śmy się doczekali

"prywatnie nic nie mam przeciwko Bolkowi i Lolkowi"

przesada i panika:-)

Czegoś tam w podręczniku nie ma

mało to innych nie ma?

;-)

często myslę, że spokojnie

a w nauczaniu początkowym, to nawet lepiej:)

a moje dziecko w II klasie....

MIC.....

jeszcze ze dwa razy to zmienią

czytać nowe lektury, nie czytać lektur, czytać...

trzeba wziąć kwijat, obrywać mu płatki i co wyjdzie to robić

spakuję jej walizkę.....

niech przeczeka.....

a może pod tym ministerialnym tronem jakie wściekłe żyły wodne się krzyżują?

co minister to inna idea - każdy forsuje swoje upodobania (a może lepiej nazwać rzecz po imieniu - idea fix)

ja to bym od zaraz wprowadziła jako przedmiot obowiązkowy - psychologię!

i to od klasy 1 SP!

albo  jeszcze np. Feng Shui, lub brydża i taniec towarzyski

i na dokładkę ...obieranie ziemniaków ;-)

MEN nie chce "haków" na uczniów

Ciągle nowe pomysły na edukację

TVN24

ludzie z takimi pomysłami na "teczkę" dla każdego - od lat 8 do 108 maja jakąś chorobę

niebezpieczną i ciężką

"Zlikwidujcie mundurki, bo zamiast matur będzie strajk"
IAR 18:00

Sławomir Broniarz (fot. ZNP)

Związek Nauczycielstwa Polskiego domaga się podwyżek dla nauczycieli i zlikwidowania obowiązku noszenia mundurków przez uczniów. Według prezesa ZNP Sławomira Broniarza, nauczyciele powinni otrzymać 25-procentowe podwyżki, a nie - jak wynika z porozumienia między rządem a "Solidarnością" - niewiele ponad 9-procentowe. Gdyby tak się nie stało, ZNP grozi strajkiem - uciążliwym, bo w trakcie matur.

// = 7) { wpAddEmbedObject('swf','1','', width, '52','http://i.wp.pl/a/i/wiadomosci_04/playerMP3adv.swf?smallSize='+smallSize+'&songURL='+songURL+'&logoURL='+logoURL+'&logoLink='+logoLink+'&description='+description+'&advURL='+advAudioUrl, wpAddParamsToObject( ['pluginspage','http://www.macromedia.com/shockwave/download/index.cgi?P1_Prod_Version=ShockwaveFlash'], ['quality','high'], ['bgcolor','#ffffff'], ['allowScriptAccess', 'always'])); } else { document.write('- '+description+' (IAR)

'); } // -->
ZNP proponuje także obniżenie wieku szkolnego z 7 do 6 lat i obowiązkowe roczne przedszkole dla 5-latków. Chce także, aby jednolity strój uczniowski był dobrowolny, a nie obowiązkowy. Ewentualne decyzje w tej sprawie mieliby podejmować rodzice w porozumieniu z dyrektorem szkoły. Prezes Broniarz uważa, że rodzice maja prawo decydować o ubiorze swoich pociech, zwłaszcza, że jego zdaniem dotacje w wysokości 50 milionów złotych są zbyt małe, aby pokryć wszystkie koszty.

chyba jakies nadinterpretowanie

strajk o mundurki?

Bunt w szkole: nie oddamy dyrektora!

 http://miasta.gazeta.pl/lodz/1,35136,4450842.html

Leśniczy... i wiewiórcze świecące kity

Ministerstwo Edukacji Narodowej wprowadziło od nowego roku szkolnego obowiązek noszenia przez uczniów jednolitych strojów. Powodów, jak się okazuje, jest sporo: poprawa stanu bezpieczeństwa, przywrócenie ładu w szkole, budowanie wspólnoty i solidarności, tożsamości i tradycji oraz eliminacja „rewii mody”. Specjaliści od piaru przyjrzeli się stronie wizerunkowej realizacji tego pomysłu.

(...) Oznakowane wiewiórki

Środowisko PR ocenia dotychczasowe działania wizerunkowe i informacyjne prowadzone przez MEN jako wyjątkowo nieudane i przynoszące pomysłowi więcej szkody niż pożytku. W mediach brakuje klarownych deklaracji, argumentów, a przede wszystkim poważnej debaty. Komunikacja MEN ogranicza się raczej do lakonicznych komunikatów wydanych na konferencjach prasowych. Działań wizerunkowych nie dostrzegam – mówi Przemysław Kutnyj, senior account manager CORE PR.

Również Krystian Cieślak, client service director Rainer Communication, niewiele zauważył działań ze strony ministerstwa poza konferencją anonsującą pomysł oraz pokazem mody uczniowskiej. Zauważył natomiast, że zamiast pojawiania się pozytywnych aspektów nowego pomysłu rozpętała się niezbyt przychylna debata społeczna na temat tego, czy mundurki są w ogóle potrzebne. Często podnoszono negatywy: wysoka cena mundurka, opór środowisk uczniowskich i nauczycielskich, sceptycyzm rodziców. MEN nie dał jednoznacznych odpowiedzi na te pytania i nie panował nad tym, w którym kierunku zmierza debata. Wydaje mi się, że nieprzychylny stosunek mediów do zagadnienia w dużym stopniu wynika z osoby ministra, która jest negatywną „twarzą” pomysłu – mówi Cieślak.

To, że temat pomimo wielu pozytywnych aspektów nie zdobył przychylności mediów widoczne jest gołym okiem. Jest raczej tylko zamieszaniem, z którego niewiele wynika – mówi Piotr Płocharski, prezes Lighthouse Consultants. Postrzega on mundurki jako temat niepotrzebnie sensacyjny. Ma też wrażenie, że w odczuciu społecznym (w tym również w odczuciu dziennikarzy) temat mundurków, podobnie jak wiele innych inicjatyw ministra Giertycha, pojawił się nie dlatego, że uznał go on za niezwykle istotny problem polskiego szkolnictwa, a jedynie po to, żeby pisać i mówić jak najwięcej o samym pomysłodawcy. Podobnie leśniczy, który nie bardzo wie, jak poradzić sobie z wyrębem drewna, ale bardzo zależy mu na popularności, mógłby zaproponować oznakowanie wszystkich wiewiórek w lesie malutkim światełkiem fosforyzującym na końcu pięknej wiewiórczej kity. Zainteresowanie mediów gwarantowane! mówi Płocharski.

Wspomnienia niebieskiego mundurka

Do noszenia mundurków miała zachęcić uczniów ogólnopolska kampania billboardowa, na którą MEN chciał wydać około 650 tys. zł. W końcu z kampanii zrezygnowano, między innymi w wyniku oprotestowania jej przez agencję reklamową DSK. Nie wydaje mi się, żeby przyniosła ona pożądany efekt. Z pewnością bardziej rozsądne byłoby przeprowadzenie kompleksowej kampanii PR, skierowanej do strategicznych grup docelowych – zauważa Krystian Cieślak. Podobnie jak pozostali piarowcy zauważa on, że budżet tej wielkości mógłby wspierać naprawdę szeroką kampanię PR. Pytaliśmy, jakie aspekty można by podczas niej wykorzystać.


Warto byłoby odszukać najstarszych Polaków, którzy chodzili do szkół jeszcze przed wojną i opublikować ich wspomnienia związane z mundurkiem. Można byłoby zorganizować wystawę zdjęć dzieci w mundurkach poczynając od czasów zaborów, albo też współczesną, czyli jak wyglądają mundurki dzieci w różnych krajach. Noszą je nawet maoryskie dzieci w Nowej Zelandii, więc to mogłoby być bardzo ciekawe proponuje Piotr Płocharski. Ma też pomysł na konkurs wśród samych uczniów lub studentów szkół artystycznych na projekty mundurków. Mnóstwo nastolatków interesuje się modą, designem, projektowaniem, więc mogłoby to być dla nich zajmujące. Jeśli dodatkowo nagrodą byłaby sesja zdjęciowa tych projektów w jakimś piśmie i wyjazd na targi mody do Mediolanu czy Londynu, to czemu nie? – pyta z uśmiechem.

Krystian Cieślak widzi również możliwość odwołania się do tradycji. Wydaje mu się to jednak dość ryzykowne, przez większość kojarzone z szarością i bylejakością lat komunizmu, kiedy to półki salonów odzieżowych świeciły pustkami, a mundurek był świetną okazją, żeby to ukryć. Odwołanie do tradycji powinno być raczej przywołaniem chlubnych wydarzeń z życia samych szkół: tradycji sportowych (kibicowanie podczas uczniowskich zawodów sportowych), osiągnięć uczniów na polu humanistycznym, tradycji związanej z kształceniem lokalnej społeczności i wkomponowaniem go w estetykę szkolnego ubioru – wymienia Cieślak. Na koniec, jak w przypadku każdej mody, tak i w przypadku kreowania mody na mundurek, może warto byłoby wesprzeć komunikację znanymi twarzami. Trzeba jednak pamiętać, że powinny to być postacie, z którymi młodzi ludzie się utożsamiają i na których chcieliby się wzorować.

Co więcej można zrobić, by zainteresować mundurkami nie tylko media, ale również uczniów, rodziców i pedagogów? Piotr Płocharski radziłby wykorzystać takie narzędzia i kluczowe przesłania, które byłyby jak najmniej konfrontacyjne. Można byłoby powołać się na szkolną lekturę „Wspomnienia niebieskiego mundurka” Wiktora Gomulickiego. Budować komunikację na wspólnej tożsamości uczniowskiej, na manifestowaniu poprzez mundurek przynależności do grupy – radzi.

Niektóre polskie szkoły nie martwią się poczynaniami MEN, gdyż mundurki były w nich obecne od zawsze. Są to przeważnie szkoły specjalistyczne – muzyczne, artystyczne czy katolickie. Jedną z nich jest gimnazjum Sacre Coeur w Pobiedziskach. Jej uczniowie od początku istnienia szkoły, czyli od roku 1921 zawsze nosili mundurki. Poddawany w wątpliwość był co najwyżej ich fason czy rodzaj materiału. Młodzież przeprowadzała sondaż i w zależności od wyników wprowadzano niewielkie zmiany wspomina siostra Maria Broniec, dyrektor szkoły.

W kontekście świata zdominowanego przez konsumpcyjny tryb życia wprowadzenie mundurków do szkół to niewątpliwie płynięcie pod prąd, lecz sam mundurek może być kołem ratunkowym dla młodych ludzi, którzy łatwo się gubią w chaosie współczesności, kryzysie wartości i postaw. Niestety, wśród negatywnych cieni brakuje ukazania mundurka w dobrym świetle.

Anna Wojciechowska

* * *
Często dyskutowaną kwestią, nie tylko w Polsce, jest skuteczność mundurków w podnoszeniu wyników uczniów oraz poprawianiu ich nastawienia do nauki. David L. Brunsma z Uniwersytetu Missouri oraz Kerry A. Rockquemore z Uniwersytetu Notre Dame opublikowali w „The Journal of Education Research” badania, w których udowodnili, że wprowadzenie mundurków nie spowodowało poprawy frekwencji ani dyscypliny. Nie wyeliminowało też problemu narkotyków. Ci sami naukowcy stwierdzili, że mundurki nie miały znaczącego wpływu na osiągnięcia w nauce ani na nastawienie uczniów do szkoły. Na tym samym poziomie pozostały relacje grupowe, pogorszyło się jednak ogólne nastawienie uczniów.
Źródło: www.wikipedia.org

* * *
Idea mundurków szkolnych pochodzi ze szkół amerykańskich, gdzie ubieranie się w barwy flagowe szkoły podnosiło prestiż oraz budowało silną przynależność do grupy, tzw. TEAM SPIRIT. Z obowiązku ich noszenia znane są przede wszystkim Wielka Brytania i Irlandia, ale noszą je również uczniowie w Australii, Korei Południowej, Japonii czy Kanadzie. W Polsce tylko dzieci nie pamiętają szkolnych fartuszków. Korzenie tradycji noszenia u nas mundurków sięgają bowiem początku XX wieku. Mundurki zanikły u nas z końcem lat 80., a teraz powracają.
Na podstawie: www.wikipedia.org

 Źródło: Piar.pl

Minister określi czas pracy przedszkoli

ZMIANA PRAWA Gminom będzie łatwiej tworzyć alternatywne przedszkola. Zasady ich organizacji określi minister edukacji, a nie ustawa oświatowa.

Sejm przyjął poprawki Senatu do nowelizacji ustawy o systemie światy, która umożliwi samorządom tworzenie tzw. publicznych form edukacji przedszkolnej. Placówki te mają się różnić od zwykłych przedszkoli, m.in. tym, że mogą być tworzone nawet w małych miejscowościach, w których nie ma wystarczającej liczby dzieci do organizacji zwykłego przedszkola. Posłowie przyjęli też poprawkę Senatu, zgodnie z którą wymiaru czasu zajęć w takich placówkach nie określi znowelizowana ustawa, lecz minister edukacji narodowej w odrębnym rozporządzeniu.

Zdaniem Krystyny Szumilas, przewodniczącej sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Rodziny, liczba godzin zajęć w alternatywnych przedszkolach powinna być dostosowana do potrzeb każdej placówki. Nie można też zmieniać ich wymiaru zbyt często.

- A przepisy wykonawcze zmienia się łatwo. Dlatego takie kwestie powinny być ustalane w ustawie - podkreśla Krystyna Szumilas.

Zgodnie z nowelizacją, minister edukacji określi też rodzaje publicznych form edukacji przedszkolnej i warunki tworzenia, m.in. liczebność grup oraz wymagania kwalifikacyjne dla nauczycieli. W Polsce funkcjonuje już 756 alternatywnych ośrodków przedszkolnych, do których chodzi ponad 8,5 tys. dzieci w wieku od trzech do pięciu lat. Placówki te powstały w ramach programu pilotażowego Alternatywne Formy Edukacji Przedszkolnej finansowanego z EFS. Dzięki tym pieniądzom, w ciągu najbliższych sześciu lat w Polsce może powstać ponad 5 tys. przedszkoli dla 195 tys. dzieci.

Posłowie przyjęli także poprawkę Senatu, zgodnie z którą przy ustalaniu wysokości opłat za korzystanie z posiłków w stołówkach szkół niepublicznych nie będą stosowane przepisy dotyczące szkół państwowych. Zdaniem parlamentarzystów prawo nie powinno bowiem określać takich kwot, podobnie jak nie ustala odgórnie wysokości czesnego.

ŁUKASZ GUZA

lukasz.guza@infor.pl

Były minister edukacji Roman Giertych zostawił samorządom sporo zadań oświatowych. W wydziałach edukacji było dużo zamieszania wywołanego jego decyzjami.

- Miał wiele różnych pomysłów i trudno było za nim nadążyć. Poza tym pomysły te były niedopracowane – tak skomentował rządy byłego ministra Marek Olszewski, wiceprzewodniczący Związku Gmin Wiejskich RP, współprzewodniczący zespołu edukacji Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Sztandarowy pomysł byłego ministra – mundurki w szkołach podstawowych i gimnazjach – do tej pory nie zostały wprowadzone w niektórych szkołach Większość uczniów jednolite stroje założy dopiero za kilka tygodni. Powodów jest kilka – firmy krawieckie nie zdążyły z realizowaniem zamówień, uczniowie przez wakacje wyrośli z mundurków, nie udało się uzgodnić wyboru strojów z rodzicami. Narazie dyrektorzy szkół nie będą karani za brak mundurków, ale kuratorzy niedługo zaczną sprawdzać, czy realizowany jest mundurkowy obowiązek. Jeśli nie - wówczas kuratoria będą zawiadamiać o uchybieniach organ prowadzący szkołę.

Problemy były z dofinansowaniem mundurków dla najbiedniejszych uczniów. - Większość rozporządzeń między innymi to dotyczące dofinansowania mundurków dla najbiedniejszych uczniów pojawiło się za późno. To spowodowało utrudnienia w pracy administracji samorządowej i szkół. W czasie wakacji kontakt z rodzicami był utrudniony. Myślę jednak, ze większość samorządów sobie poradziła – podsumował Olszewski.

Samorządowcy z zespołu edukacji KWRiST podkreślają, że współpraca z byłym ministrem była trudna. Plusem było rozpoczęcie prac nad zmianami w sposobie finansowania polskiej edukacji. Niestety prace tylko rozpoczęto - nic więcej z tego nie wynikło. Były minister edukacji Roman Giertych deklarował, że chce zmienić zasady podziału subwencji oświatowej, tak, „aby z ekonomicznego punktu widzenia nie opłacało się likwidować małych wiejskich szkół". Jednak nie udało się za jego rządów wypracować nowej koncepcji finansowania polskiej edukacji. Prawdopodobnie nie uda się zmienić algorytmu podziału subwencji oświatowej na 2008 rok.

Wygląda na to, że upadł również pomysł wprowadzania koedukacyjnych szkół lansowany przez poprzednie kierownictwo MEN. Samorządowcy źle oceniali tą propozycję. W sondażu przeprowadzonym przez Serwis Samorządowy PAP ponad 77 proc. samorządowców wyraziło zdanie, że szkoła koedukacyjna nie byłaby lepsza.

Plusem było wprowadzenie rządowego programu wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży w 2007 r. Dzięki niemu samorządy mogły pozyskać dodatowe środki z budżetu państwa na zajęcia pozalekcyjne w szkołach. Niestety program wprowadzano w pośpiechu.

- Gdy w ekspresowym tempie pisano w samorządach wnioski o środki na wyrównywanie szans edukacyjnych w maju b.r. już było wiadomo, że drugi semestr roku szkolnego 2006/2007 jest stracony. Nie było możliwości wsparcia dodatkowymi zajęciami pozalekcyjnymi przygotowań uczniów do matury, nie było szans na zrealizowanie z tych pieniędzy jeszcze przed wakacjami jakichkolwiek innych działań wyrównujących owe szanse edukacyjne - pisał do nas Stanisław Szelewa, dyretor świdnickiego wydziału edukacji.

Dobrze samorządowcy oceniają niektóre elementy programu „Zero tolerancji dla przemocy w szkole” m.in. możliwość wprowadzenia godziny bezpieczeństwa na terenie gminy dla osób nieletnich, czy instalowanie monitoringu w szkołach. Nowy minister edukacji Ryszard Legutko zamierza w dużej mierze kontynuować linię swojego poprzednika. Właśnie podpisał rozporządzenie w sprawie dofinansowania monitoringu w szkołach. Dzięki niemu, samorządy będą mogły się ubiegać o dofinansowanie instalacji dwóch kamer w szkołach powyżej 200 uczniów i w placówkach wychowawczych – bez względu na liczbę uczniów.

http://praca.gazeta.pl/gazetapraca/1,74785,4474121.html

Wakaty w szkołach - szukaj belfra w banku

Urszula Jabłońska 2007-09-09, ostatnia aktualizacja 2007-09-09 22:44

Ania Kaczmarek jeszcze w lutym uczyła angielskiego w gorzowskiej ?trzynastce". Rzuciła jednak pracę i wyjechała z Polski.

Fot. Daniel Adamski / AG

Rok szkolny już się zaczął, a w stołecznych szkołach i przedszkolach wciąż brakuje około 300 nauczycieli. Ratusz chce pomóc im w poszukiwaniach, uruchamiając Bank Rezerw Kadrowych

var rTeraz = new Date(1189569313199); function klodka (ddo) { if (rTeraz.getTime()>=ddo.getTime()) document.write(''); }

SERWISY

• Kariera

0-->

Dlatego ratusz uruchamia Bank Rezerw Kadrowych. Nauczycieli szukają nawet renomowane licea. - Wciąż nie mamy matematyka i polonisty - martwi się Seweryn Szatkowski, dyrektor LO im. Reytana. - Nie trafiliśmy jeszcze na kandydata, który miałby kwalifikacje i doświadczenie w pracy z młodzieżą. Nauczyciele odchodzą: na emerytury, urlopy albo znajdują dużo lepiej płatne posady, niekoniecznie w szkole.

Liceum Reytana to niejedyna placówka, która boryka się z brakiem kadry. W tym roku największy problem jest z nauczycielami wychowania przedszkolnego - 17 brakuje na Mokotowie, 12 - na Pradze Płd. - Jesteśmy tym wynikiem bardzo zaskoczeni- dziwi się Małgorzata Korczak z miejskiego Biura Edukacji. - Być może ma to związek ze wzrostem liczby prywatnych przedszkoli, w których dużo lepiej płacą.

Na drugim miejscu wakatów są angliści. - Poszukujemy dwóch nauczycieli. I na etat, i na zastępstwo. Jeżeli szybko kogoś nie znajdziemy, będziemy musieli zwrócić się do kuratorium o pozwolenie na zatrudnienie mniej kompetentnej osoby, np. studenta - planuje Maria Marciniak, dyrektorka szkoły podstawowej nr 342 na Białołęce.

Początkujący nauczyciel dostaje na rękę ok. 800 zł. Do tego dodatek motywacyjny (5 proc. pensji). Niewiele jak na warszawskie warunki, za to wymagania są wysokie. Oprócz dyplomu ukończenia wyższej uczelni, trzeba mieć kwalifikacje pedagogiczne uprawniające do nauczania. - Absolwenci studiów językowych wolą pracować w prywatnych szkołach - mówi Barbara Tomkiewicz, rzecznik prasowy kuratora mazowieckiego. - A matematykom czy informatykom nie opłaca się kończyć dodatkowych kursów pedagogicznych tylko po to, by móc uczyć w szkole. Czekają na nich dużo atrakcyjniejsze oferty pracy.

Szkoły, żeby znaleźć nauczyciela, umieszczają ogłoszenia na stronie internetowej kuratorium. Dyrektorzy korzystają też z własnych znajomości albo dzwonią do sąsiednich szkół. Rozpytują, czy nauczyciele, którzy pracują tam na pół etatu, nie chcieliby się zatrudnić także u nich.

Już niedługo będą mieli dodatkową możliwość. Biuro Edukacji zapowiada utworzenie Banku Rezerw Kadrowych. - Zgromadzimy oferty nauczycieli poszukujących pracy i szkół, które mają wakaty - zapowiada Małgorzata Korczak. - W ten sposób łatwiej im będzie odnaleźć się nawzajem. Formularz zgłoszeniowy pojawi się na naszej stronie internetowej w połowie września.

Żeby skorzystać z bazy ofert, trzeba będzie dostać z Biura Edukacji specjalne hasło. Ratusz chce uniknąć sytuacji, w której uczniowie będą umieszczać ogłoszenie, że ich szkoła szuka matematyka, bo nie lubią swojej pani.

to miłe, ze stolica bierze przykład z naszego miasta kongresowego,

w Poznaniu już od dawne bank takowy istnieje i sprawnie funkcjonuje :)

Wagary - problem polski?

ile jest kwót bazowych?

nie to są różne kwoty bazowe

dla emerytur - ustawa o emeryturach i rentach:

Art. 19. Kwota bazowa wynosi 100% przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, w poprzednim roku kalendarzowym.

Art. 19a. Kwota bazowa jest ustalana corocznie na podstawie art. 19 i obowiązuje od dnia 1 marca każdego roku kalendarzowego do końca lutego następnego roku kalendarzowego.

-------------------

z dnia 13 lutego 2007 r.w sprawie kwoty bazowej w 2006 r.

(M.P. z dnia 21 lutego 2007 r.)

Na podstawie art. 20 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.1)) ogłasza się, iż kwota bazowa, o której mowa w art. 19 powołanej ustawy, w 2006 r. wyniosła 2.059,92 zł.

----------------------------

natomiast ta kwota bazowa w ustawie budżetowej - KN:

Art. 30

3. Średnie wynagrodzenie nauczyciela stażysty stanowi co najmniej 82% kwoty bazowej określanej dla pracowników państwowej sfery budżetowej na podstawie art. 5 pkt 1 lit. a i art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm.), ustalanej corocznie w ustawie budżetowej.