Spokojna (?)szkółka- wiejska, mała.

Bilans ostatniego tygodnia- powieszony przez kolegow na wieszaku w szatni malec, uderzony kolanem w nos przez kumpla z klasy ktos tam. Dziś- nasikane do buta.

W tamtym roku praca nad agresją - ankiety, WDN, szkolenia, godziny wychowawcze, psycholog.

Nie wiem, co się dzieje- od początku roku jakies szaleństwo.

I w tym wszystkim rodzice z otwartymi szeroko oczyma"moje dziecko?????"

Wolność jednostki-ok- póki nie jest ograniczeniem wolności innej jednostki. Do czego w walce o swoją wolność od agresji może się posunąć społeczeństwo?

Do czego szkoła- w walce o wolność od agresji swoich uczniów?

Jakie ograniczenia wolności  jednostki są dopuszczalne w walce o wolność innej jednostki?

...........

Zaczynam mieć skłonność do przemocy w szkole-  ale żeby to byla moja przemoc ;-))

zasady?

mnie się widzi, że rzecz jest w zasadach. A raczej w ich ustaleniu i przestrzeganiu. Przy czym od razu mówię, że nie jest to środek na wszystko i jedyny skuteczny, a ja jedyny mądry w tej materii.

Wydaje mi się tylko i usiłuję to wprowadzać w mojej szkole, że jeśli się ustali pewne zasady i normy postępowań i potem je przestrzega, to potem jest łatwiej zapanować nad tymi, co to mają problem z ich przestrzeganiem.

Zasady i normy ustalić łatwo.  Przecież wszyscy dobrze wiedzą jak należy się zachować w takiej czy innej sytuacji.

Gorzej z przestrzeganiem.

Największy problem jednak jest nie w tym, że tych ustaleń nie przestrzegają uczniowie, lecz w tym, że bardzo często nauczyciele uczą uczniów zachowań niezgodnych z przyjętymi normami.  No bo te normy powinny przecież obowiązywać wszystkich.

Nauczycielowi wolno spóźnić się na lekcję, wolno nawrzeszczeć na dzieciaka, czasem wolno nawet dać klapsa (żeby nie mówić już o biciu) itd, itp. Pani woźnej, sprzątaczce, sekretarce również wolno wiele.

A rodzice w szkole? Im też wolno nie stosować się do zasad. A my (dyrektor, nauczyciele) często na to nie reagujemy. Bo się boimy, że rodzic się na nas obrazi i sobie pójdzie. A tu przecież niż i trzeba rodziców chołubić. A mnie się wydaje (a nawet jestem tego pewien), ze pomimo różnych strachów powinniśmy reagować.

Powinniśmy rodzicom mówić, ze tak nie można, nie należy ....

Powinniśmy rodzicom uświadamiać z czego wynika jego niewiara co do możliwości złego zachowania jego dziecka. Rodzice często nie zanją swoich dzieci (i ich możliwości) z tego prostego powodu, że są z nimi dużo krócej niż my. Bo starają sie przede wszystki o zapewnienie bytu, a nie o przekazanie wartości.

Generalnie, nam dorosłym często wolno jest być tymi, którzy mogą  pokazać siłe (głosem, czynem) w sytuacjach gdy takie samo zachowanie dziecka zostanie uznane za złe.

Dzieci na to wszystko patrzą i się od nas uczą.

A sa przecież pojętne. Więc uczą się szybko.

A nam potem pozostaje coś z tym zrobić. Jak się uda szybko i na samym początku - jest dobrze. Jak nie ... no to wszyscy wiemy do czego czasem dochodzą tacy mali Jasiowe jeśli chodzi o okazywanie swojej agresji.

Nikt nie mówi, że ma być nam łatwo w naszej pracy. Ale, nie ujmując nic tzw czynnikom zewnętrznym, czy my sami (w szkole) nie mamy sobie nic do zarzucenia w podsycaniu agresywnych zachowań dzieci? Czy umiemy dostrzegać takie rzeczy w nas?

Starajmy się szukać przyczyn. Skutki przecież są widoczne.

A tak na marginesie. Asiu, nie odbierz czasem tego postu jako przytyku. Mam takie same, a może i większe problemy w tym względzie.

Pomimo takiego właśnie mojego myślenia na te sprawy. Ale dziki temu, chyba trochę lepiej nad tym panujemy. A może tylko tak mi się wydaje .....

Przyleć.

MIC:-)

A na wybrzeże...

...drugiej.

Ale poważnie. Jakiś konflikt wyłazi na wierzch i może trzeba z tymi od sikania spokojnie pogadać: skąd tyle złości i podłości. Może, jak pisze Rycho, dzieci odreagowują coś, co nie musi mieć związku z poniżanym dzieciakiem, a z czym ci starsi (?) poradzić sobie sami nie mogą.

Większość konfliktów tego typu rozwiązuję pwenie w sposób typowy dla każdego nauczyciela: mowa-trawa wobec ucznia, który nie lubi ględzenia (a niech ma, ostatecznie to nie ja zaczęłam!), ostrej rozmowy wtedy, gdy wiem, że to na ucznia zadziała, albo przewrotnego poczucia humoru.

Jeżeli wiedziałabym, kto nasikał, zaprosiłabym tych delikwentów i zaproponowałabym, że może urządzilibyśmy dla nich szkolne zawody w sikaniu do celu. Szkoda bowiem marnować takiego potencjału. Sikanie w szatni (bez widowni i poklasku) pewnie ich nie usatysfakcjonowało i zpytałabym, czy interesuje ich upublicznienie tych umiejętności.

Oczywiście, propozycję tego typu złożyłabym tylko w takim wypadku, gdybym miała 100 % pewności, że winni odmówią...

Jeśli nie....

Oj, z deszczu pod rynnę....

:-))))

Hm...

Przede wszystkim- Rychu.

Pierwszym krokiem do rozwiazania problemu jest ujrzenie go.

Ujrzenie problemu cholernie boli, rozmowa o nim natomiast jest szukaniem odejscia od tego bólu. W tym względzie jestem wdzieczna nawet za kazdy przytyk, a co dopiero za rozmowę :-) ( a tak traktuje Twój post).

Widze skutki. To jasne i najprostsze. Natomiast w szukaniu przyczyn ciagle popełniam błędy i leczę nie te choroby na które zapadła szkola.

Miewam jednak wrażenie pewnej bezsilnosci.

Ten dzieciak jest jak tkanina, ktory kazdy rwie w swoja stronę. Rodzic, nauczyciel, koledzy, rodzeństwo, dziadkowie. Żadnej spójności dzialań, żadnego porozumienia.Każdy tu realizuje swoja politykę wychowawczą. A do tego TV, gry komputerowe, prasa, kontekst.

Dzieciak otrzymuje miliardy informacji zupełnie niespójnych. Na podstawie tychze buduje w odpowiedzi swoje postawy, zachowania, poglady.

No i tak sobie myslę, ze chyba on ma najtrudniej....

..........

Polecam w najnowszej "Polityce" artykuł: "Rodzice idą do szkoły"

Gdyby...

...przyjeli propozycje byłabym w TV przemysłowej...

Za kratą...

I to bynajmniej nie klasztorną ...

;-)

Ale jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło, aby spokojnie postawiona propozycję ktoś przyjął. Młodzież przygotowana na o.p.r. głupieje, gdy spotyka sie z akceptacją. Im bardziej nalegałam, tym bardziej winowajcy sie wycofywali. I przyrzekali, że więcej nie będą...I słowa dotrzymywali...

Dlatego, Asiu, nie naciskaj zbyt mocno...

Bo przestaną sikać w ogóle...

Nawet w miejscach do tego przeznaczonych...

:-))))

:-))))

Myslisz Maelka, że nic? Absolutnie nic i nigdzie?

Hm..może to jest wreszcie sposób na utrzymanie czystych toalet?

;-)))

A swoją droga zawody w sikaniu juz przerabialam :-) Dzieciaki założyły się ktore z nich wceluje w taki punkt gdzies z 1,5 metra nad pisuarem :-)))

Asiu, a ja bym Ci radził, abyś była Szeryfem w spódnicy. Przypnij sobie gwiazdę i zrób porządek. Szkoła jest terenem, na którym masz zapewnić bezpieczeństwo, niczym szeryf w swoim miasteczku.

A teraz parafraza z Sienkiewicza: Jak się nie będą Ciebie bali, będą do butów sikali ;-)

Asiu! Ja tam nie wołam o przemoc, ale tak się musisz skoncentorwać, aby już sam Twój wzrok zmusił winowajcę do skruchy i przemyślenia swego czynu. Dyrektor musi mieć ten wzrok szeryfa, żeby ten wzrok starczył uczniowi na całe życie :-)

No, mnie to moze łatwo pisać, ale Tobie, z tym miłym, sympatycznym ciepłym wzrokiem pewnie trudno wykonać :-)

a już powaznie

musiał taki tytuł mieć ten wątek? aż sie prosi o głupie zarty co niektórych osłów (to do mnie:-) a rzecz poważna przecież..

i pozornie związane a raczej jednak idą w parze tylko

jedno to poniżanie - znaleźli sobie ofiarę - będzie teraz trudno bo ciągle go będzie spotykać coś

i agresja na codzień - bójki i zaczepki

a zrobienie z kogoś ofiary godnej pogardy to potem okazja do wyzywania i agresji tanim kosztem

ma wiec problem ten dzieciak poniżony - podwójny
potem tylko bezsilnie patrzysz jak sobie wszyscy - zwłaszcza ci na codzień marni robią z takiego ofiare - zrób coś z tym asiu

Ja pamiętam wzrok swojego dyra z podstawówki do dziś, a raz tylko na mnie spojrzał, jak sie spóźniłem na apel, był już stary, ale ten wzrok miał niesamowity. Coś w tym moim zdaniem jest, ja starałem się przez miniony rok taki wzrok opanować, boją się mnie, ale potrafią dyskutować.

Wiem, że strach nie jest metodą, ale coś w nim jest.

Asiu problem jest w każdej szkole a w gimnazjach to się nasila. Nie wszyscy chcą o tym mówić.Przyjemniej jest zapewne pochwalić się mocnymi stronami.

Jak wychowuje nauczyciel niewydolny wychowawczo? -stara się podnieść swój autorytet poprzez osłabianie autorytetu dyrektora.Często robią z nas straszaka. Problem wychowawczy rozwiazują jednym zdaniem  " bo zawołam   dyrektora".Na przerwach udają ,że nie słyszą wulgarnych słów i nie widzą sytuacji wymagających interwencji. Z ironią przekazują dzieciom polecenia dyrektora/dając im do zrozunienia,że to nie ich pomysły/.          Na szczęście są to jednostki.I to dla nich samych  należałoby zbudować program profilaktyki i przeprowadzić przez specjalistę.

Tomku

Problemy...

Wołanie dyrektora w większości zlikwidowałem. Podczas posiedzenia. Docierają do mnie tylko sprawy ważne (bhp, straty materialne...).

Problemów nie brakuje. Walczę z papierosami w toaletach. W poprzedniej placówce uczeń mógł wyjść kiedy chciał ze szkoły, palili poza szkołą.

Teraz mam dozór 24 na 24. Przez drzwi nie przejdą. Jak wyjdą przez okno, to dzwonią z okolicznych bloków, że im zanieczyszczają.

To palą w toaletach. Mam nazwiska, sam złapałem, połapali nauczyciele. To proste, trzeba tylko poświęcić trochę czasu.

Tylko co dalej? Straszę ustawą. Trzy dni nie palili! To był sukces. Dzisiaj znowu...

Bójki, żarty, dowcipy. Na porządku dziennym. Takich naprawdę złych mam naprawdę niewielu. Ten wiek w gimnazjum...

Marzy mi się szkoła dla rodziców, oj marzy. Tylko nie dla tych, co chcą do niej chodzić. Dla tych co nie chcą. Coż, mamy demokrację...

Czy my przypadkiem, tak całkiem przypadkiem, nie chcemy przedobrzyć? Tymi programami, nakazami, zakazami, straszeniem. Przecież każdy z nas chodził do szkoły i pamięta.

Idealna szkoła... Ależ się rozmarzyłem. Jutro ścigam od nowa!!!

Dzisiaj w mojej szkole:

1) dwóch gimnazjalistów pobiło się..poszło im o honor...po czym wyrzucili sobie wszystkie żale i pogodzeni poszli na lekcję

2)cała klasa I szpetnie mnie oszukała twierdząc, że wszyyyscy nauczyciele błędnie poinformowali ich o WSO.....po krótkim dochodzeniu ..odszczekali, przeprosili

3) cała klasa wpisała się na listę kandydatów do Rady Samorządu Uczniowskiego (licząc na zebranie w w czasie kartkówki z jęz. ang.

4)4 wyluzowanych jadło spokojnie pierogi w barku 10 min. zamiast od 10 min. chłonąć piekno jęz. łac.

i może jeszcze coś się zdarzyło :-( ale ja wolę ogrzać serce np.tym że

- dawny łobuz  dziś do wieczora w ramach zaj. dodat. izolował DNA w inst. biol.

- pyskata, szczera do bólu przyszła z gotową koncepcją (regulaminy, tematy, program) Klubu Europejskiego

- drugoroczny aktywnie walczył o plusy na kilku przedmiotach

Myślę, że żeby nie zwariować trzeba opanowac sztukę "szybkiego gaszenia pożaru" i koncentrowania uwagi na błahych i ważnych sympatycznych momentach.  

PS.

W pewnej szkole dzieści lat temu: dwie wzorowe uczennice rwały cudze kwiaty na działkach, licealiści wydrukowali nekrologi nielubianego wychowawcy i rozwiesili po całej okolicy, grupowo chodzili do Kowala na wagary (bo miał wolną chatę i tolerancyjnych rodziców), a na wykopkach z termosów pod okiem n-li pili piwo...

Dziś nie jest aż tak bardzo gorsze od wczoraj

no to mam kilka pytań

"Niektóre dzieci zachowywały się źle jak świat światem, a ostatnio popadamy grubo w przesadę oskarżając o wszystko dorosłych."

A skądże to te dzieci zdobyły umiejętność złego zachowywania się? Urodziły się już takie? Geny? Czy aby na pewno one tylko?

"Reagować i ukrócić. Przyczyny są nieważne. Cierpi niewinna ofiara agresji!"

 Reagować owszem, ukrócić owszem (pytanie tylko jakimi metodami?)- sytuacja nie powinna trwać albo sie powtarzać. Ale czy aby na pewno przyczyny są nieważne? "Znalezienie przyczyn nie rozwiązuje problemu" Ale daje wiedzę na temat jego istoty i pozwala na poszukiwanie skutecznych środków zaradczych. I nie wiem skąd tu się ankiety wzięły? Zachowania są zawsze indywidualna sprawą i nie da się tego ankietować.

W kontekscie przestrzegania norm czy aby na pewno?

Asiu,

"Ten dzieciak jest jak tkanina, ktory kazdy rwie w swoja stronę. Rodzic, nauczyciel, koledzy, rodzeństwo, dziadkowie. Żadnej spójności dzialań, żadnego porozumienia.Każdy tu realizuje swoja politykę wychowawczą. A do tego TV, gry komputerowe, prasa, kontekst."

To przeciez kwintesencja mojego postu. Mnie chodzi tylko o to, by w naszych działaniach nie doprowadzać do rwania tej delikatnej tkaniny. By przynajmnie w szkole i o ile to możliwe w jak najściślejszym porozumieniu z rodzicami tworzyć jakąś wspólną linię wychowawczą. I próbować nauczyć jak sobie radzić z tymi "oddziaływaczami" na które nie mamy wpływu:  TV, gry komputerowe, prasa, podwórko, itp.  Oczywiście, ze tego się nie da zrobić w pełni. Bo w indywidalnych przypadkach ludzie będą mieć inny pogląd na te sprawy lub (co gorsze) nie będą mieć żadnego. Chodzi więc o to, żeby starać się doprowadzać do takiej sytuacji, gdzie ilość tak drastycznych zachowań będzie maleć. I twierdzę, ze jest to mozliwe.

Pamiętasz mojego ucznia, który "miał potrzebę słowa"? To jeden z bardziej agresywnych "przypadków" w mojej szkole. Wczoraj zaczepił mnie na korytarzu w czasie przerwy

 - "panie dyrektorze, muszę sie panu pochwalić. Przez cały wrzesień nie dostałem żadnej uwagi za zachowanie. Ale super, nikt na mnie źle nie gada. A pani wychowawczyni strasznie mnie za to chwaliła."

Ja na to - no to pięknie. Ale powiedz mi, jak długo to będzie twało? To dobre zachowanie.

- "proszę pana, ja będę się starał już cały czas tak zachowywać."

Rozmawialiśmy jeszcze przez chwilę, ale mnie cały czas tkwił w uszach ten wyraz powiedziany przez chłopaka "będę się starał". Bo cały czas, gdy naprawdę zachowywał się źle, był agresywny w stosuku do wszystkich powtarzaliśmy mu; postaraj się zapanować nad sobą, postaraj się. I on rzeczywiście teraz się stara. I wiesz co, teraz wierzę, że nam się udało.

Jak świat światem w szkole zawsze będą dzieci, które będą sprawiać swoją obecnością taki czy inny problem. Naszą rolą jest to widzieć i starać się te problemy rozwiązywać przede wszystkim dla dobra tych dzieci a nie dla naszego komfortu.

Tak ja sobie o tych sprawach myślę.

                      :-)))

a nie lepiej opublikowac?

Z rozgoryczenia Asi można wnioskować, że dopiero zaczynają się w jej szkole pojawiać poważniejsze problemy.

To nie sztuka przelicytowywać się w przykładach niebanalnych  zachowań naszej  młodzieży- wielu z nas mógłoby sporządzić listę, od czytania której włos jeżyłby się się na głowie.

Ale czy o to chodzi?

Wielu z dyrektorów pewnie chciałoby mieć "tylko" takie problemy. Rozgoryczenie i wściekłość Asi przypomina (być może), że dzisiejsza trudna sytuacja w niektórych szkołach zaczynała się od właśnie takich, pozornie drobnych wydarzeń.

Dzieci i młodzież badają, zwykle nieświadomie, do jakich granic mogą się w swoich zachowaniach posunąć. I,czy w ogóle, takie granice istnieją.

Musimy te granice wyznaczać. Jasno, bez niedomówień. Najlepiej wspólnie. Najlepiej spokojnie. Oceniając zachowanie i jego konsekwencje, a nie osoby.

 A wspólnie ustalonych granic przestrzegać  konsekwentnie.

Dlatego, Asiu, życzę ci rychłego rozwiązania problemu. Bo, że go rozwiążesz - nie mam wątpliwości.

PS.

A  poprzednim wcale nie żartowałam. Wielokrotnie przekonałam się, że ukazanie uczniom tej drugiej, zwykle idiotycznej strony ich zachowania jest skuteczniejsze niż prośby i groźby. Humor i żart często pozwala tym łobuziakom wycofać się z godnością i złożyć deklaracje, których nie złozyliby pod przymusem.

Oczywiście nie w każdej sprawie. Nie z kazdym uczniem. Nie każdy pedagog. Nie w każdej sytuacji.

Nie ma recepty, tak jak nie ma recepty na wychowanie.

Często żartuję z uczniami (nie z uczniów!). Pretekstem są ich zachowania, lub moje własne.

Często (nad)używam strun głosowych, a głos mam , jak powiadał mój były szef, "tubylczy".

Raz jedna, raz druga metoda przynosi efekty. Ale ta pierwsza jest zdecydowanie przyjemniejsza. Dla obu stron.

popiszę sobie

Pierwszy raz nie wykryłam winiowajcy- do tej pory nie bylo na mnie silnych. Zawsze znalazlam draba i zastosowałam okroslony- wlaściwy dla dzieciaka- sposob postępowania. Tym razem guzio...

No, no przestępcy teraz są po szkołach, a brak pieniędzy na donosicieli i funkcjonariuszy

I co w takiej sytuacji?

Winnego nie mam. But zasikany. Zrobiłam spotkanie wszystkich uczniów, walnęłam tym pedagogicznym smrodkiem,

Czy to znaczy, że zrobił to ktoś z Rady Pedagogicznej ?

Taki odwet podziemny...

micha

jest rozwiązanie

Należy kazać każdemu wraz z Dyrektorką szkoły oddać próbki moczu, a następnie wezwać psa policyjnego !

micha

czyżby?

Asiu,

czyżbyś była sama w swoich działaniach szkolnych? Nie wierzę.

Porażka? Byc może. Ale czy aby na pewno? Czy tylko bezsilność Tobą trzęsie. Nie sądzę. Problem rzeczywiście jest dość poważny, a my tu pozwoliliśmy sobie na rózne teoretyzowanie. Ani przez chwile nie wątpiłem że wiesz to wszystko. Ale to Ty dalej cały czas musiałaś sie borykać z rozwiązaniem tego problemu. Czy w jakikolwiek sposób pomogliśmy Ci go rozwiązać. Też nie, nawet przeciwnie, nie mogliśmy tego zrobić. Ale samo to, ze jesteśmy świadczy o tym, że to co Cię otacza nie jest próżnią.

A porażki tez uczą. To, że ten osobnik nie został wykryty, wcale nie znaczy, ze nie poczuł skutków Twoich działań i z obawy, że następnym razem mu się może nie udać, więcej nic podobnego nie zrobi?

:-)))

Problem rzeczywiście jest dość poważny

KURCZE..

Rychu :-)

Wyraźnie powymądrzałam się bez sensu :-)

Nie było moim celem deprecjonowanie dyskusji na ten temat!

Przecież gdybym uważala, że wiem lepiej- nie pisalabym tu  :-)Nie wiem lepiej :-)

Uczę się na swoich błędach i czasem pozwalacie się pouczyć na Waszych.

Przepraszam, jeśli cos źle napisalam :-) ten net to dziwaczny twór- Czyta się slowa, a za nimi stoją mysli, emocje- te trudno przedstawić :-)

:-)

Postąpiłam podobnie, ale czy powiało grozą- nie wiem :-)

I musze z pieniędzy rodziców dac dzieciakowi na nowe buty...

a jeśli obsikany but należy do beniaminka pani dyr...

... którego wszyscy nienawidzą... bo jest donosicielem, szują, kanalią.

A to nikt inny tylko imć dyrektorka Go takim uczyniła ??

micha

---

"Pierwszy raz nie wykryłam winiowajcy- do tej pory nie bylo na mnie silnych."

Micho chowaj swoje buciki

czy Szanowna Pani Dyr...

sugeruje, że jestem donosicielem, szują , kanalią ?

A to już podpada pod par. 212 kk.

Zaraz, zaraz, ale przecież to doskonale współgra z pewnym tu oświadczeniem:

"A wszak dyrektor widzi ogólnie i z dystansu. Po to jest. Datego namawiam do własnej twórczości. Studiowaliśmy zarządzanie - kazdy dyrektor musi [...]" - autor: Dyrektor BOSKKO

micha

tu koresponduje..

jest tu jakiś dobry polonista ??

"Nieźle zrobi sprawie praca na odkupienie butów"

Co zrobi sprawie ta praca na odkupienie ?

Napisano butów !

Co to jest "na odkupienie butów" ?

O odkupieniu grzechów czytałem.

I czy ta sprawa to Zbawienie ??

Ale buty ??

Czy znowu trzeba zejść do katakumb ?

A może polski jest tylko zrozumiały dla Obcokrajowców ??

micha

??

Krzysiu Misiu...nie możesz przestać klikać?

...brak Ci juz własnych pomysłów?

...sklejasz więc cudze

...niech chociaz nick swiadczy o ty, że jeszcze istniejesz na tym forum?

..nawet przy cudzych słowach?

....jeszcze nie tak ciemno...idź na spacer...Warszawa ma tyle cudnych miejsc...np. Powązki...Ogród Saski...posłuchaj krzyku pawi w Łazienkach

To jest

50

post w sprawie nasikania do buta