Rozmawiałam dziś z dość rozsądnym gimnazjalistą.

Opowiedział mi szkolną historię.

Przyszła nauczycielka na lekcję i powiedziała dzieciom, że uważa , iż powini wszyscy spisać kontrakt, ktory pozwoli im lepiej pracować przez cały rok.

dzieciaki ucieszyły się- fajnie brzmi "kontrakt" Fajnie też brzmi "partnerzy" i nieźle też "razem pracować"

Więc z ochota patrzyli na rozwój wydarzeń.

No i pani pisała punkty kontraktu..i im ( bo durni nie są) miny rzedły :-)

I w końcu jeden z dzieciaków powiedział:"proszę pani! Wszystkie punkty tego kontraktu dotyczą nas !, A gdzie te pani?"

na co pani, że przeciez to o zdyscyplinowaniu też jest jej, bo ona kawy na lekcji nie będzie pić :-)))

dzieciak wrócił do domu przekonany, że wykrył niecny podstęp pani od czegoś tam :-)

........

A ja tak sobie myślę

O co tu chodzi?

Nauczycielka zastosowała jakąs tam nową ( tak sobie, ale jednak) metodę.

Ale nic tu nie pomogą żadne metody, gdy w niej się nic nie zmieniło.

........

I w ogóle mam takie generalne.

Od kogo w szkole powinno się więcej wymagać- od ucznia?

A może jednak od nauczyciela?

ale to śmieszne..

śmieszą mnie te kontrakty :-)

Bo co?

Uczeń ma tam napisane- bedzie odrabiał zadania.

A nauczyciel- będzie sprawdzł zadania.

czasem przerost formy nad treścią mnie wkurza

Poza tym mam wrażenie , ze to takie "uspokajacze sumień"

Niby coś sie robi, ale co i po co?

:)

taak

kontrakty wprowadzałem i ja

ale dotyczyły sytuacji szczególnych. Gdy chcieliśmy coś naprawić, gdy trudna sprawa z uczniem, odbywały się z nim rozmowy, dogadywano sie z nim - że nie będzie:-)
i przy wszystkich w klasie spisywano kontrakt, a on to podpisywał. Czasem działało. Przypominam sobie jak mnie podeszli w dzieciństwie - dałem słowo honoru że pójdę do dentysty:-))) I nie było wyjścia:-)

Nie widzę nic złego w każdej metodzie, która pomoze w jakimś wychowawczym kopocie. W miłości, na wojnie i w szkole kazdy sposób dobry by dotrzeć do serca obiektu (zwalczanegio, hmmm.. potrzebnego czy wychowywanego:-)))

Natomiast wpychanie dzieciakom modnego kwitu do podpisania, a przede wszystkim (i za to obedrzeć symbolicznie ze skóry - za popsucie fajnego sposobu) nie ustalenie tego razem - tych reguł kontraktu!!!! to kompletne nieporozumienie i kpina ze sprawiedliwości ,,,, i inne tam takie:-))))

:-))

:-))))

No właśnie :-)

I jeszcze składana z przekonaniem o własnej wyjątkowej pomysłowości :-))Dzieciaki durne nie są i swoje zauważają..

W kontrakty sama się bawiłam, ale były one jakoś zazwyczaj "obok" dydaktyki.

Z nauką sprawa jest jasna- moim zdaniem.

Oboje uczymy. Ja jego, on się :-)

I to byłby koniec kontraktu :-)

i co??

dotrzymujecie - obie strony - go?

;-)))

NO własnie!!

:-)))))))))))))

2 lata temu..

zaczynając wychowawstwo w pierwszej klasie gimn też chciałam coś...co działało mi w podstawówce. nie nazwałam tego modnie kontraktem, ale na jednej z pierwszych lekcji wychowawczych spytałam uczniów, co chcieliby aby było przestrzegane, aby w klasie - jako pemnej szkolnej grupie było fajnie. Metodą dyskusji zgodzili się wszyscy na trzy punkty:

Słuchamy siebie nawzajem

Nie przezywamy się

Dbamy o porządek w naszej klasie( chodziło im o salę, którą mają pod opieką)

Punkty mieli przestrzegać wszyscy - ja też. I wszyscy, że mną na czele podpisali , co ustalili. po pół roku, a potem po roku wracałam do sprawy i ocenialiśmy, na ile nam się udaje... Ocena ze strony uczniów wypadała na jakieś 70% średnio- tzn, na tyle przestrzegają. Każdy punkt omawialiśmy oddzielnie.

Dla mnie był wazny ten pierwszy. Słucham moich uczniów( czy to przy odpowiedzi czy zwyczajnie w rozmowie) i uczę ich tego samego, może swoim skromnym przykładem. Z opinii nauczycieli wiem, że lubia mieć lekcje u mnie w klasie, bo... uczniowie słuchają i nauczyciela i jak ktoś cos ma do powiedzenia....Cieszy mnie to ogromnie. Z przezywaniem jest tak, że niektórzy maja jakieś przezwiska, na które zwyczajnie się zgadzają, nie obraźliwe, raczej to przydomki. Ale im chodziło o przezywanie typu:głupek, idiota, świnia... Tego raczej nie ma... Do dbania o salę ciągle muszę mobilizowac....

Ja mam dobre doświadczenia z kontraktami

 Zawierałam je z uczniami, a dotyczyły np. jak u Hani  reguł bycia ze sobą, inny ustalaliśmy przed pierwszą wycieczką, pierwszą klasówką. Teraz często zawieram umowy z nauczycielami przed rozpoczęciem kursu. Trudność polega na ustaleniu wzajemnych oczekiwań,  zgody każdego członka grupy (a zatem i nauczyciela) na konkretne ustalenia i sformułowanie ich tak, by wszyscy je rozumieli jednakowo (bo diabeł często tkwi w szczegółach ;-) Ustalanie zapisów w kontrakcie trwa długo, ale ma charakter wychowawczy, integrujący, ujaśnia pewne stanowiska, zapobiega zbędnym konfliktom.  Często mam informacje zwrotne po takich zajęciach, ze uczestnicy (duzi i mali) czują się szanowani, zostali wysłuchani, zostały wzięte pod uwagę ich oczekiwania i  opinie. Na koniec zawsze ktoś wpada na pomysł sankcji, w sytuacji gdy uczestnik grupy umowę zerwie ( wszyscy się zgodziliśmy,  był przy ustalaniu, wiedział, że to  ważne... tak się napracowaliśmy...).W efekcie, po intensywnej dyskusji, żadne sankcje nie są zapisywane:  nikt chyba specjalnie umowy nie złamie... Ale to już inna bajka, bo książkę można napisać na temat różnych reakcji uczestników, gdy jednak ktoś postąpi wbrew wspólnie wypracowanym ustaleniom.  No tom się rozpisała...

A zatem...

...kolejny przykład, że nie wystarczy wiedzieć, "co", ale trzeba wiedzieć "jak".

Ale o ile tego pierwszego można się nauczyć, to z tym drugim trzeba się urodzić.

I dobrze by było, gdyby niektórzy, zamiast realizować na siłę modne pomysły, których nie czują, zaczęli poszukiwać własnych rozwiązań.

Może niezbyt modnych i "na fali", ale za to skutecznych i oryginalnych.

GosiuT., cieszę się, że należysz do tych, co to wiedzą i "co", i "jak".

:-)))

Maelko, dzięki

GosiuT. :-)

Powiedzmy, że rozwinęłaś świadomie to: "coś"...

:-))

uhm...