spózniłas się:-)

rozmyta rzeczywistość

co upssssss?

jakbys na forum siedziała zamiast jakies gupoty w rodzaju arkusza i planu lekcji robic tobys się orientowała:-)

Początek roku wcześniej specjalnie dla premiera »

W całym kraju, jak zdecydował minister Giertych, pierwszy dzwonek zabrzmi w szkołach 4 września. Ale nie w Wadowicach. Tam uroczystą inaugurację roku szkolnego przesunięto w pośpiechu na piątek. Specjalnie dla Jarosława Kaczyńskiego...

W Centrum Informacyjnym Rządu usłyszeliśmy, że rzecznik premiera, jedyna osoba upoważniona do udzielania informacji, przebywa w Brukseli. Zapewniono nas jedynie, że szkoła w Wadowicach nie jest jedyną w Polsce, w której ze względu na uroczystości i napięty kalendarz dostojników początek roku szkolnego odbędzie się trzy dni wcześniej.

polecam

ostatni "Przekroj".

Poza genialnym Raczkowskim duzy artykuł o homeschoolingu

Raczkowski

no

uwielbiam gościa

:))))))))

plakat na słupie ogłoszeniowym jest też niezły

Szkoły zaspały

Słucham? jakie szkoły zaspały i co niby na co miały wymienić? proponuję zażądać sprostowania, ale bezczelność!

 2002 r. zmniejszono bowiem ulgę na bilety kolejowe z 50 do 37 procent. Szkoły miały wymienić stare legitymacje już rok temu, ale tego nie zrobiły. Na ratunek spóźnialskim pospieszył minister transportu, który w porozumieniu z szefami resortów pracy i polityki społecznej, edukacji narodowej oraz nauki i szkolnictwa wyższego znów znowelizował swoje rozporządzenie.

O dobry, o litościwy... - nie jest przypadkiem tak, że MEN nie wydał wzoru?

myślę, że nie do końca trzeba pytać...;-)

Co nauczyciel ma ochotę powiedzieć rodzicowi

Rodzice odrabiają za dzieci lekcje, przymykają oko na ściąganie, podpisują się pod lipnymi usprawiedliwieniami, ale jednocześnie wymagają od pociech dużych osiągnięć w szkole – tak wynika z sondażu przeprowadzonego przez IPSOS na zlecenie miesięcznika „Reader's Digest”. Badanie przeprowadzonego wśród 500 nauczycieli. Spośród przedstawionych 16 zdań, mieli wskazać te, które najchętniej powiedzieliby rodzicom swoich uczniów.

Monika Kujawa, nauczycielka klas 1-3 jednej ze szkół podstawowych we Wrześni, opowiada Wirtualnej Polsce, że nagminnie spotyka się ze zjawiskiem odrabiania lekcji przez rodziców. Co więcej dodaje, że dorośli nie kryją się z tym przesadnie. Bardzo łatwo odróżnić pismo dziecka, które dopiero zaczyna naukę w szkole od pisma dorosłego człowieka. Za każdym razem zwracam uwagę rodzicom, by nie wyręczali dzieci, bo to im może tylko zaszkodzić - mówi Kujawa. Przyznaje, że reakcje rodziców na jej upomnienia są różne.

Młodzi nauczyciele zarabiają skandalicznie!!!!

z Radia Z:

Biedny przedszkolak, który dzis tez musiał inaugurowac rok szkolny, bo minister RG zapomniał o przedszkolach w swoim rozporządzeniu dot. rozpoczęcia roku, zapytany o to, kto to jest minister oświaty odpowiada:

-To taki facet, który nie zna się na przedszkolu.

Odgrzewany system oświatowy

przestępstwo popełnione umyślnie

http://monitorprawapracy.pl/artykul.php?idart=5105&idg=7

Wygaśnięcie stosunku pracy nauczyciela w razie prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie
Wyrok SN z 2.2.2006 r., I PK 140/05

(artykuł pochodzi z numeru 8/2006)

najnowsze wiadomości

Czyli w najbliższym roku warto zabrać się do debaty i decyzji dotyczących...

- Treści nauczania, zakresu zadań szkoły i systemu zarządzania, przy założeniu autonomii i wolności szkoły. A po zmianie systemu zarządzania może w końcu dojdzie do tego, że te wszystkie plany wynikowe czy wyniki planowe oraz inne głupoty sprawozdawcze i dokumentacyjne wyrzuci się do kosza na śmiecie. To bierze się z naśladownictwa szpanu zachodniego, niewiele daje, a zabiera masę czasu, który można w szkole lepiej wykorzystać.

http://portalwiedzy.onet.pl/4870,12800,1355719,1,czasopisma.html

fr. z powyższego artykułu

To nie są odosobnione przypadki narzekających kujonów - podkreśla gazeta. Z badań Śląskiego Centrum Zdrowia Publicznego wynika, że 75,5 proc. uczniów szkół średnich uważa, iż ma za dużo pracy. Czują się przemęczeni zanim na dobre rozpoczną naukę, a gdy ta już trwa, szukają sposobów poradzenia sobie, choćby wagarując.

Na przepracowanie na Śląsku nie narzeka tylko niecałe 10 proc. badanych. Pilnymi uczniami jest 33 proc. ankietowanej na Śląsku młodzieży - tyle właśnie uczniów utrzymuje, że ani razu nie poszło na wagary w ostatnim półroczu, ale prawie 15 proc. wagarowało 11 razy lub częściej. Do przynajmniej jednorazowych wagarów w ostatnim półroczu przyznaje się 67 proc. uczniów.

http://wiadomosci.onet.pl/1355407,2677,1,kioskart.html

Wiele problemów mają też domowi edukatorzy. Nie dostają na swoje dzieci subwencji oświatowej, którą szkoły otrzymują na poszczególnych uczniów. Wielu dyrektorów o przepisie umożliwiającym edukację domową w ogóle nie wie. Najważniejszym jednak problemem jest to, że dzieci tak edukowane muszą co roku, a czasem nawet co semestr zdawać egzaminy z każdego przedmiotu.

http://wiadomosci.onet.pl/1380459,11,item.html

Jak poinformowała w poniedziałek PAP rzecznik Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi Magdalena Zielińska, 18-letnia dziewczyna przyszła do liceum na inaugurację roku szkolnego. W szkole pojawił się też o cztery lata starszy chłopak, prawdopodobnie jej sympatia. Mężczyzna miał ze sobą bukiet kwiatów.

"Oboje zaczęli rozmawiać ze sobą, ale w pewnej chwili doszło między nimi do kłótni. Mężczyzna wyciągnął nóż, zadał dziewczynie kilka ciosów i uciekł. Pomimo natychmiastowej pomocy ranna zmarła" - powiedziała Zielińska. Po pewnym czasie mężczyzna zatelefonował na policję i przyznał, że to on uderzył swoją koleżankę. Został zatrzymany.

prezydent będzie prowadził lekcje !

Uczniowie tak ciepło mnie przyjęli, że jestem zobowiązany do poprowadzenia lekcji. Zobaczymy, czy jeszcze potrafię - powiedział Marcinkiewicz.

http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=1342&wid=8488369&rfbawp=1157381019.070&ticaid=12440

reforma po nowemu: 4 P

a na inauguracji wojewódzkiej....

luźniejszy temat na dzień dobry

2006-08-29

Meredith Moss

Zatrzymać szkolnych oprawców

Kiedyś o takim zachowaniu mówiło się, że jest “naturalnym etapem dorastania”. Dziś jednak jesteśmy już mądrzejsi. Dziś wiemy, że szkolna agresja może wyrządzić nieodwracalne szkody.

W codziennym życiu przybiera różne formy – przejawia się w biciu, szydzeniu, wyśmiewaniu, kradzieży, przezywaniu, obgadywaniu czy nawet dokuczaniu na forum internetowym. Może być słowna lub fizyczna, a jej źródłem bywa jedna osoba lub cała grupa. Niegdyś myślano, że agresja jest specjalnością chłopców. Teraz coraz lepiej zdajemy sobie sprawę z tego, że dziewczynki również mogą uprzykrzyć innym życie – czy to poprzez plotki, czy też odrzucanie z grupy.

- Dzieci znęcające się nad innymi są toksyczne – mówi Tay Caplan, nauczycielka w szkolnictwie specjalnym. - Jedno takie dziecko w klasie może zaprzepaścić wszelkie pozytywne edukacyjne i terapeutyczne wysiłki nauczyciela. Jestem przekonana, że obowiązkiem nauczyciela jest zidentyfikowanie klasowych tyranów i rozprawienie się z nimi w ekspresowym tempie, ponieważ na ryzyko narażone jest bezpieczeństwo wszystkich podopiecznych.

Psycholog Joy Miceli, która regularnie spotyka się z ofiarami szkolnej przemocy w Centrum Medycyny Dziecięcej w Dayton, uważa że problem staje się coraz poważniejszy. - W ciągu ostatnich lat przychodzi do mnie coraz więcej pokrzywdzonych dzieci. Agresja zdarza się w każdej grupie wiekowej i przybiera najróżniejsze formy. Doświadczenia tego typu są zaś dla dzieci niezwykle traumatyczne.

Miceli uważa, że wzrost fizycznej agresji wynika z tego, że współcześnie dzieci mają coraz większy kontakt z przemocą.

- Poza tym dzieci są poddane coraz większej presji i stresującym sytuacjom. Wiemy, że znęcające się nad innymi dzieci albo powtarzają to, co gdzieś już zobaczyły, albo odreagowują jakieś inne problemy i potrzebują poczucia kontroli.

Miceli dodaje, że rodzice powinni dobrze się nad sobą zastanowić i upewnić się, że dzieci nie naśladują ich niewłaściwych zachowań.

Pisarka Rachel Simmons mówi, że wielu ludzi jest przekonanych, iż dzieci chodzą do szkoły przede wszystkim po to, żeby się uczyć. Jednak większość z nich chodzi do szkoły, aby nawiązywać przyjaźnie i spotykać się z kolegami. (...) Tymczasem im większą wiedzą dysponują uczniowie, tym bardziej wyrafinowane mogą być ich metody znęcania się nad innymi

- W tej dziedzinie zacierają się różnice pomiędzy chłopcami i dziewczynkami. Częstość fizycznej agresji wśród dziewczyn jest zastraszająca. Z kolei chłopcy coraz chętniej korzystają z psychologicznych metod gnębienia kolegów.

W większości przypadków to jednak dziewczynki używają subtelniejszych metod.

- Chichotanie, szeptanie i wytykanie palcami za każdym razem, gdy dziecko zgłasza się do odpowiedzi. Nie ma bicia czy ran na ciele, ale wyśmiewane dziecko nie czuje się bezpiecznie, a jego nauka jest zakłócana.

Simmons, która przyznaje, że sama była zarówno szkolnym katem, jak i ofiarą, twierdzi, iż agresja w szkole może mieć źródła biologiczne i społeczne.

- Najczęściej gnębiące kolegów dziecko odreagowuje sytuację w domu. Być może jego rodzice się rozwodzą lub mają problemy finansowe. W ten sposób dziecko krzyczy o pomoc. Zdecydowanie potrzebuje profesjonalnej pomocy.

Simmons jest przekonana, że do rodziców należy upewnienie się, że to nie przyjaźnie stają się najważniejszą „aktywnością” w życiu ich dziecka.

- Dzieci powinny angażować się w zajęcia rozwijające ich talenty. Wiele dziewczyn spędza zdecydowanie zbyt dużo czasu w internecie, bo po szkole nie uczestniczą na przykład w różnego rodzaju kołach zainteresowań. Dzieci potrzebują zajęć, które rozwijałyby ich umiejętności i zdolność pracy w zespole.

Czy według Simmons, wzywanie rodziców dziecka sprawiającego tego rodzaju kłopoty do szkoły „na dywanik” jest błędem?

- Ogólnie rzecz biorąc, należy tego unikać. Można to robić w  przypadku małych dzieci. Jednak im starsi uczniowie, tym istotniejsze, by radziły sobie same. (Inni eksperci wierzą jednak w skuteczność konfrontacji z rodzicami.)

Simmons zaleca też stosowanie odpowiedniej polityki szkolnej.

- Większość szkół stosuje jakieś własne strategie, jednak są one często dość mgliście sformułowane.

Tay Caplan umieściła w swojej klasie napis “Strefa bez znęcania”. - Jest może banalny, ale dzięki niemu moi uczniowie rozumieją, że wiem, iż problem istnieje oraz że nie toleruję pewnych zachowań.

Miceli dodaje, że rozmowa z dzieckiem doświadczającym agresji ze strony kolegów, ma ogromne znaczenie dla opanowania sytuacji. - Trzeba pozwolić mu o tym opowiedzieć i pokazać mu, że uznaje się powagę problemu.

Ofiara musi nauczyć się chodzić z podniesioną głową, patrzeć swojemu oprawcy w oczy i mówić: “Nie chcę, żebyś to robił. Chcę, żebyś przestał”. - Dziecko musi się postawić – naje się trochę strachu, ale odmieni swoje życie. Zda sobie sprawę, że ma dość siły i pewności siebie – mówi Miceli.

Tak rzeczywiście stało się w przypadku Jamesa Elama, który uważa, że swoje życiowe sukcesy zawdzięcza szkolnym problemom z kolegami. W swojej podstawówce był jedynym czarnym uczniem, przez co stał się łatwym celem dla grupy chłopców, którzy każdego dnia gonili go przez całą powrotną drogę do domu. Jego domowa opiekunka doradziła mu, żeby się odwrócił i podjął rękawicę.

- Pewnego dnia po prostu przestałem uciekać. Zobaczyłem strach w oczach prowodyra i zdałem sobie sprawę, że mogę go pokonać – wspomina Elam. Jak mówi, wtedy zyskał taką pewność siebie, że został w końcu przewodniczącym swojej klasy i kapitanem drużyny piłkarskiej. Dziś zajmuje dyrektorskie stanowisko. (...)

Twoje dziecko też może być ofiarą agresji w szkole. Zwróć uwagę, jeśli:

- Nie chce chodzić do szkoły. Zaczyna opuszczać lekcje lub udaje chorobę, żeby zostać w domu.

- Ma siniaki niewyjaśnionego pochodzenia.

- Wraca ze szkoły w podartym i/lub brudnym ubraniu.

- Niechętnie mówi o szkole.

- Gorzej się uczy.

Giną mu rzeczy.
-
- Zaczyna “gubić” drobne na drugie śniadanie.

- Jest rozchwiane emocjonalnie – wybucha gniewem, jest przygnębione, często płacze, cierpi na bezsenność. (...)

Co robić, gdy twoje dziecko jest ofiarą agresji:

- Nie lekceważ znaków ostrzegawczych. Pamiętaj, że jeśli agresja nie ustanie, zagrożona może być edukacja i rozwój osobisty twojego dziecka.

- Spytaj dziecko, co się dzieje. Postaraj się, żebyście mogli porozmawiać wystarczająco długo i otwarcie.

- Daj mu poczucie, że je rozumiesz i akceptujesz. Powiedz mu, że sytuacja nie wynikła z jego winy i że postąpiło właściwie mówiąc ci o wszystkim.

- Spytaj swoje dziecko, co według niego należałoby zrobić. Czego już próbowało? Co nie dało rezultatów?

- Nie zachęcaj go do podejmowania walki. Czy twoje dziecko może unikać swojego prześladowcy? Jeśli nie, zasugeruj dziecku, aby zwróciło się o pomoc do nauczyciela lub psychologa szkolnego.

- Zachęć dziecko do trzymania się przyjaciół. W grupie dzieci są mniej narażone na agresję.

-  Jeśli wysiłki dziecka nie przyniosą rezultatów, pójdź do szkoły i spróbuj uzyskać pomoc nauczyciela lub szkolnego psychologa.

-  Poproś dyrekcję szkolną, by rozważyła wprowadzenie programów zwalczających agresję w szkole.

Uwaga rodzice! Te metody mogą przynieść skutek odwrotny do zamierzonego!

Psycholog Dorothea Ross mówi, że rodzice mający dobre intencje mogą czasem popełnić następujące błędy:

1. Umniejszają powagę sytuacji, przez co dzieci czują się potwornie osamotnione.

2. Sprawiają swoim dzieciom zawód, mówiąc, że wszyscy muszą radzić sobie z dokuczaniem. Nie rozumieją, że czasem dzieciom trzeba pomóc, by się tego nauczyły.

3. Wzywają prześladowcę swoich dzieci i “nagradzają” go zapraszając do domu, by przedyskutować problem. O ile rodzice nie są niezwykle taktowni, ich dzieci uznawane są w końcu za skarżypyty i mięczaków i doświadczają jeszcze gorszych prześladowań.

Rady dzieci, które przez to przeszły:

- Nie staraj się przynależeć do grupy, która cię nie chce. Znajdź taką, w której nie ma zbyt wielu dzieci i jesteś akceptowany takim, jakim jesteś.

- Kiedy dzieci mi dokuczają, wyobrażam sobie, że jestem wielkim drzewem, a słowa innych są jak wiatr, który dotyka gałęzi, ale nie może skrzywdzić drzewa.

- Podejdź do swojego prześladowcy, kiedy siedzi wiążąc sznurówki lub jedząc śniadanie. Będziesz wyglądać na wyższego i silniejszego od niego.

- Jeśli dzieci w szkole uprzykrzą ci życie, dobrze jest wyjechać na przykład na obóz letni, gdzie możesz zaprzyjaźnić się z innymi dziećmi.

- Jestem bardzo niski i lubię sport. Kiedyś dokuczano mi w związku z moim wzrostem i bardzo mnie to bolało. A potem przeczytałem masę książek o gwiazdach sportu, które odniosły sukcesy pomimo niskiego wzrostu. Teraz dokuczanie już mi nie przeszkadza.

Minister Kompromitacji Narodowej

?

a chcecie w ten no?

to "wal się szkoło" - mocna rzecz

:-(