Doris

Często odnoszę się na forum do moich obserwacji poczynionych w ramach wymiany oświatowej we Francji. Tam nie ma religii w szkołach i nie ma jej w przedszkolach. To jest prywatna sprawa rodziców i rodzin czy chodzą na mszę i jakiej są wiary. To nie powinno powodować tak modnej u nas segregacji a powoduje -  w zeszłym roku miałam w przedszkolu dziecko innego wyznania, robiliśmy wiele aby tego nie odczuło ale ten chłopiec był jedyny więc trudno nie zauważyć że postrzegany jako inny. Uczmy toleracji ale nie wypychajmy poza margines naszych katolickich działań innych a tak jest bo działamy tylko w jednym kierunku.

Już jeśli ktoś nie chodzi na religię to jest inny a ma przecież prawo nie chodzić. I tu jakoś rzecznik nie protestuje że jest segregacja w oświacie. Przecież to tak samo jak to dziecko co nie chodzi na angielski a to podobno jest segregacja.

Nie bratam się z księdzem i nie robię krucjat w przedszkolu ale wiem, że gdyby religia była w kościele i popołudniu, gdyby to rodzice odpowiadali za tą edukację to byłoby to z pożytkiem i dla wiary i dla dzieci i dla oświaty też. Ja nie czuję się odpowiedzialna za poziom wiary moich wychowanków a mając religię w placówce to chyba powinnam

AnJa

Myślę, że cytat przytoczony przez Bożenę (#5) pieknie pokazuje, co   l u d z i e potrafią zrobić z najsłuszniejszej nawet idei.

Ogólnoszkolna impreza z okazji urodziny Papieża? Rekolekcje prowadzone przez nieprzygotowanych do tego (pomijam to, czy chetnych, czy nie) nauczycieli? Obowiązkowa obecność na mszach?

To nie idea jest zła, to nadgorliwi (proszę o wybaczenie!) dyrektorzy doprowadzili ją do bolesnego wykoślawienia.

I ja, i większość moich kolegów z własnej woli uczestniczymy w uroczystościach, jeżeli stwierdzamy, że nasza obecność ze względów moralnych i porządkowych jest niezbędna.

Natomiast wydaje mi się, że wychowawca na koloniach, w internacie ma obowiązek przebywania z dziećmi w czasie takich uroczystości, o ile rodzice wyrażają wolę, aby ich dzieci w takich uroczystościach uczestniczyli. Bo podejmując pracę mieli świadomość, że takie sytuacje zdarzyć się mogą.

Ale przebywanie nie oznacza uczestnictwa. Mój były szef był zatwardziałym ateistą, ale nie unikał takich uroczystości. Swoją postawą pokazywał młodzieży, jak można zachowując własne przekonania, szanować przekonania innych.

Były to bardzo pożyteczne momenty wychowawcze...

1. niedawno było o jasełkach, ktore dyrektor szkoły we Włoszech wyrzucił, by nie ranić uczuć..., nie było też choinki, bo... kogoś denerwuje...

2. u mnie na Mszę Św. idą na początek i na koniec roku, ci co chcą, na mszę szkolną - ci co chcą,

3. do jasełek pomagały stroje szyć mamy dzieci, które nie mogły ze wględów religijnych w nich uczestniczyć.

Za Wawel przepraszam, bo jakos pechowo tam pochowano mojego Mickiewicza, patrona.

Mikołajek też nie będzie?

bardzo bym tez chciała przy okazji, by tzw. inne wyznania, pozwoliły tradycyjne święta obchodzic, by mi dzieci nie segregowano ze względu na katolickość,  mam dośc nalatywania na katolików i zabraniania im obchodzenia takich działań czy imprez, które sa nieszkodliwe.

Mnie model republikanizmu francuskiego nie odpowiada, są uczuleni na wszytsko co kościelne, do radyja tez mi daleko, ale to jakos inaczej chyba...

Najlepsze imprezy u nas robi ksiądz katecheta, - jeżdżą na nie nawet jehowici, gdy my sie modlimy, stoją grzecznie, a potem siadają.

Bycie katolikiem to bycie świadkiem - nie trzeba się wiarą obnosić, ale chować, bo... - to jakas paranoja. Chyba zacznę sie czuc prześladowana, czy jak?

Podstawą wysztskiego - jest magiczna formuła - uczestniczy ten kto chce!!!

Na Mszę sie idzie, jeżeli się chce, nauczyciele idą, jeżeli chcą -no chyba, że są to rekolekcje i musza odpowadzic dzieci do kościoła.

Prosze o tolerancję dla katolików.

Imie też mam chrześcijańskie... mam zmienić?

a konkurs biblijny może być? ma placet KO i Kurii, czy też nie bardzo, bo rani wiedza.

Przegięcie to jest ale w każdą stronę, podkreślam - w każdą.

ale jestem absolutnym przeciwnikiem religii w tygodniowym planie

aaa dodam jeszcze, że bardzo bym chciała, by religia nie była w szkole, bo sie jej umniejsza, tak samo jak za błędne uważam rekolekcje wiosenne.  

Zwolnilło sie rodziców - a tego nigdy nie powinno sie robić.

Mnie interesuje kulturotwórczy aspekt tradycji  i korzenie przepraszam - judeochreścijańskie. No, tak to wyszło w tym kraju. Chyba, że było inaczej, a jeszcze nie wiemy o tym.

Ależ, gabo...

Jesteśmy rodziną chrześcijan baptystów, mamy troje dzieci i oczywiste jest, że na religię katolicką nie chodzą.

Oczywiste też, że nie muszą chodzić. Szkoła tak samo nie zmusza do chodzenia na religię katolicką, jak też każdą inną. Organizację katechezy regulują odrębne przepisy.

Mam w szkole kilka wyznań. Dla dwóch z nich lekcje religii są ujęte w szkolnym planie naucznia w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Dla trzeciego z nich, z racji na małą liczbę uczniów, katechezy nie organizuje się. 

Na pewno łatwiej im byłoby, gdyby religia nie odbywała sie w szkole.

Nie sądzę, że dzieciom tym jest trudno. Problem wyolbrzymiają dorośli. Nie dostrzegam w szkole wśród dzieci czy też pomiędzy dziećmi przejawów dyskryminacji czy nietolerancji religijnej. Dostrzegam zwykłe koleżeństwo, kłótnie, bójki, przyjaźnie. Przejawy nietolerancji - małe, płaskie, groteskowe, śmieszne i żałosne - dostrzegam w postawie dorosłych.

religia w szkole specjalnej

uczyć zrozumienia i wyrozumienia

Ja sobie nie wyobrażam szkoły np. bez parafii, ile nam proboszcz pomógł, doradził - wiem, że takich proboszczów nie ma, ale mogę zawsze do niego iść i prosić, przynajmniej mam do kogo iść. A obiady, a... parę innych "poprać" - nie dla mnie, ale dla szkoły.

Z tego korzystają wszystkie dzieci i nauczyciele niewierzący też. Ile to razy ratował nas salkami katechetycznymi.

Bardzo się denerwuję latającymi dziećmi katolickimi za kościołem zamiast bycia na rekolekcjach... nie bardzo widzę, kto ma te dzieci siłą tam doprowadzać i pilnować, chybaby nogę przybić - nie podoba mi się to, że nasze dzieci nieuczęszczające na religię w szkole - przesiadują w bibliotece. To nie jest okey.

Chętnie bym to zmieniła.

Ale są sytuacje, że nie da się odciąć, wyciąć, zasłonić - nie da i nie trzeba. Można na katolika popatrzeć także jako na ciekawostkę. Mamy też dzieci, które są niewierzące a na religię chodzą...

uczyć zrozumienia i wyrozumienia...

Przepraszam, ale...

Przyłożę Gabie...

no, to sie bój, Janie z T. - a mnie to rybka, kto tam do kościółka zapycha w niedzielę, co ma do tego nauczyciel w ową niedzielę, no, nie wiem. Dlaczego ma sprawować w ową niedzielę opiekę... u nas się nawet nie da, bo kościołów 120 w każdym po kilka mszy...

- a tak odnośnie rekolekcji - jest napisane, jak wół, że sie rekolekcje organizuje we wspólpracy z dyrektorem. No, chyba, że przeczytamy to literalnie i dyrektor będzie zaiwaniał osobiście i zaprowadzał na miejsce rekolekcji i przyprowadzał...

Ja tez bym chciała prywatnie, by rekolekcje były sprawą rodzica i kościoła - ale nie są... kto ma ów zapis pod ręką, ja mam w szkole. Wklejcie przestudiujemy, co z niego wynika dla dyrektora i dla szkoły.

Do Gaby, ale nie tylko

Rekolekcje można zorganizować dobrze lub źle. Pieczę sprawują katecheci. Sprawować pieczę, to nie to samo, co opiekować się, pełnić dyżur, odprowadzać do kościoła, sprawdzać stan podopiecznych.

Katechetom przypada rola organizacji zajęć rekolekcyjnych od strony religijnej - programowej, metodycznej itd. Rekolekcje na gruncie szkolnym to nie tylko Msza św. i nauka księdza rekolekcjonisty. Jest to forma właściwa dla rekolekcji kościelnych, mających długą tradycję, nie wymagających zwalniania uczniów z zajęć lekcyjnych. Takie rekolekcje odbywały się przez całe lata po zajęciach lekcyjnych.

Tu mamy do czynienia z rekolekcjami szkolnymi, które odbywają się w tym samym terminie co rekolekcje parafialne. Pieczę sprawują katecheci. Mogą zorganizować dobrze lub źle. Ale jest to duże wyzwanie, będące swoistym podsumowaniem ich pracy katechetycznej (dydaktycznej). Potrzebna jest pomoc dyrektora, nauczycieli polonistów, muzki itd. Trzydniowa "akademia" skoncentrowana na wartościach duchowych, sakralnych, połączona organizacyjnie z rekolekcjami parafialnymi.

Szkoła w ogóle nie musi prowadzać uczniów. Do kościoła dzieci idą pod opieką rodziców (czyli np. samodzielnie), a kiedy jest już msza, to dwóch-trzech katechetów wystarczy, aby zapewnić normalną opiekę, jaką zwykle dzieci mają podczas mszy (siedzą w ławkach i się modlą - na ogólnie przyjętych zasadach).

Po co szkoła ma się w to angażować? Przepis jakiś każe?

PS. Zaznaczam, że nie chcę lansować jakiejś quasifrancuskiej antykatolickej histerii.

Fred...

Myślę, że kluczem do wszystkiego są słowa Freda:

"Rekolekcje można zorganizować dobrze lub źle."

BożenaB. - uwaga o harykriszna in obiadach obraża mojego proboszcza, mnie nie, bo się przyzwyczajam, że jak brak argumentów - to się dzieją dziwne historie.

katecheci we dwójkę nie przeprowadzą 600 naszych dzieci, a tak jest u mnie. Rodzice do południa pracują, więc - gadanie, żeby sobie odprowadzili sami do kościoła jest dziwne.

W dalszym ciagu jestem za tym, by szkołę uwolnić od rekolekcji, by sobie rodzice popołudniami osbotami dzieci prowadzili do kościoła. Jeżeli organizacja zalezy od szkoły - to prawne jest skierowanie do wykonywania innych prac zleconych przez dyrektora nauczycieli, ta czynnością jest działanie opiekuńcze.

Podtepować należy tak, jak przy każdym wyjściu ze szkoły - punkt zborny szkoły - odprowadzenie do szkoły, chyba że ma kartkę od rodzica, że od kościoła iśc ma do domu.

Dla mnie rekolekcje to czas zmarnowany dla nauki. Pisałam wielokrotnie. Dzieci uprawiają bardzo dziwne działania. Rekolekcje powinny być sprawą rodziny, rodziców i danej dziecięcej osoby.

Przepraszam, Gaba...

niezaleznie od tego co szkoła musi lub nie musi ważne jest to, czego szkołą chce. Bo nie na postawie konfrontacyjnej lub miganiu się od działąń polega kierowanie czymkolwiek. Nawet szkołą.

A raczej odwrotnie. Dyrektor szkoły działa w tak skomplikowanej sytuacji społecznej, że musi dbać o "otoczkę". Musi - jeśli mu zalezy.

Kierując zespołem ludzkim i placówką nie mówi się "nie, bo nie muszę". Mówi się: polityka, dyplomacja, kierunek, jakość, umowy (także te niepisane - tych przestrzegać trzeba jeszcze bardziej gdy daje się słowo).. Itp.

I. Jeśli szkoła chce więc dobrze mieć zaopiekowane dzeci, dobrą współpracę z parafią, brak awantur z OP i prasą lokalną w związku z tym co dzieci wyrabiają w kościele i okolicach - puszczone samopas..

Jesli chce szkoła powyższego - to w porozumieniu z parafią i rodzicami pomaga organizować ten dzień. Nie chodzi tu o praktyki religijne tylko o udział szkoły w pracy środowiskowej oraz opiekę nad swymi wychowankami. Mi w tej wypowiedzio to nie chodzi.

Bo taka jest polityka dyrektora. I nic nikomu do tego że szkoła o to dba. Tak widac ma.

II. Może też szkoła wybrać postawę "robię co muszę i ani kroku dalej"

Wtedy w zgodzie z prawem może szkoła tak postąpić.

Wybór należy do dyrektora.

Nie ma więc decyzji złej ani dobrej

Jest decyzja I, II lub mieszana:-) Po prostu - decyzja.

Osobiście nie radziłbym mu co ma wybrać - bo to zalezy od niego, proboszcza, wzajemnych stosunkach stron, środowiska lokalnego itp.

Trzeba więc wybrać.

----------------

Teraz "moim zdaniem"

Ja osobiście (a od kruchty mi daleko kosmicznie) nawiązałbym współpracę z proboszczem i częsciowo - tam gdzie nie wiąże się to z uprawianiem praktyk religijnych włączył się w organizację tego co uczniowie robią.

Bo uważam, ze dyrektor powinien być ze swymi uczniami.

Z tego powodu swojego czasu siedziałem w ławeczce podczas komunii uczniów. Bo zaprosił proboszcza przede wszystkim bo zprosili rofdzice i uczniowie.

Nie być z uczniami...

Nasz wybór. Możemy nie być. Możemy Ich odwiedzać tylko na konkursach modelarskich i sportowych, na studniówkach itp. A w ważnych dla nich chwilach dotyczących pewnych sfer życia - nie.

Wybór jest. Ja jakiś tam mam. Inni mogą mieć inny.

Ot zdanie jak zdanie.

Się je posiada;-)