gratulacje

A wkurzamy się jak nam KO czy MENiS tworzy normy pozaustawowe...

Najłatwiej zabronić (dredów, mini spódniczek, kolczyków i licho wie czego jeszcze...) . A może czasami zobaczyć za tym wszystkim człowieka...

Pozdrawiam

i czego tu zabraniać?:-)

Gosiu masz pełną rację, czego tu zabraniać?

Pozdrawiam

ZABRANIA SIĘ ZABRANIANIA !!!!

Widzę człowieka :-)

Romanie, czy to jest zatem tylko wiersz?

Otóż, to RomanieG :-)

nauczyciel nie ma takiego prawa

zakaz noszenia dredów jest sprzeczny z prawem

Owszem może mu sie to nie podobać, ale musi zęby zacisnąć i cierpieć - nauczyciel musi być tolerancyjny, bo to obowiązek ustawowy (KN art. 6)

Nietolerancyjny n-l ma prawo nie akceptować nawet białych zebów i może sobie czuć, co tylko chce, ale nie może ingerować w upodobania estetyczne innych ludzi.

...a ja lubię dredy i dopinane warkoczyki i kolorowe włosy u młodzieży - nie muszę cierpieć  :-)

...im mniej rzeczy mnie wkurza, tym większe poczucie wolności

PS. Zamiast walczyć z dredami, kolczykami i lakierem do paznokci może lepiej byłoby zająć się rzeczywistymi problemami niszczącymi dzieci i młodzież?

narkotyki, przemoc, konformizm, depresja, cynizm,  korupcja, a nawet wady postawy z braku zdrowego trybu życia

...za 50 min. użytkowania sztucznego lodowiska - 7 zł do tego wypożyczenie łyżew - 7 zł...razem 14 zł (ile to piw!, porcji trawy!, paczek fajek!, chipsów!)

A mnie się nie podobają koki z włosów na głowie.
Czym się różni nierozczesywany przez wiele dni kok od dredów?

Mam prawo tego zabronić?
Tylko dlatego, że jestem nauczycielem, któremu się nie podoba kok?

Uczeń MUSI się dostosować do zakazu nauczyciela, któremu się nie podoba kok???
Dlaczego?
Czy chodzi o to, że uczeń w ogóle i zawsze MUSI się dostosować do KAŻDEJ decyzji nauczyciela?
Czy uzasadnienie owej decyzji odgrywa jakąś rolę?
Czy uczeń w ogóle ma jakieś prawa?

Czy jednak są jakieś szczególne decyzje, do których uczeń jednak nie MUSI się dostosować?
Jeśli są, to czym się one charakteryzują?

Kok ... co tam kok ...
Czy uczeń, noszący włosy do ramion, MUSI je obciąć, bo nauczycielowi się długie włosy nie podobają? Ów nauczyciel twierdzi, że to jest nieestetyczne i niehigieniczne - znacznie trudniej utrzymac w czystości długie włosy niż krótkie (nie mówiąc już o koku).
Jak bardzo ma je skrócić?
Do połowy ucha, czy też całkiem na łysą pałę?

A co ma zrobić uczeń, który ma dwóch nauczycieli - jednemu nie podobają się długie włosy, a drugiemu krótkie (jednemu nie podobają się rozpuszczone włosy, a drugiemu splecione w kok)?
Czy MUSI się dostosować do nakazów (zakazów) obu nauczycieli jednocześnie?

Zakazy i nakazy wprowadzane wobec osób zależnych, uzasadnione jedynie kwestią "podobania" są zgodne z prawem?
Czyżby?

Nie bardzo chce mi się powtarzać dyskusji z forum, do którego odesłałeś Romanie - konstytucja, nauki psychologiczne, poszanowanie, ...

Czy sądzisz Romanie, że nie wygrałbym przed każdym (polskim) sądem, gdyby mojego syna wyrzucono ze szkoły, bo nie podporządkował się nakazowi ścięcia dredów?
Ja twierdzę, że wygrałbym - i to swobodnym leszczem.

Od koka znacznie paskudniejsza jest tzw. pożyczka na łysej czaszce, czyli długi kosmyk włosów fantazyjnie zwinięty wokół czubka łysiny... brrrr!

Albo tzw. tupecik, czyli placuszek peruczany na czubku męskiej łysiny

Albo długie wąsy utytłane wspomnieniami po posiłku...

Albo wyświecony kołnierz marynarki ośnieżony łupieżem....

Jak dobrze, że uczniowie nie zawsze czerpią przykłady z dorosłych :-)

Dodam

a moja córka-gimnazjalistka marzy sobie, że w LO to sobie zrobi włosy w kolorze tęczy

mam nadzieję, że jej to minie, albo moda się zmieni, a jesli nie ... no cóż  - będe ją nadal kochać bardziej ...tęczowo

jak latem próbowała przemycić do szkoły pępek na wierzchu, to jej zapowiedziałam, że jeśli ona się tak obnaży w szkole, to ja następnego dnia tez pójdę do szkoły z pępekiem na wierzchu ...choćby mnie mieli zamknąć w pokoju bez klamek

...chodzimy do tej samej szkoły... poskutkowało :-)

Znów udało mi się ruszyć Janusza :-)

Jedż, jedź ...

usprawiedliwimy brak Twojego głosu w tej dyskusji. ;-)))

Ale jak wrócisz, to odparuj coś! ;-))

Cóż... zakazy...

Zgadzm sie, że zakazy tego typu są nieuprawnione...

Bez wzgledu na cokolwiek, unikam jako nauczyciel zakazów uzasadnionych jedynie przez moje widzimisię. Ale uprzedzam uczniów o tym, że jestem człowiekiem i na pewne sprawy reaguję ostrzej niż na inne, tak jak oni... I trudno coś na to poradzić, bo mogę sobie tego nawet nie uświadamiać w konkretnej sprawie.

Ale nic nie szkodzi, by przekonywać uczniów, że powinni w szkole z pewnych rzeczy zrezygnować. Właśnie dla ich dobra lepiej, gdy będą traktować szkołę inaczej niż dyskotekę na przykład.

Moje uczennice nie malują się w szkole (technikum) i nie używają żeli do włosów, ani ich nie farbują. I nie dlatego, że im tego zabroniłam. Wyjaśniłam jedynie, że do szkoły przychodzą pracować (umysłowo) i nie powinno ich rozpraszać, to która lepiej wygląda. Poza tym jest to miejsce, w którym lepiej się za bardzo w oczy nie rzucać... Bo takie np. pytanie na lekcji - to n-l zwykle, nawet tego sobie nie uświadamiając, wskazuje na osoby, które właśnie przyciągają wzrok... Nie mówię tu już o mimowolnym i nieuświadomionym ostrzejszym ocenianiu takich uczniów.

Skończą szkołę, pójdą do pracy i będa musieli się dostosować do konkretnych wymagań - a tego typu zakaz pracodawcy jest jak najbardziej możliwy i zgodny z prawem.

O właśnie Ewo - o to chodzi - nie o to, że nauczycielowi nie mają prawa niepodobać się dredy - ale o to, że nie ma prawa zmuszać ucznia do ich usunięcia.

Nie o to, że nauczyciel nie może mówić, że według niego brudne dredy są niehigieniczne - ale o to, że nie może nakazać ich usunięcia dlatego, że w jego prywatnej i niepodzielanej przez wszystkich, estetyce się nie mieszczą - może co najwyżej dązyć dobitnie do tego, aby owe dredy, jeśli już mają być, stały się czyste.

Ale nie jest prawdą, że zakaz pracodawcy - jakikolwiek - jest zgodny z prawem. To zalezy od tego czego się zakazuje i dlaczego się zakazuje.

Mogę sobie wyobrazić, że zakazuje sie dredów w zakładzie przetwórstwa mięsa - dlatego, że może to być uzasadnione wymogami higienicznymi nałożonymi przez sanepid.
Ale nie można zakazać noszenia dredów malarzowi pokojowemu, bo nie ma dla tego żadnego uzasadnienia.

Malarz, którego zwolnią z pracy z uzasadnieniem: "bo ma dredy" zostanie przez sąd do niej przywrócony. Tu musi być coś więcej.

Co zatem z pewnymi normami wypracowanymi przez formę dotyczącymi np. stroju pracowników kontaktujących się z klientami?
No ... dokładnie tak samo jak w wojsku - tam nosi sie mundury i włosy na zapałkę, tu np. czarne garnitury i włosy krótko i elegancko przystrzyżone.

Ostrożny byłbym z tym prawem do wydawania dowolnych zakazów przez pracodawcę - uzasadnionym jedynie jego "upodobaniami" i "widzijemu się".

Jeśli ktoś twierdzi, że otwierając prywatną firmę może w niej wydać dowolne zakazy i nakazy, to się grubo myli.
Dla próby prosze spróbować założyć zakład np. krawiecką i wydać formalny zakaz zatrudniania kobiet (innymi słowy - bycia kobietą).
Ze stoperem w ręku będzie można mierzyć czas, gdy do skóry dobiorą się organizacje kobiece i suchej nitki w sądzie nie zostawią.

Formalnie wprowadzony zakaz nie może mieć jedynego uzasadnienia w tym, że się coś nie podoba - musi mieć swoje uzasadnienie - inaczej zaczyna się łamanie konstytucji, rasizm, ... - a na to już prawo znajduje swoje paragrafy.

Janusz,

Napisałam, że zakaz taki jest tylko możliwy...

Robi się to bardzo prosto - przyjmowany pracownik podpisuje oświadczenie, że bedzie się do takich to a takich zakazów stosował. Sam się dobrowolnie ogranicza w swojej wolności...

I np. malarz, który na to sie zgodził, jeśli teraz postąpi wbrew temu, może być zwolniony z pracy z powodu złamania zobowiązania zlożonego pracodawcy i jest to powód wystarczający...

Tylko, oczywiście, malarz nie będzie takiego zobowiązania podpisywał, bo komu to potrzebne? Ale np. ekspedient... to już się może zdarzyć.

myślę ,że jestem tolerancyjna jeśli chodzi o uczesanie i ubiór młodzieży

nauczyła mnie tego praca w szkole i własne dzieci

czasami jeszcze kołacze mi się taka myśl ,że ktos tam ma czas na koka,dredy itp a w głowie pusto i to jest to o czym pisze Ewa - osoba oryginalna rzuca się w oczy a nauczyciel np nie lubi kolczyka w uchu i podświadomie ostrzej oceni

z tym,że staram sie uczyc młodzież ,co to znaczy strój adekwatny do sytuacji

nie toleruję  natomiast narkotyków,chamstwa,wulgarności,agresji

Januszu!
Pewnie formalny zakaz zatrudniania kobiet pobudziłby do działania nasze polskie sufrażystki. Ale co stoi na przeszkodzie by prywatny pracodawca zatrudniał tylko mężczyzn? Nie z powodów formalnych lecz z powodu "wolnosci wyboru pracownika".

Podobnie rzecz się ma z nauczycielem i jego upodobaniami. Formalnie zakazać nie może, ale...

Romanie!
Tu jest nawiększy problem. Nauczyciel ma wielkie możliwości wpływania na dzieci i młodzież. I jest tu również wielki margnines zachowań nieetycznych. Kryteria estetycznie są względne (co się podoba Tobie może się nie podobać mnie) ale nic nie upoważnia nas, do narzucania ich innym (nawet jeśli są to "tylko" dzieci). Owszem jednym z celów wychowania powinno być kształtowanie "pozytywnych" wzorów. Ale metodą do osiągnięcia tego powinien być autorytet nauczyciela-mistrza, nie zakaz.

W szkole zawsze nosiłem długie włosy, nie znosiłem szkolnych mundurków, tarcz i zmiennego obuwia. Wygląda jednak na to, że wyrosłem na przywzwoitego człowieka.
Nie tędy droga.
Dyscyplina, zasady, higiena osobista - tak. Organiczenia dotyczące wyglądu zewnętrznego - nie.

Marek

Myśli nieuczesane ;-)

to nie takie proste :-)

Dredy zaczął zapuszczać w trzeciej klasie jeden z przesympatycznych uczniów. Jego postawa wobec szkoły (oceny, praca na lekcjach, udział w olimpiadzie, sympatyczność i kultura ogólna) nic a nic się nie zmieniła. Tylko to dziwo na głowie. Zakłady wręcz robiono, ile wytrzyma :-))))

Miałam robić próby "testu na autorytet"?  Po pół roku poszedł do fryzjera, wrócił z gołą głową, potem odrastał prześmiesznie....

Nie u każdego dredy, kolczyk w nosie czy glany są początkiem narkomanii, picia czy postaw aspołecznych.

Strasznie rozrośnięty "łysol" w glanach z bliska okazał się zawodnikiem pływackim (trener kazał mu zgolić włosy), który poświęca dużo czasu dzieciom niepełnosprawnym, uczy je pływać...

Zgadzam się z twoimi poglądami, że konieczna jest troska, konsekwencja, nawet pewna surowość, że wychowywanie uczniów to ważna płaszczyzna. Nie mogę jednak za skarby nadążyć za łatwością, z jaką przechodzisz od stroju do moralności. Ja swoich synów podrzucać już nie mogę (23 i 16) , ale większą pewność zawsze dawały mi rozmowy i przykład rodziny niż darcie kotów o strój. A ojcowski spontaniczny chichot na widok spodni kolegi lepiej działał niż surowy ton :-)

Tak Romanie - łamałem - i to z pełną tego świadomością.

Natomiast nie Romanie - praktycznie nie zgadzam się Toba we wszystkim, co dotyczy poglądu na wychowanie i oceny stosowanych zabiegów wychowawczych.

Gdy czytam, że próbujesz ucznia poddawać jakimś testom, czy jest posłuszny, czy nie ...

Wiesz - powiem może coś co ugodzi obrońców zwierząt - do testowania na organiźmie i psychice właściwszym miejscem jest labolatorium, a obiektem testów szczury.
Nie życzę sobie żadnych tego typu testów na moim dziecku!

To, że Ci się coś tam wydaje i że masz jakieś przypuszczenia, że kolor włosów, czy dredów może kiedyś doprowadzić do tego, że dziecko komuś coś ukradnie, ...

Szerze? Guzik mnie, jako rodzica, te przypuszczenia obchodzą.
Pytam konkretnie - jak w sądzie - dowody na to, że dredy nieuchronnie i bezwarunkowo prowadzą do narkotyków, kradzieży, grabieży, ... masz?
Czy tylko opierasz się na jakichś statystykach, które mówią, że jest to grupa zwiększonego ryzyka?
Kto je przeprowadził, kiedy, na jakiej próbce?
A jeśli przeprowadził i wyszło mu, że nie ma 100% z dredów rodzi się bandyta, czy narkoman - to proszę o dowody, że akurat ten konkretny młodzieniec na 100% popadnie w jakies kłopoty.

Jeśli nie masz tej pewności, a jedynie przypuszczenia i intuicję, to ... se ją miej. A jeśli ja mam inną w stosunku do tej osoby to co? Też dorosły jestem! Kto ma lepszą? Ten kto ma władzę nad dzieckiem i może nalożyć na nie dotkliwszą karę? Hm...

Być może rzecz w tym, że ja nie życzę sobie, aby moje dzieci stosowały się do każdego polecenia dorosych tylko dlatego, że są dorośli.
Podajesz przykład sąsiadki, która coś tam nakazuje Twoim dzieciom ... że niby jest Ci obojętne gdzie się bawią ...
Ale dobierasz te przykłady bardzo sprytnie - polecenia są ... że tak powiem stonowane.
A gdyby ta sąsiadka kazała Twoim dzieciom bawić sie na ulicy, a nie na pod jej oknami, bo hałasują, to co?
Też mieliby jej posłuchać i przenieść się na jezdnię?
No ... przecież dorosła jest ... wydała polecenie ... polecenia dorosłych trzeba słuchać bo są dorośli ...

Wszystko Ci jedno? Czy jednak nie tak do końca?
Czy chodzi o to, że każesz dziecku słuchać kazdego polecenia każdego dorosłego, czy też jednak każdego polecenia każdego dorosłego, pod warunkiem, że nie jest w jakimś sensie szkodliwe?

Czyli ... jednak dziecko jakoś musi umieć to ocenić.
Jak ma to zrobić, skoro wychowywane jest w przewiadczenie, że dorosły ma zawsze rację i prawo do wydawania poleceń?
A jeśli oceni polecenie dorosłego inaczej niż Ty?
Jesli to Twoje dziecko - to jak rozumiem MUSI sie Tobie podporządkować.

A jeśli to moje dziecko?
A jeśli Ty wydałeś polecenie mojemu dziecku, które i ono i ja uznaliśmy za w jakimś sensie szkodliwe?
Co wtedy?

Dokładniej - wracając do dredów.
Załózmy, że mój syn uczy się w Twojej szkole i ma dredy.
Załóżmy, że ty chcesz przetestować jego posłuszeństwo i każesz mu owe dredy zlikwidować.
Zalóżmy, że dla niego są one tak ważne, że ocenia Twój nakaz jako szkodliwy dla jego potrzeb i psychiki.
Zalóżmy, że mnie nie jest jednak wszystko jedno (tak jak Tobie) co sie dzieje z psychiką mojego dziecka i również Uznaję, że ten nakaz jest dla niego szkodliwy - niszczący jego osobowość.
Uznaję, że jest to tego samego typu polecenia, jak nakaz zabawy na ulicy, po której jeżdżą samochody.

Co wtedy?
Kto w prawie?
Ty, bo możesz udupić mojego syna, czy ja bo to MÓJ syn?

Piszesz - jesli decyzja nauczyciela jest co najmniej neutralna, to uczeń powinien się do niej zastosować.
Słusznie - podzielam w Twój pogląd.
Ale kto ma neutralność owej decyzji ocenić?
Ty?
Ja?
Ten nauczyciel?
Dziecko, wobec, którego decyzja została podjęta?
Jego rodzic?
Sąd?

Zapomniałem ... dziecko nie, bo jak piszesz "porządek w społeczeństwie jest wtedy, gdy decyzje podejmują dorośli, a nie dzieci".
Piszesz - polecenie sąsiadki nalezy wykonać, "jeśli uznam, że  jej polecenie nie wyrządzi mojemu dziecku szkody".
To znaczy co to dziecko robi?
Najpierw wysłuchuje polecenia sąsiadki, potem leci do Ciebie, aby sie dowiedzieć, czy uznałeś, że jej polecenie nie wyrządzi mu szkody?
No ... chyba to jedyne rozwiązanie, bo przecież dziecko nie może podejmować takich decyzji oceniających - bo bajzel w społeczeństwie powstanie.

Kiedy zatem dziecko ma się nauczyć podejmować decyzje?
Jak dostanie dowód osobisty?
Tak rach ciach? Dorosły to już może? Wczoraj jeszcze nie?

Rzecz w tym, że zaczęlismy mówić o dredach w ogóle.

Ty zacząłeś mówić o brudnych dredach - walczysz z dredami czy z brudem?

Odpowiem za ciebie - walczysz z dredami - bo dla Ciebie dredy to brud, dredy to narkotyki, dredy to złe towarzystwo.

Dla mnie nie.

I nie przekonują Cie tu zdania "posiadaczy" zadredzionych dzieci - że akurat ich dzieci nie wpadły w żadne tarapaty i przyzwoitymi ludzmi są.

Tobie wystarcza wewnętrzne przeświadczenie i intuicja, że dredy mogą prowadzić do zguby.
I to już wystarcza, aby w zalążku zniszczyć niebezpieczeństwo - choćby miało to oznaczać upokorzenie dziecka.

Prewencja jest ważna - ale doprowadzasz ją do absurdu.
Kiedyś przed większymi wydarzeniami państwowymi, prewencyjnie zamykano członków opozycji (jeśli w ogóle byli na wolności). Wszystko jedno ... planowali coś czy nie ... tak na wszelki wypadek, bo a nuż ...
To się nazywa totalitaryzm.

Możnaby prewencyjnie wszystkich pozamykać w więzieniach, bo jest pradopodobne, że jak się będą szwendać po ulicy, to wpadną w złe towarzystwo, jak wpadną w złe towarzstwo, to mogą dokonać haniebnych czynów.
Byłby spokój i bezpiecznie na ulicach.

Jest coś z obsesji w gromieniu młodych ludzi za inność upodobań estetycznych.

Coś co buduje ogromne barykady uniemozliwiające porozumienie między nastolatkami a dziestkami i siątkami.

Coś co ...niewoli umysł.

Gdy tak Romanie grzmisz na temat dredów, kolczyków, kolorowych włosów itp. mam nieodparte wrażenie, że CZEPIASZ się pozorów, polegając na zbyt osobistych skojarzeniach i niczym nie uzasadnionych stereotypach.

Podejrzewam Cie, że nawet superczłowiek, kulturalny, aktywny społecznie, mądry, inteligentny, oczytany itp. nie jest dla Ciebie wartościowym partnerem do dyskusji, gdy na głowie ma dredy, a w nosie kolczyk. Czy uznasz za ważne co mówi do Ciebie uczeń, któy wygląda niezgodnie z Twoimi normami estetycznymi?

Łamiesz nie tylko prawa młodych ludzi do inności, ale wiesz co? ...łamiesz tez moje prawa (dziestki) do własnego zdania i do wolności decyzji.

Ja mam lat dzieści, ale czuję ten sam bunt jak w mlodości. I wiesz, ...nie będę zabraniać mojej córce, gdy w LO zechce sobie zafarbowac włosy..nawet na tęczowo (w II kl. - na osiemnastkę :-)))))))

Prawdę mówiąc...

 PRZYKŁAD MAELKI: "Kiedyś nauczycielka (40 lat pracy) kazała mojej uczennicy przebrać się, gdyż strój galowy, jaki dziewczyna miała na sobie jej się nie podobał (wąskie spodnie, na to spódnica + biała bluzka). Uczennica przyszła z płaczem do mnie i poprosiła o interwencję.

Pogadałyśmy, doszłyśmy do wniosku, że oprócz wątpliwej satysfakcji ze zwycięstwa upieranie się przy tym stroju nic nie da. Dziewczyna postanowiła się przebrać. Nie ze strachu czy koniunkturalizmu, ale dla poszanowania cudzych gustów. Ale ponieważ jej własny gust nie został uszanowany - pani straciła w oczach całej klasy resztki autorytetu. Dzieci szanowały jej wiek, ale to wszystko..."

...niby nic sie nie stało....zwycięzył  nieuzasadniony upór n-lki ...zwyciężyło porzekadło (którego nie cierpię) "POKORNE CIELE DWIE MATKI SSIE". Uczennica nauczycła się kilku prawd o życiu:

- nie walcz z silniejszymi od siebie ...nie masz szans (pokorni w dzieciństwie to najczęstsze ofiary mobbingu w życiu dorosłym)

- jeśli możesz to lepiej zrezygnuj - dla świętego spokoju lepiej jest poświęcić swoje zdanie, niz tracic czas i energię (bierne dzieci zmieniają się w konfromistycznych dorosłych)

- nie ważne zasady, prawo, statuty, konwencje -to tylko szumnie brzmiące ale martwe dokumenty, któe tworzymy ...dla złudzeń o wolności (lekceważenie zasad w młodości powoduje, że dzieci stają się dorosłymi ignorantami prawa)

- no i pamiętaj dziecko, liczy sie WŁADZA, bo władza stanowi prawo i jedyne słuszne jego interpretacje

...tylko, że te pokorne i grzeczne dzieci w swoim dorosłym zyciu rzadko sięgaja po władzę ...nie potrafią, bo brak im wiary w słusznośc własnych decyzji, i jakoś tak straszo samodzielnie i w pojedynkę...

...te uległe i grzeczne dzieci są bez szans wobec dilerów, agresorów - skutecznie nauczono je pokory wobec siły i autorytetu

Może przejaskrawiłam, ale nie zapominajcie: Romanie i Maelko, że świat wspólczesny nie chroni grzecznych, ale sprzyja głównie  przedsiebiorczym i odważnym. 

Odwaga rodzi sie w dzieciństwie - czasem z buntu, niesubordynacji i braku pokory też.

Mnie nie przeraża u moich i cudzych dzieci sprzeciw, tzw. "pyskowanie" (u dorosłych nazywamy to umiejętnością obrony własnego zdania). Niepokój czuję, gdy spotykam się u nastolatków z: biernościa, konformizmem, uległością, rezygnacją typu "a po co walczyć, bronić - to bez sensu, przeciez jestem bez szans..." "...po co sie wtrącać - to nie moja sprawa"

Małgoś

Maelko, powiedz im mniej więcej to, co tu napisałaś. Nie osłaniaj dorosłych - powiedz otwarcie o naszych słabościach (np. o stereotypach - od których bardziej jesteśmy zależni niż młodzi) o trudnej sztuce dyplomacji, czyli o mówieniu NIE z szacunkiem do oponenta, o pladze konformizmu i o pragnieniu świętego spokoju przez większość.

I kl LO to dawna II ... to 16 -17 lat ... już całkiem spory bagaż doświadczeń i oczy szeroko otwarte na paradoksy otaczającego świata. Dobry wiek na trudną naukęe o zyciu ...bez złudzeń.

Nie można ich okłamywać, że świat jest mądrze urządzony, bo rządzą nim najlepsi z najlepszych.

 Broń tego w co sama wierzysz - za to Cię będą szanować, nawet jesli oberwą nie raz od Twoich koleżanek i kolegów z pracy.

Naucz ich asertywności - ale nie tej ostrej "amerykańskiej". Żeby potrafili sie sprzeciwiać, dyskutować, trwać przy swoich przekonaniach zachowując sie przy tym zawsze i bez względu na okoliczności: STANOWCZO, ŁAGODNIE, BEZ LĘKU

A jeśli jest ferment, to znaczy ...że Twoje przesłanie się urzeczywistnia ...grono w końcu sie dopasuje do bardziej stanowczej młodzieży. A od września i tak będą musieli, bo RESPEKTOWANIE PRAW UCZNIA stanie się ważnym obszarm podlegajacym nadzorowi pedagogicznemu. Jednym z podstawowych praw jest prawo do wypowiadania swoich poglądów.

A więc naszym beleferskim obowiązkim jest umiejętność słuchania tego, co do nas mówią - my tez mamy prawo dyskutować, nie zgadzac się, ale  najpierw trzeba ...wysłuchać. Potem odnieść się do wypowiedzi, do argumentów, a nigdy do OSOBY i jej WIEKU.

Jesli deprecjonujemy wypowiedź bo jej autorem jest dzieciak - to dowód, że brak nam argumentów rzeczowych.

A oni tez to wiedzą... :-)

Małgoś

Walczysz Romanie z buntem przeciw dorosłemu kierownictwu, a nie z jego przyczynami?
Dosyć to interesujące - leczyć (czy raczej niszczyć) objawy, a nie przyczyny.

Wiesz - przyczyną buntu młodych są właśnie poglądy dorosłych, które Ty reprezentujesz. Młodzi właśnie buntują się przeciw odbieraniu im prawa do kierowania własnym i podejmowania decyzji. Nie buntują sie przeciw tym, którzy dają im prawo głosu i rozmawiają z nimi - wysłuchując ich i szanując ich wybory.

Skoro uważasz, że ten młodzieńczy bunt przeradza się w coś gorszego, to odbijając piłeczkę, użyję Twoich słów, ale pod Twoim adresem:
"Twoje poglądy uważam za jedną z przyczyn coraz większej przestępczości".

Jeśli chodzi o pytanie: "gdzie była szkoła?", to ja takich pytań w odniesieniu do wychowania nigdy nie stawiam - pytam wtedy "gdzie byli rodzice".
Szkołę obarczam natomiast odpowiedzialnością za złe wykształcenie dziecka.

Rzecz w tym, że ja w odniesieniu do tego kto wychowuje mam pogląd, który nie jest zbyt popularny - ja sobie nie życzę, żeby moje dzieci wychowywała szkoła - tym ja, wraz z żoną się zajmiemy - od szkoły oczekujemy, że nas w tym wesprze.
Tak samo jak szkoła ma zajmować się uczeniem moich dzieci, a ode mnie oczekiwać, że ja ją w tym wesprę. Ale szkoła ma prawo wymagać, abym nie uczył dziecka bzdur - np. że ziemia jest płaska i na skorupach żółwi się opiera.

Oczywiście powiesz zaraz, że ja mówię o sobie, że ja jestem "wporzo", że moje dzieci dobrze wychowuję, a przecież są dzieci które są zaniedbane, z rodzin patologicznych, ...
Odpowiem tak - to proszę rozpoznać tę sytuację - zorientować się które dzieci są zaniedbane i o nie dbać. W odniesieniu zaś do dzieci zadbanych, wobec których prowadzona jest spójna koncepcja wychowawcza, która jest właściwa i wyważona, proszę podejmowac decyzję po uzgodnieniu i uzyskaniu zgody jego głównych wychowawców czyli rodziców.

Różnica między moją żoną, a nauczycielem jest, że tak powiem, ... dość zasadnicza.

Żonę wybrałem sobie sam - nauczyciela zaś nie.
Próbowałem swego czasu doprowadzić do zmiany nauczyciela mojego syna - okazało sie, że jest to niemożliwe.
Jak więc widać nie mam na to wpływu.
Wiem, wiem, ... mogę zmienić szkołę ...
A jeśli ta szkoła jest według mnie najlepsza - i nie chodzi tu o poziom, ale własnie kontakty między uczniami i nauczycielami? Właśnie poszanowanie godności ucznia?
Tylko ten jeden nauczyciel odstaje w sposób odrażający od reszty grona.
Poza tym - jaką mam gwarancję, że w innej szkole wszyscy nauczyciele będą podzielali moje, a nie Twoje poglądy?
Ba! Mam gwarancję, że nie ma takiej szkoły.

Z zoną sprawa jest prosta - ja nie mam prawa zmieniać jej decyzji, a ona nie ma prawa zmieniać mojej. Tak ustaliliśmy ponad 20 lat temu.
Dzieci dobrze wiedzą, że jeśli jakąś niekorzystną dla nich decyzję podjęło jedno z nas, to dalsze pertraktacje mogą prowadzić tylko z tym rodzicem, który tę decyzje wydał.

Posłużę się Twoim przykładem - jeśli syn przyjdzie do mnie żaląc się na to, że matka zabroniła mu iść na dyskotekę, to ja tego nawet nie komentuję. Nie mówię mu nawet, że jak dla mnie mógłby iść, ale skoro matka tak zadecydowała ...
Pierwszym naszym pytaniem jest zawsze: pytałeś matki (ojca?). Jeśli pada odpowiedź "Tak", to każde z nas (ja i żona), ma obowiązek wypowiedzieć słowa: "zgadzam się i popieram każdą decyzją, którą w tej sprawie podejmie Twoja matka (ojciec) i nie interesuje mnie dalsza rozmowa na ten temat - proszę dalej rozmawiać z matką (ojcem)".
Słowa te wypowiadamy nie wnikając w to jaka w istocie decyzja zapadła.
Jeśli się jednak nie zgadzamy, to uzgadniamy stanowiska za plecami dzieci. Jeśli strona wydająca decyzję zmieni zdanie, to tylko ona informuje o tym dziecko.

Proste i skuteczne.

Ale nauczyciel nie musi być dla mnie partnerem w procesie wychowania - mogę się różnić z nim w całej masie poglądów - tak jak różnię się z Tobą. I może mi nie odpowiadać jego wizja wychowania, ani stosowane metody. Nauczyciel jest dla mnie osobą, która może bardzo mi pomóc w wychowaniu dzieckz - jeśli jego pomoc uznam za niewłaściwą, to z niej rezugnuję.

Innymi słowy - ja nie podzielam poglądu, że nalezy kogoś szanować za to tylko, że jest dorosły - szanować można jedynie ludzi godnych szacunku.

Tak więc - nie zastosuję się do Twoich poleceń "Dokładnie tę samą linię postępowania powinieneś obrać, jeśli różnisz się w poglądach z nauczycielem. Bo masz być dla niego partnerem ..."
Przywykłeś, jak widzę do wydawania poleceń - zapomniałeś jednak, że ja jestem już dorosły.
Jak się różnie w poglądach na metody wychowawcze z nauczycielem, to się różnię i nie będę go wspierał. Bo to nie ja mam obierać jego linię, ale on moją. Bo nie ja mam być dla niego partnerem, ale on moim pomocnikiem.
Przypomne - w drugą stronę działa to w odniesieniu do nauczania.

Piszesz o statucie - "schludny wygląd ...".
A kto decyduje o tym, że dziewczę z dredami na głowie nie wygląda schludnie?
Jeśli ja uważam, że tak, a Ty, że nie, to co?
Kto ma rozstrzygnąć tę kwestię?
Chodzi zatem o dredy, czy o schludny wygląd?

Wrócę jeszcze do Twojego poprzedniego postu, bo przez noc całą dźwięczały mi Twoje słowa w uszach (czy raczej oczach).

Piszesz tam: "Bo mi jest wszystko jedno co mój syn ma na głowie - byle miał w głowie.".
Czy Ty w ogóle bierzesz pod uwagę to co się dzieje w jego głowie?
A jeśli jemu nie jest wszystko jedno co on ma na głowie?
Jeśli to dla niego ważne? Jeśli to dla niego jest kwestia niemal zasadnicza?
Interesuje Cię to w ogóle?
Mam wrażenie, że i to co ma w głowie również Cię zatem nie interesuje.
To nazywa się łamaniem osobowości.
Tak się robi w wojsku - najpierw złamać indywidualność, aby móc potem kształtować bezwolną masę karnych i posłusznych żołnierzy.

Wiesz - moim zdaniem - to właśnie złamane osobowości są największą z "przyczyn coraz większej przestępczości".

Maelka - nie, to nie tak!

Przecież, gdy staniesz  przed lustrem i spojrzysz sobie prosto w oczy, to co? Żałujesz czegoś? Wstydzisz się? Czujesz się głupio? NIE

Nigdy nie będzie tak, że wszyscy jednomyślnie będa akceptować Ciebie i to co robisz. Najważniejsze, że działasz świadomie i zgodnie z wyznawanymi przez Ciebie zasadami, które nie wynikają z Twoich celów małostkowych i doraźnych, ale z pewnej koncepcji wychowawczej -  a ona juz się przecież kiedyś sprawdziła.Tak nauczono Ciebie.

Wiesz, często sobie powtarzam, gdy mnie świat zaboli, bo ktoś palnie, wydrwi, spłyci, oczerni lub skrytykuje to co uważam za sukces, albo  rży  gdy trzeba zapłakać - TO NIE MÓJ PROBLEM - TO PROBLEM TEGO, CO NIE POJĄŁ, NIE WYCZUŁ, NIE OGARNĄŁ. A ja sobie cierpliwie, analizuję, poprawiam, modyfikuję i ...dalej do przodu ...w kierunku tego co uważam za WAŻNE i WARTOŚCIOWE.

Najgorsze to poddać się ...nie możesz. Bo to nie tylko TY, ale są jeszcze te Twoje dzieci "z przydziału". Przecież trzeba im pokazać jak się szlachetnie znosi złe słowa ze strony tych, co czasami nie dojrzeli do swojej roli.

Maelka, głowa do góry, pierś do przodu i uśmiech wyrozumiałości na twarz - :-)))))))))))))

Przeprowadzisz te swoje dzieciaki przez niejeden jeszcze gąszcz bezsensu, przez niejedne śliskie błotko i mieliznę.

Sorry

Schrzaniłem wszystko.
Nie podoba mi się ta dyskusja - a dokładnie - nie podoba mi się sposób jej prowadzenia przeze mnie.

Na fali emocji zaczynam, zamiast spierać się z poglądami, uderzać w osobę je reprezentującą.

Moje teksty w rodzaju: "Czy Ty Romanie myślisz, że ..." oraz imputowanie rozmaitych zachowań Romanowi, są nie na miejscu i uniemożliwiają dalsze rzeczowe prowadzenie rozmowy.
W konsekwencji sprowadzi się to do eskalacji rozmaitych złośliwostek i czepiania się słówek, aby na ich bazie włożyć w usta interlokutora (czy innego lokatora) słów i poglądów, których wcale on nie podziela.

Zwykle bardzo mnie denerwuje niezauważanie intencji rozmówcy, tego co chciał powiedzieć - a literalne odczytywanie jego słów.
Zawsze powtarzam - Ty nie odpowiadaj na pytanie, które Ci zadałem (bo może nie udało mi się jasno go wysłowić i wszystko pomieszałem) - Ty odpowiedz na pytanie, które chciałem Ci zadać.

I tu, jakoś, nie stosuję się do tego swojego apelu.

Może zbyt dużo emocji ...

Sorry Romanie.

RomanieG

:-)

Tak się domyślałem Romanie, że Twoje dzieci jeszcze nie zaczęły dorastać. ;-)))

Jakieś 40 lat temu, bodaj w Szwecji, urodziła się koncepcja bezstresowego wychowania.
Jeśli sie tam nie urodziła, to w każdym razie bardzo mocno rozwinęła.
Głośna stała się wówczas książka o takim wychowaniu pewnej Szweckiej psycholożki - nie pamiętam nazwiska.

Pisała tam bardzo dużo o tym, jak ważne dla prawidłowego rozwoju człowieka takie, pozbawione stresów, dzieciństwo.
Wiele stron poświęciła temu, że pod żadnym pozorem nie wolno dzieci karcić - a już niedopuszczalna jest perswazja fizyczna - nawet lekki klaps, według jej opowieści, rujnował nieodwracalnie psychikę dziecka.

Opracowanie to stało się kanonem bezstresowaego wychowania.

Pani ta, w końcu, po kilku latach, urodziła dziecko.

Trochę zmieniła zdanie ... dopuściła klaps, jako możliwy do zastosowania środek wychowawczy. ;-)))

Poczekamy Romanie ... zobaczymy. ;-)))

PS 1. Nie jestem zwolennikiem bezstresowego wychowania.
Jestem zwolennikiem dobrego wychowania, w którym wychowanek rozumie i akceptuje moje wychowawcze decyzje.
A jest to możliwe tylko wtedy, gdy nie staram się złamać jego osobowości i oczekując od niego szacunku dla siebie, moich poglądów i potrzeb, szanuję jego, jego  poglądy i potrzeby.

PS 2. Człowiek nie może być stale poddawany jakimś próbom. Człowiek nie może stale czegoś udawadniać, aby jego potrzeby zostały zaakceptowane. Człowiek potrzebuje czasem, żeby mu po prostu zaufano.

Polecam
Wiesław Wojciech Szczęsny - Edukacja moralna
Wydawnictwo Akademickie "Żak"
Warszawa 2001
i bez komentarza
stan

ja pamietam lata zakazu noszenia w szkole długich włosów (oczywiście przez chłopców) i pamietam też dyrektora,który zaczepiał na korytarzu długowłosego delikwenta i dawał mu piątke na fryzjera

nijak było ją oddać,głupio było nie wykorzystać na strzyżenie,płakał więc taki młody,trzymał tył głowy,żeby mu za bardzo nie ścięli,w małym miasteczku fryzjer trzymał stronę dorosłych i ciachał prawie na rekruta

ale któregos roku klasa mat - fiz wymysliła i przez chyba miesiąc chodzili po szkole z tymi dłuższymi włosami (bo o całkiem długich nie było co marzyć) ubrani w granatowe spodnie,białe koszule i czarne krawaty

a podczas dużej przerwy urządzali spacer (chodzili w kółeczko) pod gabinetem dyra

i wygrali (ta konkretna klasa) -nie miało to przeniesienia na inne klasy