o matko, nazwałam nauczycielkę histeryczką. Cóż tu dużo ukrywać.Na moje najzwyklejsze pytania reaguje płaczem, krzykiem. Raczej staram się ją omijać, ale nie zawsze się da.

Chyba będą mnie skarżyć. Co proponujecie? Napisać przeprosiny i wręczyć, czy czekac na rozwój wydarzeń?

zaprosić na kawę i pogadać

przynajmniej bedzie czyste sumienie. Niestety z tymi histeriami to prawda często

jest mały problem.Ona przyleciała tu do mnie ze związkowcem. Związkowiec w jej imieniu zażądał przeprosin. Ja glupia zamiast przeprosić, próbowałam wyjasnić kobiecie, że jej reakcja była nieadekwatna do sytuacji, że to nie pierwszy raz. Panie wyszły z mojego gabinetu ze slowami na ustach,że dobrze, że one dalej będa wiedziały, co robić.

Na kawę nie przyjdzie, raczej nie będzie chciała ze mną rozmawiac. Trzeba ją bylo przeprosić, ale stalo się

przepraszanie to nic złego

wiadomo jednak że i Ty masz jakąs swoją granicę samooskarżania się

nie może tak źle wyglądać kontakt z szefem i odwrotnie

w tym zawodzie te histerie itd to jakaś plaga

powiem tak - jak nie przyjdzie na kawę to chyba troszkę winna?

wkurza mnie jak przez takie pierdoły musi tracić czas dyrektor

a może

racja - i chyba jedyne sensowne, nieośmieszające, oficjalne rozwiązanie

dalsze jakieś kroki byłyby już przesadą

nic nie rób nadzwyczajnego

czekaj spokojnie na rozwój wydarzeń

nic takiego się nie stało, jedno słowo więcej niz paśc powinno, to nie jest katastrofa

niech Twoja reakcja bedzie adekwatna do sytuacji- gdy zaczniesz wołac panie, stawiac kawę i prosisz o wybaczenie, postawisz się w kiepskiej sytuacji, możesz  zaprosic je na rozmowę o faktach, dając czas kazdej ze stron na przygotowanie się do niej.

Pytanie tylko- jak rozumiem mamy tu do czynienia ze splotem okoliczności- czy żądania przeprosiń ( te wczesniejsze) miały jakies podstawy?

histeryczka - sporo blogów z tym...;)

"W języku potocznym słowo "histeria" ma swój pejoratywny wydźwięk, funkcjonuje jako obelga, pogardliwy epitet. Kłócisz się z partnerem, mówisz podniesionym głosem, zaczynasz krzyczeć, tupać nogami i płakać. Wreszcie wybiegasz z pokoju i już zza zamkniętych drzwi słyszysz, jak partner krzyczy za tobą: "Ależ z ciebie histeryczka!".

Jest ci źle już nie tylko z powodu tej kłótni. Czujesz się upokorzona. Zawsze, kiedy nazywa Cię histeryczką, wydaje Ci się, że Cię lekceważy i wtedy z nim przegrywasz. W potocznym znaczeniu histeryk to ktoś, kogo nie należy traktować poważnie. Drażni nas, kiedy wpada w tę swoją histerię i irytuje. Czasem próbujemy go ignorować. Bo histerii nie traktujemy jak choroby, ale raczej uważamy ją za pewną słabość i brak umiejętności panowania nad emocjami.

Tymczasem z medycznego punktu widzenia histeria jest nerwicą. Dzisiaj w psychologii mówimy o typie osobowości histerycznej, której dominującą cechą jest niedojrzałość emocjonalna, zmienność nastrojów, zależność od sądów innych osób."
[źródło: http://www.resmedica.pl/ffxart40010.html]

wygrana-przegrana - coś się dzieje w Waszych relacjach...  Dobrze po prostu szczerze ze sobą porozmawiać.., chociaż spróbować.

nie traktuje tej nauczycielki w sposób, któremu można coś zarzucić. Jeśli proszę o wyjaśnienie ( np.dlaczego w klasie Ia jest tak dużo jedynek za prace domowe)zawsze jest płacz, że sie czepiam.Jak zapytam, co sie dzieje, że u niej na zebraniu rodziców jest taka niska frekwencja - to sie czepia. Jesli dostanie zastepstwo - to placz, dlaczego nikt do niej do domu nie zadzwonił, że je ma.

Sytuacja, w ktorej obraziłam. Wybierano SIP-owca.Wszyscy dyrektorzy wiedzieli, że powinno sie w gronach pogadać nad ewentualna kandudaturą. Ja nie wiedziałam. Ze ściennego ogloszenia dowiedziałam się, że bedzie wybór. Po zebraniu poszłam zapytać, dlaczego ja nie wiedziałam? Czy może mi mój przedstawiciel związków powiedzieć. Zaczęła wrzeszczeć, że tak myslała, że znowu będę się jej czepiać. Wyskoczyła z pokoju z płaczem. Za chwilę przybiegła. Ale nadal piszczała. Wyszłam mówiąc, że nie bedę rozmawiała z histeryczką.

A w sprawie przeproszenia przyszła dzisiaj z tym związkowcem.

Basik..
Problem jest zawsze w samym człowieku... Nie przeskoczysz bariery jeśli człowiek sam nie zrozumie siebie, dlaczego tak robi, dlaczego tak postępuje, co się z nim dzieje... To trudne.

Nie ma sytuacji bez wyjścia.., trzeba tylko spróbować, przejść przez ów problem.

Powodzenia w rozsupływaniu tej zawiłej sytuacji.

brrr, nie znoszę takich spraw

brbrbrrrrr

:-(((

basik,

moim skromnym zdaniem:

nie przepraszaj na piśmie - obraziłaś słownie,

spróbuj zaaranżować krótką, spokojną rozmowę - podczas niej jedynie przeproś za słowo, którym obraziłaś,

nie staraj się teraz uzdrawiać sytuacji - emocje jeszcze nie wygasły,

nie bój się w tej sytuacji słowa: mobbing - gdybyś pierwsza na to wpadła, równie dobrze to Ty mogłabyś podejrzewać o to drugą stronę...

daj sobie i drugiej stronie czas - obserwuj rozwój wypadków

powodzenia!

gaba! Kobitka uważa rzecz za długotrwałą, bo ... zawsze się jej czepiam.

słonko - przeproś za słowo - to mi się nawet podoba. Ale swoją drogą - takie historie doprowadzają do obłędu.

Zaczęła wrzeszczeć, że tak myslała, że znowu będę się jej czepiać. Wyskoczyła z pokoju z płaczem. Za chwilę przybiegła. Ale nadal piszczała. Wyszłam mówiąc, że nie bedę rozmawiała z histeryczką

no i dobrze..bo histeryczka..myslisz,że za takie cos poleci do sądu?
Ty jestes dyrektorem, jak dasz sie wmanipulowac w tupanie nózka takich pań to naprawdę bedziesz basiku musiala zgłupieć...

daj sobie spokój z tą kobitą, tak jak radzi asia..rób swoje,bo nic takiego sie nie stało
basik..a jak zdarzy sie (czego CI nie zyczę) powazny problem?..to co wy tam biedne zrobicie?..tym bardziej,że : spróbuję jutro razem z moją wice, która tez boi się zaczepiać kobitkę;-)

ja bym nie przepraszała i nic nie robila...winna sie czujesz?...to pozbądx sie winy

ciekawa jestem kto powiesi psy na wrednym dyrku..ha?;-)

Rzecz nie we wredocie...

Rzecz w znalezieniu przyczyny problemu...

"Kobitka uważa rzecz za długotrwałą, bo ... zawsze się jej czepiam." No właśnie Basik... W tym sęk... Co się stało, że tak jest.. Jak długo to trwa.. Dlaczego... Przyczyna, przyczyny.., jaki powód, co nastąpiło? Czy zawsze tak było? A jak nie, to od kiedy się zmieniło?

Ten problem może i zaskoczyć... nie tylko, ale i samą nauczycielkę.., może zaskoczyć samego człowieka...

Serdeczności

Miało być:

Ten problem może i zaskoczyć... nie tylko Ciebie, ale i samą nauczycielkę.., może zaskoczyć samego człowieka...

Sorka..

taaa..bardzo dobra rada

ze specjalistów zaleć kosmetyczkę, fryzjera - kobitom to pomaga na histerie

i niech kupi nową torebkę;-)

noo, Rycho

podstawa to jest... Zawsze można dać skietrowanie na badania kontrolne, ale czy to pomoże to wątpię ;-)

Raczej poczuje się jeszcze bardziej mobingowana... pójdzie i przyniesie zaświadczenie "o braku przeciwskazań", co dodatkowo potwierdzi, że ma rację! :-)

Ewa

Basik, Ty po prostu rób swoje..:-)

i...

nie spodziewaj się cudu. Jakkolwiek może uda Ci się porozmawiać z tą osobą, to jednak wiele od razu nie zmieni. To musi trochę potrwać i obie musicie chcieć znaleźć wspólne rozwiązanie Was satysfakcjonujące.

My tu możemy pośmiać się, pozłościć, poważnie podejść do sprawy.., ot taki sobie luzik.;-) Nooo, bo ja tam na chandrę wolę nowe Porsche na przykład..;))

Rozwiązanie i tak nastąpi lub nie tylko u Ciebie na miejscu.:-)

Czyli weź głęboki oddech, uśmiechnij się i... do dzieła.;-)

chyba masz rację... głęboki oddech i jakiś pozytyw. Porsche? Czemu nie! Ale na dzisiaj mam bardzo pozytywne wrażenia po debacie, jaką zorganizował mój SU w mojej szkole. W debacie wzięły udział jeszcze 4 inne gimnazja. Debatowali sobie o rozwoju samorządności, o prawach ucznia. Wymieniali się doświadczeniami. Byłam pod wrażeniem tego, co moje dzieciska robią i jak promują swoją placówkę.

I to zamiast nowego porsche...

basik nie daj się zwariować

zabuniatko

Pomyśl tylko, 4 szkoły zmieniłaś - chyba cię nie doceniali...

A może zacząć od samooceny?

:-)))

a może żabuniątko ma 100lat?;-)

bojola...4 szkoły to nic takiego...w sumie co to ma do rzeczy w tych czasach
lepiej jak człowiek szuka tego co mu odpowiada ,niz miałby tkwić tam gdzie sie męczy...

Dzisiaj chyba mało kto przechodzi na emeryturę w tym samym miejscu pracy, do którego przyszedł onieśmielony i drżący ze świeżo otrzymanym dyplomem/świadectwem.

Nawet dobrze jest mieć w życiorysie wiele miejsc pracy, bo i doświadczenia różnorodne i zespoły różne. Jest to przez pracodawców dobrze widziane.

Za socjalizmu było inaczej! Co, często zmienia miejsce pracy? I u nas miejsc nie zagrzeje.  Pewnie element aspołeczny, niezangażowany, może nawet prozachodni?! Ale żabuniątko prozachodnie na pewno nie jest i samoocenę ma dobrą.

Każdy mówi przez pryzmat własnych doświadczeń.

 Ja stoję na stanowisku takim - w każdym można znaleźć coś dobrego. Patrzę na pozytywy i jestem zła, gdy czytam "Czepiał sie doslownie wszystkiego, a nawet tego, ze nie potrafię się chwalić swoimi osiagnieciami" brak mi słów. Gdzie twoja analiza? Po co narzekać - to robią wszyscy - ty przydź do dyrka i powiedź - zrobiłam nowa gazetkę, mój uczeń napisał piękny wiersz itp .....

Pozdrawiam

basik

ja już ochłonęłam. Bedzie co będzie.Jeśli trafię do sądu - to w charakterze pracodawcy będzie to mój pierwszy raz. Dobrze wiedzieć, jak się rzecz ma.

Z kobietą rozmawiałam dwa dni po incydencie na tematy związane z jej praca jako przewodniczący zespołu. Jakoś tak na chwilę zeszlo na problem naszych wzajemnych kontaktów i ona już łzy w oczach. Przerwałam temat. Mam za trzy tygodnie mierzenie jakości i żyję w niepokoju wystarczającym

uważaj;-)

rób swoje basik. Traktu ją przede wszystkim równo z innymi. Bo wpadasz w pułapkę.

Bądź wobec niej w porządku ale nie ustępuj z powodu "bo z nią jest trudno i lepiej g. nie ruszać" Bo wychowasz sobie szantażystę co to nie weźmie trudnego zadania - bo mobbing i łzy, nie straci motywacyjnego - bo mobbing i niedobrze.

Jest chyba jedyny łatwy sposób na część takich zachowań - pokazać jej i innym nauczycielom, że z innymi się tak samo cackasz albo tak samo nie cackasz jak z nią. Ludzie muszą zobaczyć że ktoś chce się postawić ponad albo obok nich - na innych, łagodniejszych prawach.

To bardzo leczniczo działa;-)

Jeśli więc coś jej powierzasz, jeśli z czymś do niej występujesz, postaraj się by to nastapiło razem z grupką ludzi z podobnym problemem czy sprawą. Jeśli krytycznie oceniasz jakąś pracę to niech to będzie krytuka kilku działań takie "zbadanie słabych i mocnych stron" różnych przedsięwzięć - zawsze publicznie np na zebraniu temu poświęconym.

I nie wyrózniaj jej - że szczególnie uważasz na jej uczucia. Bo niby czemu? - (Powiedzą twoi pracownicy) ;-)

Np gdy powierzasz jakąs pracę - powierz od razu zadania kilkorgu ludzi na jakimś spotkaniu. Tak by było widać że chce ona nierównego traktowania. Inni mogą a ona znów nie.

Bo szantażu na bank chce. Hmm... kobiece łzy to zawsze szantaż;-)

Basik

A jak tę osobę odbierają n-le? ]

I nie pytaj Basik, bo i po co.:) Wystarczy Twoje postrzeganie.

Jeśli nauczycielka ma problem z samą sobą, a z Twoich wypowiedzi raczej tak wynika, to ma w sumie dwa wyjścia:

• wziąć się za siebie i "naprawić" to co nie funkcjonuje poprawnie i spełnić wymagania zawodowe, a wśród nich także i ową poprawność relacji ze swoim zwierzchnikiem 

albo

• znaleźć sobie inne miejsce w świecie pracy, tam gdzie to co chce realizować sprawi jej satysfakcje zawodową naprawdę.

Wydaje mi się, że człowiek w ten sposób powinien reagować na to co się dzieje wokół niego i w nim. W ten sposób może się otwierać i dalej rozwijać dla innych, dla siebie samego.

Bo czy jest sens przekraczać progi sądu w sytuacji gdzie ludzie mogą dogadać się między sobą? Po tak?
No chyba, że faktycznie jest aż tak bardzo źle i strony są już w całkowitej niemocy załatwiania wspólnych spraw na płaszczyźnie zawodowej.

I wiele racji ma tu Marek w #43... Chciałoby się podsumować - pilnujcie obie byście nie wpadły w pułapkę monotematyczności.

:-)

a tak sobie miałam ochotę popisać..;)

pozdrawia Renatka