asia zwróciła mi uwagę na ten artykuł - bo przeglądamy ofertę naszej konferencji OSKKO i zastanawiamy się również nad zagadnieniem współpracy szkoły z rodzicami

artykuł jest tu

a ja zwracam Waszą uwagę na wypowiedzi rodziców

co Wy na to?

Moje dzieci chodzą do szkoły podstawowej ( II i V
klasa ). Nie ma z nimi problemów wychowawczych.
Przez wszysktie lata szkoły na moje pytania o
dzieci nauczycielki odpowiadały krótko - ...nie ma
z nimi problemów...I to wszystko. Nic więcej nie
potrafiły ( i nie potrafią ) powiedzieć. Ja zawsze
byłam ciekawa jak sobie radzą w grupie, jak
pracują na lekcji, czy zachowują się dojrzale. Że
nie ma z nimi problemów to wiem od zawsze. Gdyby
problem był zostałabym wezwana do szkoły lub
widziałabym uwagę w dzienniczku. Dzieci mówią mi o
wszystkich stopniach więc krótko mówiąc wywiadówka
to strata czasu. Kiedyś jedna z nauczycielek
uważanych przeze mnie za świetnego pedagoga w
rozmowie z innym rodzicem (!!!)określiła mnie jako
osobę "męczącą bo z moim dzieckiem nie ma problemu
a ja ciągle zadaję jej jakieś pytania..." Od
tamtego momentu pozbyłam się złudzeń. Uważam, że
nauczyciele potrafią rozmawiać tylko z rodzicami
dzieci sprawiających trudności wychowawcze ale
nie zadają sobie trudu na jakieś głębsze
obserwacje dzieci z którymi takiego problemu nie
ma.

--------

Rodzice, chodźcie na wywiadówki

Co trzeci uczeń o swoich problemach w szkole nigdy nie mówi rodzicom /AFP

--> --> -->

Czwartek, 4 stycznia (07:04)

Co trzeci uczeń o swoich problemach w szkole nigdy nie mówi rodzicom. A eksperci alarmują: bez współpracy nauczycieli i rodziców nie da się walczyć ze szkolna przemocą - pisze "Rzeczpospolita".

Z badań podjętych w 3 tysiącach szkół w ramach kampanii "Szkoła bez przemocy" oraz z ankiet, które naukowcy przeprowadzają właśnie w 200 podstawówkach, gimnazjach i liceach, wynika, że to właśnie dobra współpraca nauczycieli z rodzicami pomaga walczyć z przemocą i agresją wśród uczniów.

Tyle że w szkołach z tą współpracą nie jest najlepiej. Zaledwie 55 proc. rodziców zawsze chodzi na wywiadówki. Aż 16 proc. nie pojawia się na nich wcale, a 15 proc. - sporadycznie. Spotkania nauczycieli z rodzicami poza wywiadówkami na półrocze i koniec roku - to już prawdziwa rzadkość. Co dziesiąty rodzic przychodzi do szkoły najwyżej raz na pół roku, co piąty raz na kwartał, a blisko 40 proc. - wcale.

--> --> -->

Reprezentanci aż jednej czwartej szkół, które uczestniczyły w badaniach, narzekali, że współpraca z rodzicami układa się kiepsko. Eksperci przekonują, że wina leży nie tylko po stronie rodziców. - Nauczyciele nie są przygotowani do tej współpracy - ocenia Ewa Czemierowska, psycholog ze Stowarzyszenia Psychoprofilaktyki Szkolnej "Spójrz inaczej". Jej zdaniem rodziców traktują raczej jak ciemną masę, którą trzeba "pedagogizować" i wychowywać. W dodatku rodzice w szkole to w oczach ucznia "obciach" i "afera".

Badania pokazały, że co trzeci uczeń o szkolnych problemach i konfliktach z rówieśnikami nigdy nie mówi w domu. Około 40 proc. wspomina o tym tylko czasami. Dlaczego? Ponad połowa tłumaczy, że ich problemy - to ich sprawa. Aż 20 proc. nie wierzy, by dorośli potrafili im pomóc. A co dziesiąte dziecko jest przekonane, że nie warto angażować rodziców w swoje konflikty, bo i tak nie staną po ich stronie.

Tymczasem Ministerstwo Edukacji zapowiada, że wzmocni rolę rad rodziców w szkołach. Jednak poza zapowiedzią tworzenia obowiązkowych rad w każdej szkole, innych szczegółów nie podaje. Jeszcze w tym miesiącu w największych polskich miastach pojawi się 500 billboardów ze zdjęciami dzieci i pytaniem - "Czy szkoła Twojego dziecka jest szkołą bez przemocy?". Akcję w ramach kampanii społecznej "Szkoła bez przemocy" zorganizowało 18 dzienników wydawanych przez Media Regionalne i Polska Presse.

Źródło informacji: PAP

Pozdrowienia z wywiadówki

pierwszy raz byłam na zebraniu u swego dziecka,gdy byla w liceum...

był to koszmar dla mnie...niezorganizowanie,trucie o czymś,z dlugimi chwilami zamyslania się wychowawczyni,rodzice ze spuszczonymi lbami,zerkajacy ukradkiem na zegarek...czytanie ocen każdego ucznia osobno-czytanie!...skladki,nie ucza się,sa rozwydrzeni....to esencja zebrania,póxniejszych też...

pierwsze co pomyslalam było.."Boże,może i moi nauczyciele tak prowadza zebrania??"

oczywiscie byla rozmowa na ten temat,ba nawet rade szkoleniową na temat atrakcyjnych metod prowadzenia spotkań z rodzicami przeprowadzilismy

mialam naprawdę ogromna niechęć,kiedy moglam wykrecalam sie od tych spotkań...strata mojego czasu,lekceważenie  mojego czasu...na kazdym zebraniu póxniejszym garstka rodziców,więć do trucia o tym co powyzej doszlo gadanie o tym,że rodzice nie interesuja sie dziecmi...łajano tych co byli:-))

nieumiejetność prowadzenia zebrań jest ogromna trauma dla sluchajacych

Ten sam temat - z drugiej strony:

dlaczego nie chodzę na wywiadówki;-)

znaczy ja:-)

bo nie wytrzymałbym gdyby zastosowano wobec mnie "pedagogizację rodziców"

kto to k..rde wymyślił??

AnJa

Dlatego miałes pełną salę ,że mówiłeś 15 min:-)

A tak poważnie to ja chodzę na wszystkie wywiadówki tzn teraz to już do liceum i jedno co mnie zawsze zastanawiało to, to że nauczyciele mówią przede wszystkim o uczniach z którymi są trudności i najczęściej mówią to do rodziców, których to nie dotyczy, bo pozostałych nie ma.

aż się boję zgadywać czym tę pedacośtam zastępują;-)

a może by się odkrochmalili od tego bełkotu i po prostu porozmawiali z rodzicami o dzieciach ich:-)

i znów... to samo

nie wiem po co są wywiadówki (chyba po to żeby udowodnić, że 60 zajętych dorosłych nie ma szans przyjsc o tej samej godzinie tego samego dnia w miesiącu)

wiem natomiast po co mi byłby dyżur wychowawcy w każdy np. wtorek o 16tej

Jest jakaś specyficzna (specjalna?) predyspozycja do prowadzenia zebrań z rodzicami - lub jej brak...

To, jak n-el prowadzi zebranie, ma ścisły związek z jego osobowością, chociaż oczywiście także z zaplanowaniem, organizacją, solidnym przekazaniem informacji.

Co rozumiem przez tę predyspozycję i osobowość? Zdrowe zaangażowanie w sprawy innych (tu: uczniów i ich rodziców),

a także taką ogólną predyspozycję do wykonywania zawodu nauczyciela.

Prywatnie, na własny użytek (nie opieram się na badaniach) zaobserwowałam taką dziwną prawidłowość: nawet jeśli n-el jest osobą skrytą, raczej milczącą, niezajmującą miejsca "pierwszych skrzypiec" ale za to zaangażowaną w sprawy uczniów (czyli uczniowie są dla niego ważni, tak więc ich rodzice również) - zebranie jest "żywe", ponieważ rodzice przejmują inicjatywę; pytają, dyskutują, zostają na "indywidualnych dialogach" po zakończeniu części ogólnej zebrania.

Rodzice doskonale wiedzą, czy ich dziecko jest dla n-la ważne.

jest sporo literatury fachowej na temat -jak przeprowadzic ciekawe zebranie ,z tego co pamietam wymienie kilka zasad :

-nigdy nie zapominaj o przywitaniu i przedstawieniu tematyki spotkania

-mow wolno,sluchajacy cię nie sa w stanie sie skoncentrować gdy
serwuje im sie slowotok

-nie siedź za biurkiem,stoj przed sluchajacymi

-utrzymuj kontakt wzrokowy z salą

-oducz sie uciązliwego yyyy,yhyyy,aha,aha

-nie stosuj zbyt specjalistycznego slownictwa

-wystrzegaj sie powtarzania slów np: prawda?,moment,znaczy itd.

-bacz bys nie prezentowal postawy zamknietej (recze skrzyzowane na piersiach)

-nie podnos palca gdy mówisz

-stosuj gesty otwartych dłoni

-nigdy nie stosuj zasady odpowiedzialności zbiorowej : nie ucza sie,sa z nimi problemy

-częśc ogólna powinna być w miarę krótka,na zasadzie,że krótkie przemowienia poruszaja serca a dlugie d...

-jak najwiecej spraw zalatwiaj indywidualnie,dobrze,gdy wczesniej ustalisz harmonogram godzinowy i przygotujesz na to rodziców z którymi chcialbys rozmawiac indywidualnie: Kowalski 16.15,Nowak 16.30

-nie zapominaj pochwalic na forum uczniow zdolnych,dobrych

-dbaj by wszyscy mieli miejsca siedzace i byli doskonale zorientowani w ktorej sali odbywa sie zebranie

-nie przeciagaj rozmowy indywidualnej,lepiej jest zasygnalizowac problem i umowić sie  w innym ,dogodniejszym terminie

-nie staraj sie byc luzakiem,nie opowiadaj dowcipów,możesz byc mily i wesoly

-na kartce z ocenami napisz kilka uwag na temat ucznia,nie tylko tych złych ale i pochlebnych,wyrazisz tym samym to,że interesujesz sie kazdym dzieckiem

-nie wdawaj sie w bezsensowne polemiki z gadatliwym lub upierdliwym rodzicem,staraj sie wtedy umowic z takim osobnikiem indywidualnie

-używaj imion,nie nazwisk uczniów

-nie ubieraj sie zbyt strojnie,lub zbyt galowo...czesto rodzice leca na zebranie z wywalonym jężorem prosto z pracy,zmeczeni i zakurzeni

staraj sie przygotowac dla kazdego jakąs ciekawa ulotkę...mysl pedagogiczna,ciekawy tekst,adresy poradni,telefony do psychologow,fundacji itp.

no tyle...dużą wage przyklada sie do niewerbanlych metod komunikowania się

powiem wam,że warsztaty z tego zakresu sa rewelacyjnie interesujace

Tak jak pisała Adaaa komunikacja niewerbalna jest bardzo ważna.

Najczęściej na wywiadówkach sadzamy rodziców w ławkach, trudno oczekiwać współpracy, bo następuje wtedy regres do okresu szkolnego, a niewielu osobom szkoła kojarzy się dobrze, jako miejsce gdzie jego zdanie było ważne.

Dobrze jest ustawić ławki w czworokąt i siedzieć razem z rodzicami, a nie stać, wtedy jesteśmy partnerami.

Pytam tez często rodziców czy mają pomysł jak pomóc ich dziecku, bo przecież oni znają je lepiej i może coś wspólnie postanowimy. Robię to podczas rozmów indywidualnych.

Wywiadówka "idywidualna"

pojawiła sie u nas kilka lat temu- raz w roku wychowawcy, ktorym zależy na klasie i kontakcie umawiaja sie na spotkania w trójkę- czwórkę( wych. rodzc- rodzice- dziecko) - rezerwując na każdego 30 min- godzinę. I tak przez tydzień -dwa - popołudniami przegadaja wszystkich- problemy wtedy wychodzą.

Każdy kto w to wchodzi- docenia ilość, i jakość pozyskanych obustronnie informacji.

Zaczęła jedna dziewczyna- w tej chwili okolo połowa wychowawców stosuje.

Przekłada sie rewelacyjnie na komunikację w klasie . Ale czasochlonna bardzo- spokojnie jednak w 40 godz. tygodniu pracy się mieści.

Osobiste doświadczenia z tradycyjnych wywiadowek u syna - negatywne. Powtarzanie w kółko tego samego, brak jakichkolwiek informacji pozytywnych, spóźnianie się wychowawcy, poczucie, że odbębnia bo musi :-(

Ostatnio jeździ mąż i może wytrzyma , bo maturzysta kończy edukację.

Dlaczego jeździmy- ? -żeby oszczędzić pytań do Młodego- dlaczego rodziców nie było.

 ja nie chodze ,bo moje najstarsze dzieci w mojej szkole i wywiadówke maja codziennie, zwłaszcza najstarszy;-/ biedny jest

ale wiem jedno, jak przychodzi koniec semestru albo mam jakąś sprawę do określonej grupy rodziców(pedagog) to w moim gabinecie jest tłoczno, staram się byc w czasie zebrań czy po klasowych i zawsze jest tłum...najpierw chwila ogólnych gadek a potem indywidualnie z kazdym rodzicem

ale najwiekszy jest jak ja to mowię"wiosna ludów"....czyli po przewidywanych ocenach semestralnych

nie chodzę, bo ...popadam w stany depresyjne :-(

albo ...rozrabiam :-)

na ostatniej, u starszej córki, razem z paroma innymi "rozrabiaczami: wylądowalismy u dyrektora w sprawie jednego n-la (bez rozpisywania się okreslę go delikatnie jako ...niekompetentnego); od nowego semestru jej klasę uczy inny nauczyciel (świetny!) i zainteresowanie przedmiotem natychmiast wzrosło, przy jednoczesnym spadku zainteresowania ...korepetycjami z tegoż przedmiotu; wymagania sa większe, ale przy okazji wzrosła znacznie jakość zajęć

depresyjnie działają na mnie nie tylko bezradność wychowawcy, niski poziom umiejetności prowadzenia zebrań (u licealistki akurat wychowawczyni jest świetna, ale u młodszej jest dużo gorzej), ale najbardziej ...postawy rodziców :-(

gdy większośc rodziców o uczniach klasy maturalnej mówi "dzieci", gdy aktywne mamusie decydują o programie wycieczki klasowej, gdy narzeka się na wymagających nauczycieli, gdy rodzice walczą o ocenki (w LO!!!) - okropnie cierpię

nie pójdę na wywiadówkę nigdy... urazu nabawiłam się, gdy nauczycielka religii szkoły, gdzie Piotr uczęszczał tylko na szczęście pół roku stała bokiem przede mną podparta pod bok i tupiąc nogą perorowała, że pokaże mi wymagania z religii doi klasy I, jak będzie chciała. A ja tylko zapytałam, co możemy zobić, by ocene ndst z religii poprawić... pani była ztych, co listy odstawała od proboszcza parafii, gdzie był kościół, nie przyjmowała do wiadomości, że chodzimy gdzie indziej...

Szkoła ta zresztą  słynie u nas na osiedlu, że trudnych uczniów wysyła gdzie kolwiek, ale tytuł i certyfikat szkoły dbającej o wychowanie mają.

Najstarsza, moja córka zawsze prosiła ",mamuś tylko się nie odzywaj" gdy wybierałam się na jej wywiadówkę...

No i bardzo się starałam, choć czasem się nie udało.

Po czasie okazało się, że i tak jestem lepszym złem w porównaniu do męża, który z oświatą nic wspólnego nie miał ale zdrowy rozsądek i owszem.

Swoją drogą- ciekawa kwestia- po co rodzic w szkole? W czym może pomóc?

Nachodziłam się do podstawówki x 2 do gimnazjum x 2 i teraz do liceum ostatnia już klasa i ostatni małolat, a właściwie już pełnolat, czyli niedługo koniec...wspomnienia z podstawówek i gimnazjów, bo chodzili do różnych -całkiem pozytywne, miła atmosfera z jednym wyjątkiem, o którym poniżej, o każdym cos miłego, mocne strony i takie tam...Ale Liceum całkowita porażka, tym, razem chodzili do jednego...wywiadówka 10 min. wychowawczyni wiecznie niezadowolona, klasa najgorsza, nic pozytywnego o żadnym uczniu, a wszyscy przyjęci ze 130 pkt najniżej...i co się z nimi stało???

Chodziłam też na zebrania RR, żeby zobaczyć jak działa ten organ w innych szkołach i nic tylko składki, składki i jeszcze raz skłądki...wydrukuję wasze posty moim nauczycielom, żeby zobaczyli co sądzą rodzice o wywiadówkach, może to czegoś ich nauczy.

a i jeszcze jedno chodziłam ja, bo ojciec miał szlaban, jak po wywiadówce w III kl podstawówki zgłosił pretensję do n-lki, że podarła dziecku zeszyt. Ponieważ nauczycielka nie widziała swojej winy, urażony tatuś udał się do p. dyrektor, że pracuje na zeszyty, a pani je drze. Skończyło się na tym, że pani oznajmiła dzieciom, że tatuś jest donosicielem i z Czarkiem  nie należy się kolegować. Dzieciak przeżył szok, tatę ledwom utrzymała coby rabanu w KO nie narobił na szczęście potem była przeprowadzka, ale tata po dziś dzień ma szlaban :-)

Nno ale to już chyba koniec, za 100 dni matura już ostatnia...chyba czegoś będzie brakowało...

U mnie w szkole

#31

Zadawał wychowawczyni trudniejsze pytania :)

nie pamiętam autora tych rozważań

DLACZEGO  WARTO CHODZIĆ NA  ZEBRANIA DO  SZKOŁY ?

Zebrania w szkole dla wielu rodziców i nauczycieli są przykrym obowiązkiem. Dlaczego? Zastanówmy się z jakim nastawieniem przeciętny rodzic przychodzi do szkoły na zebranie.

·         niektórzy z nich wchodząc do budynku  szkolnego wracają do swojej uczniowskiej roli 

·         obawiają się wieści o niepowodzeniach szkolnych swoich dzieci

·         boją się publicznej krytyki

·         z natury wszystkich i wszystko negują - są bojowo nastawieni

·         zakładają z góry, że to kolejne spotkanie bez efektów, że  znów zmarnują  cenny czas

·         są też tacy, którzy dociekają , pytają, chcą jak najwięcej wiedzieć o dziecku i o problemach szkoły

·         są też tacy, którzy  CHCĄ   uczestniczyć  we wszystkim, co związane jest z życiem klasy (imprezach, wycieczkach, wyjściach do teatru, muzeum, kina itp.)

Niektóre powody, dla których rodzice nie mogą lub nie chcą uczestniczyć w zebraniach:

·         nie chcą dodatkowych obciążeń związanych z pełnieniem funkcji w ,,trójce klasowej''

·         nie chcą wysłuchiwać uwag o niepowodzeniach w nauce i zachowaniu swoich pociech 

·         zebrania odbywają się w późnych godzinach popołudniowych, wszyscy wtedy jesteśmy zmęczeni, głodni, zestresowani i marzymy, by jak najszybciej wrócić do domu i zdążyć przed północą ogarnąć ,,domową sytuację''

·         niejednokrotnie rodzic nie ma możliwości pozostawienia młodszego rodzeństwa pod  fachową, troskliwą opieką

·         zdarza się również tak, że zebrania odbywają się równolegle we wszystkich klasach danej szkoły i pojawia się problem ,,bycia'' w kilku klasach równocześnie (dotyczy to tych rodziców, którzy mają kilkoro dzieci w wieku szkolnym)

·         ...znów trzeba za coś płacić...

Czy uświadamiamy sobie, że są dzieci, które nie lubią, gdy rodzice chodzą na zebrania do szkoły? Dlaczego?

Ponieważ :

·         obawiają się ujawnienia ich ,,występków''

·         boją się wykrycia niepowodzeń w nauce

·         niepokoją się tym, jak wypadnie porównanie ich rodziców z innymi (osobowość, wykształcenie, stan posiadania)

·         lękają się reakcji rodziców po powrocie do domu-KAR (,,szlaban", kłótnia, ciche dni, innych wymyślnych...). Niewielu dorosłych wie, iż rękoczyny to oznaka słabości (dzieci intuicyjnie to wyczuwają), tzn. iż wyczerpane zostały wszelkie budujące argumenty i nie można poradzić sobie z  problemem .

·        Warto przeznaczyć 10 minut (czy to tak wiele?) na codzienną autentyczną rozmowę z dzieckiem, by uniknąć wielu konfliktów i zbudować zaufanie.

Często wystarczy tylko WYSŁUCHAĆ i BYĆ!

A dlaczego nauczyciele traktują spotkania z rodzicami jako przykry obowiązek?  Między innymi dlatego, ponieważ:

·         jak większość z nas nie lubią publicznych wystąpień

·         nie lubią krytyki ze strony rodziców

·         wiedza, że często nie mogą liczyć na współpracę z większością rodziców

·        zebrania najczęściej odbywają się w tzw. ,,ciągu": po lekcjach - Rada Pedagogiczna, zaraz po niej zebranie z rodzicami. Najzwyczajniej w świecie - są zmęczeni tym ,,maratonem"

·        niektórzy rodzice na szkolne zebrania przychodzą z dziećmi - niezwykle utrudnia to prowadzenie spotkania

·         mają również swoje rodziny i czas po pracy chcieliby z nią spędzić

·        niektórzy nie wiedzą w jakim celu prowadzą zebranie, co utrudnia im przygotowanie  się do niego.

W jakim celu organizowane są spotkania z rodzicami?

Może warto się nad tym zastanowić. Po co i dla kogo? Obecność obydwu stron (wychowawcy i rodziców) na zebraniach pozwala na czuwanie nad prawidłowym rozwojem dzieci, wytycza kierunki w procesie nauczania i wychowania.

Tak naprawdę wymyślone zostały dla dobra dzieci !

Zebrania :

·        integrują środowisko lokalne, bardzo często przyjaźnie między  rodzinami trwają  wiele

·         inicjują działalność społeczną na rzecz szkoły (organizacja imprez, np. festyn szkoły)

·         aktywizują rodziców do usprawnień, konstruktywnych  zmian na terenie klasy i szkoły; dzielenie się doświadczeniami

·        umożliwiają rodzicom i wychowawcy współuczestniczenie w  procesie nauczania i wychowania  naszych  pociech (realizację planu dydaktyczno - wychowawczego)

·         pozwalają na podążanie za rozwojem  intelektualnym i fizycznym dziecka dzięki dzieleniu się spostrzeżeniami, uwagami, informacjami z dwóch ,,frontów": domowego i szkolnego, w efekcie - poszukiwaniu, konstruktywnych rozwiązań. 

·         umożliwiają poznanie nauczycieli uczących w klasie, w szkole

·         są miejscem na "zwykłe pogaduchy", te z kolei niejednokrotnie przyczyniają się do rozwiązania bieżących klasowych spraw

·         pozwalają na sięgnięcie po sprawdzoną, fachową literaturę

Uświadamiając sobie, po co i dla kogo organizowane są zebrania w szkole, warto w nich uczestniczyć i współtworzyć rozwój naszych dzieci.

Jak przebiegają zebrania , na które rodzice ,,biegną'' z przyjemnością, chcą się angażować i współpracować? Wychowawca jest inicjatorem i prowadzącym spotkanie z rodzicami.

Do jego zadań należy:

§          stworzenie i uwidocznienie wspólnego poczucia celu - dobra dziecka

§         uświadomienie sobie i rodzicom odpowiedzialności za prawidłowy rozwój dziecka

§          budowanie relacji w grupie rodziców, identyfikowanie się z nimi

§          słuchanie

§          inicjowanie działań

§          korzystanie ze skarbnicy doświadczeń rodziców

§          autentyczne zrozumienie

§          udzielanie informacji zwrotnej w sposób konstruktywny

§          aktywizowanie rodziców

§          profesjonalne przygotowanie do spotkań z rodzicami zgodnie z planem

§          przygotowanie ważnych  informacji na kartkach dla każdego  rodzica, by  zaoszczędzić czas potrzebny na sprawy formalne dotyczące  organizacji roku szkolnego (daty: rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego, świąt, ferii, dni do odpracowania, zebrań, dni otwartych; również spis podręczników i lektur, nazwisk nauczycieli uczących w danej klasie, itp.)

§          podzielenie zebrania na sprawy ważne - ogólne dla wszystkich oraz indywidualne - tylko do wiadomości zainteresowanych rodziców

§          zapoznanie rodziców z planem dydaktyczno - wychowawczym na rok bieżący i przedyskutowanie ważnych aspektów

§          dbałość o własną poprawność językową oraz kulturę osobistą

§          tworzenie serdecznej, przyjaznej i aktywizującej atmosfery

RODZICE!

Tak naprawdę, wychowanie Waszych dzieci leży w Waszych rękach i głowach.

Wychowawca proces ten chce wspomagać.

Pomóżcie mu w tym!

To tylko i wyłącznie dla dobra naszych dzieci!

Warto uczestniczyć w zebraniach szkolnych!

nie każę, a proszę.

I są tacy nauczyciele, co nie kwękają i nie wylewają frustracji - u nas pewne sprawy finansowe w niektórych klasach udało się zrealizowac przez przewodniczącą. Nie lubię gdy to robią nauczyciele. Ale prawdą jest, że niektórych stan finansów zupełnie nie obchodzi... - wiele by chcieli dostać, oczekiwania spore mają i 0 aktywności.

Są jednak klasy, gdzie... daj Boże takiego dobrobytu - a jeszcze w pretensjach, że tego nie ma czy tamtego. Nie pytaj nigdy komu bije dzwon, bo zawsze bije tobie... Żądasz czystości... zachowaj ją sam...Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie... - i tym podobne ujęcia pokazują, że jest grupa ludzie, którym położenie gorsza nie sprawia różnicy, tylko że nie wiedzą o tym. Mogliby, chcą nawet... trzeba ich tylko zachęcić... I to jest rola RR. Takie kwestowanie na szkołe obywa się także w Niemczech, jest naturalnym procesem...

Bardzo się martwię, bo nasza p. Jasia szefowa RR odchodzi... jest to nasz największy skarb - mogę wydawac szkolne pieniądze na określone sprawy, często się do nich dokłada, jest przewidywalna, zawsze jest deską ratunkową, finansuje sprawy potrzebne, które nie przejdą przez budżet, ratuje w okresach, gdy budżet nieotwarty lub juz zamknięty. Wspiera zaliczakami wykonawców, a nam z budżetu przecież nie wolno... -

Są formy mówienia o pieniądzach, ktore wypada podjąc nauczycielowi, wypada i należy - mogą dobrze zmobilizowac rodziców, by sie udzielili w RR.

Na ostatniej wywiadówce pani z matematyki (LO) u której córka jest zagrożona oceną niedostateczną (wychowawca i dyrektor nie widzieli takiego zagrożenia- ja też bym na to nie wpadła) potrafiła mi tylko powiedzieć, że córka jest leniwa i nic nie robi. Posłałam córkę na konsultację do dwóch niezależnych matematykow pracujących w tym typie szkół i okazało się, że córa nie ma żadnych braków, zadania rozwiązuje kilkoma sposobami i samodzielnie. Jakież było ich zdziwienie, że ona ma dostać 1! Od wychowawcy usłyszałam: Żadnych rewelacji, same dopy. Córka nie ma z innych przedmiotów oceny dopuszczającej. Po co mam chodzić na wywiadowki i zadręczać pytaniami, kiedy tak i tak nie znają ucznia.

Na tym spotkaniu przeżyłam szok. Wstyd, jeśli nauczyciele mają takie występy przed innymi rodzicami. Zawsze staram się każdemu rodzicowi powiedzieć coś dobrego o uczniu.

Sposób niezawodny w LO.

Uczeń zagrożony kl. III z historii, przyjmuję do wiadomości miesiąc przed radą klasyfikacyjną, udaję się do p. od historii i proszę o wymagania na ocenę dopuszczającą, motywując to tym, że chciałabym się przekonać z czym ma problemy i mu pomóc Pan profesor mruczy coś pod nosem i mówi, żeby uczeń zgłosił się do niego w najbliższym czasie to mu skseruje. Uczeń zgłasza się i zgłasza i nic, koniec semestru z zagrożenia pozytywna ocena mimo, że żadna inna z cząstkowych nie przybyła ;-). To taki mój sposobik.

To sposób tylko na klasę maturalną. W innej dostałby wycisk i zostałby zagoniony do nauki, ale teraz trochę mi go szkoda. Zdaje fizykę, chemię i biologię i z tych przedmiotów ma dodatkowe zajęcia w szkole. Na historię zabrakło czasu, wiem, że głupio, bo to historia, ale cóż...Humaniści zdający np. j. polski i historię i wos nie mają już w klasie maturalnej fizyki i chemii czyli są w sytuacji uprzywilejowanej...

;-)))

Mareczku - uprzedzam, że sytuacja gimnazjalisty rózni się od maturzysty. Pierwszy zdaje z całości, drugi z wybranych przedmiotów.

Może - nie próbuj? ;-))))))

ale hospitacji się nie ocenia:-) na niedostateczny, celujący i tak dalej:-)

Doto, Ty pracujesz w ogóle w szkole?