjść pracownikom w weekand na jakieś zawody sportowe z popijawą. I te głąby bojąc się stracić pracę idą pokornie.

TO JA wybieram kogo chcę zaakceptować

a powiedz Carmen?...wybierasz tylko tych, o których wiesz,ze oni tez to zaakceptują?;-)

co w sytuacji gdy chcesz Ty zaakceptowac,wybralas a druga strona nawet nie drgnie?

bywało?

cóż adaa,

chyba trafiłaś

myślę, że bywało i stąd taka postawa

a na zabawę polecam Azorka

i wiem, co mówię : ...a Azorek, jak to Azorek...."

Wbrew pozorom wielu " baranow" lubi inne rzeczy niz to, co  się komuś wydaje, że powinni lubieć

Na przyklad- ja jako  baran, a byc moze nawet głąb, nie poszłabym do opery.

A juz na pewno nie jako test na to, czy się nadaję do akceptowania

;)))

..................

Co do zadań

Duze grono- 70 osob, to pewna trudnośc, ale dobrze się sprawdzają zadania- losy

kazdy z zebranych losuje swój numerek i przypina sobie do ciucha.

Potem wszyscy losują wczesniej przygotowane zadania, na przyklad- numer 4, 10 i 15 maja zaspiewać wspólnie pierwsza zwrotkę czegos tam, do muzyki zatańczą pary 5,15; 6,16, 18,38; numer 70 ma powiedzieć trzy dobre zdania o numerze 13, itp, ktos ma zamruczec jak kot, albo zapiac jak kogut.

Do zadań numerki sie albo losuje, albo wykrzykuje, albo cos tam innego- co jakiś czas

bez nakazu, Carmen

Nie bywało, moje damy

Dobieramy się pod kątem wspólnych pasji i zainteresowań. Spośród kolegów szkolnych dobieraliśmy się wyłącznie spośród tych, którzy systematycznie uczęszczali do filharmonii i grali na jakimś instrumencie,

 I to łączyło nas mocno.

W szkole nie spotkałam przez 30 lat nikogo , kogo chciałabym zaakceptować i wpuści do mojego świata. Za to moi uczniowie bardzo skorzystali. Wszczepiłam im zainteresowania. Ale nie sprawdzam, czy je rozwijają, bo są dorośli pod czterdziestę i było by to śmieszne.

a ja sie ciesze,że prezeska jest baran i głąb...bo w końcu okazło sie,ze ja od wielu lat wpuszczam do swego swiata tym podobnych:-))

no wpuszczam i takich co graja na jakichs instrumentach ... kolega gra na akordeonie np.

wpuscilam tez kilku nieudaczników,chamów....

ale tez dobrych, kochanych...

kilku wykorzystałam, za co nie maja zalu...kilku ma...:-))

oj...żebym mogla jakos to poukladać:-)

ale pewnie ze mną jest jak z tym wygłodniałym kogutem...ziarnko grochu wygrzebane spod trawy jest dla mnie czesto wazniejsze niż błyszczący diament:-)

Co do żelaznych zasad, na temat przyjaźni, zycia, itp:

 Dicensa( bodajze) opowaiadał historię o czlowieku ktory, codziennie po poludniu szedł do kawiarni, gdzie zjadał  5 placuszków.
Az lekarz mu powiedział ŻE  NIE MOŻE JEŚĆ WIĘCEJ PLACUSZKÓW, bo umrze.
Co robi mężczyzna następnego dnia?
Idzie po poludniu do restauracji, zjada 5 placuszków i - rzecz jasna umiera.
Dlaczego? Bo nikt mu nie będzie mowił, że jego zasady są niedobre

;)))

Eee, jakby tu ...

to ja jeszcze wtrące na koniec jedna z moich najulubieńszych anegdot

ta dotyczy dawida Hilberta,który powiedział na jednym z wykladów :

Każdy człowiek ma pewien określony horyzont myślowy. Kiedy ten się zwęża i staje się nieskończenie mały, zamienia się w punkt. Wtedy człowiek mówi: "To jest mój punkt widzenia".

:-)

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

:)))

choc pasuje do oświaty

;)))

Jeśli zgadnie, to mówi się mu, że nie zgadł

Jerzyk,

przyjaciół się nie dobiera, oni sie przylepiają człekowi jak guma do żucia do podeszwy;-)

nie ma się i nie powinno mieć na to wpływu - bo byłąby to przyjaźń z wyrachowania

czyli nie przyjaźń

:-)

lubię operę:-) choć wolę muzykę mniej teatralnej natury

ale nie bardzo moi znajomi podzielają to zainteresowanie

=================

wracając do tematu wątku: zajrzyjcie na nasze zloty - tam jse masa zabaw;-)

http://oskko.edu.pl/ozni3.html

Carmen

wiesz tak po ludzku to chyba życzę ci więcej autoironii bo to pozwala zachować umiar, więcej życzliwości bo ta wraca z podwójną mocą , no i cóż złe też wraca...

A ja uwielbiam spotykać się z moimi pracownikami. Od dwóch lat jeździmy na weekendy z całymi naszymi rodzinami do ośrodków wczasowych na dzień edukacji. W piątek jest uroczysta kolacja i tańce. Nasze prywatne dzieciaki są w tym czasie pod opieką niań. Następnego dnia wspólne sniadanie, obiad, grill i kolacja. Pomiędzy posiłkami czas dowolny. Po kolacji rozmawiamy, śmiejemy się i co tam wyjdzie. Następnego dnia po śniadaniu wracamy do domów.

I  ja nikogo nie zmuszam a frekwencja jest 90 %. A moją ideą fixe było nie tyle integrować nauczycieli co całą załogę i nasze rodziny. I to chyba wypala!! Skoro już teraz pytają gdzie pojedziemy w tym roku.

A tak wogóle to bardzo was lubię!!!!

Aha! Carmen

Na jaką cholerę, w takim razie,

piszesz na tym forum, Carmen?
Postanowiłaś kogoś z forum wpuścić do swego świata?
Jeśli nie, to po co się pospolitujesz z ludzmi, z których znacząca większość w filharmonii była raz ... no ... może dwa w życiu?
A jeśli kogoś masz na oku to ... no no ... musi to być zaszczyt ...

Czy też odgrywasz raczej tu jakąś rolę ... czyżby Carmen?

chyba nam się zrobiła tu zabawa towarzyska;-)

przykro mi się zrobiło anieli

z jednej strony tylu ludzi, z drugiej jedna

postawa kobity nie była ani fajna ani słuszna, no durna była szczerze pisząc

ale... siła złego na jednego

a miał być wątek o salonowcu i piosenkach:-)

a Ty Marek myslisz, że my tu komus bylismy w stanie dokuczyć?

;-)

nieprawda...

nie kazdy i nie kazdemu mozna

nie ma takiej stałej:-)

To ja mogę być Tosca, ale nie serek

przestanę chodzić do filharmonii... chyba...

(moja maniacka miłość do oper włoskiego baroku nie przeszkadza chodzic na wino z ludźmi, ktorych bardzo szanuję, dzięki ich pracy żyjemy - różnie ją wykonują, ale wykonują, co jakiś czas robią spotkanie i nie wyobrażam sobie, by na nie nie przyszła)

co do azorka, to mnie to ominęło, bo se gdzies poszłam na chwilę w Borowicach - zgłaszam się na azorka.

PS. sopran dramatyczny nie musi spiewać partii Carmen (czyli w testytutrze do d3), w praktyce porządne jasne mezzosoprany śpiewają bez probmlemowo, zdarzało się także, że alty z lekką górą...

ja jesem piękna Kaaaaaaaarmen!

#44
Gaba -  Ty nie rezygnuj z tej filharmonii.
Tobie już nic nie zaszkodzi.
:-))

#38
Marku - musisz być twardy.
To byl taki salonowiec właśnie.
Się ktoś wystawia, to reszta ... korzysta. :-))

Oj tam ... każdy chcialby być choć trochę oryginalny, to zazdraszczamy.
No bo ... już już człowiek sobie jako taką tajemniczość wokół siebie wytworzy a tu ... ciach ... przy azorku wszystko wychodzi na jaw.
:-))

taaa...prowokacja:-)

a niby po co?

chociaż?..hm... ja siadła prasa na automobilklub w sprawie topienia marzanny to prezes powiedział,że to była prowokacja, coby minister zauwazył,że pierdolami sie zajmuje:-)

no to powiem w takim razie,ze z naszej strony (posty) to tez była prowokacja

co do współczucia,smutku,żalu i innych takich szlachetnych uczuc wobec Carmen...to mozna sobie darować

bo to nie nam/wam ma byc dobrze:-)

Carmen, przeczytałem kilkanaście Twoich postów, by przyjrzeć się Twojemu psychologicznemu wizerunkowi. Przeżyłaś swoje życie osobiste i zawodowe tak, jak chciałaś - świadomie, odpowiedzialnie i twórczo. Podkreślasz to w swoich postach niejednokrotnie. Mimo, iż jesteś emerytką, nie rezygnujesz z własnego rozwoju. Nadal pracujesz, uczysz się ustawicznie dalej, itp. Przyjmij wyrazy szacunku.

Jeśli jednak ktoś szuka tu pomocy, nie odsyłaj go do diabła. Jesteś przecież doświadczonym nauczycielem, z olbrzymim bagażem wiedzy i pomysłów. Wykształciłaś kilka pokoleń uczniów.

Ustosunkowując się do prośby djb w sposób, jaki zaprezentowałaś w swoich postach, dostarczasz materiału na zupełnie inny wątek, w którym moglibyśmy podyskutować o kondycji psychicznej i intelektualnej nauczycieli ze "statusem" emeryta. A może nawet (bez ironii i z nutką goryczy egzystencjalnej) "z piętnem" emeryta?

Dla mnie.. morał z tego płynie taki, by "w orkiestrze będąc Skrzypkiem pierwszym, umieć również grać na dachu". Z całym wdziękiem i prostotą emanującą z przesłania musicalu, którego niewątpliwie poznałaś. ;-)