Mam pytanie-problem-prośbę.

Co uważacie za najbardziej skuteczne i sensowne wśród działań szkoły, mających na celu ocalenie uczniów przed ...narkotykami?

Nie chodzi mi o papierowe instrukcje, programy, pogadanki, ale o sprawdzone metody, które rzeczywiście coś zmieniły. Np. sprawiły, że młodzież odważnie mówi o tym problemie, że szuka u Was pomocy, opieki, że rodzice dostrzegają zagrożenie i angażują się, że coraz mniej osób chowa głowę w piasek i porzuca wygodną bierność?

Może ktoś chciałby się podzielić doświadczeniami w tej kwestii?

Zapraszam :-)

nie ma na to gotowej recepty i nie załatwi tego jeden sposób

najważniejsze jest tu zaufanie młodzieży do dorosłych, nauczycieli, pedagoga,dyrektora a na to pracuje się lata

potrzebna jest dobra atmosfera w szkole,taka atmosfera i takie zaufanie ,że młodzież przychodzi do dorosłych ze swoimi problemami,że sygnalizuje problemy innych ,bo wie ,że nie wylatuje ze szkoły ten ,który bierze a ten ,który handluje

ten ,który bierze może liczyc na wsparcie,na rozmowę,na pomoc w kontakcie z rodzicami,na pomoc w nauce,na kontakt z instytucjami ,które bardziej niż szkoła są przygotowane do pracy z osobami zagrożonymi uzależnieniem lub uzależnionymi

i niestety potrzebne są także programy,młodzież musi wiedzieć ,że problem jest znany nauczycielom,że leży nauczycielom na sercu,że szkoła robi wiele aby zapobiegać uzależnieniom

my prowadzimy zajęcia integracyjne dla klas pierwszych,staramy się ułatwic im adaptacje w nowym środowisku,robimy warsztaty nauki asertywności,proponujemy imprezy w których moga się zrealizować

dla klas najstarszych od wielu lat prowadzimy zajęcia o stresie ,aby znając jego mechanizm  umieli go pokonac bez środków farmakologicznych

od wielu też lat podsumowaniem rocznych działań jest dzień wolny od zajęć edukacyjnych ,poświęcony w całości tematyce uzależnień - "Dzień Wolny od Uzależnień" - w tym dniu wszyskie klasy mają godziny wychowawcze o tematyce uzależnień ,ale nauczyciele już nie mówią o narkotykach,mówia o mechanizmach,o ciekawości, o potrzebach akceptacji, bezpieczeństwa itp.,część klas ma spotkania z pastorem Adwentystów Dnia Siódmego pod hasłem "Rzuc palenie",częśc realizuje program antyalkoholowy "NOE",część idzie do teatru na spektalk edukacyjny połączony z warsztatami "Dealer", W rku ubiegłym całośc zakończyliśmy koncertem w amfiteatrze - atrakcją koncertu był nasz absolwent Yaro,wystąpiła takze młodzież naszej szkoły prezentując swoje talenty - atmosfera była szalona

w tym roku zakończyliśmy ostrym filmem "Requiem dla snu" - mamy nadzieje ,że dał on młodzieży wiele do myslenia

to tylko cząstka tego co robimy w każdym roku ale to procentuje

młodzież przychodzi do niektórych wychowawców,do pedagoga ,do dyrektora i mówi "potrzebuję pomocy" lub "proszę pomóc koledze ,koleżance"

pamiętac trzeba jedno - nie walczyc ,to nic nie daje ,szkoła nie jest powołana do walki

głebiej, dalej..

Tylko ze Małgosiu dziecko uwierzy prędzej kolegom z podwórka. Wezmą coś lekkiego i będzie fajnie. Co ci dorośli za głupstwa opowiadają!? Nic to nie szkodzi.

Tak więc oprócz tych kroków - co przedmówczynie - widzę konieczność budowania czegoś w każdym dziecku. Budowania poczucia własnej wartości, własnego zdania, umiejętnośći bycia oddzielnym i nie dążenia za stadem. A to potrafią tylko ludzie pewni swego w głowie, ustabilizowani. Dzieci otoczone miłoscią i obdarzone uwaga tak mają. A tego brak - więc obawiam się że...

Zostajemy tylko my.
I przychylam sie ku temu co Wy: zająć czas sensownym czyms, poświęcić czas i środki, tłumaczyć dobrze i zero tolerancji.

Dzięki za te słowa. Gaba :-)

Małgosiu..

ulegnie..i uwierzy

zlamać postawę ? trudno?

tak ale tylko w przypadku silnej osobowości i już ukształtowanej ,a dziecko takie nie jest.

grupa da mu pewność siebie , której często mu brakuje w szkole , domu

grupa da mu "ochronę" i dla grupy on zrobi wszystko

zacząć trzeba od tego ,że dzieciak ma wyrastać w poczuciu bezpieczeństwa i własnej wartości

to daje mu najpierw dom a potem szkoła

trzeba mówić , rozmawiać ,rozumieć....

Podzielam zdanie Marka.

romanie..

pozwalając alkoholikowi sięgnąć dna musimy zdawać sobie sprawę z tego ,że jeden się od tego dna odbije a drugi już na nim pozostanie

"twarda miłość" -zgoda

pozwolić stoczyć się?

nie odnośmy metod leczenia dorosłych uzależnionych ,do młodzieży , to bez sensu

:-)

Podzielam zdanie przedmówczyni.

dzieci nie są podobnymi podmiotami działań leczniczych jak dorośli.  

I jak wszyscy dyskutujący podtrzymuję - zainteresowanie, uwaga, interesującezajęcie. Wiecie że młodzież kompletnie nie wie co można zrobić z wolnym czasem? Czy popularyzujecie w swoich szkołach wiedzę na temat wolnego czasu, pasji, zainteresowań. Mam na myśli specjalnie tak ukierunkowane dzialania a nie kółka zaintersowań - kilku. A co z innymi, wszystkimi pasjami świata?

wspołuzależnienie polega na tym ,że przewidujemy kolejne kroki i czynności uzależnionego ,eliminując zdarzenia (teoretycznie)

uzależniony zostaje pobudzony do szukania nowych rozwiązań (zabawa w kotka i myszkę) ,staje się specjalistą w dziedzinie kamuflażu

postępujące poczucie winy zmusza do sięgania po  to co przynosi ulgę (alkohol, narkotyki )

młody człowiem musi mieć świadomość tego ,że my wiemy, próbujemy mu pomóc i nawet w tej patologii widzimy jego wartość jako człowieka

należy podkreślać również ,że my (szkoła ,dom, rodzice, koledzy itd) tak samo jesteśmy ważni w jego życiu ,że rani nas to i że są granice tolerancji

Nie odkryłam  pewnie Ameryki

Zbliżałam się tylko do granic......

Jasne Mealjas.

No właśnie - zaleczeni z Monaru.... a nie macie wrażenia, że oni działają na uczniów dość uspakajająco -"tyle brał, tyle lat i jednak wyszedł z tego", "jakby co to są miejsca, gdzie mi pomogą".?

Kilka razy odwiedzali nas pacjenci z ośrodka, ale na naszych zidentyfikowanych zagrożonych nie rozbiło to pożądanego wrażenia (w myśl zasady, że zbyt drastyczne ostrzeżenia są szybko wypierane ze świadomości, albo racjonalizowane).

Poza tym w tych spotkaniach jest coś z monodramy: pacjent-aktor jest w centrum uwagi, mówi o rzeczach szokujących (więc atrakcyjnych lub przynajmniej nienudnych)...można pozazdrościć ... ;-|.

Marzenia młodych ludzi o życiu błądzą dziwnymi dróżkami: niech będzie strasznie, ale nie zwyczajnie albo liczy się przede wszystkim adrenalina, albo zamienię moje byle jakie życie (spokojne, bez burz) na  sztormy i niespodzianki

Nie mam przekonania, że spotkania z byłymi narkomanami są skuteczne w profilaktyce uzaleznień.

a najgorsze..

że część młodzieży jest  zmęczona sloganami antynarkotykowymi, ponieważ jednocześnie widzi rodziców, rówieśników lub starsze rodzeństwo przyjmujące narkotyki bez widocznych szkód (kiedyś nawet  Mikołaj Kozakiewicz publicznie przyznał się ,że popala trawkę:-) 

Często zastanawia się nad wiarygodnością informacji na ten temat.

Reasumując wysiłki opierające się na podejściu edukacyjnym przyniosły  zdecydowanie mało zadowalające wyniki.

A kara?

Ponieważ konsekwencje przeważnie są egzekwowane po zauważeniu niewłaściwego zachowania, to kara może przysłużyć się do tego, aby byli bardziej ostrożni, skryci i cwani w swoim zachowaniu.

Małgosiu polecam Ci zapoznanie się z metodą zwaną Skillstreaming, polegającą na wdrażaniu pewnych umiejętności  , między innymi odmawiania :-)

Nie zgodzę się.

Żaczku, dla mnie też są to ewidentne skutki negatywne (odstraszające), ale czy dla dzieci też?

Mam takie wrażenie, że nie dla wszystkich tzn. dla dzieci i młodziezy  o wyraźnej niegatywnej postawie wobec narkotyków TAK, ale dla tych juz próbujących, zaintrygowanych ..chyba NIE.

Adaa ;-)

- do Klubu Piewców Marychy mozna zaliczyc jeszcze:

Jacka Santorskiego (charyzmatyczny psycholog praktyk, literat, biznesman!!!)

Korę Jackowską

byłego prezydenta USA ( "i proszę jak wysoko zaszedł")

Uwierzyłam Kotańskiemu w 100%, kiedy oświadczył, że mimo iż tyle okropieństw widział związanych z narkotykami i  mimo iż ma juz sporo lat ,to nigdy nie spróbuje jak to jest być na haju, bo nie ma pewności, czy to by go nie wciagnęło...

tak tak ...

ilu również wspaniałych "byłych" i "obecnych" alkoholików doskonale funkcjonuje w naszym społeczeństwie

my widzimy tylko "hit",

oni skrzętnie skrywają "kit"

co widzą młodzi wiadomo:-)

Byłam z córką na koncercie Stahurskyego , miał koszulkę z napisem "Dziękuję nie biorę"  zaakcentował to , małolaci z tej samej ławki skomentowali to jednoznacznie :pierd.....isz !

bierze Kora, bierze inny czemu nie ty? dlaczego ja nie miałbym spróbować?

zaczyna to być w "dobrym tonie"

Gaba,film można zamówić w kinie - ściągną

ja wcześniej obejrzałam na CD - mam możliwość pozyczenia kopii

ja też nie wierzę w byle jakie warsztaty, zajęcia i pogadanki ,pracujemy cały rok i wykorzystujemy sprawdzone działania i programy i ludzi - a ten dzień jest podsumowaniem i choć wolny od lekcji to bardzo pracowity  

nie robimy tego akcyjnie a bardzo systematycznie a do działań profilaktycznych zaliczamy mnóstwo rzeczy ,które w szkole sie dzieją- są to konkursy,zabawy,koła,rozgrywki,redagowanie gazetki,tworzenie strony internetowej,dobrze zorganizowany wypoczynek,pmoc socjalną itp. itd.

pewnie zdarzaja sie potknięcia ale nie błądzi tylko ten,co nic nie robi 

i też wolałabym ,żeby ten ,który bierze odszedł w myśl powiedzenia ,że zgniłe jabłko zakaża cały koszyk

ale (może niesłusznie) szkoda mi ucznia,wyrzucony najczęściej trafia na ulicę

w szkole generalnie powinno się stosowac profilaktyke pierwszorzędową,drugorzędowa to dla szkoły margines działań

a do trzeciorzędowej powołane są inne instytucje

wiem ,gaba,żeś mnie dobrze pojęła

my dostajemy trochę z miasta ,ale mało - w roku ubiegłym 1.600  a w tym 1.780,00 złociszy

dostjemy je w okolicach marca/kwietnia -do rozliczenia do końca listopada

takie pieniadze i w takim czasie zawsze udaje sie sensownie zagospodarować

ale to kropelka - w roku ubiegłym tylko impreza kosztowała nas ok. 10.000 zł - a jak do tego dodac rok działań to razy dwa

w tym roku juz wydaliśmy ponad 5000,00 a dopiero początek roku

dobrze ,że są dobrzy ludzie i zrobia dużo bezpłatnie i ,ze są sponsorzy ,którzy trochę kasy wyłożą

Marchewka i kij

Rodzice a szkoła

Romanie TRZEBA!: