Wyznaczanie granic.

Często zastanawiam się (a czasami nawet częściej;-) czy to wyznaczanie granic przez nas jest ich wyznaczaniem DLA NAS, czy dla innych.

Prościej zdecydowanie jest wyznaczać granice innym. Jeszcze prościej tym innym, którzy są od nas jakoś zależni.

Prosto jednak tylko wówczas gdy wyznaczamy te granice przez całe życie dziecka według pewnej reguły " ja wiem, co jest dla Ciebie dobre" I w dodatku gdy ta postawa mimo wzrastanie dziecka i jego dojrzewania nie staje się elastyczna.

Gdy dwulatek bije matkę po głowie, ta mu mówi- "Nie rób tego". I wyznacza w ten sposób granice wolności dziecka, tak aby ono rozszerzając je nie naruszalo granic cudzej wolności.

Gdy dwulatek chce wejść do kałuży i tu usiąść, matka może powiedzieć" Nie rób tego, bo zmoczysz pupę"  ale może również pozwolić dzieciakowi na wlezienie do kałuży i zmoczenie tej pupy.

Wyznaczanie garnic musi więc wynikać z pewnej świadomości, które z nich stwarzają dziecku poczucie bezpieczeństwa pozostawiając mu szansę na bycie sobą i na popełnianie błędów, a które zaburzają jego wiedzę na temat samego siebie i świata.

Wyznaczanie tak ścisłe granic - NASZEJ tolerancji, NASZEGO pojmowanie rzeczywistości, NASZYCH prawd, NASZYCH rozwiązań spowoduje, że dziecku w tej "naszości" zabraknie powietrza na niego samego.

W gronach nauczycielskich pracuje masę ludzi. Matematyk nie lubi brązu, a polonista dredów, pani od muzyki nie znosi dziewczyn w spodniach, a pani dyrektor łysych facetów.Pan od chemi nie lubi pączków, a pani od niemieckiego mleka.

Fajnie być uczniem chcącym zadowolić oczekiwania każdego belfra z osobna. Hura, że to za mną!

A może po prostu i nauczyciele zrezygnowaliby by z postawy " Udowodnię Ci, że jak się napijesz mleka to będziesz lepszy"

............

Może nauczyciele po prostu mogliby dać prawo uczniom do bycia jakimi są, pod warunkiem, że nie narusza to innych granic? Hm..no tak..ale jak to zrobić, skoro wyznaczają oni tak daleko granice , iż trzeba balansować na linie, aby ich nie przekroczyć?

Mam często wrażenie, ze  w szkołach traktuje się konflikty z uczniami po partnersku :-) Tzn- nauczyciel zniża się do poziomu dwunastolatka, który dla udowodnienia swoich racji ima się najprostszego sposobu- "zawołam starszego brata" Czyli używa przewagi nie wynikającej z racji, a z siły.

.........

Czytam tu wątki i ciągle , przyznam, przeraża mnie posiadanie prostych recep.

Nie miej dredów- będzie OK

Ściągnij kolczyk- będzie OK

Zetnij włosy..o nie! Nie na łyso!- będzie  OK

A mamy pewność?

Mamy pewność, że zastosowanie tych prostych recept spowoduje, że będzie OK? Dlaczego tak mocno się tu koncentrujemy nad zewnętrznością? Może dużo bardziej wychowawcze byłoby działanie nie na poziomie dredów, a na poziomie uczciewego podchodzenie do sprawdzianów i nie ściągania?...O kurka? Ale to cholera, trudniejsze... Bo prościej jest znaleźć receptę na długie włosy, niż na postawę " ściągam, bo to jest OK"

..............

Świat w moich belferskich barwach.

Dlaczego lepszy? Skąd wiemy, że lepszy?

Co daje nam te cholerne przekonanie, że to jak my widzimy świat  jest światem?

granice?

Też się boję...

Boję się gdy pomyślę, co byłoby gdyby ich nie było..

Jeszcze jednak straszniejszy wydaje mi się świat, gdy wyobrażę sobie te granice wyznaczone nazbyt ściśle przez osobę, która je wyznacza, "bo tak".

W swoim poście nie sprzeciwiam się granicom , kurka!

Czasami jest trudno powiedziec dlaczego tak będzie lepiej. Poprostu to tak czujesz i już. Oczywiście to nie to samo "tak, bo tak" dla zasady.

mokra pupa

pupa jaka? mokra

pupa jak pupa

nie znosimy gdy dziecko włazi w kałużę i energicznie tupie stojąc w jej środku. Ale dzieci to uwielbiają:-)

Zazwyczaj wskazywałem dziecku wszystkie kałuże po drodze i mówiłem - "o, zobacz jaka fajna do potupania" Zawsze wcześniej zadbałem by mialo gumaki.

Natomiast gdy mój synek leciał jak opętany prosto na ulicę (jest taki zwierzaczkowy wiek gdy dzieci to robią) byłem przy nim w ułamku sekundy i bez zadnych tam nowoczesnych pierdół strzelałem klapsa w tyłek.

Jest miejsce na reczy nierozsądne i nie ma miejsca na rzeczy nierozsądne i szkodliwe. Warto pokazać przykłady jednych i zabraniali drugich by dziecko nam zaufało - ze gdy naprawdę będzie niebezpiecznie - powiemy - a ono zareaguje. Bo wie że głupstwami nie zawracalibyśmy sobie głowy.

Tak myslę.

Niewatpliwie rodzice są od pokazywania granic Nauczyciele też, lecz na mniejszych uprawnieniach. Instancją ostateczną uczynić jestem skłonny tylko rodzica. Uzyto tu kiedyć dość nieładnego porównania z wychowaniem psa. A z psem jest tak: ma słuchac jednego trenera. Oraz wpojonych przez niego poleceń w przyszłości.

Dzieci to nie psy, ale jesli ktoś lubi wpajanie, metody marchewki i kija itd to owa zasada powinna mu przemówic:-)

Życie bez granic jest niemożliwe. Wyznaczają je ustalone zasady i reguły postępowania. Bez granic wszelkiego typu panowałoby bezprawie, a to prowadzi do chaosu. Najważniejsze, jak mówi Asia tworzyć sensowne granice, takie, które do czegoś prowadzą, czegoś uczą, coś pozytywnego kreują.

Dla nas nauczycieli najważniejszą rzeczą powinien być rozwój intelektualny i psychiczny uczniów, a nie ich aparycja. Jak wcześniej stwierdziliśmy, wygląd bezpośrednio nie wiąże się z inteligencją człowieka.

Zasady powinny być opracowane i ustalone wspólnie z uczniami. Wtedy uczniowie rzadko je łamią, a nawet starają się dopilnowywać ich przestrzegania przez innych, bardziej krnąbrnych i opornych.

Najsmutniejsze jest to, że nauczyciele wyznaczają granice, ale sami ich nie respektują.

Specjalnie nie uznają również regulaminów obowiązujących w szkole ( a podpisują się pod nimi, gdy są o to poproszeni przez dyrekcję).

Śmieszą mnie i martwią  jednocześnie sytuacje, gdy nauczyciele krytykują innych nauczycieli wiedząc (a może i nie! ), że postępują podobnie. Podam przykład: nauczycielka dawniej była dyrektorem, a obecnie po utracie stanowiska (zmniejszenie oddziałów w szkole) jest normalnym nauczycielem (od roku). Jako dyrektor spóźniała się na lekcje i realizowała je byle jak. Teraz pracuje na zmiany, nadal przychodzi na lekcje średnio 10 minut po dzwonku, lekcje ma przegadane w typie-ja mówię, a wy mnie słuchajcie. Bez pomocy dydaktycznych i metod uaktywniających do pracy uczniów. Pozostałe grono nauczycieli przygląda się jej bacznie, ba - nawet z zegarkiem w ręku kontroluje czas przyjścia i wyjścia tej osoby ze szkoły. A tymczasem, te same osoby, które  z oburzeniem krytykują tę nauczycielkę, potrafią grubo po dzwonku stać na korytarzu i plotkować na różne tematy. Potem zadawać sporo pracy domowej uczniowi, bo jak tłumaczą, nie mogą zdążyć z programem. Uczniowie narzekają, ale cóż- nauczyciel nasz pan-słuchać go trzeba.

Jest to przerażające w naszym zawodzie, że nie tworzymy zgranego grona, że nie jesteśmy zgodni, prawdomówni i rzetelni w każdej sytuacji ( uogólniam, ale wiadomo dotyczy to pewnych osób). Że nie potrafimy ze sobą właściwie współpracować bez zawiści, donosicielstwa,podkopywania stanowiska itd. Nie potrafimy prawidłowo reagować na sukcesy innych. Owszem, zewnętrznie cieszymy się, że komuś się powiodło, ale w głębi serca myślimy-dlaczego on (ona), a nie ja.

Tak myślę, (a może się mylę) , że najwięcej durnowatych granic wyznacza ten nauczyciel, który ma wysokie mniemanie o sobie, a sam w rzeczywistości sobą niczego szczególnego nie reprezentuje.

rozmawiaj ze mną, a nie - mów do mnie

Zasady powinny być opracowane i ustalone wspólnie z uczniami. Wtedy uczniowie rzadko je łamią, a nawet starają się dopilnowywać ich przestrzegania przez innych, bardziej krnąbrnych i opornych. Zgadzam się w pełni. A jednocześnie - zgadzam się z Markiem, że w rzeczach ważnych musi być stanowcze nie. Żeby dziecko czuło się bezpieczne.

A wymaganie od dzieci tego, czego sami nie respektujemy uważam zwyczajnie za niemoralne. Ewntualnie - dajmy możliwość czasem sobie i im "zmoczenia pupy" - celem doświadczenia konsekwencji( my też ponosić winniśmy konsekwencje!) i uczenia się na błędach. Jeśli jest to w sytuacji nie krzywdzącej drugiego człowieka.....

hania

:-)

Wstrzelony w moje postowe intencje ten Twój post, Grazia.

Chcesz zmieniać świat- zacznij od siebie.

Mamy jako grupa zawodowa strasznie dużo wad i przywar. Nauczyciele i dyrektorzy- żeby było jasne :-)

Jednoczesnie mamy w zanadrzu wiele zdań wygłaszanych z piedestału "nieomylności"

A tak naprawdę..popatrzmy na nasze programy wychowawcze..czego one dotyczą? Co w tych planach ustalone zostalo przez nas za najwazniejsze?

Pewnie prawdomowność, obowiązkowość, może punktualność, odpowiedzialność, inicjatywność...

Jak zbudować odpowiedzialność, inicjatywność, niekonwencjonalność nie pozwalając uczniom na wyrażanie samego siebie , każąc mu żyć w świecie NASZYCH granic. Pzwolenie uczniowi na ustalenie JEGO granic i wskazywanie mu jak te granice powinny ( naszym zdaniem) przebiegać to sedno- moim zdaniem.

Danie mu mozliwości wyboru zmusi go do podejmowania decyzji. JEGO decyzji.

.........

A zwazywszy na to, ze częstokroc obserwuję sytuacje opisane przez Grazię i inne także, zastanawiam się, na ile mamy prawo do budowania świata ucznia ścisle wedle własnych reguł.

A nie macie wrażenie, że wlasnie młodzi ludzie, których rodzice obdarzają sporym zaufaniem, których zdanie sie liczy w świecie dorosłych i którzy dość wcześnie mają możliwość podejmowania decyzji dotyczących własnych spraw - szybko stają sie ludźmi odpowiedzialnymi i samodzielnymi?

Rok temu byłam świadkiem sceny rodzinnej, która mnie zamurowała:

W wieczór sylwestrowy znajomi szykują się do wyjścia na bal. Przygotowuje się równiez ich 17-letnia córka (mimo swobody i niezłych warunków materialnych - dość skromna dziewczyna). Wtem zwraca się do ojca: Tato dasz mi jakiś alkohol na tego Sylwestra? A ojciec ...pyta o preferencje znajomych, rzuca kilka słów o skutkach mieszania różnych typów alkoholu itp. Po czym wybiera cos z barku - cos co pasuje do tej imprezy.

Mam dość liberalne poglądy dot. wychowania młodziezy, ale to mnie przerosło.

Po jakims czasie zrozumiałam, że brak hipokryzji, brak niemożliwych do zrealizowania zakazów w programie wychowawczym moich znajomych itp. sprawił  że mimo trudnego wieku dojrzewania, kryzysów wartości itp. ta dziewczyna potrafi i chce otwarcie rozmawiac o swoich sprawach z rodzicami - ona ich nie oszukuje i nie naduzywa ani swobody, ani zaufania.

PS. A z imprezy wróciła na własnych nogach i bez znanych nam wszystkim dorosłym skutków kaca na drugi dzień.

Znów ten stary ZDRED ;-)

tylko odpowiem - skoro pytają;-)

Jeśli rodzic pozwalałby dziecku w domu jeść palcami a Ty zabrałbyś to dziecko na szkolną wycieczkę, wymagałbyś od niego, aby jadło nożem i widelcem? Dlaczego

bo nie chciałbym zawstydzić ucznia - to marna sytaucja - tak nie umieć jak inni koledzy. A po wycieczce spróbowałbym go nauczyc - żeby nie przezywał takich upokorzeń - bo brak obycia upokarza.

bez żadnych tam nowoczesnych pierdół strzelałem klapsa w tyłek"
:-)))))))))

strzelę w tyłek moje dziecko gdy jest zagrożone niebezpieczną dla zdrowia i zycia bzdurę. Ale to moje dziecko. Jestem właściwą instancją:-)Wyznaję zasadę: mozna zbić dziecko, ale tylko z miłości.

Do Romana :-)

Tylko tak poza meritum :-)

Zalozylam te watki, bo uznalam, ze czas  na druga nóżkę ;-)

Ale jestem przekonana, ze warto, aby obie nogi razem :-))

( matko- jakas obscena mi wyszla!!!)

Fuj!

Renata napisała: By zrobić to prawdziwie, muszę pozbyć się wszystkich masek...

Wychowujemy, uczymy innych sobą - więc jesli nie jesteśmy aniołami to bądźmy przynajmniej PRAWDZIWI (świadomi swoich niedoskonałości i uczciwi wobec innych  - tez niedoskonałych)

anglista nauczy angielskiego

germanista - niemieckiego

biolog - biolologii

a kłamca - kłamstwa

a hipokryta - obłudy

a cynik - cynizmu  itd. itp. itd.

Małgoś :-)

Wiesz, to nie są ludzie tego typu.

Oni wychodzą z założenia, że lepiej jest kontrolować niebezpieczeństwo znane, niż obawiać się niespodzianek. Pamiętaja jacy byli w tym wieku i dzięki dobremu kontaktowi z własnymi dziećmi, wiedzą czego mozna się spodziewać w środowisku wspólczesnych młodych ludzi.

A ich córki nie są konformistkami. 17-latka wbrew modzie waha sie między fil.polską a fil. ang. (choć mogłaby startowac na cos bardziej "na topie"). Od lat już wie, że będzie życ wśród natury i hodowac konie. Czyta niemodną poezje i książki dla idealistów.

Nie wiem czy to jest dobre ...ja bałabym sie chyba. Nie mam az takiego zaufania do młodzieży. Ale ...podziwiam końcowy efekt wychowawczy moich znajomych :-)

Oj, przypomniały mi się refleksje Wańkowicza z "Ziela na kraterze". Podczas gdy jego znajomi przysięgali z dumą, że ich dorastające dzieci nie tknęły alkoholu i nie tkną, on na urodziny starszej córki przygotował dorosły bankiet, ustawił cyt."gustowne rynienki" ;-) i pokazał na drugi dzień rodzicom , w jakiej wygodnej ułudzie żyli.

 Córki zapamiętały na zawsze, że alkoholu używać należy elegancko i w miarę. :-)

RomanieG - zarzucasz mi demagogię, a sam stosujesz manewr polegający na ośmieszaniu lub spłycaniu czjejś wypowiedzi. Tendencyjnie wybierasz tylko te fragmenty, które pasują do Twoich koncepcji, a potem się nad nimi pastwisz - nie wykazujesz nawet pozoru uprzejmej chęci zrozumienia całości.

Tak, tak, tak masz rację, ...moi znajomi to ci sami niemieccy nauczyciele - skrzynkami rozdają alkohol cudzym dzieciakom, a zamiast bagażu osobistego wożą w słoikach wodę z ogórków bo dobra na kaca. A to dlatego, że są nadopiekuńczy i zbyt empatyczni i wierzą w te wszystkie nowomodne bzdury o zaufaniu, samodzielnosci i szacunku do gówniarza. I naiwniacy nie wiedzą, że  przeciez smarkaczy trzeba krótko trzymać na smyczy  i bezwzględnie  na siłę wtłoczyć w jedynie słuszny porządek - bo inaczej to zatwardzieją się  łobuzy, tak, że nawet publiczne szarpanie za uszy nie skłoni ich by szanować DOROSŁEGO.

Broń mnie, Panie Boże!

RomanieG :-) i znowu się z Tobą nie zgadzam!

To juz nawet nie rózniece typu: Wenus - Mars, ale jak odległe galaktyki :-)

Od 11 lat pracuję w  LO, gdzie tylko raz  - na początku był zakaz alkoholu na studniówce.

Od lat jest alkohol, toasty, elegancja-francja

i wspólna zabawa, żadnego chowania się po kątach,   wyciagania przez n-li wódki spod stołów i udawania, że mozna się przeciez wspaniale bawic bez alkoholu ;-)

można - z pewnością i bez, ale jeśli to wszystkim odpowiada, a alkohol jest używką dla ludzi dorosłych - może dość kontrowersyjną, lecz całkiem legalną i bardzo popularną (wręcz normą na polskich zabawach spotkaniach towarzyskich)

U nas studniówka jest uroczystą i bardzo elegancką imprezą dla dorosłych (rodzice też bywają) - opócz jedzenia, tańców, toastów są popisy estradowe uczniów, konkursy dla nauczycieli

i jak dotąd ani razu nie żałowalismy decyzji o jawności alkoholu na studniówce

poza tym -  jest to impreza, której gospodarzami są  uczniowie i rodzice - nauczyciele to zaproszeni goście ...i bardzo nam ta rola odpowiada

hmm

z tym alkoholem na szkolnej imprezie to ja bym protestował

ale może ja jestem niedzisiejszy (nie mylić z "wczorajszym":-)

Art. 4 Ustawy o systemie oświaty

Nie RomanieG:

1) to nie jest impreza szkolna

2) wszyscy obecni sa dorośli,

3) żadne prawo tego nie zabrania

4) Twoje "powinnaś" jest tylko ..Twoim "powinnaś" - nie moim, a ja jestem już na tyle duża, że decyzje typu powinnam i muszę podejmuje świadomie,  odpowiedzialnie i zgodnie z zasadami, które nie tylko wyznaje, ale i stosuję w życiu

5) mylisz wolność z przymusem: alkohol nie jest obowiązkiem - kto chce pije, kto nie - nie pije. I nikt się nie wstydzi swoich decyzji.

6) alkohol to nie demon studniówki w naszej szkole - to temat poboczny - nie budzi podniecenia, jest tym czym powinien być ...dodatkiem

7) RomanieG - chyba lepiej wiem, kto u nas organizuje studniówkę - w 100% czwartoklasiści i ich rodzice - dla nas (n-li) to zawsze jest pewna niespodzianka ...od lat miła

8) za sam fakt zatańczenia poloneza nie miałabym śmiałości narzucać innym swoich zasad - ja nie mam skłonności do postawy typu :"Szkoła - to Ja!"

9) gdybym uznała, że nie odpowiada mi to co sie dzieje na balu studniówkowym, wierz mi, że nie ulatniałbym się po angielsku, ale raczej w stylu włoskim - jednak takiej konieczności nigdy nie było i liczę, że nie będzie (choć wszystko się zdarzyć może)

10) na koniec - gdy jestem w mieście, w lokalu, pubie itp. i spotykam moich pełnoletnich uczniów, to nie zachowuję się jak dyrka ścigająca nałogi, ale też nie udaję, że nic nie widzę - szanuje ich prawo do prywatności (mnie się nie zacieraja granice między sferą rodzicielska a sferą  wpływów belferskich)

A mnie żal...

Studniówka to zawsze, tradycyjnie była ostatnia zabawa szkolna...

I jako taka, moim zdaniem, powinna być: 1. organizowana w szkole, 2. w odpowiednich granicach czasowych tzn max. do 23, 3. alkohol wykluczony (to nie powinien byc zakaz, to powinno byc "nie do pomyślenia"), 4. obowiazywać powinny stroje szkolne uroczyste, 5. każdego na ta zabawę powinno byc stać - opłata symboliczna, 6. w organizacji pomagają rodzice, ale decyduje szkoła

Natomiast na taka zabawę, jak opisujesz Gosiu, jest jak najbardziej miejsce. Tak powinien wygladać bal maturalny, organizowany po maturze. Z ta róznicą, że głównymi organizatorami powinni być dorośli (bo zdali egzamin dojrzałości, a nie skończyli 18 lat) absolwenci, którym pomagają rodzice. Nauczyciele i dyrekcja to zaproszeni goście (podziękowanie za n lat harówki), a szkoła w żadnym wypadku nie jest miejscem tej imprezy.

Ewo, moja studniówka była taka jak opisujesz ..w założeniach: galowo, niedrogo, w szkole, z wyrażną kierowniczą rolą dyrekcji, w jednym z najbardziej elitarnych ogólniaków w mieście.

- alkoholu nie przynosiłam do szkoły, bo to było nie do pomyślenia :-)))

- piliśmy wino w szatni w-fu z jednym n-lem, a po ciemku w pustej sali lekcyjnej - z drugim (chyba szampana)...byle jak, z butelek, wspólnego kubka plastikowego, byle gdzie...okropnie

 - wódki nie piłam, bo nie chciałam,

- n-le siedzieli osobno - zdradzały ich rumieńce, coraz żywsze na twarzach

- wtedy padło kilka moich mitów na temat dorosłości,  wiarygodności i uczciwości moich belfrów

- na szczeście, nie mając jeszcze świadectwa maturalnego, byłam na tyle dorosła, że stać mnie było na WYROZUMIAŁOŚĆ DLA SŁABOŚCI WIEKU DOROSŁEGO ;-)

- czy tak było lepiej, niż otwarcie i bez krwistych rumieńców?

- teraz, gdy "mam władzę", nie stawiam zakazów, których przestrzegania nie jestem w stanie dopilnować, a które nie są moim (innych n-li, rodziców) zdaniem konieczne dla utrzymania norm i zasad

-Ewo, otwarcie godzimy się na alkohol na studniówce w wynajętym lokalu, ale za palenie papierosów w szkole i wokół, co jest objęte totalnym zakazem, karzemy nie tylko młodzież ale i dorosłych (nawet utratą pracy, jeśli mniej dotkliwe środki nie skutkują)

PS. W naszej szkole nie organizuje się balów maturalnych - nie ma takiej tradycji, ani tez potrzeby - czasem jest to wspólna kolacja, czasem wycieczka do Paryża. Maturzyści, ani absolwenci się nie upijają - wielu wcale nie pije alkoholu. Jeszcze raz powtarza, że alkohol nie jest juz wtedy tematem ekscytującym.

PS. Z alkoholem mamy problemy na wycieczkach w gimnazjum lub wczesne liceum - i tu jestesmy bezwzględni i nieustępliwi. Ale u nas jest nie do pomyślenia, żeby n-l opiekun podczas wycieczki pozwolił sobie nawet na kufelek piwa :-)

Wiem, że to sprawa kontrowersyjna - ale u nas to się sprawdza.

są na ziemi i niebie rzeczy, o których się nawet filozofom nie śniło....  ;-)

PS. Nie widzę sprzeczności, że na wycieczce nie, a na balu tak. Na wycieczce jest się wciąż w szkole, a na balu nie.

Nic mnie nie obchodzi popijanie alkoholu przez n-la w knajpie poza pracą, ale gdyby tak popijał sobie drinki na przerwie w szkole - straciłby pracę.

Wobec ucznia stosujemy podobne zasady - palisz fajki w domu Twoja sprawa, ale w szkole za to obrywasz. Pijesz piwo gdzieś tam w swoim prywatnym świecie - ok, ale podczas zajęć - nie masz prawa.

Tak przecież funkcjonujemy wszyscy - my  dorośli.

Grazia, a może Ty to uważasz za obłudę? Mnie się wydaje, że to umiejętność dostosowania się do wymogów i zasad panujących w różnych miejscach i sytuacjach - czyli element kultury.

Ależ Grazia!

W jakiej szkole!

W szkole jest zakaz palenia i picia, a bal jest w lokalu.   :-)

Natomiast, jesli chodzi o Nadzór Pedagogiczny, to jakoś takoś nie był dotąd zapraszany na bale studniówkowe (nie ma takiej tradycji) :-(

Zdaje się, że lekko zboczyliśmy z bardzo interesującego tematu na temat picia alkoholu u Małgosi na studniówce.
U Małgosi się pije jawnie - i oczywiście można ją pouczać i łajać, bo u nas się pije niejawnie, więc jesteśmy czyści - tzw. "rączki tutaj" - po prostu NIE PRZYJMUJEMY TEGO DO WIADOMOŚCI!
I sam ten fakt - że nie ma tego w naszej świadomości rozwiązuje sprawę.

Wiem ... wiem ... akurat u Ciebie (bez względu jak masz na imię) się nie pije nawet niejawnie - no ale Ty jesteś wyjątkowy - u nas się pije - nie radzimy se po prostu z tym.

Zostawmy zatem problem alkoholizmu u Małgosi i jej przyjaciół.
Wiem - łatwiej o tym niż o granicach - ale może jednak ... ;-)))

Zresztą - jak chcecie - ja wrócę jednak do granic - po prostu Roman wywołał mnie do odpowiedzi, choć się w tym wątku nie odzywałem.

Romanie - nie będę ustosunkowywał się do przykładów rodzaju: "Jeśli rodzic pozwalałby dziecku w domu jeść palcami a Ty zabrałbyś to dziecko na szkolną wycieczkę, wymagałbyś od niego, aby jadło nożem i widelcem?"
Sam powiedz - głupawy on trochę.
Równie dobrze mógłbyś bardziej wyostrzyć: "Jeśli rodzic pozwalałby dziecku w domu katować swoją siostrę i a Ty zabrałbyś to dziecko na szkolną wycieczkę, wymagałbyś od niego, aby dało jej spokój?"
Albo ... jeszcze lepiej ... e ... może już nie.

Sprawni dyskutanci potrafią, dość prostymi zabiegami ogłupić "interlokatora" - np takim zabiegiem:
Ja mówię: 'Żyrafa ma cztery nogi"
Ty mówisz: "Januszu, to może jeszcze powiesz, że wąż też ma cztery nogi?".

I już nikt nie pamięta tego, że nic o wężu nie mówiłem i że mówiłem o żyrafie, że z tego co mówiłem wcale nie wynika, że wąż w ogóle ma nogi ...
Wszyscy już wiedzą, że moje wywody na pewno do tego miały prowadzić.
Potem atakowany w ten sposób zaczyna się bronić - mówić prawdę, że wcale nie mówił, że wniosek bez sensu ...
I tak rozmowa zaczyna się toczyć na temat nóg węża, zamiast budowy anatomicznej żyrafy.

Tak więc - Romanie - nie dam się wciągnąć w dyskusje na temat nóg węża - i nie będę szukał nawet odpowiedzi na pytanie, dlaczego zabroniłbym jeść palcami uczniowi, którego rodzice na to pozwalają, bo nie znam rodziców, którzy by na to pozwalali, dając jednocześnie zezwolenie na takie zajadanie na wycieczce.
Jeśli Ty masz taki problem ... to wal śmiało - spróbujemy się wspólnie zastanowić co z tym zrobić.
Jeśli nie masz ... to mówmy raczej o rzeczywistości.

Poza tym Romanie ściemniasz w żywe oczy - aż mi monitor przygasa.
Piszesz: "Jeszcze niedawno, obserwując grupę dzieci czy młodzież na wycieczce szkolnej, widzieliśmy zdyscyplinowanych młodych ludzi, idących parami, ubranych i uczesanych mniej więcej w tym samym stylu."
Rany Boskie! Ile Ty masz lat Romanie? To ludzie tyle żyją? I w tym wieku mają dzieci, które nie weszły w wiek dorastania?

Bo ... wiesz ... ja sobie nie przypominam, żebym widział "grupę młodzieży na wycieczce szkolnej idącą parami, ubranych i uczesanych mniej więcej w tym samym stylu."
Może ... te dzieci z 2 klasy SP - ale to jeszcze nie młodzież.
Może ... uczennice ze szkoły Urszulanek ... (ale od kiedy pamiętam, to to co na zewnątrz u tych uczennic, nie przekładało się na to co w ich wnętrzach się działo).

Moi rodzice (a raczej dziadkowie) coś o tym wspominali - ale ... ja wtedy dorosłym nie wierzyłem. ;-)))

I w końcu dodajesz: "Dziś widzimy bezładnie idące stada baranów ...".
Hm ... Jeśli tak widzisz młodzież ... jeśli dla ciebie to stado baranów (w dodatku zakolczykowanych, zadredzionych, tęczowych, ...), to cóż ...
Nie ma szans - nie dojdziemy do wspólnych wniosków.
Dla mnie to ludzie.

Małgoś, uważaj - możesz mieć kłopoty

Porównując czasy - dzisiejsze ze starymi:

z całą odpowiedzialnościa twierdzę, że to co kombinują moi uczniowie (gim. i LO) to PIKUŚ w porównaniu z tym, co wyprawiało moje pokolenia na wycieczkach, wagarach i nawet ....przerwach.

Granatowy żakiecik z  tarczą (którą dyrka osobiście nadrywała, żeby sprawdzić jakim ściegiem przyszyta), juniorki i obowiązkowe białe bluzki na studniówce - to tylko dymna zasłona.... A na studniówke, to część uczniów przyszła już pijana.

Moda na alkohol, papierosy i bunt w latach 70-80 były dużo większe niż teraz.

Ale jeśli ktos koncentruje sie głównie na zewnętrznym image, to rzeczywiscie różnice mogą wydawać się ogromne i oczywiscie na niekorzyść tej dawnej młodzieży

Ja tam wolę dredy na głowie, w której poezja Wojaczka, muzyka "trudna" i malarstwo A.Wrubla czy F. Bacona

I jeszcze  - mała pomyślanka przed snem :-)

 "Tylko osoba należy bowiem absolutnie do siebie i nikt z zewnątrz nie może sprawować wobec niej takiej władzy ani w imię wolności, której może zwyczajnie nie chcieć, ani w imię wspólnego dobra, które może być jej w tym momencie niepotrzebne.

 Należy się więc zgodzić z tym, że warunkiem godności człowieka jest samodzielny wybór przyszłości i szkoła, jeśli w rzeczywistości chce rozwijać i kształtować całego człowieka oraz chce się zbliżyć do życia, musi się zająć problemem warunków sprzyjających szeroko rozumianej autodeterminacji, czyli wolności rozumianej nie jako zaprzeczenie naturalnej konieczności, lecz przeciwstawienie przymusowi kulturowemu."

RomanieG - czasem mam wrażenie, że jesteś przemęczony. Co ma KO do imprezy organizowanej w restauracji przez dorosłe osoby? Poza lekcjami, poza budynkiem szkolnym, poza godzinami pracy? Nikt z n-li, ani ja nie jest wtedy w pracy.  Jakie zapaści, połamane nogi itp? Jakie sprawowanie opieki (jesli  są tam rodzice).Przeciez to  dorosli ludzie. Nawet, gdyby doszło do demolki lokalu, to jego klientem  nie jest szkoła, ale konkretne osoby X i Y (pelnoletnie, które podpisały stosowną umowę).

Wiesz, Tobie  naprawdę zatarły się granice między władzą ojcowską a belferską - to dość niebezpieczne, bo grozi albo wypaleniem zawodowym, albo ...śmiesznością.

Najwyższy czas zrozumieć, że w tym kraju 18-latek jest człowiekiem dorosłym. Nie rozumiem dlaczego niektórzy  n-le nie mogą się z tym pogodzić?

Rzeczywiście Janusz ma rację - Twoja metoda polega na ściemnianiu. Obowiązek opieki ustawodawca nakłada na dorosłych wobec dzieci, a dziecko w rozumieniu prawa międzynarodowego, to człowiek poniżej 18 lat.

Za śmierć dorosłego człowieka w lokalu z powodu śliskich shodów może odpowiadac najwyżej właściel tych schodów.

Poza tym, jeśłi walczysz z prawem to go najpierw je poznaj - dorosły kaleka sam wytacza sprawę cywilną - rodzice już nie mają takich uprawnień.

Fakt bycia rodzicem, nie daje mu praw nieograniczonych tak, jak fakt bycia nauczycielem,   nie daje praw i obowiązków mu rodzicielskich.

a zresztą... nie zrozumiemy się..z powodu podstawowego: Ty traktujesz ucznia jak kogoś ułomnego, niedoskonałego, jak bezkształtną skałę do wyrzeźbienia na kształt, który Tobie odpowiada.

Dla mnie uczeń to CZŁOWIEK - bardziej kruchy, z dobrymi intencjami, początkowo ufny i nastawiony na współpracę. Chciałabym w procesie wychowania jak najmniej zmienić w nim, a jak najwięcej ocalić z tej pierwotnej niewinności. Żeby nie niszcząc indywidualności i naturalnej godnosci ludzkiej poprowadzić go w świat dorosłych. Bo jesli uda mu się ocalić wiarę w prawdę, uczciwość, wolność i sprawiedliwość, to wtedy może będzie miał tyle siły, aby rzeźbić tak świat, by stawał się lepszy i zyczliwszy dla w/w wartości.

faktycznie wątek miał być o czymś zupełnie innym

Małgosiu

Małe jest piękne :-)

U nas cała impreza (wszyscy goście) to liczba maks. kilkadziesiąt osób (do 100) - więc rzeczywiście każdy się czuje na pierwszym planie, a to chyba tez pomaga trzymać fason.

Osoby niepełnoletnie nie biorą udziału w studniówce - to nie tylko kwestia alkoholu, ale własnie opieki oraz późnej pory zabawy (czasem do 4 - 5 nad ranem)

"Stado baranów jest to po prostu zakorzenione w języku polskim określenie wartościujące ludzi zachowujących się w określony sposób."

Właśnie chodzi o to wartościowanie Romanie - ja młodych ludzi nie watościuję - a w każdym razie nie negatywnie - chyba, że ty tez lubisz i cenisz barany. ;-)))

Mam wrażenie, że dla Ciebie młodzież, to naprawdę stado baranów, które trzeba poganiać, zaganiać, zapędzać, zakazami i nakazami szczuć.
Durne barany, które nie mają nic do gadania - co najwyżej beczą - i do zagrody należy je zapędzić i wskazać im płot, którego przekraczać im nie wolno, bo zostawione same sobie jedyne co mogą zrobić, to w paszczę wilka wleźć - nieuchronnie zresztą.
A wiadomo - baran pogryziony - gryźć barany zaczyna.

Romanie - ja naprawdę zupełnie inaczej patrzę na świat młodych ludzi i na nich samych.

Wiem, Gosiu :-))

RomanieG  - ...bo wiem, gdzie kończy się moje pozwala

...a dawniej juz minęło i to, że szkoła, tego jakoś nie może przyjąć powoduje, że jej funkcja przygotowania młodych ludzi do efektywnego funkcjonowania w świecie jest ...nierealizowana

... zakaz picia i palenia na terenie szkoły obowiązuje wszystkich bez wzgledu na wiek - bo takie są przepisy,

...natomiast zakaz picia i palenia w ogóle obowiązuje niepełnoletnich - bo takie jest prawo

...i nie mam juz siły wciąż tego tłumaczyć, bo Twoje rozumowanie to pomijanie jednych faktów prawnych przy zbyt dowolnej interpretacji innych