Wszyscy wiemy,że tegoroczna rekrutacja do szkół ponadgimnazjalnych odbywała się na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2001r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli i szkół oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych. (Dz.U. z 2001r. Nr 97, poz. 1054) oraz
Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 13 lutego 2002r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli i szkół oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych. (Dz.U. z 2002r. Nr 14, poz. 131).

Na początek chciałabym ,żebyśmy przedyskutowali trzy sprawy wynikające z wprowadzonych zmian :

1. Pierwsza dotyczy preferencji dzieci z różnymi dysfunkcjami. Czy należy je utrzymać i w jakim stopniu i może dlaczego ?

Spotykałam się z nadużyciem zaświadczen lekarskich i nadużyciem orzeczeń poradni.
Może słuszne jest to o czym  pisał Gordon : należy stwarzać taki system sprawdzania osiągnięć w szkołach i przeprowadzania egzaminów kompetencyjnych, aby wyrównanie szans odbywało się na tym właśnie etapie, a nie w trakcie składania podań.

2. Druga sprawa to organizacja naboru. 

Mnie sprawiła ona na szczeblu szkoły sporo kłopotów. Nabór przeprowadzany w myśl rozporządzenia MENiS-u dał satysfakcję grupie bardzo zdolnej młodzieży. Oni,jeśli składali dokumenty do kilku szkół ,dostali się do wszystkich. Cała zaś rzesza dobrych uczniów znalazła się w pierwszej turze naboru poza listami i przeżyła ogromny stres.W rezultacie zrobił się z tego spory bałagan,który spowodował,że większość szkół średnich do tej pory nie ma pełnego naboru. Sprawy nie ułatwił też obowiązek potwierdzania woli podjęcia nauki w danej szkole wynikający z danej uczniowi możliwości składania podań do wielu szkół i składania kserokopii świadectw.
I znowu pytanie,czy tak powinno być. Co to daje uczniowi,co to daje szkole ? Czy rzeczywiście dać możliwość uczniom składania podań nawet do nastu szkół ? Czy może ograniczyć  to ,tak jak w przypadku rekrutacji na uczelnie wyższe poprzez wydawanie oryginału i jednego odpisu świadectwa ? Czy może robić nabór w skali miasta,powiatu ?
Jak rozwiązać potwierdzanie woli ?  Co z uczniami ,którzy nie dostali się nigdzie ,bo miejsca blokują Ci z lepszą punktacją ? Co z naborem ? Co z organizacją roku ? Co z pracą dla nauczycieli ?  
 Gordon propunuje całkiem niegłupie rozwiązanie (nabór w miescie),nad którym ja zastanawiałam się już przed tegoroczną  rekrutacją,ale uświadomiono mnie wóczas (i słusznie),że rekrutacji dokonuje sie na podstawie kryteriów zawartych w statucie szkoły i w związku z tym rekrutacja na poziomie organu jest niemożliwa. Dzięki naszym rozmowom wiem ,że możemy zaproponować MENiS-owi inne rozwiązania.

Marek zauważa słusznie,że możliwe jest zorganizowanie naboru w sposób ujednolicony,z wykorzystaniem narzędzi informatycznych.Nie przeszkodzą wtedy nawet zróżnicowane kryteria zawarte w statutach szkół(kwestiia wprowadzenia stosownych danych).Możnaby wykorzystać oprogramowanie i bazy danych OKE.

3. I trzecia to kryteria przyjęć zawarte w  § 8.

1. O przyjęciu kandydatów do klasy pierwszej liceum profilowanego lub klasy pierwszej szkoły zawodowej decydują kryteria zawarte w statucie odpowiednio liceum profilowanego lub szkoły zawodowej, uwzględniające:

1) wybrane zajęcia edukacyjne i inne osiągnięcia ucznia, wymieniane w świadectwie ukończenia gimnazjum, które uwzględnia się w procesie rekrutacji,

2) liczbę punktów możliwych do uzyskania za oceny z zajęć edukacyjnych i inne osiągnięcia ucznia, o których mowa w pkt 1,

3) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum, zawarte w zaświadczeniu o szczegółowych wynikach egzaminu, o którym mowa w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5,

4) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki sprawdzianu uzdolnień kierunkowych w przypadku, o którym mowa w ust. 2,

dotyczącej egzaminów gimnazjalnych .

Czy takie powinny być ? Pierwsza moja myśl była ,że tak. Szczególnie ust. 3 dotyczący egzaminu gimnazjalnego,który wydawał mi się konsekwencją założeń reformy iż każdy etap edukacji kończy się sprawdzianem lub egzaminem. Ale może jesteście innego zdania.

Zola:-)

skromnie nie podpisałaś się:-)

Bardzo czekaliśmy na ten post. Dotyczy kierunku prac OSKKO przyjętego, jak już przedstawiła tu  Asia, na ten rok -  jako krótkoterminowego zadania do analizy i próby uporzadkowania tej sprawy.

Szczególnie interesuje mnie stworzenie systemu naboru. Uporządkowanie go, najlepiej przy pomocy narzędzi informatycznych i sensownej logistyki, mało obciążającej finansowo. Sadzę że spełnienie tych obwarowań jest mozliwe przy wykorzystaniu istniejacych już zasobów sprzętowych i systemów informatycznych. Istnieje baza OKE - nareszcie lepiej by wykorzystano ją - sporo na to poszło pieniędzy. Najwyższy czas wykorzystać to co już jest i robi tylko na razie jedno:-)

Może to technokratyczne spojrzenie, ale tak mam:-)

Pozostaje myśl. Trzeba teraz stworzyć sprytny system przepływu danych. Łatwy do wykorzystania mimo różnych potrzeb szkół średnich, elegancki i zachecający w korzystaniu. To nie nasza głowa kto i jak się tym zajmie. To zmartwienie urzędników, do których zwrócimy się z pytaniami. Skupiłbym się  raczej na postulatach - czego chcemy. Tu nieocenione są uwagi dyrektorów szkół średnich.

Podjęto w kraju lokalne próby stworzenia systemu naboru. Przyjrzę im się chętnie i tu opiszę.

Zauważcie ile ciekawych rzeczy bysmy mogli z tego mieć - chociażby wgląd w całokształt. Dane do wzięcia w jedną garść. Może dowiedzielibyśmy się wreszcie jaki jest ów polski kandydat do szkoły ponadgimnazjalnej. I gdzie się podział, bo dyrektorzy szkół nie bardzo wiedzą:-)

Ale to przy okazji - najistotniejsze, moim zdaniem, jest uporządkowanie naboru i pozbycie się skandalicznej sytuacji, gdy do ostatniej chwili i szkoły i kandydaci nie wiedzą  na czym stoją. A porządkowanie to zadanie w sam raz dla nas:-)

Ja chcę do tego zespołu! Zola, jestem do usług:-)

ps. a słyszeliście to? Absolwenci gimnazjum, korzystając z takich mozliwośći, kserowali swoje świadectwa, ale tylko awersy. Odwrotną, mniej ważną stronę - tę z ocenami:-) pożyczali od zdolniejszych kolegów. Wydało się tylko przypadkiem:-)

spotkałam się z odpisami wydanymi przez gimnazja

i kserokopiami tak doskonałymi ,że nie można było ich odróżnic od oryginału

Zola :-)))

W dzisiejszej gazecie jest informacja: TYLKO TRZY SZKOŁY.

W tym roku było strasznie. Przejrzałam papiery dzieci przyjętych do klasy w której mam uczyć - po ocenach można stwierdzić, że w tym profilu będzie im trudno. Przedtem było łatwiej stworzyć klasę uprofilowaną. Teraz będzimy zaspokajać często chore ambicje rodziców "On taki uzdolniony humanistycznie, ocenę z polskiego ma dostateczną, bo nauczycielka uparła się, że ma czytać lektury..." Pewnie to znacie.

Dzieciaki (albo rodzice) składali papiery nie pytając o specyfikę klasy, przedmioty rozszerzone, języki. Donosząc świadectwa często trzeba było szukać na listach wszystkich klas. Uczniowie nie potrafili powiedzieć, czy klasa humanistyczna, czy matematyczna.

Smutne to. Nabór się skończył (prawie), ciężka praca i rozczarowania przed nami.

Kasia

wiecie co..

gdzieś napisalam o tym.

Łatamy dziury w oświatowej tkaninie  jeszcze dodatkowo ją osłabiając przez to szycie.

Czy trzy szkoły, czy 5, czy 10 to i tak będzie bałagan.

problemik wymaga rozwiązania systemowego.

Żeby nawet składanie podań do 100 szkół było do przełknięcia.

Zdecydowanie należaloby tu pomyśleć o sposobie prostego przepływu danych, korzystania z nich  łączenia.

........

To tak jak z widzeniami przestępców. Jeśli przestępca ma kilka spraw, to każdą zajmuje się iny prokurator. każdy z tych prokuratorów daje pozwolenie na widzenie na jeden dzień w tygodniu. W związku z kilkoma sprawami przestępca ma możliwość odbywania widzeń codziennie :-)).

Bo Ci prokuratorzy nie mają żadnej możliwości korelowania swoich działań :-))

............

No i iny problem, o którym pisze tu Kasia.

Czyli problem nie natury technicznej, a ten mniej rozwiązywalny, siedzący w mentalności.

Zolu, z niecierpliością czekałem na ten post

noo, przybywa nas:-)

dobrze że jesteś Gordon. Myślisz że warto to wszystko z wokółkaliskich dyskusji powklejać? zrobię to. Pomijam głos Zoli, bo tu już go w wersji późniejszej wkleiła.

Zrobię tak:

Tekst Ewy z Rzeszowa.

W paru województwach w kraju, w szczególności, w dawnym rzeszowskim, został przeprowadzony (przed reformą) tzw. eksperyment wałbrzyski.

Polegał on na przeprowadzeniu egzaminów wstepnych do szkół średnich w szkołach podstawowych i to w maju (w tym samym terminie i w podobny sposób jak obecnie egzamin gimnazjalny), ocenianego punktowo.

Przyjęcia do szkół srednich odbywaly się z grubsza w podobny sposób jak teraz: liczyły sie punkty z egzaminu, oceny z wybranych (przez szkołe srednią) przedmiotów na świadectwie i konkursy szczebla co najmniej wojewodzkiego.

Ale na tym podobieństwa sie kończą, w szczegółach bylo sporo różnic, ktore spowodowały obecnie takie zamieszanie... I to jest własnie niezrozumiałe dle mnie - dlaczego zrezygnowano z dobrych, wypróbowanych sposobów na rzecz jakiejś wizji.

A teraz przedstawię jak to u nas wowczas wyglądało, a znam to nie tylko dlatego, że te egzaminy przeprowadzałam, ale też moj syn wówczas poszedł do LO. I tak:

1. Podczas egzaminu próbnego (na tej samej karcie) uczeń zaznaczał typ szkoły do jakiej się wybiera, a podczas wlasciwego egzaminu nawet konkretna szkołę. Nie było to ostateczne zobowiazanie, ale przktyka pokazała, że o ile uczeń miał szanse do wybranej szkoły sie dostać to tam składał papiery

2. Wyniki (odpowiednio opracowane statystycznie zwłaszcza dla szkól średnich) otrzymywaly w tym samym czasie szkoły podstawowe i średnie.

3. Szkoły średnie miały 3 dni na ustalenie progów punktowych, których nie wolno im było podwyższać.

4. Komisja rekrutacyjna przyjmowała papiery ucznia, gdy mu na tym zalezało, a nie miał wymaganej ilosci puntów.

5. Uczeń spełniajacy kryerium punktowe miał zagwarantowane przyjęcie do danej szkoły.

6. Cała rekrutacja odbywała się według wczesniej przyjętego i znanego ogólnie harmonogramu

Tak wszystko było pomyślane, że praktycznie nie było potrzeby korzystania z odpisów lub kopii swiadectwa, bo jeżeli brakowało uczniowi paru punktów do wybranej szkoły, a on pomimo to do tej szkoły złozył papiery to był przyjęty lub nie. Ale w najgorszym przypadku mógł spokojnie (był na to przewidziany czas) zanieść papiery do takiej szkoły, do której spełniał kryterium punktowe i ona musiała go przyjąć!

Czyli, po pierwsze nie musiał (uczeń) zabezpieczać sie na zapas oraz uniknięto przypadku, gdy dobry lub bardzo dobry uczeń ladował np. w zawodówce, bo usiłował dostać się do najlepszej szkoły, a zabrakło mu kilku punktów.

Praktyka pokazała, że zdeterminowani uczniowie mający 2-3 punkty za mało dostawali sie jednak do wybranej szkoły...

Inna sprawa to skierowania z poradni - ja uważam, że poradnia powinna mieć prawo do określania jedynie TYPU szkoły (lub profilu), do której uczeń może uczęśzczać. Orzeczenie w żadnym wypadku nie powinno być skierowaniem do konkretnej szkoły!

Tekst 2. Gordona.                  

Jestem Twoim sąsiadem i sam obserwowałem ten eksperyment. Jak widać, swoje propozycje co do technicznej strony rekrutacji oparłem właśnie na opisywanym przez Ciebie systemie. Dostrzegam jednak pewne niewielkie wady tamtego rozwiązania.
1. Uczeń w trakcie pisania testu kompetencji nie wie jaki wynik osiągnie i w związku z tym myślenie w tym momencie o szkole jest trochę myśleniem życzeniowym.
2. Jeśli przyjąć, że liczą się wyniki na świadectwie, to również w tym momencie nie są jeszcze znane.
Zadziwiające było to, że mimo wspomnianych ograniczeń wyznaczone progi punktowe dla szkół okazały się dość dokładne i trzeba przyznać, że głowni zainteresowani (uczniowie, rodzice i dyrektorzy szkół) byli zadowoleni.

masz rację Gabo,

Hm.. i ja swoje trzy grosze...:-)

Bo trochę mnie Twoja wypowiedź Gabo zaniepokoiła, ale staram sie zrozumieć - co miałaś na mysli..

Dyslektyczną zarazę... i tu Cię popieram. Bo moda na nią ostatnio przeogromna. Co razi...że nauczyciele i psycholodzy źle ją interpertują i mylą pojęcia.

Co innego kwitek załatwiony na 5 minut przed a co innego prawdziwy problem.

Trzeba to wyważyć.

I potem już tak o ta dyskryminacje dzeci zdolnych zbytnio nie przejmowałabym się.

brak systemu!

Oj bliskie jest mi to, co piszecie...

Klasa I LO, 5 uczniów orzeczonych w połowie 3 klasy gimnazjum. Kilkoro w kolejce do poradni (bo u nas czeka się ok. pół roku). Ci już z zaświadczeniami kompletnie niezorientowani w swoich prawach, że tak powiem. Zdumieni, że wg kryteriów nie punktuje się tylko pewnych obszarów pracy. Prócz kwitu nie dostali żadnej pomocy, zaleceń, ćwiczeń, wskazówek. Nie ma w poradni grup, w których mogliby pracować.

Jedno tylko interesowało rodziców na spotkaniu: czy do matury muszą mieć nowe, aktualne zaświadczenie, czy to "stare" starczy...Niechętnie słuchali o możliwości pracy z dzieckiem (i tak mają tyle roboty te dzieci).

Pytanie(-a)...

Uczeń kl. IV LO zadał mi dwa pytania:

- Słyszał, że dyslektyk (dysgrafik) może na maturze korzystać z komputera (j.polski) ? Czy to prawda?

Ja pierwsze słyszę, ale tyle rzeczy umyka człowiekowi.

- Na maturze dyslektyk (dysgrafik) może mieć przedłużony czas pracy (j.polski) o 60 minut?

Jeżeli tak, to jaki przepis to reguluje?

Prosze o pomoc... :))))))

To była chyba interpretacja MEN. Jeśli uczeń nie jest w stanie tak napisać, że można go odczytać, to szkoła musi zapewnić mu warunki , pomoce (np. komputer, albo ...nawet sekretarza, który pisze pod dyktando ucznia) umozliwiające dokonanie wypowiedzi pisemnej. Decyzję podejmuje przew. państwowej komisji egzam. czyli dyrektor.

Przerażają mnie wypowiedzi o tym, że ułatwianie (pod względem formalnym i organizacyjnym) uczniom dysfunkcyjnym warunków to niesprawiedliwość wobec zdolnych. Stąd krok do stwierdzeń, że oni więcej kosztują, absorbują....a może nawet zabierają przestrzeń i powietrze innym (zdrowym).

O poziomie etycznym społeczeństwa świadczy to, jak traktuje tych najsłabszych spośród swoich członków.

Raz miałam maturzystkę "komputerową". Dziś kończy prawo międzynarodowe  na Uniw. Warszawskim, była rok na stypendium w Szwajcarii, a zdając egzaminy wstępne dostała się jednoczesnie na Viadrinę, zrobiła równolegle studia jęz. niem. w biznesie i polityce. Przeskoczyła setki tych normalnie sprawnych. Może w innej szkole...nie zdałby matury....bo pisała "menczyzna" i "Maugożata"

Czesc

W przepisach dot. starej matury (załącznik do rozporz.) - wiele zależy od przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, ale dotyczy to tylko niepełnosprawnych:

§ 10.

a teraz nowa matura do której jeszcze ho ho czasu:

PS. Zastanawia mnie pewna sprzeczność. Sa tu głosy, że papierki wydają każdemu, pomocy nie, terapii nie ma. A szkoła? Nauczyciele nie poczuwają się do tego żeby nauczyć się jak pracować z klasą, w której 5 ma dysleksję? Nie poczuwaja się mimo że się nie znają. Skąd więć ta pewność w wielu postach, że Wasi uczniowie to naciągacze? Przeciez nie znacie się na dysleksji. Dlaczego tak łatwo wydajecie wyroki? Dysleketyków zawsze było około 10% populacji - czyli ok. 3 na klasę (średnio). Wskutek zmian "cywilizacyjnych" takich jak: przewaga b-ców obrazkowych nad literkowymi, kult skrótu (reklama, esemes), nadmiar bodźców i zaburzenia uwagi, spadek zaintersowania przekazem pisemnym itd. dyslektyków może przybywać (dokładnie przyczyny tego zaburzenia nie są znane).

Poza tym ...katastrofalny poziom nauczania początkowego (beznadziejne wypełnianie ćwiczeń pólsłówkami, dokańczanie cudzych myśli - zresztą sami wiecie, co Wam opowiadają Wasze dzieci)