Powyższy obowiązek obwarowany jest jednak pewnymi warunkami. W § 2 rozporządzenia ustawodawca wprowadził wyłącznie na potrzeby tego aktu prawnego definicję pracodawcy. Okulary korygujące wzrok przysługują zatem pracownikowi zatrudnionemu przez pracodawcę (w tym praktykantowi i stażyście), który użytkuje w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego czasu pracy. Według J. Majcher-Borkowskiej 'połowa dobowego wymiaru czasu pracy' to połowa czasu pracy zatrudnionego w danym zakładzie na cały etat ('Okulary na koszt firmy' - Rzeczpospolita 14.06.1999r.).
Z kolei § 2 pkt 1 rozporządzenia definiuje pojęcie monitora ekranowego, którym jest urządzenie do wyświetlania informacji w trybie alfametrycznym lub graficznym, niezależnie od metody uzyskania obrazu. Przy czym rozporządzenia nie stosuje się m.in. do kalkulatorów, kas rejestrujących i innych urządzeń z małymi ekranami do prezentacji danych lub wyników pomiarów oraz maszyn do pisania z wyświetlaczem ekranowym.
§ 8 rozporządzenia określa drugi warunek stanowiący element konieczny powstania obowiązku w postaci zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok. Mianowicie okulary winny być zalecone przez lekarza a wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej muszą wskazywać na potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora. Nie mogą być to zatem jakiekolwiek okulary, a tylko takie, których konieczność używania została stwierdzona i zalecona w trakcie badań przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej.
W przypadku spełnienia powyższych warunków pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia okularów korygujących wzrok.
Wypełnienie obowiązku wiąże się ze zwrotem kosztów zakupu okularów przez pracodawcę.
Rozporządzenie nie określa jednak kwoty do jakiej pracodawca powinien ponieść wspomniane koszty.
Według Marka Harza (Prawo Przedsiębiorcy Nr 51/01 z dnia 19.12.2001) problem ów należy rozpatrywać w dwóch aspektach. Odmiennie zwrot kosztów szkieł i odmiennie oprawek.
Wartość tych ostatnich warunkowana jest częstokroć 'modą' oraz upodobaniami pracownika, wykonane z różnych materiałów o odmiennych wzorach i jakości. Należy więc przyjąć, iż w zakresie dotyczącym szkieł, w jakie zostaną wyposażone okulary, decyzja należy tylko i wyłącznie do lekarza dającego zlecenie, gdyż cytowane rozporządzenie posługuje się zwrotem zgodnie z zaleceniem lekarza. Podobnie zwrot kosztów wykonania okularów obciąża w pełni pracodawcę.
Zwrot kosztów zakupu oprawek kształtuje się jenak zgoła odmiennie. Zastosowanie ma tu art. 357 Kodeksu cywilnego, którego stosowanie w sprawach nie unormowanych w przepisach prawa pracy nakazuje art. 300 KP. Jeżeli zatem dłużnik jest zobowiązany do świadczenia rzeczy oznaczonej tylko co do gatunku, a jakość rzeczy nie jest oznaczona przez właściwe przepisy lub przez czynność prawną ani nie wynika z okoliczności, dłużnik powinien świadczyć rzecz średniej jakości.
Dlatego w konkretnym przypadku należy porównać minimalne i maksymalne ceny oprawek w danym okresie, co pozwoli na uzyskanie średniego poziomu cen - co w zasadzie odpowiada średniej jakości - do których będzie istniał obowiązek pracodawcy pokrycia kosztów zakupu tego elementu okularów."
faktura:
Okulary dla pracownika – na kogo powinna być wystawiona faktura?
