http://www.gazetaprawna.pl/dzialy/17.html?numer=1468&dok=1468.17.256.2.11.1.0.1.htm

gorący czas, więc wklejam znalezione w gazecie prawnej:

Ekwiwalent pieniężny jest zastępczą formą realizacji urlopu. Możliwość jego wypłaty podlega istotnym ograniczeniom, ponieważ urlop spełnia swoje zadanie (zapewnienie pracownikowi odpoczynku w czasie wolnym od pracy) tylko wtedy, gdy jest realizowany w naturze. Zamiana urlopu na ekwiwalent pieniężny jest możliwa jedynie w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

Ekwiwalent pieniężny przysługuje za niewykorzystany urlop bieżący i zaległy, niezależnie od trybu rozwiązania stosunku pracy. Ponadto z uwagi na to, że ekwiwalent pieniężny zastępuje urlop, którego pracownik nie wykorzystał w naturze, jego wysokość musi korespondować z wymiarem tego urlopu.

Ustalając wysokość ekwiwalentu, w przeciwieństwie do wynagrodzenia urlopowego, uwzględnia się składniki wynagrodzenia należne za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, a gdy pracownik nie przepracuje pełnego miesiąca kalendarzowego, konieczne jest „dopełnienie” zmiennych składników. Ponadto stawka za 1 godzinę ekwiwalentu również ustalana jest w inny sposób niż stawka za 1 godzinę urlopu wypoczynkowego. Różnice te są wynikiem odmiennego charakteru tego świadczenia w stosunku do wynagrodzenia urlopowego. Ekwiwalent jest bowiem świadczeniem jednorocznym, wypłacanym w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy (art. 171 k.p.).

i orzecznictwo na ten temat:

Z dniem rozwiązania stosunku pracy prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego w naturze przekształca się w prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. W tym też dniu rozpoczyna bieg termin przedawnienia roszczenia o ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane w naturze, a nieprzedawnione urlopy wypoczynkowe.

Rada gminy nie jest uprawniona do podjęcia uchwały przyznającej wójtowi–pracownikowi ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy poza przypadkami określonymi w art. 171 par. 1 i 2 k.p.

Jeżeli przez zawarcie ugody wnioskodawca uniknął ewentualnych poważnych konsekwencji natury moralnej i majątkowej, jakie ponosi pracownik, z którym rozwiązano niezwłocznie umowę o pracę z jego winy, rezygnując z ekwiwalentu za urlop, to uzyskał jednocześnie konsekwentne i istotne korzyści (także majątkowe).
Wnioskodawca „zamienił” więc niejako prawo do ekwiwalentu za urlop na inne korzyści majątkowe i dlatego w tych warunkach nie jest uzasadniony pogląd, że zrzekł się on ekwiwalentu za urlop i że z tej przyczyny zawarta przez strony ugoda jest sprzeczna z pozwem.

Prawo do urlopu przysługuje pracownikowi, a więc osobie świadczącej pracę na podstawie stosunku pracy, bez względu na podstawę prawną jej powstania. Oznacza to, że podstawową przesłanką roszczenia o urlop jest istnienie stosunku pracy. Wypłata ekwiwalentu pieniężnego dopuszczalna jest w sytuacjach ściśle określonych przepisami prawa (art. 171 k.p.), jednak roszczenie to jest surogatem urlopu, a zatem nie może być odmiennie traktowana.

Wypłacenie pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego w razie niewykorzystania przysługującego mu urlopu z powodu rozwiązania stosunku pracy (art. 164 par. 2 i art. 171 par. 1 pkt 1 k.p.) nie przedłuża czasu trwania umowy o pracę o skonsumowany przez ekwiwalent okres urlopu.

W wynagrodzeniu za czas urlopu uwzględnia się także wynagrodzenie pracownika za pracę w godzinach nadliczbowych, chociażby była ona wykonywana na rzecz innego przedsiębiorstwa, do którego zakład pracy skierował pracownika, i przez to przedsiębiorstwo opłacana na podstawie umowy zawartej z zakładem pracy.

i ekwiwalent wg PIP

 http://www.pip.gov.pl/html/pl/html/07064018.htm

 Według jakich zasad oblicza się wysokość ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy?

Zasady obliczania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 roku w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. z 1997 r. nr 2, poz.14, ost. zm. Dz. U. z 2003 r. Nr 230, poz.2290).

Podstawę do obliczenia ekwiwalentu stanowią:

1) składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości, w wysokości należnej w miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do tego ekwiwalentu,

2) wynagrodzenie zmienne wypłacone pracownikowi w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (dotyczy to składników przysługujących za okresy nie dłuższe, niż jeden miesiąc) oraz wynagrodzenie zmienne wypłacone w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (dotyczy to składników przysługujących za okresy dłuższe niż jeden miesiąc).

W przypadku, gdy w okresie stanowiącym podstawę obliczenia przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownik nie przepracował pełnego okresu, wynagrodzenie dzieli się przez liczbę dni faktycznie przepracowanych. Wyliczając w ten sposób wynagrodzenie za jeden dzień przepracowany, po czym uzyskany wynik mnoży się przez liczbę dni, jaką by pracownik przepracował, gdyby pracował we wszystkie dni przewidziane zgodnie z obowiązującym do rozkładem czasu pracy (a więc uzupełnia się wynagrodzenie do wysokości, jaką by pracownik otrzymał, gdyby przepracował pełne miesiące).

Jeżeli przez cały okres przyjęty do obliczenia podstawy wymiaru ekwiwalentu lub przez okres krótszy, lecz obejmujący pełne miesiące kalendarzowe, pracownikowi nie przysługiwało wynagrodzenie, uwzględnia się najbliższe miesiące kalendarzowe.

Jeżeli zatem pracownik przez cały miesiąc przebywał na urlopie lub zwolnieniu chorobowym – przy obliczaniu ekwiwalentu należy uwzględnić kolejny miesiąc, za który przysługiwało mu wynagrodzenie.

Współczynnik stanowiący podstawę do obliczenia ekwiwalentu za jeden dzień urlopu oblicza się corocznie, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel i świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

Dzieląc kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obliczoną po zsumowaniu:

- wynagrodzenia określonego w stałej miesięcznej wysokości należnego w miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu,

- przeciętnej wysokości zmiennych składników wynagrodzenia wypłacanych za okresy jednomiesięczne lub krótsze, obliczonej z 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu,

- przeciętnej wysokości zmiennych składników wynagrodzenia przysługujących za okresy dłuższe niż jeden miesiąc, wypłaconych w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu

przez współczynnik, a następnie dzieląc tak otrzymany ekwiwalent za jeden dzień urlopu przez 8, otrzymujemy ekwiwalent za jedną godzinę urlopu.