Kiedy organ prowadzący szkołę ustala zasady korzystania ze stołówki szkolnej, musi bezpośrednio w uchwale określić, ile będą kosztowały posiłki

Zapis ten zakwestionował wojewoda lubelski jako sprzeczny z prawem, tj. z art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty. Zgodnie z tym przepisem organ prowadzący szkołę ustala zasady korzystania ze stołówki, w tym wysokość opłat. W ocenie wojewody rada gminy ograniczyła się tylko do sformułowania zasad, tymczasem powinna określić też konkretną wysokość tych opłat. Z postanowień uchwały musi bowiem wynikać wprost, ile będzie kosztować obiad dla uczniów, a ile dla nauczycieli i innych pracowników szkoły.

Rada gminy rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Dowodziła, że skoro w innych punktach uchwały wskazano składniki, które kształtują cenę posiłku, oraz stwierdzono, że wysokość opłaty będzie ustalana na podstawie kalkulacji kosztów wynikających z ewidencji rachunkowo-księgowej, to tym samym określiła wysokość opłaty zgodnie z treścią art. 536 § 1 kodeksu cywilnego. Z przepisu tego wynika, że cenę można określić poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia. Opłata nie musi być więc podana w konkretnej kwocie.

Ponadto, zdaniem rady, w sytuacji galopujących cen żywności każda zmiana cen artykułów użytych do przygotowania posiłku musiałaby uruchomić całą urzędniczą machinę, aby ustalić nową wysokość opłat. Może się też zdarzyć, że zanim uchwała określająca szczegółowo wysokość opłat zostanie opublikowana jako prawo miejscowe, nastąpi kolejna podwyżka cen żywności i trzeba będzie ją zmienić, pomimo że nie zdążyła nawet wejść w życie. Rada gminy zaś zamiast poświęcić się strategicznym działaniom na rzecz rozwoju gminy, zajmie się ustalaniem aż nazbyt szczegółowych zdarzeń.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie podzielił argumentów rady co do zastosowania w tym przypadku przepisu kodeksu cywilnego mówiącego o zobowiązaniach.

Za słuszne uznał stanowisko wojewody, że skoro ustawodawca w ustawie o systemie oświaty mówi wprost o opłatach, to kwota takiej opłaty ma być określona bezpośrednio w uchwale. Obowiązku tego gmina nie może cedować na inne, bliżej nieokreślone organy (sygn. III SA /Lu 211/08).

w uzupełnieniu [#198]

http://www.sn.pl/orzecznictwo/2_3.html

Uchwała z dnia 8 lipca 2008 r. (sygn. akt I PZP 3/08).
Określenie "wychowawca klasy", użyte w § 5 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. Nr 22, poz. 181 ze zm.), obejmuje zarówno nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki nad oddziałem w szkole (klasą), jak i nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki wychowawczej nad oddziałem w przedszkolu.

Stanowisko Ministerstwa Infrastruktury w sprawie oceny obiektów budowlanych przeznaczonych na prowadzenie działalności przedszkolnej

MINISTERSTWO INFRASTRUKTURY Podsekretarz Stanu Olgierd Dziekański Warszawa, dnia 8 sierpnia 2008 r. BR/MPD/0780-1/4847/08 Pan Robert Dziwiński Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego W związku z pismem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23.08.2008 r. znak: DZSE-BW-045-1/08 uprzejmie informuję, iż zgodnie z przepisami art. 71 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.- Prawo budowlane przez zmianę sposobu użytkowania w szczególności rozumiemy, podjęcie lub zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkości lub układu obciążeń. Biorąc pod uwagę konieczność spełnienia wymagań, określonych w § 4 – 4b rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2008 r. w sprawie rodzajów innych form wychowania pozaszkolnego, warunków tworzenia i organizowania tych form oraz sposobu ich działania, prowadzenie zespołu wychowania przedszkolnego lub punktu przedszkolnego wymaga uzyskania zgody (pozytywnej opinii) państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz komendanta powiatowego(miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej o zapewnieniu w lokalu bezpiecznych i higienicznych warunków pobytu dzieci, uwzględniających wymagania określone w § 4a i 4a w/w rozporządzenia. W przypadku budynków użyteczności publicznej m.in. budynki oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki (np. świetlice środowiskowe), kultury (np. ośrodki lub domy kultury), kultu religijnego (np. budynki parafialne) itp., podjęcie w nich działalności polegającej na prowadzeniu zespołu wychowania przedszkolnego lub punktu przedszkolnego, po spełnieniu przez konkretny budynek lub jego część wymagań higieniczno-sanitarnych oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego, określonych w przepisach w/w rozporządzenia i uzyskanie pozytywnych opinii, o których mowa w powyższym akapicie, oznacza, że działalność ta nie zmienia wymagań higieniczno-sanitarnych oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego, a tym samym nie zachodzi konieczność dokonywania zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej zmiany sposobu użytkowania. Uprzejmie proszę o przekazanie o przyjętym stanowisku Powiatowych Inspektorów Nadzoru Budowlanego dokonujących oceny obiektów budowlanych przeznaczonych na prowadzenie działalności przedszkolnej Do wiadomości: Pan Zbigniew Włodkowski Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej

w uzupełnieniu [#205] - uzasadnienie

Uchwała z dnia 8 lipca 2008 r. (sygn. akt I PZP 3/08).
Określenie "wychowawca klasy", użyte w § 5 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. Nr 22, poz. 181 ze zm.), obejmuje zarówno nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki nad oddziałem w szkole (klasą), jak i nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki wychowawczej nad oddziałem w przedszkolu.
 Uzasadnienie

http://www.trybunal.gov.pl/Rozprawy/2008/rozprawy.htm

Sygn. akt K 19/07

W Y R O K
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Warszawa, dnia 18 grudnia 2008 r.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wojciech Hermeliński - przewodniczący
Stanisław Biernat
Marian Grzybowski
Adam Jamróz
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawców oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18 grudnia 2008 r.:

1. wniosku Rady Gminy Nieporęt o zbadanie zgodności art. 90 ust. 2c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.) z art. 3 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607) oraz art. 2, art. 16 ust. 2, art. 32 ust. 1 i art. 167 ust. 1 Konstytucji,

2. wniosku Rady Gminy Stopnica o zbadanie zgodności art. 90 ust. 2c ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim obciąża on gminę prowadzącą własne przedszkole publiczne i zapewniającą w nim miejsca, obowiązkiem refundacji kosztów dotacji udzielonej przez inną gminę, na terenie której znajduje się przedszkole prywatne, do którego uczęszcza mieszkaniec tej drugiej gminy, z art. 16 ust. 2 oraz art. 164 ust. 3 Konstytucji,

o r z e k a:

I

Art. 90 ust. 2c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, Nr 273, poz. 2703 i Nr 281, poz. 2781, z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122, poz. 1020, Nr 131, poz. 1091, Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1043, Nr 208, poz. 1532 i Nr 227, poz. 1658, z 2007 r. Nr 42, poz. 273, Nr 80, poz. 542, Nr 115, poz. 791, Nr 120, poz. 818, Nr 180, poz. 1280 i Nr 181, poz. 1292 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i Nr 145, poz. 917):
a) jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
b) w zakresie, w jakim nakazuje pokrycie wyższych kosztów dotacji ­- w przeliczeniu na jednego ucznia - niż dotacje przysługujące przedszkolom niepublicznym usytuowanym na terenie gminy zobowiązanej, w tej części kosztów, która przekracza iloczyn ustalonego przez gminę zobowiązaną wskaźnika procentowego i kwoty wydatków bieżących, o których mowa w ust. 2b tego artykułu, ustalonych przez gminę uprawnioną do refundacji, jest niezgodny z art. 16 ust. 2 i art. 167 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 3 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607 oraz z 2006 r. Nr 154, poz. 1107),
c) nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 i art. 164 ust. 3 Konstytucji.

II

Przepis wymieniony w części I wyroku, w zakresie określonym w punkcie b, traci moc obowiązującą z upływem 31 grudnia 2009 r.

---------------

Komunikat prasowy po rozprawie dotyczącej dotacji gminy do działalności niepublicznych przedszkoli.

Kwestionowany przepis nadmiernie ogranicza samodzielność finansową gmin, których mieszkańcy korzystają z edukacji przedszkolnej poza granicami terytorialnymi własnych wspólnot.

18 grudnia 2008 r. o godz. 13.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał połączone wnioski Rady Gminy Nieporęt i Rady Gminy Stopnica dotyczące dotacji gminy do działalności niepublicznych przedszkoli.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 90 ust. 2c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty w zakresie, w jakim nakazuje pokrycie wyższych kosztów dotacji ­- w przeliczeniu na jednego ucznia - niż dotacje przysługujące przedszkolom niepublicznym usytuowanym na terenie gminy zobowiązanej, w tej części kosztów, która przekracza iloczyn ustalonego przez gminę zobowiązaną wskaźnika procentowego i kwoty wydatków bieżących, o których mowa w ust. 2b tego artykułu, ustalonych przez gminę uprawnioną do refundacji, jest niezgodny z art. 16 ust. 2 i art. 167 ust. 1 konstytucji oraz z art. 3 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r.

Przepis w zakresie określonym w wyroku traci moc obowiązującą z upływem 31 grudnia 2009 r.

Ponadto TK orzekł, że zaskarżony przepis jest zgodny z art. 2 konstytucji i nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 i art. 164 ust. 3 konstytucji.
(link do sentencji w całości pod tym komunikatem prasowym)

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że finansowanie przez gminę edukacji przedszkolnej mieszkańców, także tych, którzy korzystają z oferty placówek oświatowych ulokowanych na terenie innych gmin, pozostaje w zakresie realizowania przez gminę zadania własnego, bo służy - jakkolwiek niebezpośrednio - zaspokajaniu bieżących potrzeb wspólnoty.

Zdaniem Trybunału ustawodawca nie sprecyzował żadnych pomocniczych kryteriów, którymi poszczególne gminy miałyby kierować się przy ustalaniu, czy wskaźnik procentowy powinien być wyższy od wskaźnika gwarantowanego na minimalnym pułapie 75 proc.. Swoboda ta wzmacnia samodzielność samorządu terytorialnego w sferze prowadzenia przez jego jednostki polityki oświatowej. Jednak w mechanizmie refundacji działa nadmiernie restrykcyjnie, ograniczając swobodę - przede wszystkim finansową - innych gmin, których mieszkańcy korzystają z edukacji przedszkolnej poza granicami terytorialnymi własnych wspólnot.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że jeśli koszt refundowanej dotacji przekroczy koszt dotacji udzielanej przez gminę zobowiązaną "własnym" przedszkolom niepublicznym, to nadwyżka wynikająca z zastosowania wyższego wskaźnika procentowego (nie zaś z wyższych wydatków bieżących ponoszonych, w przeliczeniu na jednego ucznia, w przedszkolach publicznych innej gminy) jest obciążeniem finansowym nadmiernie ograniczającym swobodę gminy zobowiązanej do refundacji.

Zakwestionowany w tej sprawie art. 90 ust. 2c ustawy o systemie oświaty uznany został przez Trybunał za niekonstytucyjny jedynie w pewnym zakresie jego zastosowania. Utrata mocy obowiązującej, jako skutek orzeczenia Trybunału, nie dotknie zatem całego artykułu, który nadal, w dotychczasowym brzmieniu choć o zmodyfikowanej treści, pozostawał będzie elementem ustawy o systemie oświaty.

Dziedzina prawa, do której zaliczyć trzeba zakwestionowany artykuł ustawy to prawo finansowe. Przepisy prawa określające zakres zobowiązań finansowych winny być kształtowane z dużą troską o ich precyzję i jasność. Rozliczenia między gminami, w tym zwłaszcza zasady ustalania wysokości kosztów, o których refundację gmina dotująca przedszkole niepubliczne może się ubiegać ze strony innej gminy, której mieszkańcy uczęszczali do tego przedszkola, stanowią sferę szczególnie newralgiczną. Ewentualna nieścisłość czy zawiłość regulacji może bowiem prowadzić do sporu między gminami lub stać się podstawą pociągnięcia do odpowiedzialności organów i osób odpowiedzialnych za stan finansów w danej jednostce samorządu terytorialnego.

Należy również wziąć pod uwagę ustawowo określony harmonogram przygotowania i uchwalenia budżetu przez gminy. Zmiana zasad refundowania dotacji przyznawanych przedszkolom niepublicznym jest czynnikiem, który powinien być gminom znany ze stosownym wyprzedzeniem w stosunku do początku roku budżetowego. Dlatego Trybunał Konstytucyjny doszedł do przekonania, że na tle niniejszej sprawy poważne argumenty przemawiają za odroczeniem terminu utraty mocy obowiązującej przez art. 90 ust. 2c ustawy o systemie oświaty. Odsunięcie w czasie skutków prawnych wyroku stworzy ustawodawcy dogodne warunki do uchwalenia stosownej zmiany przepisów, uwzględniającej niniejsze orzeczenie.

Trybunał Konstytucyjny liczy na odpowiednią interwencję ustawodawcy przed upływem 31 grudnia 2009 r., jednak nie odstępuje od użycia w sentencji wyroku formuły zakresowej. W ten sposób dochodzi bowiem do stworzenia instrumentu, który - pomimo skomplikowania i trudności z bezpośrednią aplikacją w praktyce - umożliwi sanowanie konstytucyjności art. 90 ust. 2 c w wypadku bezczynności legislatywy.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Wojciech Hermeliński, a sprawozdawcą był sędzia TK Mirosław Wyrzykowski.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Czy można wypowiedzieć pracownikowi umowę o pracę drogą e-mailową

Pracodawcy do codziennej komunikacji z pracownikami coraz częściej wykorzystują drogę elektroniczną. O ile załatwianie z pracownikami w tej formie bieżących spraw nie budzi zastrzeżeń, o tyle wątpliwości powstają przy dokonywaniu tą drogą doniosłych prawnie czynności, np. wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę.

Powyższa problematyka nie została uregulowana w kodeksie pracy, ale poprzez art. 300 k.p., odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy kodeksu cywilnego dotyczące czynności prawnych. Zgodnie z treścią art. 60 k.c. wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej. W świetle tego przepisu nie można odmówić skuteczności oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę złożonemu za pomocą e-maila. Dla oświadczenia o wypowiedzeniu ustawodawca zastrzegł jednak formę pisemną.

Z uregulowań cywilnoprawnych wynika, iż dla zachowania tej formy konieczne jest złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Odnośnie natomiast do oświadczeń składanych w postaci elektronicznej, jedynie oświadczenie opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu spełnia wymóg formy pisemnej (art. 78 par. 1 i 2 k.c.).

Z powyższego wynika, że oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę przekazane pracownikowi drogą e-mailową nieopatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym można uznać za skutecznie doręczone. Jednocześnie jednak będzie ono wadliwe, gdyż dokonane sprzecznie z art. 30 par. 3 k.p., statuującym wymóg zachowania formy pisemnej przy składaniu tego rodzaju oświadczeń woli. W konsekwencji pracownik może wnieść odwołanie od otrzymanego wypowiedzenia do sądu pracy, wskazując na naruszenie przepisów o wypowiadaniu umów o pracę.

Warto jeszcze przytoczyć orzeczenie Sądu Najwyższego, w którym stwierdzono, iż nie narusza wymogu formy pisemnej sporządzenie na piśmie i wysłanie przez pracodawcę identycznej treści oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę, które dotarło do pracownika wcześniej pocztą elektroniczną (e-mailem) i później przesyłką pocztową. W ocenie SN, w takim przypadku nie dochodzi do złożenia dwóch odrębnych oświadczeń woli, a jedynie do podwójnego doręczenia tego samego oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę (por. wyrok SN z 18 stycznia 2007 r., II PK 178/06, OSNP 2008/5-6/59).

Źródło: GP

Artykuł z dnia: 2008-12-24

--------------------

wyrok SN
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych

Sygnatura	II PK 178/06
Data wydania	18 stycznia 2007 r.
Teza z uzasadnieniem	- II PK 0178_06.pdf
Publikacja	Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/5-6/59

 Nauczycielskie dodatki mieszkaniowy i wiejski mają charakter socjalny i nie są składnikami wynagrodzenia – przypomina samorządom wojewoda podlaski.

http://www.samorzad.pap.pl/palio/html.run?_Instance=cms_samorzad.pap.pl&_PageID=2&s=depesza&dz=wiadomosci_centralne&dep=46428&data=&_CheckSum=800508345

W listopadzie rada gminy Szudziałowo podjęła uchwałę w sprawie regulaminu wypłacania składników wynagrodzeń nauczycielom w 2009 roku. Ustaliła w niej m.in., iż wynagrodzenie nauczycieli składa się z następujących składników dodatku: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, za warunki pracy, mieszkaniowego oraz wiejskiego.

Wprowadzono także zapis, iż nagrody oraz świadczenia wynikające ze stosunku pracy tj. dodatek za wysługę lat, nagrody jubileuszowe, dodatkowe wynagrodzenie roczne, zasiłki na zagospodarowanie, odprawy z tytułu przejścia na emeryturę lub rentę wypłacane są zgodnie z odpowiednimi przepisami Karty Nauczyciela i przepisami rozporządzeń.

W ocenie organu nadzoru takie rozwiązania nie znajdują umocowania w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa. Karta Nauczyciela, precyzyjnie wylicza składniki wynagrodzenia, a rada gminy ustalając regulamin, nie może rozszerzać, ani modyfikować obowiązujących rozwiązań.

Z związku z tym, rada gminy wymieniając dodatek „mieszkaniowy oraz wiejski” jako składnik wynagrodzenia, a dodatek za wysługę lat jako „nagrodę lub świadczenie” dokonała tego w sposób sprzeczny prawem.

Należy podkreślić – zauważa wojewoda - iż nauczycielski dodatek mieszkaniowy i dodatek wiejski to dodatki socjalne,  przysługujące nauczycielom na odrębnej podstawie prawnej (art. 54 Karty Nauczyciela). A dodatek za wysługę lat jest składnikiem wynagrodzenia nauczycieli i nie może być traktowany jako nagroda ani świadczenie wynikające ze stosunku pracy.

Organ nadzoru wskazał również, iż zapis w regulaminie, stanowiący, iż nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje do zajmowanego stanowiska przysługuje odrębny dodatek „wiejski” w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego, jest unormowaniem nieprecyzyjnym.

„Odrębny dodatek w wysokości 10 % wynagrodzenia zasadniczego przysługuje (stosownie do art. 54 Karty Nauczyciela) nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje do zajmowanego stanowiska, zatrudnionemu na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5 000 mieszkańców. Jednocześnie do nauczycieli zatrudnionych w wymiarze niższym niż połowa obowiązującego wymiaru zajęć nie stosuje się wyżej wymienionego przepisu. A zatem, ustalenie przez Radę Gminy Szudziałowo odrębnego dodatku „wiejskiego” w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego dla wszystkich nauczycieli, bez względu na  wymiar godzin pracy, zostało dokonane zbyt ogólnikowo” – podkreślił wojewoda.

Decyzja wojewody

III SA/Łd 441/08 - Wyrok WSA w Łodzi z dn. 2008-11-25

 http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=EB5A2D89B85AD4B45C4E04674BC7EA494C1BF1D0&sc=

…Przepis § 11 ust. 2 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych wprawdzie określa, że w sytuacji, gdy młodociany był zatrudniony u pracodawcy niebędącego rzemieślnikiem i dokształcał się w zasadniczej szkole zawodowej, zdaje egzamin potwierdzający kwalifikacje zawodowe, bezpośrednio po uzyskaniu świadectwa ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej, zgodnie z przepisami dotyczącymi warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych, a więc stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 r.

Zdaniem Sądu, powyższe przepisy nie wyczerpują jednak katalogu przepisów odrębnych, określonych w art. 70 b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Młodociany pracownik zatrudniony u pracodawcy niebędącego rzemieślnikiem, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, może bowiem zdać egzamin na tytuł czeladnika zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 października 2005 roku, tym bardziej, że w § 6 tego rozporządzenia ustawodawca przewidział możliwość dopuszczenia przez izbę rzemieślniczą do egzaminu czeladniczego nie tylko osobę, która ukończyła naukę zawodu u rzemieślnika, ale także osobę, która posiada świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, prowadzącej kształcenie zawodowe o kierunku związanym z zawodem, w którym zdaje egzamin (§ 6 pkt 5 rozporządzenia).

A zatem warunek zdania egzaminu, zgodnie z odrębnymi przepisami, wskazany w art. 70 b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, będzie spełniony także wówczas, gdy młodociany zatrudniony u pracodawcy niebędącego rzemieślnikiem zda egzamin na tytuł czeladnika. Zdaniem Sądu, w przypadku młodocianego zatrudnionego u pracodawcy niebędącego rzemieślnikiem, przepisami odrębnymi, w rozumieniu art. 70 b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, nie są bowiem jedynie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania oraz przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych. Zawarte w art. 70 b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty sformułowanie "i zdał egzamin, zgodnie z odrębnymi przepisami" odnosi się do wszystkich tych odrębnych przepisów, które pozwalają młodocianemu zdać egzamin po zakończeniu nauki. Gdyby ustawodawca zakładał zdanie egzaminu przez młodocianego wyłącznie zgodnie z § 11 pkt 1- 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania, wskazałby to wprost w art. 70 b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Skoro tego nie uczynił, to brak jest podstaw do stosowania wykładni przyjętej przez organy administracji w niniejszej sprawie.

Na podkreślenie zasługuje również to, że rozporządzenie w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w Kodeksie pracy, a nie w ustawie o systemie oświaty, oraz że rozporządzenie nie przewiduje żadnych konsekwencji w przypadku zdania, przez młodocianego zatrudnionego u pracodawcy niebędącego rzemieślnikiem, egzaminu czeladniczego przed komisją egzaminacyjną izby rzemieślniczej.

Zauważyć należy, że skoro pracodawca niebędący rzemieślnikiem nie może zmusić młodocianego, z którym zawarł umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, do zdania egzaminu zgodnie z przepisami dotyczącymi warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych, to nie może być obciążony negatywnymi konsekwencjami czegoś, co nie jest zależne od niego. Ponadto skoro istnieje możliwość zdania egzaminu na podstawie innych przepisów, a ustawa nie precyzuje jakie konkretnie przepisy powinny mieć zastosowanie, to tym bardziej nie można interpretować, iż w tym konkretnym przypadku chodzi wyłącznie o egzamin zdany zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 r….

…Skoro w niniejszej sprawie młodociany pracownik ukończył naukę zawodu i zdał egzamin na tytuł czeladnika w zawodzie ślusarza z wynikiem pozytywnym, to pracodawcy przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego na podstawie art. 70 b ustawy o systemie oświaty. Organ administracji decydujący o przyznaniu dofinansowania i sprawdzający zgodnie z art. 70b ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, czy młodociany pracownik zdał egzamin zgodnie z odrębnymi przepisami, nie jest uprawniony do wkraczania w kompetencje komisji egzaminacyjnej izb rzemieślniczych. Świadectwo czeladnicze, jako wyraz dopuszczenia danej osoby do egzaminu jest dla organu wiążące. Niezasadne jest więc stanowisko organu administracji, że ukończenie nauki zawodu u innych podmiotów nie pozwala na dopuszczenie przez izbę rzemieślniczą danej osoby do egzaminu czeladniczego...

w wątku http://oskko.edu.pl/forum/watek.php?w=33190&ux=13&pst=6#pst6

interpretacja MEN dotycząca braku możliwosci rozpoczynania stażu przez nauczycielkę przebywającą na urlopie macierzyńskim na początku roku szkolnego

Zgodnie z art. 9d ust. 5 ustawy Karta Nauczyciela w przypadku nieobecności nauczyciela w pracy z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy lub urlopu innego niż urlop wypoczynkowy, trwającej nieprzerwanie dłużej niż miesiąc, staż ulega przedłużeniu o czas trwania tej nieobecności. W przypadku nieobecności dłuższej niż rok nauczyciel obowiązany jest do ponownego odbycia stażu w pełnym wymiarze. W myśl ww. przepisu urlop wypoczynkowy nie powoduje przedłużenia stażu. Przepis ten dotyczy jednak staży już rozpoczętych.

Precedensowy wyrok skazujący za faul podczas szkolnego meczu koszykówki

Pół roku więzienia w zawieszeniu na 2 lata - to nieprawomocny wyrok stołecznego sądu wobec oskarżonego za faul podczas szkolnego meczu koszykówki, po którym jego kolega odniósł obrażenia zagrażające życiu.

W precedensowym procesie Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów orzekł we wtorek, że działanie Rafała C. było nieumyślne, choć nie mieściło się - jako przekraczające reguły gry - w granicach "ryzyka sportowego". Oskarżony o celowe działanie Rafał C., któremu groziło do 10 lat więzienia, mówił, że był to tragiczny wypadek.

W 2002 r. Rałała C. uniewinniono, bo sąd uznał, że wypadek mieścił się w granicach takiego ryzyka (które podejmuje osoba uczestnicząca w grze wymagającej kontaktu fizycznego z przeciwnikiem). Potem wyrok ten uchylono.

W 2000 r., podczas meczu koszykówki w stołecznym liceum, 16-letni Kamil G. z I klasy upadł po starciu pod tablicą z 17-letnim Rafałem C. z klasy III. Przewieziono go w ciężkim stanie do szpitala, gdzie stwierdzono m.in. pęknięcie dwunastnicy - życie uratowała mu natychmiastowa operacja. Nauczyciel wf odnotował "faul techniczny" Rafała, który uderzył kolegę kolanem. Klasa Kamila oraz on sam twierdzili, że było to celowy atak; Rafał mówił, że był to przypadek - co potwierdzała jego klasa.

Na podstawie m.in. zeznań Kamila Rafał został oskarżony przez prokuraturę z artykułu Kodeksu karnego, który przewiduje karę od roku do 10 lat więzienia dla tego, "kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu". Zarzucono mu działanie w zamiarze wyrządzenia poważnych obrażeń.

W lutym 2002 r. Sąd Okręgowy w Warszawie uniewinnił Rafała. O takim wyroku zdecydowały m.in. korzystne dla oskarżonego opinie biegłych. W listopadzie 2002 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił wyrok uniewinniający i zwrócił sprawę sądowi I instancji. Ponowny proces ruszył przed Sądem Rejonowym Warszawa-Mokotów w 2007 r.

We wtorek sąd nie dał wiary oskarżonemu, podkreślając, że w chwili ataku na Kamila Rafał miał ręce opuszczone, a Kamil trzymał piłkę nad głową. "A więc celem nie było odebranie piłki" - ocenił sąd. Zarazem sąd orzekł, że Rafał nie miał zamiaru uszkodzenia ciała Kamila i nie przewidywał takich następstw, a skutek jego czynu uznano za nieumyślny.

Sąd powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 1938 r., który określał warunki, w których "ryzyko sportowe" wyklucza odpowiedzialność karną za uszkodzenie ciała rywala. Jednym z tych warunków było "niesprzeciwianie się regułom gry" - a te zdaniem sądu Kamil złamał, bo sędzia wykluczył go za faul z dalszej gry. Sąd uznał karę za adekwatną do stopnia winy; wziął też pod uwagę niekaralność Rafała i jego "optymistyczną prognozę kryminalistyczną".

"Zderzyłem się w powietrzu z atakującym tablicę Kamilem, od którego byłem cięższy o 30 kg, co spowodowało, że doszło u niego do obrażeń" - mówił w 2007 r. 27-letni dziś Rafał (nie stawił się na ogłoszeniu wyroku). Dodawał, że przeprosił Kamila, zaznaczając, że nie miał zamiaru zrobić mu nic złego.

Kamil, dziś - aplikant adwokacki i zarazem oskarżyciel posiłkowy - powiedział po wyroku, że zastanowi się nad apelacją. "Tu nie było nieumyślności" - powiedział dziennikarzom.

Jego zdaniem, "nie jest tak, że teraz rodzice będą się bali posyłać dzieci na lekcje wf, bo nie był to zwykły faul". "Przekroczenie zasad ryzyka sportowego jest przestępstwem, co miało miejsce w tej sprawie" - oświadczył. Podkreślił, że do dziś ma kłopoty zdrowie, choć nie domaga się od Rafała odszkodowania.

Obrońca Rafała mec. Karolina Stremska podkreślała, że dla młodych ludzi amatorsko grających w koszykówkę wyskok z wysuniętym kolanem jest czymś naturalnym. "Tylko zawodowi koszykarze są uczeni, by je chować" - mówiła, powołując się na opinie biegłych. 

Źródło: PAP

Artykuł z dnia: 2009-03-03

przekleję tu z wątku frediego

http://oskko.edu.pl/forum/watek.php?w=36446&ux=13&pst=6#pst6

wyroki awansowe

-------------

IV SA/Wr 437/07 - Wyrok WSA we Wrocławiu

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7D06C13A66

Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w tej sprawie jest wyjaśnienie, czy nauczyciel ubiegający się o awans powinien spełniać wymagania kwalifikacyjne określone w art. 9b Karta Nauczyciela w dniu rozpoczęcia stażu, czy też w dniu złożenia wniosku o nadanie stopnia awansu zawodowego.

Zgodnie z art.9b ust.1 pkt. b ustawy - Karta Nauczyciela warunkiem nadania nauczycielowi kolejnego stopnia awansu zawodowego jest spełnienie wymagań kwalifikacyjnych o których mowa w art.9 ust . 1 pkt 1 i ust. 1a - 3, odbycie stażu z zastrzeżeniem art.9c ust.1-3, ust 6 oraz w przypadku nauczyciela mianowanego uzyskania akceptacji Komisji Kwalifikacyjnej po dokonaniu analizy dorobku zawodowego nauczyciela i przeprowadzonej rozmowie. Przepis powyższy nie określa kolejności w jakiej przesłanki w nim wskazane powinny być spełnione.

Przepisy ustawy Karta Nauczyciela nie przewidują podejmowania przez jakikolwiek organ decyzji o dopuszczeniu do rozpoczęcia stażu, jedynym warunkiem tego rozpoczęcia jest złożenie w tej sprawie do dyrektora szkoły wniosku. Jest to w istocie zawiadomienie o jego rozpoczęciu. Warunki określone w art. 9b ust. 1 Karty Nauczyciela dotyczą nadania stopnia awansu zawodowego, a nie rozpoczęcia stażu.

W ocenie Sądu przedstawione wyżej rozważania dają podstawę do uznania iż w świetle art.9b, ust.1 Karty Nauczyciela określenie, czy nauczyciel ubiegający się o awans zawodowy spełnia wymagania kwalifikacyjne powinno być dokonane na dzień złożenia wniosku, a nie na dzień rozpoczęcia stażu.

Za taką wykładnię powołanego przepisu przemawiają względy celowościowe.

W sytuacji, gdy nauczyciel odbył staż, a w tym czasie nie miał odpowiednich kwalifikacji lecz w dniu złożenia wniosku o nadanie stopnia awansu zawodowego spełniał wymagania kwalifikacyjne to brak jest uzasadnienia do nałożenia na niego obowiązku odbycia kolejnego stażu (patrz wyrok NSA w sprawie I OSK 541/06 z dnia 13 lutego 2007 r.).

Rozdział 3a ustawy Karta Nauczyciela dotyczący awansu zawodowego nauczycieli ale tylko w dwóch przypadkach zawiera nakaz powtórnego odbycia stażu, gdy ostateczna ocena dorobku zawodowego jest negatywna - art. 9c ust. 11 Karty Nauczyciela lub gdy nauczyciel nie zda egzaminu - art. 9g ust.8 Karty Nauczyciela.

Reasumując należy uznać iż art.9b ustawy Karta Nauczyciela jest podstawowym przepisem określającym warunki nadania nauczycielowi stopnia awansu zawodowego, ale nie wynika z niego aby w dacie rozpoczęcia stażu nauczyciel miał spełniać wymagania kwalifikacyjne lub odbyć kolejny staż.

Wszystkie warunki określone w art.9b ustawy Karta Nauczyciela ubiegający się o awans zawodowy ma spełniać w dacie złożenia wniosku.

------------

I OSK 495/08 - Wyrok NSA

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/940EB686FD

nie można zgodzić się z poglądem, że jeżeli zatrudnienie nauczyciela nastąpiło z naruszeniem regulujących te kwestie przepisów, to jedynie z tego powodu, mimo że odbył on staż i że w dacie wystąpienia z wnioskiem o nadanie kolejnego stopnia awansu zawodowego spełniał wymagania kwalifikacyjne winien być pozbawiony możliwości awansu zawodowego

I SA/Wa 825/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2007-09-26

Z przepisów normujących sprawy oświaty nie wynika bowiem,

że niepubliczna szkoła policealna dla młodzieży

musi organizować kształcenie wyłącznie w dni powszednie.

przed zbliżająca się maturą

IV SA/Gl 94/09 - Postanowienie WSA w Gliwicach z 2009-03-02

Nie można tym samym uznać, iż ocena maturalna wydawana jest w ramach postępowania administracyjnego. Również samo świadectwo maturalne nie stanowi decyzji administracyjnej, gdyż nie ma charakteru władczego rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach strony. Ocena maturalna stanowi wyłącznie wynik sprawdzenia wiedzy egzaminowanej osoby poprzez ustalenie poprawności udzielonych odpowiedzi. Komisja egzaminacyjna wystawiając ocenę potwierdza jedynie określony stan faktyczny, na który nie ma żadnego bezpośredniego wpływu i możliwości jego modyfikacji.

Dodatkowo charakter oceny maturalnej przesądza, że nie może ona być uznana również za czynność z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, bowiem ocena maturalna, jak również świadectwo dojrzałości nie stanowi aktu o charakterze publicznoprawnym.

Sąd podziela pogląd wyrażony w uzasadnieniu postanowienia WSA w Warszawie z 28 lipca 2006 r. (sygn. akt. I SA/Wa 2027/05, niepublikowane), iż ewentualne uznanie dopuszczalności skargi na ocenę maturalną lub świadectwo dojrzałości i jej uwzględnienie prowadziłoby w istocie do uchylenia oceny maturalnej, a tym samym doszło by do sytuacji, w której nie istniałby w obrocie wynik egzaminu maturalnego, co zachwiałoby pewność świadectw maturalnych oraz sens rekrutacji na studia wyższe.

http://http://www.men.gov.pl/images/docs/opinia07052009.pdf

nie używać Mozilli to się wklei (do Leszka)

• Stanowisko Ministerstwa Edukacji Narodowej na temat możliwości oraz zasad zatrudniania nauczycieli szkół do realizacji projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
• Stanowisko Ministerstwa Edukacji Narodowej w sprawie sposobu dokonywania oceny pracy dyrektora szkoły lub placówki
• Stanowisko Ministerstwa Edukacji Narodowej w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania konkursowego na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki
• Opinia Ministerstwa Edukacji Narodowej dotycząca wątpliwości w zakresie obowiązywania przepisów regulaminów wynagradzania, stanowionych przez jednostki samorządu terytorialnego
• Opinia Ministerstwa Edukacji Narodowej dotycząca postępowań prowadzonych przez kuratorów oświaty w sprawach związanych z planowaną w 2009 r. likwidacją (przekształceniem) szkół lub placówek.

WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 23 kwietnia 2009 r.

sygn. akt K 65/07

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Liszcz – przewodniczący,

Wojciech Hermeliński,

Adam Jamróz – sprawozdawca,

Ewa Łętowska,

Janusz Niemcewicz,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2009 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności art. 91b ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, ze zm.) w zakresie, w jakim w związku z art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. b przepis ten wyłącza stosowanie art. 88 ust. 1 tej ustawy do nauczyciela zatrudnionego w przedszkolu niepublicznym w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć, z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji,

orzeka:

Art. 91b ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, Nr 170, poz. 1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 80, poz. 542, Nr 102, poz. 689, Nr 158, poz. 1103, Nr 176, poz. 1238, Nr 191, poz. 1369 i Nr 247, poz. 1821, z 2008 r. Nr 145, poz. 917 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 56, poz. 458) w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie art. 88 ust. 1 tej ustawy do nauczyciela zatrudnionego w przedszkolu niepublicznym, w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć, jest niezgodny z art. 32 ust. 1, a przez to z nakazem urzeczywistnienia zasad sprawiedliwości społecznej, wyrażonym w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

 http://www.infor.pl/skany/spis.php?rodzaj=dzu&rok=2009&num=67&poz=572&str=0001

http://www.samorzad.pap.pl/palio/html.run?_Instance=cms_samorzad.pap.pl&_PageID=2&s=depesza&dz=wiadomosci_centralne&dep=53112&data=&_CheckSum=-1199090627

Resort edukacji odpowiada na pytania czytelników dotyczące interpretacji nowelizacji Karty Nauczyciela oraz naliczania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla nauczycieli emerytów i rencistów.

Czytelnicy Serwisu Samorządowego PAP mogą zadawać pytania do ekspertów MEN korzystając z zakładki „Ekspert Radzi”. Na pytania pracownicy ministerstwa będą odpowiadać w miarę możliwości. MEN zastrzega sobie również prawo do odpowiedzi zbiorczo na pytania dotyczące tej samej tematyki.

Poniżej publikujemy pierwsze pytania, które napłynęły do redakcji i odpowiedzi.

Nowelizacja ustawy Karta Nauczyciela z 21 listopada 2008 r. wprowadziła zmieniony zapis art. 42 ust. 2 pkt 2 (dodatkowa godzina). Czy ta dodatkowa godzina (od 1.09.2009) dotyczy także nauczycieli zatrudnionych np. w centrach kształcenia praktycznego czy tylko nauczycieli zatrudnionych w szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych? I ile powinna trwać ta dodatkowa godzina - 45 czy 60 minut (w zapisie ustawy mowa, że nauczyciel w ramach dodatkowej godziny obowiązany będzie prowadzić m.in. zajęcia opieki świetlicowej ale i zajęcia w ramach godzin do dyspozycji dyrektora)?

- Godziny wynikające z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy – Karta Nauczyciela nie są godzinami dodatkowymi, gdyż są to godziny mieszczące się w ramach tygodniowego czasu pracy nauczyciela. Przepis ten nie dotyczy nauczycieli zatrudnionych w centrach kształcenia praktycznego. Przepisy zawarte w ww. artykule dotyczą godzin zegarowych a nie godzin lekcyjnych. Oznacza to, że pod pojęciem godziny rozumiemy 60 minut.

Czy dla nauczycieli emerytów i rencistów czynnych zawodowo (pracujących) pobierających emerytury i renty odpis na ZFŚS powinien być naliczony jak dla nauczycieli, czy jak dla emerytów?

- Dla nauczycieli emerytów i rencistów czynnych zawodowo należy dokonywać odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tak jak dla innych nauczycieli, w tej części etatu na jaki są zatrudnieni w danej szkole (art. 53 ust. 1 ustawy - Karta Nauczyciela) oraz jako rencistów i emerytów w zależności od wysokości pobieranych z tego tytułu świadczeń (art. 53 ust. 2) ustawy - Karta Nauczyciela.

Podstawa prawna:

Art 53 ust. 1 ustawy - Karta Nauczyciela: Dla nauczycieli dokonuje się corocznie odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości ustalanej jako iloczyn planowanej, przeciętnej w danym roku kalendarzowym, liczby nauczycieli zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze zajęć (po przeliczeniu na pełny wymiar zajęć) skorygowanej w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych nauczycieli (po przeliczeniu na pełny wymiar zajęć) i 110 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 30 ust. 3.

Art 53 ust. 2 ustawy - Karta Nauczyciela: Dla nauczycieli będących emerytami i rencistami dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5 % pobieranych przez nich emerytur i rent.

Agnieszka Radzimska
Departament Strategii MEN

Interpretacja podatkowa - podatek od gabinetów profilaktyki zdrowotnej w szkołach

http://www.bip.krakow.pl/zalacznik.php?zid=63492&wer=0&new=t&mode=show

...stanowisko Strony polegające na tym, że nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości obowiązanym do jego uiszczenia,

w zakresie tej części nieruchomości, którą używa na podstawie umowy użyczenia,

którą zawarła z daną jednostką oświatową (szkoła podstawowa, gimnazjum lub szkoła ponadgimnazjalna)

posiadajacą trwały zarząd jak i nieposiadajacą trwałego zarzadu na danej nieruchomości,

z uwagi na to iż podatnikiem ww podatku od części używanej przez Stronę jest użyczający (jednostka oświatowa), jest prawidłowe.

http://www.rp.pl/temat/321813.html

Wyjaśnienia urzędów dotyczące zatrudniania nauczycieli

Kiedy szkołę można wykreślić z ewidencji

i przytaczane w artykule wyroki NSA

I OSK 943/09 - Wyrok NSA z 2010-01-05

I OSK 944/09 - Wyrok NSA z 2010-01-05

I OSK 945/09 - Wyrok NSA z 2010-01-05

wprawdzie to nie menowskie, ale wkleję, bo może się przydać

Wyrok ETS w sprawie leczenia za granicą

Dnia 15 czerwca 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „ETS”) wydał wyrok, w którym stwierdził, że zgodnie z przepisami unijnymi państwo członkowskie ubezpieczenia (tzn. takie, w którym pacjent jest ubezpieczony) nie jest zobowiązane do zwrotu pacjentowi kosztów, które w państwie, gdzie była świadczona opieka medyczna obciążają tego pacjenta, jeżeli są one efektem nieplanowanej opieki szpitalnej, która została zapewniona pacjentowi podczas jego pobytu tymczasowego w innym państwie członkowskim niż państwo ubezpieczenia ( sprawa C-211/08).

http://ksiegowosc.infor.pl/aktualnosci/120998/Wyrok-ETS-w-sprawie-leczenia-za-granica,0,Wyrok-ETS-w-sprawie-leczenia-za-granica.html

Komunikat MEN w sprawie rozporządzenia dotyczącego komisji dyscyplinarnych dla nauczycieli i trybu postępowania dyscyplinarnego- 3 sierpnia 2010

pozdrawiam

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1369%3Akomunikat-men-w-sprawie-rozporzdzenia-dotyczcego-komisji-dyscyplinarnych-dla-nauczycieli-i-trybu-postpowania-dyscyplinarnego&catid=87%3Aopinie-i-stanowiska-men&Itemid=106

- 8 września 2010

pozdrawiam

Zajęcia rewalidacyjno - wychowawcze - zapytanie do MEN

http://www.tomaszakzesiuk.pl/?action=informacje&idin=133&idm=2&ids=8

Stanowisko dotyczące zatrudniania i wynagradzania nauczycieli w ramach
projektu pn. „Indywidualizacja procesu nauczania i wychowania uczniów klas IIII
szkół podstawowych”

 pozdrawiam

Stanowisko Kuratorium Oświaty we Wrocławiu w sprawie prowadzania zajęć z dziećmi w soboty i niedziele oraz w ferie zimowe i letnie.

http://dolnyslask.pl/upload/EFS/indywidualizacja/100924_odpowiedz_KO_wakacje_ferie.pdf

do stanowiska KO we Wrocławiu

dni wolne od zajęć - a dni wolne od pracy?

 ze stanowiska MEN

8. Sposób rozliczania godzin, o których mowa w art. 42 ust 2 pkt 2 lit. a i b Karty
Nauczyciela.
Zajęcia realizowane w wymiarze określonym w art. 42 ust. 2 pkt 2 lit. a i b są rejestrowane
i rozliczane w okresach półrocznych w dziennikach zajęć pozalekcyjnych. Zajęcia te powinny
być rozliczane z wyłączeniem: ferii zimowych, ferii letnich, dni wolnych od pracy oraz
przerw w nauce określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia
18 kwietnia 2002 r. w sprawie organizacji roku szkolnego.

z rozp. o organizacji roku

3. W szkołach, w których zajęcia dydaktyczno-wychowawcze są realizowane przez pięć dni w tygodniu, w dni wolne od zajęć szkoły mogą organizować zajęcia wychowawczo-opiekuńcze, imprezy służące upowszechnianiu kultury, sportu, turystyki i inne zajęcia pozalekcyjne. 

sobota i niedziela jest dniem wolnym od pracy, czy od zajęć ? (dla mnie - od pracy)

awans - kwalifikacje i staż

I OSK 289/10 - Wyrok NSA

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/855A359BB6

ZFŚS – jednakowa opieka socjalna nad pracownikami i emerytami

Ze środków ZFŚS mogą korzystać wszystkie osoby uprawnione przy zastosowaniu jednakowych, wyłącznie socjalnych kryteriów. Pracodawca nie może wyłączyć prawa do ubiegania się o pomoc socjalną żadnej z ustawowo uprawnionych grup osób. Przypadki ich odmiennego traktowania stanowią naruszenie prawa – wyjaśniło w piśmie Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej.

Swoje stanowisko resort pracy przedstawił w odpowiedzi na interpelację poselską dotyczącą funkcjonowania ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) w odniesieniu do pracowników i emerytów.

W piśmie z 23 września 2010 r. przypomniał, że fundusz należy tworzyć z corocznego odpisu podstawowego naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Jednocześnie pracodawcy sprawujący opiekę socjalną nad byłymi pracownikami, w tym także ze zlikwidowanych zakładów, mogą zwiększyć fundusz o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, stanowiącego podstawę naliczania odpisu, na każdego emeryta i rencistę uprawnionego do tej opieki. W 2010 r. była to kwota 174,64 zł. Naliczenie odpisu na emerytów i rencistów nie jest zatem odpisem podstawowym, ale zwiększeniem funduszu – podkreślono w stanowisku resortu pracy.

Pracodawcy spoza sfery budżetowej mogą ponadto dostosowywać wielkość środków socjalnych do własnych potrzeb i sytuacji finansowej. Ustawa pozwala im dowolnie kształtować wysokość odpisu podstawowego, a nawet zrezygnować z jego tworzenia, co powinno być zapisane w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania i uzgodnione ze związkami zawodowymi, a jeżeli takie w zakładzie pracy nie istnieją – z reprezentantem pracowników.

Uprawnieni do pomocy

Resort przypomniał, że prawo do korzystania z funduszu przysługuje pracownikom i ich rodzinom, a także byłym pracownikom, emerytom i rencistom wraz z rodzinami i jest to prawo zagwarantowane ustawowo.

W przypadku emerytów i rencistów nie zależy ono od tego, czy pracodawca zwiększy środki funduszu o wspomniany wcześniej wskaźnik.

ZFŚS jest funduszem spożycia zbiorowego, a to oznacza, że wszystkie odpisy i nieobligatoryjne zwiększenia, niezależnie od ich wysokości i sposobu naliczania, tworzą jeden fundusz – podkreślono w piśmie MPiPS. Mogą zatem z niego korzystać wszystkie osoby uprawnione przy zastosowaniu jednakowych, wyłącznie socjalnych kryteriów. Pracodawca nie może pozbawić prawa do ubiegania się o pomoc socjalną żadnej z ustawowo uprawnionych do niej grup osób, np. emerytów i rencistów, ze względów pozasocjalnych, nawet jeśli nie zwiększy funduszu na ten cel.

Dla kogo świadczenia

Prawo do korzystania z funduszu nie jest jednak równoznaczne z tym, że każdy ma zagwarantowane świadczenia finansowane z jego środków. Dotyczy to zarówno pracowników, jak i byłych pracowników, emerytów i rencistów. O realizacji tego prawa nie przesądza bowiem posiadany status pracownika lub emeryta, ale wyłącznie ich faktyczna sytuacja życiowa, rodzinna i materialna, co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o tym funduszu.

Świadczenia socjalne nie mają charakteru roszczenia i należności – zależą jedynie od potrzeb, sytuacji socjalnej osoby uprawnionej, wielkości środków funduszu przeznaczonych na dany rodzaj świadczeń, a także spełniania formalnych kryteriów przy ubieganiu się o świadczenia socjalne. Ze względu na zróżnicowanie sytuacji materialnej osób uprawnionych pomoc ta nie powinna być przyznawana na podstawie posiadanego statusu (pracownika lub emeryta), ale w największym rozmiarze powinna trafiać do osób znajdujących się w obiektywnie najtrudniejszej sytuacji materialnej.

Jak przypomniano w piśmie, szczegółowe zasady i warunki korzystania z funduszu określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi, a gdy one nie działają – z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Zasady te należy stosować jednakowo do wszystkich uprawnionych – i do pracowników i do byłych pracowników–emerytów.

Naruszenie prawa

Jednocześnie podkreślono, że fundusz socjalny jest tworzony przez pracodawcę, który stosownie do możliwości i warunków zaspokaja bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników, czyli osób pozostających w zatrudnieniu w związku z prowadzoną przez pracodawcę działalnością – godnie z zasadą określoną w art. 16 kodeksu pracy. Natomiast sprawowanie opieki socjalnej nad byłymi pracownikami – emerytami lub rencistami – jest wyjątkiem od tej zasady i dlatego przepisy o ZFŚS przewidują możliwość, a nie obowiązek dodatkowego obciążania kosztów prowadzonej przez pracodawcę działalności z tytułu sprawowania opieki socjalnej nad byłymi pracownikami – emerytami i rencistami.

Regulacje dotyczące zarówno tworzenia, jak i wydatkowania środków z tego funduszu zapewniają możliwość sprawowania przez pracodawcę opieki socjalnej nad byłymi pracownikami – emerytami i rencistami – według takich samych zasad, jakie dotyczą pracowników.

Jeśli w praktyce występują przypadki odmiennego traktowania w sferze socjalnej pracowników i emerytów, to należy uznać, że stanowią one naruszenie przepisów. W takich przypadkach zasadne jest zwrócenie się zainteresowanych z wnioskiem o interwencję do właściwych organów Państwowej Inspekcji Pracy, ustawowo uprawnionej do nadzoru i kontroli przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Pismo Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z 23 września 2010 r., sygn. SPS-023-6975/10.

Źródło: INFOR

a może nad kreskę aby każdy kto dysponować będzie ciekawym pismem lub interpretacją mógł ją dodać bez szukania w "zaszłościach forum"

pzdrawiam

Stanowisko MEN dotyczące wliczania jednorazowego dodatku
uzupełniającego do podstawy ustalenia wysokości dodatkowego
wynagrodzenia rocznego wypłacanego nauczycielom - z 31 stycznia 2011 r.

http://www.men.gov.pl/images/stories/pdf/stanowisko.pdf

pozdrawiam

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim dotyczył uchwały gminnej określającej opłaty za przedszkola. Radni w uchwale określili, że przedszkole nie będzie pobierało opłat za zajęcia odbywające się o 7.30 do 12.30, a więc zajęcia pozostaną bezpłatne przez 5 godzin – minimum określone przez ustawę o systemie oświaty, w czasie którego musi zostać zrealizowana podstawa programowa. Za dodatkowy czas spędzony w przedszkolu, zgodnie z zaskarżoną uchwałą, pobierana miała być opłata godzinowa, niezależna od rodzaju świadczonych zajęć w tym czasie.

WSA podkreślił, że uchwalona opłata nie może mieć charakteru stałego, bo wówczas obowiązek jej ponoszenia zachodzi w każdym przypadku uczęszczania przez dziecko do przedszkola, bez uwzględnienia przy tym rodzaju świadczeń i ich jakości. Zaznaczył także, że konieczne jest precyzyjne określanie wymiaru i jakości tych świadczeń, niejako w formie cennika i w oparciu o zasadę ekwiwalentności świadczeń. Obowiązkiem organu samorządu terytorialnego uchwalającego opłatę za usługi przedszkolne – według WSA – jest wykazanie, iż wysokość obowiązku pieniężnego nałożonego na rodzica lub opiekuna prawnego dziecka korzystającego z usług przedszkola publicznego pozostaje w związku przyczynowym z oferowaną mu usługą. Przy ustalaniu omawianej opłaty należy szczegółowo wykazać, za jakiego rodzaju świadczenie opłata jest żądana i co się na opłacane świadczenie składa. Uchwała w tym względzie powinna precyzyjnie określać poszczególne świadczenia przekraczające podstawę programową oferowane przez przedszkole publiczne, a także co składa się na każde z tych świadczeń. Sposób ustalenia odpłatności powinien być przekonujący, oparty na kalkulacji ekonomicznej, a argumentacja za nim przemawiająca uzasadniona i możliwa do zweryfikowania. Niezbędne jest tu zatem precyzyjne określenie świadczeń, które są odpłatne. Ich określenie w uchwale powinno nastąpić w sposób bezpośredni i poddający się weryfikacji, bowiem tylko za tak skonkretyzowane świadczenia mogą być pobierane opłaty.

WSA w Gorzowie Wlkp. szczególnie zaakcentował, że stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie oświaty wszystkie świadczenia objęte podstawą programową muszą być udzielane bezpłatnie. Zasada ta jest niezależna od czasu realizacji tych świadczeń, a podstawa programowa nie ogranicza czasu ich trwania. Wskazany w ustawie wymiar 5 godzin oznacza jedynie dolny margines dla czasu realizowania podstawy programowej i nie jest równoznaczny, że po upływie owych 5 godzin rozpoczynają się zajęcia ponadprogramowe.

Wyrok sądu w Gorzowie Wlkp. dotyczy sprawy konkretnej uchwały zaskarżonej do tego sądu i nie jest wiążący dla innych sądów rozstrzygających podobne kwestie. Sprawą opłat za przedszkola ma zająć się także Trybunał Konstytucyjny, który na wniosek parlamentarzystów SLD ma zbadać konstytucyjność dwóch przepisów ustawy o systemie oświaty. Pierwszy określa minimalny wymiar godzinowy bezpłatnego nauczania, wychowania i opieki, a drugi uprawnia rady gminy do swobodnego określania opłat za świadczenia udzielane w przedszkolu w czasie przekraczającym minimalny wymiar 5 godzin.   

Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 20 października 2011 r. (sygn. II SA/Go 584/11)

 http://www.eduinfo.pl/art.php?action=more&id=4953&idg=68&wa=N-PRD1145&sid=536303057&adr_no=E272864&adr_em=830435

Marek, a może wrzucisz to nad kreskę?

 wklejam w sprawie stazowego :

MINISTERSTWO

                                                                                                                                     EDUKACJI NARODOWEJ

                                                                                                                                    Departament Strategii

                                                                                                                                   Al. J. Ch. Szucha 25

                                                                                                                                   00-918 Warszawa

..............................................

Odpowiedź Men :

MINISTERSTWO

EDUKACJI NARODOWEJ

Departament Strategii

A1. J. Ch. Szucha 25

00-918 Warszawa

Warszawa, 2009-10- 30

DS-WPZN-RD-400-192/09

Odpowiadając na zapytanie przesłane za pomocą poczty elektronicznej, w dniu 18 września br. Ministerstwo Edukacji Narodowej — Departament Strategii, uprzejmie informuje:
Zasady wypłacania dodatku za wys1ugq lat określają łącznie obowiązujące przepisy art. 33. ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. — Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.), § 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. Nr 22, poz. 181, z późn. zm.) oraz regulamin wynagradzania stanowiony przez jednostkę samorządu terytorialnego dla prowadzonych szkól i placówek. Zasady te stosuje się do wszystkich nauczycieli zatrudnianych w szkołach i placówkach zgodnie z przepisami ustawy — Karta Nauczyciela.

Art. 33. ust. 1 ustawy — Karta Nauczyciela przewiduje, iż nauczycielowi przysługujc dodatek za wysługę lat w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych poczynając od czwartego roku pracy, z tym, iż dodatek ten nic może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego. Oznacza to, ze nauczyciel nabywa prawo do dodatku za wysługę lat w czwartym roku pozostawania w stosunku pracy oraz, że procentowy wskaźnik wzrostu tego dodatku pozostaje niezmiennie taki sam, jeżeli nauczyciel nabył prawo do jego najwyższej wartości.

W świetle przepisu § 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych  stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli (. . .), nauczycielowi pozostającemu jednocześnie w więcej niż jednym stosunku pracy okresy uprawniające do dodatku za wysługę lat, ustala sie odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatku nie wlicza sie okresu pracy w innym zakładzie, w którym nauczyciel jest lub był jednocześnie zatrudniony, przy czym do okresu dodatkowego zatrudnienia nie wlicza sie okresów podstawowego zatrudnienia. Jednakże nauczycielowi pozostającemu w stosunku pracy jednocześnie w kilku szkołach w wymiarze łącznie nieprzekraczającym obowiązującego nauczyciela wymiaru zajęć, na mocy przepisu § 7 ust. 1 rozporządzenia, do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat w każdej ze szkól wlicza sie okresy poprzedniego zatrudnienia we wszystkich zakładach pracy, bez względu na sposób ustania stosunku pracy.

Jest to rozstrzygniecie konsekwentne w stosunku do zasady zawartej w art. 22 ust. 3 ustawy — Karta Nauczyciela, która nauczycielom zatrudnionym w kilku szkołach jednocześnie, nie ogranicza prawa do dodatku za wysługę lat przepisem art. 91 b ust. 1 ustawy — Karta Nauczyciela.

Konsekwencja cytowanych przepisów rozporządzenia jest fakt, że w przypadku gdy nauczyciel pozostaje w stosunku pracy w kilku szkołach w łącznym wymiarze przekraczającym obowiązujący tego nauczyciela wymiar zajęć - prawo do dodatku za wysługę lat przysługuje nauczycielowi według zasad ogólnych. Oznacza to, że okresy uprawniające do dodatku za wysługę lat ustala sie wówczas odrębnie dla każdego stosunku pracy oraz, że do okresu dodatkowego zatrudnienia nie wlicza sie okresów podstawowego zatrudnienia. A zatem w dodatkowym miejscu pracy nauczyciel nabędzie prawo do dodatku za wysługę lat na mocy aut. 33 pst. 1 Karty Nauczyciela, czyli dopiero w czwartym roku pracy.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy oddać, iż nauczycielowi, który pozostaje w stosunku pracy jednocześnie w dwóch szkołach w wymiarze łącznie nieprzekraczającym obowiązujący nauczyciela wymiar zajęć, jeżeli nauczyciel nabył prawo do określonej procentowo wysokości dodatku, dodatek ten jest wypłacany nauczycielowi w każdej szkole, w wysokości ustalonej proporcjonalnie do wymiaru zatrudnienia.

Z poważaniem

Dyrektor Departamentu Strategii

U. Martynowicz

Zasady dokonywania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla nauczycieli będących emerytami, rencistami lub nauczycielami pobierającymi nauczycielskie świadczenie kompensacyjne

http://www.men.gov.pl/images/stories/pdf/informacja_na_ston_MENZFS.pdf

pozdrawiam

Przedszkola w wakacje nie mogą być droższe

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=3095%3Aprzedszkola-w-wakacje-nie-mog-by-drosze&catid=87%3Aministerstwo-opinie-i-stanowiska-men&Itemid=128

pozdrawiam