Segregacja ma różne oblicza...

Wracając do tematu.

Każdy człowiek potrzebuje sukcesu, aby móc się w pełni rozwijać.

Zakładając, że zależy nam na tym, aby najzdolniejsi osiągnęli pełny sukces na jaki zasługują - powinniśmy dać im szansę osiągać sukcesy.

Nie chodzi mi tu o tych trzech najgenialniejszych - bo tu wybaczcie, ale ... rolą nauczyciela jest raczej im nie przeszkadzać - oni sobie poradzą bez nas. Zapewne zabrzmi to jak herezja w uszach przekonanych o swej niezbędności. Ja jednak mam swoje doświadczenia z pracy z takimi uczniami i wiem, że ich można zostawić samym sobie, podrzucając jedynie od czasu do czasu rozmaite takie, których sami nie znaleźli.

Wiem o czym piszę. Moi uczniowie zostawali laureatami olimpiad - również międzynarodowych. Ale nigdy nie odważyłbym sie napisać: "Wyszli spod mojej ręki". Gdyby nie ich potencjał - ten, z którym przyszli do liceum - mógłbym se jedynie pomarzyć.
To, że oni tak czasem mówią o sobie - że wyszli spod mojej ręki? Cóż ... powiem tak - to są bardzo skromni i kulturalni ludzie.

To czego jestem pewny to to, że gdyby rozdzielić tych uczniów - znacznie więcej z nich by podjęło walkę o mozliwe do odniesienia sukcesy. I jestem pewny, że ta walka byłaby często zwieńczona sukcesem.
Dlaczego tak się nie stało?
Zacytuję słowa jednego z uczniów - piekielnie zdolnego, ale ... nienajzdolnieszego z klasy - "Panie profesorze. Przecież choćbym pękł, i po nocach się uczył i ćwiczył - to i tak nie dam rady Michałi i Jackowi."
Gdzie problem?
Ano w tym - że on znał Michała i Jacka. Że oceniał swoje możliwości na tle ich możliwości. To mu odebrało wiarę we własne siły. A kto wie - może niesłusznie.

Wiem, wiem ... moją rolą było tchnąć w niego tę wiarę.
Powiedzieć "E tam ... nie dasz!" i takie tam ...
No nie dałem rady ...

a ja tam potrzebuję pomocy

adams liczę na Ciebie w sytuacji kryzysowej

a gdy nie pomożesz - napiszę tu - i wątek merytoryczny diabli wezmą;-)

Janusz

czyli

odstającym od normy - w którąkolwiek stronę i na jakimkolwiek polu - zawsze skutkuje mniejszą lub większą izolacja

taki już los geniuszy.... i wariatów

No no...

ja zauważyłam

że naistotniejsze jest płynne przejście w danej grupie od geniuszy do "geniuszy inaczej" -> wtedy izolacja praktycznie nie występuje, a grupa jest wówczas świetnym środowiskiem rozwoju wszystkich.

Nie mówiąc już o tym, że osiąga też jako grupa często najlepsze wyniki.

no niech będzie

zwariowanych :-)))

zwariowanych inaczej :-)))

pozdrawiam wszystkich tutaj - zwariowanych tak samo :-))))

chodziłam do takiej klasy o jakiej pisze Janusz

już w klasie 8 chodziliśmy na zajęcia z matematyki, a potem liceum stworzyło z nas jedną klasę mat fiz... segregacja ewidentna ;)

i nie byłam tą najlepszą, pewnie w innym liceum byłabym orłem, ale nie tutaj

w I klasie, jedna z najlepszych uczennic, powiedziała mi, że jak się nie podciągnę to... zobaczę... no i się podciągnęłam :))))))

byliśmy najlepszą klasą w szkole przez 4 lata

i cieszę się, że chodziłam do takiej klasy, a nie innej, bo w innej może siadłabym na laurach, a tutaj było to niemożliwe

owszem, była rywalizacja, był stres i walka o... ale czy w życiu tego nie ma?

klasa była specyficzna - olimpijczycy, laureaci i finaliści, nagrody i wyróżnienia, wszyscy poszli na studia, rozjechali się po całym świecie i robią tam karierę, ale wiele osób wróciło

no i pomagamy sobie... nikt tak nie uspokoi jak kolega onkolog, którego zna się od lat...

chciałabym, aby moje dzieci chodziły do takiej szkoły, choć jeszcze niedawno byłam przeciwna takiej "niezdrowej rywalizacji" jak to nazywałam, ale życie zweryfikowało moje poglądy

a, i jak niektórzy wiedzą z wykształcenia jestem... polonistką ;)))))) czym zaskoczyłam siebie i moją klasę :))))))

rzewa

Fakt...

Zgredek

Pomyliłem wątki - tu więc to samo co

wiesz, nie warto czasem publicznie.

 Wielu z nas nauczyło się pisać do siebie. Tak jest prościej i nie jest sie narażonym na grubiaństwo.

gaba...

Nie warto być szczerym. Nie warto.

;-)

cd.o intucji

gaba...

Doooooooooooooooobre