wiecie co - od tego ogólnego załgania to już uszy puchną

"szkoła jest taka a siaka", "nie ufają szkole", "zmienić system kształcenia", "potrzeba zmian SYSTEMOWYCH"

To moje ulubione powiedzenie dyletantów - "jakie zmiany potrzebne?" - "systemowe" - (czyli "nie wiem jakie")

a wiecie co bym chciał by się stało?

Zapewnić proszę by nauczyciel miał czas dla ucznia i by go wykorzystywał na tego ucznia i na jego rodziców gdyby potrzebowali

to mój od zawsze zarzut dla szkół mego dziecka

nie ma szans by każdy zyskał dodatkowa pomoc swojego matematyka, polonisty itd itp gdy tego bedzie potrzebował a ponadto w ogóle, ani ani, brak szans na to by nauczyciel sam z siebie wyłapał takich uczniów i z nimi ot tak, nieproszony przez nikogo został np po lekcjach

dlatego przynajmniej ja płaciłem za korepetycje

bo płaciłem, i owszem

w klasie nie siedzi jakaś jednolita masa tylko 30 róznych osób

 robimy reformy, śmeformy, a jak nauczyciel nie dawał wystarczająco wiele swej uwagi indywidualnym przypadkom, tak nie daje i nie zapowiada sie na to dawanie w przyszłości też

cieniem tej szansy była próba dania 4 godzin więcej na taką pracę

i natychmiast połowę tego wyjedli wilcy a połowa tez nie wiadomo czy bedzie bo ją wyjedzą ZZty zaś łopatą kopczyk grobu przyklepią uczestnicy, że tak to ujmę, "opinii publicznej" ;-)

nie płacę za korepetycje - bo uważam, że nauczyciele w szkole mają nauczyć, a moje dziecko ma się uczyć (żeby nie było - nie korzystają z korepetycji moje chłopaki)

nie udzielam korepetycji - bo uważam, że w każdej szkole tak być powinno, że nauczyciele uczą, a dzieci i młodzież się uczą

a tak w ogóle to jakieś przestarzałe określenie;-)

z tego co wiem to się teraz nazywa konsultacje

i takie konsultacje są bardzo rozpowszechnione wśród uczniów, którzy z wysokimi wynikami zostali przyjęci do szkół ponadgimnazjalnych

takich szkół, co to wiecie, że nie lubię jak je się określa tym terminem co to się określa;-)

a ja uważam, że jak sob ie  zyczę korepetycji to mi ma nikt nie zabraniac bo jest wolny rynek:-)

i to tez aspekt tej sprawy

korepetycje będą - bo ludzie ich chcą

jedni bo szkoła jest do niczego szkołą, inni bo ich dzieci są do niczego uczniami;-) a reszta - bo chce czegoś więcej

a ja chciałabym zająć się tym czym powinnam-dydaktyką, zmianami, które przyniosą korzyść uczniom i nauczycielom, mieć czas na rozmowy z dzieciakami, rodzicami, nauczycielam

a mam wrażenie, ze jestem automatem do pieczątek i podpisów i pisania odpowiedzi na dziwne pisma, a potem dpowiedzi do tych odpowiedzi i wyjasnień do odpowiedzi do tych odpowiedzi...

coraz więcej wypełaniania dziwnych ankiet: w sierpniu było jakieś tornado u nas, dostałam pismo z KO, aby podac liczbę uczniów poszkodowanych w wichurze, to dostaną jakieś pieniądze

w sierpniu mam to wiedzieć???? ktos spełnił swoją misję pomagania i czuje sie już dobrze!!!

jasne

każdy uważa to co uważa przecież

jatoja - poznałam nowe zatem, bo nie słyszałam;-)

pisałam po Marku

przed Bosią

no

:-)))

Mam wrażenie, że dyrektorzy szkół są obojętni na przemiany w edukacji, jakie w ostatnich latach fundowali nam kolejni ministrowie – Giertych, Legutko i Hall. Czy nie zauważają ani okrucieństwa ministrów, ani cierpienia uczniów i nauczycieli? A jeśli widzą i nie są obojętni, to dlaczego ich głosu nie słychać?

Dlaczego nie odbywa się publiczna, zakrojona na szeroką miarę, publiczna debata dyrektorów nad stanem polskiej edukacji? Dlaczego dyrektorzy siedzą cicho jak mysz pod miotłą i wykonują potulnie kolejne polecenia władz – nawet te najbardziej durne, jak „zero tolerancji” (polegało na przysyłaniu do szkół tzw. trójek, których zadaniem było prowokowanie uczniów i nauczycieli do donosicielstwa) czy „tani podręcznik” (efektem tego pomysłu był raczej wzrost cen podręczników) albo obowiązek noszenia mundurków (tylko zmarnowano pieniądze na zamówienia)? Dlaczego nie rozległo się wielkie dyrektorskie larum, gdy Giertych wprowadził amnestię maturalną?

Przez ostatnie lata miałem nieodparte wrażenie, że te sprawy ani ziębią, ani grzeją dyrektorów. Czy się mylę?

Nie liczę pojedynczych głosów krytyki, bo takie się pojawiły. Zawsze znajdują się wyjątkowi dyrektorzy, którym nie brakuje odwagi do sprzeciwu. A jednak te wyjątki tylko pogłębiają wrażenie, że dyrektorzy milczą. Środowisko dyrektorów sprawia wrażenie ludzi ubogich duchem i kruchych w odwadze. A przecież każdy dzień przynosi dziesiątki okazji do tego, aby nie milczeć, bo za milczenie można zostać pociągniętym do odpowiedzialności przez przyszłe pokolenia. Kim byli dyrektorzy szkół na początku XXI wieku – zapyta późny wnuk – że nie zabierali głosu w dyskusji o stanie polskiej edukacji? Kto zasiadał na dyrektorskich stołkach, że ministrom edukacji udawało się z nadzwyczajną sprawnością wprowadzać w czyn każdą nową bzdurę, jaka zaświtała im w głowach? Jakie idee zarządzania funkcjonowały w edukacji – zapyta ów wnuk – że dyrektorzy szkół byli dla ministrów jedynie środkiem do celu – do zdobywania politycznej popularności?

A przecież dyrektorzy mają swoje organizacje, które mogłyby stać się areną ożywczych dyskusji. Jedną z takich – wydawałoby się prężnych organizacji – jest Ogólnopolskie Stowarzyszenie Kadry Kierowniczej Oświaty. Cóż z tego, skoro na forum tego stowarzyszenia dyskutuje się o głupstwach, a kluczowych dla stanu polskiej edukacji pytań ani nikt nie stawia, ani też nie podejmuje się udzielać odpowiedzi na pytania, które stawiają szeregowi nauczyciele. Tematyka dyskusji członków tego stowarzyszenia budzi podejrzenia, że dyrektorom polskich szkół sen z oczu spędzają jedynie problemy, jak poradzić sobie z dzikami w mieście, jak zatrudnić sprzątaczkę i ile jej płacić, co powiedzieć na zebraniu rady pedagogicznej itp. Dyrektorzy wymieniają się tytułami książek typu „Wzory przemówień dyrektorskich na każdą okazję” albo „Jak być najważniejszym pracownikiem szkoły i co zrobić, aby nauczyciele mnie szanowali”. Z forum wyziera, niestety, małostkowość środowiska, mimo że poszczególni członkowie OSKKO, których miałem okazję poznać, to ludzie wielkiego serca. Dlaczego jako grupa nie znajdują w sobie dość siły, aby zwrócić się ku społecznemu działaniu i zatamować skutki degrengolady ministrów?

Bez wątpienia ministrowie robią z edukacją naszych dzieci, co tylko chcą. A dyrektorzy milczą. Rozumiem, że każdy z nich ma kredyt do spłacenia, dzieci na utrzymaniu oraz boi się, iż może zostać odwołanym ze stanowiska. Nie lekceważę tych lęków. Nie nawołuję dyrektorów do ryzykowania swoim stanowiskiem, ponieważ dobrze wiem, że gabinet dyrektorski to nie Częstochowa. Tej twierdzy Matka Boska nie obroni ani też nie stanie się żaden cud, gdy władza się na tego czy innego dyrektora zagniewa. Nie oczekuję głosów firmowanych nazwiskami. Na to bowiem jeszcze za wcześnie, aby od dyrektorów oczekiwać takiej odwagi. Ja nie mogę zrozumieć, dlaczego w internecie, gdzie łatwo o anonimowość, nie powstała społeczność dyrektorska, która namiętnie dyskutowałaby o każdym czynie i każdym kroku ministrów edukacji. Dlaczego nie zawiązała się społeczność dyrektorów, którzy byliby bezlitośni wobec niekompetencji ministrów, wobec ich ewidentnie szkodliwych czynów. Plotkują sobie dzisiejsi dyrektorzy na forach, zachowując się niczym towarzystwo wzajemnej adoracji. Ślepi na to, co wyprawia z nimi każdy kolejny minister, czy też tępo obojętni? Bez względu na przyczynę takiego stanu rzeczy – to wielki wstyd! Dyrektorzy, zabierzcie głos!

Dariusz Chętkowski

Felieton z ostatniego numeru Głosu N.

Chyba dam się sprowokować .....

przeczytaj to co napisałaś walkirio - popatrz na to z pewnej odległości - i oceń siebie

tak myslę

Jatoja:-) skojarzenie :-)))))

A swoją drogą pierwsza książka pana Ch- podobała mi się , druga też.. dosyć..

Potem zaczął pisać felietony w GN i szkoda mi człowieka ...

niestety, facet ma troche racji

i zreszta co sie dziwić...niech bedzie i dziesiatki madrych postów ale jak dyrektor prosi o wzór przemówienia na poczatek roku szkolnego ... to tylko to pozostaje w pamieci, bo szokuje

i wiele innych, w których pewnie tez mam swój udział

walkirio, powiem Ci, żal to mozesz miec sama do siebie, że zrobiłaś z siebie i syna ofiarę

rany...dawala mu obiad 

czy ,żona , czy walkiria dawała - wszystko jedno

to akurat mniej istotne

;-)

Widzi Pan, Panie Chetkowski jakie głupki tu piszą?;-)

(mam na mysli ostatni post)

ani konsultacje, ani wspomaganie teraz to jest  ...coaching

ewentualnie mentoring lub consulting ;-)

nomen omen!

a miało byc po poscie AnJi

ale szybko się rozpisaliscie

straciłam wątek;-)

e, tam rozpisaliście

namieszałyście

http://wiadomosci.wp.pl/kat,50316,title,Nauczyciele-nie-maja-co-liczyc-na-wczesniejsze-emerytury,wid,10350617,wiadomosc_prasa.html

I co Wy na to?

 ... a propo's korepetycji.

Oczywiście, że jest naganne wymuszanie korepetycji przez nauczyciela.

ale

Proszę mi powiedzieć, jak zorganizować pracę nauczycieli w klasie LO, w której jeden uczeń chce w przyszłości być architektem, drugi lekarzem, trzeci inżynierem, a inni jeszcze kimś innym. W LO jest jedna klasa w danym roczniku - 30 osobowa. Czy tu jest możliwość przygotowania się do wybranych studiów bez dodatkowych lekcji poza szkołą?

Pomijam to co inni powyżej już powiedzieli, że są też sytuacje losowe,

ale są też takie przypadki, że matka przychodzi do nauczyciela i mówi - jemu potrzeba silnej ręki, jak Pan nim nie potrząśnie to nic z niego nie będzie i płaci za korepetycje a tak naprawdę to płaci za własne zaniedbania wychowawcze. Dobrze jak ma tego świadomość.

W polskiej oświacie na czterech nauczycieli przypada jeden urzędnik, na Zachodzie - na dziesięciu. MEN chce to zmienić.

Uczniów ostatnich klas gimnazjów ogarnia epidemia "głuchoty".

Już zaczynają się zgłaszać do laryngologów po odpowiednie zaświadczenia. Co się dzieje? Zbliża się egzamin podsumowujący ich znajomość języka obcego.

Najtrudniejszą częścią sprawdzianu jest listening - czyli wysłuchanie nagrania, a następnie streszczenie go i udzielenie odpowiedzi na pytania. Stąd panika. - Ta część egzaminu sprawia najwięcej problemów - przyznaje Joanna Lewandowska z British Council.

W internecie łatwo można znaleźć dyskusje nastolatków, którzy już kombinują, jak wymigać się od egzaminu. - Słyszeliście o egzaminie z angielskiego? - pyta na czacie internetowym dla gimnazjalistów Shaggy_15. - Przecież ja go na pewno nie zdam - poddaje się od razu.
KrzysiekL. odpowiada: - Ja się tam nie przejmuję. Mama załatwia mi zaświadczenie, że mam problemy ze słuchem i nie będę musiał zdawać listeningu. (...) Nigdy bym się tego nie nauczył.
Shaggy_15.: Ale masz fajnie. Moja matka wysyłała mnie na korki.
KrzysiekL.: - Moja policzyła, że taniej ją wyniesie zaświadczenie niż korki. A powiedziałem jej, że dodatkowy angielski mi w niczym nie pomoże, bo nie mam talentu do angielskiego, i już.
- Jeszcze nie minęła połowa września, a już przyjąłem pięcioro gimnazjalistów, którzy zgłaszali problemy ze słuchem.


Wystawiłem im zaświadczenia. Dlaczego nie? - mówi laryngolog z niewielkiej spółdzielni lekarzy specjalistów w Poznaniu. Wypisanie kwitu kosztuje od 500 do 1 tys. zł. Nie brakuje mu pacjentów. - Za półroczne korepetycje rodzice płacą nawet 3 tys. zł, więc rachunek jest prosty - mówi poznański lekarz.

Danuta Zakrzewska, dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi, nie kryje tym oburzenia. - Jeżeli taki lekarz pójdzie na układ z rodzicami, to demoralizuje ucznia od samego początku. W ten sposób uczymy dzieci kłamstwa i migania się od odpowiedzialności - denerwuje się Zakrzewska.
Krzysztof Kaluga, anglista i właściciel szkoły językowej Cool English w Pabianicach koło Łodzi, wie, że gimnazjalistom ciężko jest się do przygotować do tej części egzaminu, bazując tylko na szkolnych lekcjach.

- Nawet nauczyciele z prywatnych szkół wysyłają swoich uczniów na dodatkowe lekcje, żeby zdali. To kosztuje od 100 do 500 zł miesięcznie - mówi Kaluga. - Tańsze jest kupienie zaświadczenia o problemach ze słuchem. Łatwo przewidzieć, że wiosną gwałtownie pogorszy się słuch polskich szesnastolatków.

Jak przyznaje, kiedy pojawiło się obniżenie wymagań na egzaminach z języka polskiego dla dyslektyków i dysortografi- fików, mieliśmy ich wysyp. Kiedy okazało się, że maturzyści mają obowiązkowo zdawać matematykę, pojawiła się dyskalkulia - genetyczna nieumiejętność mnożenia, dzielenia, dodawania i odejmowania. - Teraz polskie nastolatki pewnie masowo będą tracić słuch - mówi Kaluga. I tracą.

Dr n.med. Jarosław Andrzejewski, laryngolog z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, przyznaje, że odsetek nastolatków z problemami słuchu jest wyjątkowo duży : - Z najnowszych badań wynika, że to 15 proc. Dla tych dzieci zwolnienie z egzaminu będzie ułatwione. Jednak obawiam się, że może to być tylko sposób na dostanie zaświadczenia.

Część dyrektorów szkół już zapowiada, że jeśli zaobserwuje gwałtownie szerzącą się głuchotę, będzie żądać weryfikacji zaświadczeń lekarskich. - Każdy nagły przypadek ogłuchnięcia będzie sprawdzony przez niezależnego specjalistę - ostrzega Sławomir Wołczyk, dyrektor Gimnazjum nr 3 w Łodzi.