ulubione-klasyczne

-------------------------

Tutaj nie ma nieuctwa, ale brak odpowiedzialności, pycha i buta polityków.

A rozwiązanie problemu z tymi "30-ma dniami" ma duże przełożenie na wychowanie, na promowanie uczciwości.

matura dotyczy osób juz dorosłych - to konie ich dziecięcej edukacji

i maturę można zdawac tyle razy ile się chce - aż wynik będzie zadawalał

Czy w przypadku egz. gimn. postulujesz to samo?

ja nie postuje osobiście - jestem za tym, by egzmin po cos więcej był niż tylko - po prostu wiedzieć i sobie zbadać.

Absoltunie sie natomiast zgadzam z pytaniami sugerującymi, że dzieciaki nie mają oferty ksztłcenia innej  niż przysłowione ogolniaki, doskonałe jest tes pytanie - i co taka dziewczynka ma robić. Szkolnistwo zawodowo inno rozwijać ambicje także - dziś tego czesto nie robi.

Możliwe jest powtarzanie ostatniej klasy gimnazjum i tym samym jeszcze raz zdawany egzamin gimnazjalny - w obecnych przepisach jest to możłiwe (egzamin w kwietniu a klasyfikacja jest w czerwcu).

pawik - od dawna mówię, by istniała mozliwość powtarzania klasy na prośbę rodzica i ucznia - dzieci się nie rozwijają róno, bywa, że się dzieje coś po drodze szkolnej "kariery" - nasz system szkolny jest sztywny, a powtarzanie klasy (bvardzo ciekawy isntrument) jest odbierany jako represja.

Mozna zmieniac myślenie - powtarzanie nie musi być represja, nie powinno być - dziecko ma prawo do rozwoju w swoim tempie na wczesniejszych etapach.

BINGO!!!

:)))

???

uczennica czwórkowa, a egzamin napisała poniżej swoich możliwości i oczekiwań - i co? Żeby dostać sie do liceum ma powtarzać 3 klasę gim????

gaba, to nie powinno być powtarzanie, a wydłużenie etapu edukacyjnego i tyle - nie byłoby problemów (podobnie jak to ma miejsce w przypadku dziecka z orzeczeniem)

Uczeń powtarza klasę III gimnazjum wtedy i tylko wtedy, gdy z jakichś zajęć edukacyjnych obowiązkowych ma ocenę niedostateczną lub jest nieklasyfikowany.

;)

Masz rację... Ewa... dopasowywanie, nawet bym to nazwała, wydłużanie mi sie bardzo nie podoba. Bardzo mi brakuje tego instrumentu - wiem to z autopsji.

Rzewo, co do Twojego pytania w I akapice, tak to wygląda... - ale jest jednak, Pawik, coś, co winno studzic pewne skrajne zapędy. Egzamin gimnazjalny jest tzw. egzminem wysokiej rangi i wysokiego ryzyka - w duzych miastach wiele od niego zależy, mankamentem jego jest owa jednorazowość, cała kariera dziecka szkolna, lata nauki i starań, wyrzeczeń... i jeden raz. To bardzo trudne i bardzo nieuczciwe wobec dziecka. Świetne uczennice potrafiły pisać bzdury, cóż, prawo dziecka -

Znam jednak głosy dyrektorów np. z Kalwarii - a co oni będą sie starać, nie chcą, i tak idą do wrsztatu, do wujka, do ojca i piszą na 0 czy 5 punktów.

Sama znam paru uczniów, którzy traktują ten egzamin rozrywkowo - robią sobie prawdziwe żarty, bawiąc się w kółko i krzyzyk. To jest jednak w naszej szkole - margines.

A naukowcy z OKE wyciągają tzw. wnioski twarde z... jaj. Przepraszam za dosadność języka.

Forma egzaminu nie podoba mi się, przynajmniej na początku nie podobała mi się, ale już dobrych kilka lat jest praktykowana (w przypadku woj. lubelskiego był przez ostatnie dwa lata 8-klasowych podstawówek test kompetencji). Z doświadczenia wynika, że dobry uczeń egzamin zdaje dobrze z jakimś marginesem błędu, ale na pewno nie poniżej 30% liczby punktów.

Możemy zastanawiać się nad formą (test, czas trwania, zakres itp.), ale nie nad koniecznością zbadania postępów w nauce. Powinna być jakaś poprzeczka, którą trzeba pokonać, aby dostać się do wymarzonej szkoły. Powinien być jakiś kij, bo sama marchewka demoralizuje.

Dużym plusem egzaminów zewnętrznych jest ukrócenie ściągania, pracy niesamodzielnej.

Już w wielu przypadkach nakazano powtórki egzaminów w szkołach ze względu na niesamodzielność prac. Łatwo to udowodnić np z matematyki, gdy część zdających ma odpowiedź "2h", a część "24", gdzie prawidłowa jest "2h".

W takich przypadkach dyrektor szkoły i komisja ma nieprzyjemności, a może się zdarzyć także nadgorliwy prokurator, który oskarży przewodniczącego komisji o niedopełnienie obowiązków.

W szkołach, które doświadczyły takich powtórek, następne egzaminy przeprowadzane są wzorcowo, ale i średni wynik bywa mniejszy, niestety.

Widzę także wyraźną różnicę w pracach obecnych komisji maturalnych w porównaniu ze starą maturą.

powtarzanie klasy- ciekawym instrumentam...

Dla mnie nie- raczej jest ROZPACZLIWYM instrumentem, uzywanym u nas dla tego, że nie mamy innych.

Finlandia się rozwija bez tego instrumentu- nad wyraz skutecznie.

Powtarzanie klasy, to koniecznośc ponownego odbycia tej samej drogi- bez wspomagania, a dziecko powinno tę drogę przejśc raz- ale z towarzyszącą pomoca nauczyciela.
U nas wzoru tej towarzyszącej pomocy nie ma- to jest nasz skandal oświatowy i wielki problem dzieci.

Jesli uczeń nie może wejśc na 4 szczebel drabiny, nic nie pomoże, że po raz kolejny mu się każe wchodzić na pierwsze trzy- on dalej nie będzie gotowy na szczebel czwarty.
Trzeba mu pomagać we wchodzeniu na tę drabinę- tak, by niepostrzeżenie dla siebie pokonał barierę szczebla 4.

Jedyna szansa dla dzecka, to powtarzanie klasy w klasie I SP- reszta to bezsensowne marnowanie czasu i przykrywanie pozorancką pomocą szkolnej niemocy.

Francja, rozwija się z instrumentem powtarzania -  i jest krajem bliższym kulturowo

Finlandia ma nieporównywalne i nierealne założenia do naszego systemu.

Rozpaczliwy intrument - uważałabym bardzo na to określenie. Jeżeli ma byc wyrównanie to tak... na prośbę rodziców.

-  reszta to bezsensowne marnowanie czasu i przykrywanie pozorancką pomocą szkolnej niemocy. - no to się dowiedzieli nauczyciele, w sumie sporo w tym prawdy. Ten system, tak robiony z takimi ludźmi jest autentycznie niewydolny w każdym calu i na każdym etapie - nie tylko powtarza klasy.

Naprawdę można zmusić ucznia do aktywności i powtórka nie będzie stracona. Ważne, żeby nie użalali się nad nim rózni rzecznicy praw i żeby rodzice nie oskarżali szkoły o szykanowanie, nie pisali skarg do kuratorium.

Przez rok da się nadrobić zaległości, są różnice w indywidualnym rozwoju psychicznym i fizycznym, niektórzy nie nadążają za rówieśnikami, albo lenistwo bierze górę.

Co to jest jeden rok w porównaniu z całym życiem? Przecież później zdarzają się różne przypadki, że bierze się urlopy dziekańskie na uczelni, zmienia się pracę - człowiek całe życie się uczy, nabiera doświadczenia, weryfikuje zapatrywania, popełnia i naprawia błędy.

Nie znam sytuacji w Finlandii, ale czy tam nie ma wymagań żadnych w stosunku do uczniów? Może przez karierę szkolną uczeń zbiera jakieś punkty, jest oceniany i zaklasyfikowywany do dalszego kształcenia. I może ktoś stwierdzi, że dany uczeń kończy szkołe, ale aby dostać się na jakiś kierunek studiów, musi spełnić odpowiednie wymagania?

rozpaczliwy- bo NIC innego nie w alternatywie

NIC

to przykre

zaakceptowałabym powtarzanie klasy, gdyby było wybrane przez rodziców i n-li jako jedna z wielu możliwości.

A u nas tak nie jest

"Powtarzanie klasy na prośbę rodziców" - ryzykowne i nierealne w 99%

Rodzic chce mieć święty spokój, niech dziecko zdaje i kłopot z głowy.

jesli uczeń nie sprostał wymaganiom z matematyki, po co ma powtarzać cały rok i zamiast rozwijać się w historii, czy j.polskim, marnować swój czas na powtórkę, tego, co powtarzać nie musi?
Moim zdaniem to demotywuje.

Nie dojdziemy do zgody- ja mam inne myslenie o szkole i wymaganiach szkoły wobec ucznia.

Bliskie jest mi w tym względzie myslenie Stefana Wlazły- o ocenianiu ucznia poprzez ścisłe ustalenie kryteriów tych ocen.
I  o pozwoleniu uczniowi na indywidualne dorastanie do wymagń- ale z pomocą nauczyciela.

U nas daje się wymagania i to wszystko, postrzega dziecko calościowo (słaby z matmy- niech więc siedzi i z historii), nie pomaga mu się  ( nie mamy nawet programu dla dzieci o specjalnych potzrebach), itp.

......

róznimy się nawet w ocenie tego roku- dla mnie on może w życiu dziecka bardzo zaważyć. To dziecko, a nie dorosły koń, który bierze dziekankę i jedzie do Anglii.

Myślę, że możemy się zgodzić ze ścisłym ustaleniem kryteriów ocen i solidną pracą przygotowanego nauczyciela, to jest oczywiste.

Kryteria ocen obowiązują zarówno nauczyciela jak i ucznia - uczeń zdaje sobie sprawę, że są mu stawiane jakieś wymagania i wie, czego ma się nauczyć, aby otrzymać określoną ocenę - w zasadzie uczeń może wtedy sam sobie postawić ocenę.

Właściwie wszystko to jest prawnie określone (system oceniania), ale stosowane uznaniowo, niekonsekwentnie, oceny brane są z sufitu. Powinno być czytelnie tak, że nawet jeśli uczeń nie otrzyma promocji, to wie, z jakiej przyczyny i nie ma pretensji.

Pewne minimum przyzwoitości powinno być ze wszystkich istotnych dziedzin, także z matematyki. Niezbędne do funkcjonowania, wykorzystywane w życiu, powiązane z innymi przedmiotami. Elementarna matematyka jest niezbędna, takze czytanie ze zrozumieniem, pisanie.

ad asia cd.

Wielu jest pedagogów-teoretyków, dydaktyków-teoretyków, którzy ładnie mówią, mądrze mówią, ale czy pracowali chociaż jeden dzień z przeciętną klasą, w przeciętnej szkole, zindywidualizowali nauczanie i wychowanie w praktyce a nie w teorii?

Najlepsza kariera nauczyciela to kariera w oderwaniu od uczniów;)

mam wrażnie, że chcesz cos powiedzieć o Stefanie mi

Nie będę dopytywała, co poeta ma na mysli.

.........

Dodam tylko- że gratuluję tym nauczycielom, ktorzy uważają, ze oświatowi teoretycy nie mają ważnych rzeczy do przekazania.
Czego gratuluję?
Dobrego samopoczucia wynikającego z przemyśleń, że to oni są mądrzejsi.

nie wiem kogo, ale wezmę sobie

:))

A ja gratuluję dobrego samopoczucia twórcom reformy struktury szkolnictwa.

Niedawno Pani minister, która optowała za wprowadzeniem gimnazjów, jako dużych szkół skupiających uczniów z rejonu, stwierdziła, że w gimnazjach powinno być mniej uczniów, mniej liczne klasy itp. Gimnazja duże powstały m. in. , aby zmniejszyć koszty kształcenia, miały być szkołami wzorcowymi, jeśli chodzi o wyposażenie. Dzisiaj każda podstawówka w gminie jest wyposażona na równi z gimnazjum, ma komputery, sale gimnastyczną, wykształconych nauczycieli.

Nie słyszałem z jej ust samokrytyki...

Nie słyszałam i ja

ale co ma jedno do drugiego?

Po co Pawik do tej prostej dyskusji wprowadzać te wszystkie tezy?

Asiu - zgadzam się absolutnie, nasz system jest sztywny i niewiele oferuje.

stąd też Twój lęk i świadomość, że niewielu jest chętnych do zmian, a właściwie nikt się nie garnie, gadania, a gdakania i pustosłowia o miłości do dziecka (i procedurek ;-)))

I moje marudzenie... - ale trzeba mówić, domagać się, gadać, pokazywac, że trzeba, by dzieciak mógł iść nieco bardziej zgodnie...

Ja jednk myślę równiez i czarno - jako mama chciałabym, by na wniosek mój moje dziecko mogło powtórzyć klasę, tak się złozyło.

Obawiam sie jednak, ze może to byc instrument nacisku - np. Małgosia zwróciła uwagę, że się rodziców przymusza do róznych spraw.

niestety myślę tak samo

jeśli pozostawienie ucznia- to jako dzialanie podejmowane z całą swiadomością  dobrych i zlych stron, z pewnością, że przeważają dobre

W dodatku wybrana  z wielu alternatyw...
A u nas? jakie alterantywy ma uczeń, ktory powinien nadrobic tylko matematykę poza pozostawieniem go na drugi rok?

to jest gupi gupek?

:)))

jak zwyke- rzecz się sprowadza do kasy

i to by było na tyle " wtemacie" "dobra" ucznia

PRZEPRASZAM

no szczerze pisząc

nie mogłam połączyć tytułu postu z jego treścią- w żaden sposób

............

W końcu uznałam, że się przedstawiasz z pewną dozą wątpliwości

;)))))))))))))))))))

uznałam, jak widzisz intencje za dobre

w przypradku odwrotnym musiałabym te słowa wziąć do siebie;)))

( pigwówki by Ci nie starczyło;)

Sprostowanie dotyczące publikacji w gazecie \"Dziennik\" z dnia 24.01.2007 roku

W związku z opublikowanym dzisiaj (24-01-2007 r.) w „Dzienniku” artykułem „Mało punktów – do zawodówki” Ministerstwo Edukacji Narodowej wyjaśnia, że nie rozważało takiej możliwości, aby gimnazjaliści, którzy nie zaliczą testu na co najmniej 30 proc. punktów, kontynuowali naukę w szkołach zawodowych.

Rzecznik Prasowy MEN

Aneta Woźniak

hihihi - o! I to jest to.

pawik - przyszedł gajowy i nas z lasu wyrzucił... znasz ten kawał?

z pamiętnika partyzanta

- my nacieramy na Niemców, Niemcy się cofają.

Potem Niemcy na nas, dostalismy łupnia, opuścilismy las...

Trzego dnia było po równo, straty 4 zabitych i 2 rannych, identycznie po każdej ze stron.

4 dnia przyszedł gajowy i nas wyrzucił z lasu...

Znam;)

z życia wzięte, jak się okazuje;)

"Gajowemu" można zaśpiewać: "Miałeś chamie złoty róg, ..."

do pawika

Pawiczku drogi a co ja mam powiedzieć? .Mam zdolne dziecko przez cale gimnazjum świadectwa z paskiem .Z nauką nie ma problemów wiem ze i egzaminu gimnazjalnego nie muszę sie obawiać jako rodzic.A widzi jej się zawodówka chce być fryzjerką.Ma dziewczę dryg do tego zawodu co jakis czas wykazuje sie tymi zdolnościami..Jak ją przekonać do pójścia do liceum .Owszem jest technikum fryzjerskie / z maturą/ ale na bazie zawodówki więc wydłużony czas nauki.W szkole sie smieją że chce iść do zawodówki z takimi dobrymi ocenami .Dac dziecku wolny wybór czy zmusić do zmiany decyzji?

ad beta380

Dziecko może dobrze się uczyć, mieć wysoką inteligencję, może zdać maturę, skończyć studia, ale w dalszym ciągu nie wiedzieć, co ma robić w życiu.

Podziwiam fachowców w każdej dziedzinie - prawdziwych fachowców, bez względu na wykształcenie. Dla mnie mechanik samochodowy z wykształceniem zawodowym (może mieć dowolne wykształcenie, może nie skończyć podstawówki), który robi "cuda" z samochodem jest więcej wart niż wykształcony lekarz, który partaczy robotę. Podobnie jest z elektrykiem, krawcową, fryzjerką itp.

Najgorzej jest, kiedy człowiek jest ogólnie zdolny, wszechstronnie wykształcony i nie wie, co tak naprawdę lubi robić. Delikatna sprawa - wybór zawodu.

Może też być, że dziecko idzie na łatwiznę, ale przecież można sobie ułatwić i jednocześnie coś sensownego robić w życiu a nie siedzieć za biurkiem i nudzić się.

Nie stawiaj na siłę wymagań dziecku. Można próbować dyskutować, przekonywać, badać, ale nie stawiaj ultimatum.