strona główna OSKKO

Organizator:
	Ogólnopolskie Stowarzyszenie Kadry Kierowniczej Oświaty

Partnerzy  główni:		Patron medialny

Partnerzy konferencji
					Dorota Dziamska

W piątek, sobotę i niedzielę, 21-23 kwietnia 2006r odbyła się druga konferencja dyrektorów przedszkoli z całego kraju. Miejscem dorocznego spotkania dyrektorów przedszkoli, nauczycieli, pracowników organów prowadzących i organów sprawujących nadzór pedagogiczny był po raz kolejny ZSR-CKP Miętne w okolicach Warszawy.

Konferencja jest miejscem wymiany doświadczeń kadry kierowniczej przedszkoli, poznawania idei pedagogicznych oraz zajmowania stanowisk wobec istotnych problemów oświaty przedszkolnej.

Przybyło około 270 osób z całego kraju.

Piątek, 21 kwietnia 2006r I dzień Konferencji. 

Spotkanie otworzyła Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty, Joanna Berdzik. Serdecznie powitała gości i uczestników konferencji.

Na konferencję pierwszego dnia przybyły: posłanka Krystyna Szumilas - przewodnicząca Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży w Sejmie, Ewa Brańska, Główny Wizytator ds. przedszkoli Ministerstwa Edukacji i Nauki, Teresa Ogrodzińska – Prezes Fundacja Rozwoju Dzieci im. J. A. Komeńskiego oraz profesor Gruszczyk Kolczyńska - ASP w Warszawie.

Organizatorów - OSKKO - reprezentowali: prezes Stowarzyszenia, Joanna Berdzik, dyrektor Biura OSKKO, Marek Pleśniar, szef KR, Ryszard Sikora, Sekretarz, Ewa Czechowicz, członek Zarządu Ewa Halska.

J. Berdzik wyraziła nadzieję, ze uczestnicy konferencji, zyskają dużą porcję merytorycznej wiedzy, pomocnej w pracy przedszkoli, zintegrują się wokół problemów nurtujących oświatę przedszkolną, ale także zintegrują się ze sobą, tworząc silną grupę wsparcia, do której będzie się można odwołać w razie konieczności podejmowania wspólnych działań, czy zwrócić się o pomoc przy rozwiązywaniu indywidualnych problemów.

Dla Ogólnopolskiego Stowarzyszenie Kadry Kierowniczej Oświaty ważne jest konsolidowanie całego środowiska dyrektorskiego, wspólne naprawianie prawa oświatowego, walka o ustalenie właściwego statusu dyrektorów placówek oświatowych, tak by mogli oni skuteczniej służyć uczniom i wychowankom.

Problemy edukacji przedszkolnej. Dyskusja.

Ewa Brańska przedstawiła projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty. W szczególności zwróciła uwagę na zapisy dotyczące tworzenia innych form wychowania przedszkolnego tam, gdzie nie ma możliwości tworzenia pełnego przedszkola. Omawiając zapisy ustawy zwróciła uwagę na delegację doprecyzowania w rozporządzeniu MEiN warunków tworzenia i organizowania tych form wychowania przedszkolnego.

Przedstawiła propozycje projektu, w który ma się znaleźć min. zapis, że edukacja w tych formach będzie się odbywać w wymiarze nie krótszym niż 15 godzin tygodniowo oraz że grupa nie może liczyć więcej niż 10 dzieci. Proponuje się także, aby gmina zwracała się z wnioskiem do kuratorium o utworzenie innej formy wychowania przedszkolnego. Zwróciła jednak uwagę, że są to na razie tylko propozycje w obrębie ewentualnie tworzonego rozporządzenia po przyjęciu zmian w ustawie.

Kolejne poruszane kwestie to: przedstawienie zmiany w II edycji konkursu „Alternatywne formy edukacji przedszkolnej” - uczestnikami w realizacji projektu będą mogły być pojedyncze gminy oraz informacja, że na stronie internatowej ministerstwa znajduje się projekt podstawy programowej edukacji elementarnej poddany konsultacji społecznej.

Pani poseł Krystyna Szumilas podzieliła się z uczestnikami konferencji spostrzeżeniami z wizyty w gminie Jastkowo, gdzie w ramach realizacji projektu prowadzone są alternatywne formy wychowania przedszkolnego. Jednocześnie zwróciła uwagę, że projekt ustawy pozwalający na tworzenie innych form wychowania przedszkolnego jest wzbogaceniem systemu, mającym na celu objęcie wychowaniem przedszkolnym dzieci będących do tej pory poza systemem. W swojej wypowiedzi przybliżyła także tematykę prac i działań komisji

.

Kolejnym punktem były pytania uczestników do gości W głównej mierze dotyczyły one  propozycji alternatywnych form wychowania przedszkolnego.

Uczestniczka konferencji - Maria Włodarczyk wyraziła obawę, że pojawienie się w ustawie możliwości tworzenia innych form wychowania przedszkolnego spowoduje likwidację przedszkoli przez samorządy, opinię, że w przypadku realizacji zajęć w wymiarze 12 godzin tygodniowo samorządy będą likwidowały przedszkola wyraziła także Barbara Kowalska

Ewa Brańska odpowiedziała, że takie obawy są dostrzegane przez ministerstwo jednak nie ma innych możliwości upowszechniania edukacji przedszkolnej, ponadto zapis w ustawie dotyczący możliwości tworzenia innych form wskazuje na ograniczenia, których musi przestrzegać jednostka samorządu terytorialnego.  Prezes Fundacji im. Komeńskiego - Teresa Ogrodzińska stwierdziła, że w 60 gminach w których w ramach projektu realizowanych jest 140  alternatywnych form wychowania przedszkolnego, nie zamknięto żadnego przedszkola. Alternatywne formy stanowią uzupełnienie istniejącej sieci przedszkoli.

Wypowiedź tę  potwierdziła poseł Krystyna Szumilas, która zwróciła uwagę na fakt, że w klubach przedszkolaka które odwiedziła mogła także zobaczyć jak matka z dzieckiem uczy się w jaki sposób pracować z dzieckiem w domu by pobudzać jego rozwój.

Kolejne pytanie zadane przez Alinę Dudek dotyczyło odpowiedzialności za realizację alternatywnych form wychowania przedszkolnego – odpowiedzi udzieliła Ewa Brańska – odpowiedzialnym za realizację będzie gmina, a także osoby prawne lub fizyczne decydujące się na założenie i prowadzenie form.

Jolanta Gołąb zapytała czy alternatywne formy wychowania przedszkolnego będą mogły być realizowane w przedszkolach, tutaj odpowiedzi twierdzącej udzieliła również Ewa Brańska. 

Krystyna Kocan oraz Barbara Czołowska zadały pytania dotyczące sposobów finansowania zadań w (objęcie subwencja dzieci 6-letnich, a także zwrotu kosztów dotacji gminom, które przyjmują do przedszkola dzieci z innych gmin). Tutaj odpowiedzi udzieliły panie Ewa Brańska
i Krystyna Szumilas prostując wypowiedzi pytających. Dzieci 6 letnie w szkołach również nie są objęte subwencją, podobnie jak w przedszkolach, natomiast kwestie dotacji powinny być uregulowane w porozumieniach w obrębie gmin. Odpowiedzi na pytanie zadane przez Jolantę Gołąb dotyczące obowiązku przedszkolnym dzieci 5 letnich (kiedy i gdzie) udzieliła Ewa Brańska. Powiedziała, że nie ma konkretnych decyzji i jest to uzależnione od decyzji politycznej rządu, powiedziała także, że nie będzie pilotażu o którym mówią media, projekt zmiany dotyczący objęcia obowiązkiem przedszkolnym dzieci 5 letnich określiła jako „względny konkret”, o którym więcej będzie wiadomo najprawdopodobniej  w czerwcu po uzyskaniu informacji dotyczących prac nad nową ustawą.           

Ponieważ temat alternatywnych form wychowania przedszkolnego wywołał wiele emocji prowadząca dyskusję Joanna Berdzik – prezes OSKKO przedstawiła propozycję powrotu do tematu w 3 dniu konferencji, gdyż ramy czasowe  przeznaczone na ten punkt zostały przekroczone. Uczestnicy zgodzili się z propozycją.

Programy wyrównywania szans edukacyjnych przedszkolaków. Możliwości i ograniczenia
prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska

Pani prof. dr hab. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska jest kierownikiem Katedry Wspomagania Rozwoju i Edukacji Dzieci w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Jej dziełem jest wiele opracowań, poświeconych zapobieganiu niepowodzeniom szkolnym dzieci oraz skutecznych narzędzi diagnozowania dzieci z poważnymi zaburzeniami rozwojowymi.
Jest autorką  programu wspomagania rozwoju dzieci i ich uzdolnień matematycznych w przedszkolach eksperymentalnych na terenie całej Polski. Jej pasją jest działanie na rzecz wyrównywania szans edukacyjnych dzieci przedszkolnych.

Pani profesor zwróciła uwagę, ze wiele orzeczeń o potrzebie kształcenia specjalnego nie musiałoby być formułowane wobec dziecka, gdyby prowadzono wobec niego właściwe przygotowanie przedszkolne.

Uznała, ze wiele ze specyficznych trudności edukacyjnych ucznia ma swoje źródło we wcześniejszych problemach dziecka, które nie zostały w porę dostrzeżone i rozwiązane.
Wskazywała na wiele trudności, które mają nauczyciele przedszkola i z bardzo dużym podziwem wyrażała się o ich pracy.

prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska przedstawiła propozycje wybrnięcia z trudności:

• przeobrazić proces kształcenia, tak by spleść kształcenie z indywidualnym rozwojem
• wprowadzić inną technologię uczenia i wspierania rozwoju dzieci
• zachować proporcje pomiędzy „przestojami”, „pracą” i „prostym byciem”
• posiadać realizm pedagogiczny
• ustalić dysponentów czasem
• uczyć i doskonalić nauczycieli - po studiach
• stosować inna metodykę.

Wykład pani profesor sala nagrodziła brawami.

Edukacja przedszkolna a wyrównywanie szans dzieci. Alternatywne formy edukacji przedszkolnej.
Teresa Ogrodzińska, Fundacja Rozwoju Dzieci im. J. A. Komeńskiego. 
prezentacja - PowerPoint do pobrania

T. Ogrodzińska przedstawiła aktualną sytuację opieki przedszkolnej. W 2005r było w Polsce 1 105 280 dzieci w wieku 3-5 lat. Z tej liczby ponad 63% (700 000) dzieci nie było objętych żadnymi formami przedszkolnymi.

W 869 gminach nie ma żadnego przedszkola. Utrwaliło się wykluczenie społeczne. Czynniki sprzyjające wykluczeniu to: Trwałe ubóstwo rodziny; Bezrobocie jednego z członków rodziny; Przynależność do mniejszości (etnicznej, społecznej…); Uczęszczanie do szkoły, która nie przygotowuje do życia; Problemy zdrowotne lub psychiczne; Brak wsparcia w rodzinie.

Powody, dla których warto pamiętać o wczesnej edukacji:

Po części merytorycznej odbyła się uroczysta kolacja.

Organizatorzy podziękowali Partnerom i Sponsorom konferencji.

Wspólna fotografia uczestników - bywalców Forum OSKKO w Internecie

Sobota, 22 kwietnia 2006r, godz. 9:00, 2 dzień Konferencji. 

Na sobotę zaplanowano poranną część - plenarną oraz popołudniową - warsztaty w grupach. Pierwsza wystąpiła Joanna Berdzik, prezes Stowarzyszenia. 

Czy nadzór pedagogiczny dobrze służy szkole? Rekomendacje OSKKO dla systemu oświaty.
Joanna Berdzik, koordynator projektu.
Materiał konferencyjny J. Berdzik

Podjęcie tematu BADANIA NAD FUNKCJONOWANIEM NADZORU PEDAGOGICZNEGO  W POLSCE było wynikiem ustaleń  VII Krajowej Konferencji Dyrektorów Szkół w Toruniu zorganizowanej przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Kadry Kierowniczej Oświaty, gdzie  dyrektorzy szkół podjęli krytykę nadzoru pedagogicznego. (Relacja z konferencji: www.oskko.edu.pl/kkds7/  )

Konsekwencją spotkania na toruńskiej konferencji stało się podjęcie działań na rzecz zmiany, z  pierwszym jej etapem -  szeroko zakrojonym zbieraniem informacji w środowisku kadry kierowniczej na temat ich oceny obecnie funkcjonującego nadzoru, oraz kolejnym - przedstawieniem alternatywnej propozycji Stowarzyszenia.

Joanna Berdzik przedstawiła pokrótce wyniki badań, omówiła rafy w Rozporządzeniu w sprawie zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego.

Badania OSKKO nad nadzorem.

Konsekwencją spotkania na toruńskiej konferencji jest podjecie działań na rzecz zmiany – pierwszym jej etapem było szeroko zakrojone zbieranie informacji w środowisku kadry kierowniczej na temat ich oceny obecnie funkcjonującego nadzoru, następnym zaś przedstawienie alternatywnej propozycji Stowarzyszenia.

W toku badanie zebrano opinie dyrektorów:

Pytanie: Jakie działania nadzoru pedagogicznego sprzyjały podnoszeniu jakości pracy szkoły?
Zdaniem odpowiadających wprowadzenie mierzenia jakości,( w tym zewnętrznego systemu egzaminów) a w konsekwencji  jakościowego rozwoju  szkoły  sprzyja podnoszeniu jakości pracy szkoły.  Odpowiadający podkreślili także wysoki wpływ na podnoszenie jakości prowadzenie szkoleń przez KO i wprowadzenie konieczności doskonalenia się.

Respondenci podkreślali znaczenie właściwej postawy wizytatora dla dobrze prowadzonego nadzoru pedagogicznego przez KO ( merytoryczna sprawność, umiejętności komunikacyjne, życzliwość). Bardzo dużo uwag dyrektorskich na temat braku działań sprzyjających jakościowemu rozwojowi szkoły

Pytanie: Jakie działania nadzoru pedagogicznego przeszkadzały  podnoszeniu jakości pracy szkoły?

• Rozbudowanie biurokracji

• Bark kompetencji urzędników kuratoryjnych oraz ich postawa.

• Zakłócanie procesu wewnętrznego mierzenia jakości pracy szkoły ( samooceny) przez zewnętrzne dyrektywy

• Niewłaściwa współpraca Organów- prowadzącego i nadzorującego

• Źle stanowione prawo.

• Brak wspierania szkoły.

Uwagi dodatkowe:

Wśród uwag dodatkowych często pojawiają się te dotyczące:

• Fikcyjności działań podejmowanych w szkole- sankcjonowanej  przez KO

• Braku możliwości dokonywania rzetelnej i wiarygodnej  samooceny własnymi siłami – propozycja wprowadzenia w szkołach audytu wewnętrznego

• Zakłócanie samodzielności dyrektora poprzez narzucanie pomysłów, rozwiązań nie wynikających z rzeczywistych potrzeb szkoły,

• Szkodliwego pozbawiania szkoły autonomii

• Oddziaływań kierunkowych ( zgodne np. z medialnym kierunkiem) przy jednoczesnym nie zwracaniu uwagi na rzeczywiste problemy w szkołach.

Podczas tegorocznej III Konferencji OSKKO ustalono, ze stanowisko Stowarzyszenia, zawierające wyniki badań i opinie na temat trudności realizacji Rozporządzenia zostanie Ministrowi Edukacji i Nauki, a w tym czasie Stowarzyszeni dyskutować będą nad stanowiskiem w sprawie rekomendacji OSKKO.

Odimienna nauka czytania
Dr Irena Majchrzak, autor podręcznika "Wprowadzanie dziecka w świat pisma"

Irena Majchrzak jest doktorem socjologii, jednakże od ponad 20 lat jej zainteresowania skupiają się na opracowywaniu skutecznych i bezstresowych technik wprowadzania dziecka w świat pisma. Działa przede wszystkim w Polsce i w Meksyku.

Wykład bardzo poruszył zebranych. Wiele spostrzeżeń było bliskich uczestnikom konferencji.

Opis metody i kontakt na stronie Autorki.

Zespół Programów Europejskich - Badanie gotowości szkolnej sześciolatków
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej.

Celem Projektu Badanie Gotowości Szkolnej Sześciolatków jest dostarczenie metod służących jak najpełniejszej ocenie przygotowania dziecka do dalszej edukacji, zebranie wiedzy o czynnikach sprzyjających osiąganiu gotowości szkolnej w ciągu roku obowiązkowego wychowania przedszkolnego i przedstawienie propozycji działań dla nauczycieli ukierunkowanych na wspomaganie rozwoju i wyrównywanie szans sześciolatków.
Zadania Projektu to opracowanie i udostępnienie nauczycielom sześciolatków w całym kraju:

• metod do oceny rozwoju poznawczych i społecznych umiejętności ważnych na pierwszym etapie edukacji, 

• materiałów metodycznych ułatwiających projektowanie sposobów pracy wspomagających rozwój i edukację każdego ucznia.

Projekt jest częścią Sektorowego Programu Operacyjnego Rozwój Zasobów Ludzkich na lata 2004 – 2006. Priorytetami tego programu są:

•  rozwój społeczeństwa opartego na wiedzy

•  zwiększenie dostępu do edukacji – promocja kształcenia przez całe życie

•  zmniejszenie dysproporcji edukacyjnych między wsią a miastem.
   

Holistyczny system kształcenia i terapii – Edukacja przez ruch.
Dorota Dziamska

Holizm - wspieranie rozwoju człowieka równomiernie w zakresie wszystkich obszarów z metodycznego punktu widzenia nie jest koncepcją łatwą. Holizm wyznacza bowiem pole doświadczeń edukacyjnych dla dziecka w którym porusza się również nauczyciel. Tej misji może podjąć się jedynie pedagog, który dysponuje stosownymi narzędziami umożliwiającymi polisensoryczny rozwój dziecka oraz niezwykłą chęć rozwijania się wraz ze swoimi podopiecznymi. Narzędzia te muszą być adekwatne do stanu aktywności organizmu wychowanków oraz do ich możliwości percepcyjnych. Nie mogą jednocześnie wykluczać aktywności społecznej , której doświadczanie umożliwić może jedynie dziecięca grupa w przedszkolu, czy w klasie na wyższym etapie edukacji.

Origami jako sztuka (jednocześnie wybrane narzędzie stosowane do realizacji systemu – Edukacja przez ruch) częstokroć kojarzone jest z aktywnością utalentowanej jednostki, która zawdzięczając talentowi sprawność swych jeszcze małych rąk, zachwyca wszystkich papierowymi dziełami demonstrując z ochotą swój sukces. Brawo. Taki aspekt origami nie jest jednak przedmiotem naszych rozważań. Holizm realizuje się na polu doświadczeń społecznych będąc zakorzeniony jednocześnie w aktywności poznawczej, fizycznej i emocjonalnej. Pedagoga powinna zainteresować płaszczyzna origami, czyli wyjściowa forma papierowa , której proces składania w model można opisać poprzez ciąg powiązanych ze sobą czynności dzieci. Czynności podejmowane z emocjonalnym zapałem wyposażają je w stosowne objęte programem nauczania doświadczenia z zakresu rozwoju : fizycznego, emocjonalnego, społecznego i poznawczego. To stosowanie na odpowiednim etapie rozwoju dziecka adekwatnych do jego percepcji płaszczyzn ( figur geometrycznych ), będących wcześniejszą ich doświadczeń sensorycznych reprezentacją, zapewnią sukces rozwojowy oraz budują solidny fundament edukacyjny na przyszłość.

Przedszkolak to osoba , której odpowiednie doświadczenia społeczne i emocjonalne umożliwić mogą bezkryzysowe wejście w świat szkoły. Choć patrząc na dzisiejszy świat wydaje się to nam niemożliwe musimy uzmysłowić sobie, iż ta niemożność jest wynikiem chorej wizji rozwoju dziecka , którą narzucił człowiek dorosły faworyzując jedynie sukcesy
w zakresie samego rozwoju poznawczego. Dlaczego tak jest ? Dlatego, że owe ponderabilia łatwo zmierzyć, zauważyć, sklasyfikować i poddać matematycznym obliczeniom. Sukcesów emocjonalnych, społecznych nie zamienia się na ocenę, czy wskaźnik dzięki któremu człowiek zdobywa punkty, aby dostać się do szkoły wyższej. Sukcesy i porażki emocjonalne, czy społeczne nie są również treścią testów, choć poniekąd dobrą stanowią zaprawę, aby nie przeceniać ich zasadności zbyt bardzo. Holizm , który zaczyna być na całym świecie filozofią edukacji przyszłości może poprzez sztukę origami zagościć na edukacyjnych spotkaniach zarówno dzieci jak i nas samych uczących się wciąż pedagogów. Rozwińmy więc płaszczyznę origami : koło, kwadrat, prostokąt i zastanówmy się nad ciągiem czynności, które zaproponujemy dzieciom wykorzystując składanie papieru jako element realizacji – Holistycznego systemu kształcenia i terapii – Edukacja przez ruch.

Zadania dyrektora przedszkola w świetle rozporządzenia o sprawowaniu nadzoru pedagogicznego.
Renata Zaborek, Promotor JUKA-91.

Podczas wykładu słuchacze mieli okazję usystematyzować wiedzę na temat przepisów dotyczących nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez dyrektora placówki. Rozporządzenie w sprawie nadzoru pedagogicznego jest podstawowym narzędziem pracy dyrektora Po południu odbyły się warsztaty, podczas których można było pogłębić wiedzę na ten temat.

Sobota, popołudniowe warsztaty 

Przyjaciele Zippiego.
Warsztaty Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej. Katarzyna Stępniak.
materiały do pobrania

Przyjaciele Zippiego to program dla małych dzieci o różnych umiejętnościach. Nie koncentruje się on na dzieciach z konkretnymi problemami czy trudnościami, ale promuje zdrowie emocjonalne wszystkich dzieci. Może być prowadzony w szkołach i przedszkolach. Zippi jest patyczakiem, a jego przyjaciele to grupa chłopców i dziewcząt.

Jest to międzynarodowy program, który kształtuje i rozwija umiejętności psychospołeczne u dzieci 5-7 latków. Uczy różnych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych i wykorzystywania nabytych umiejętności w codziennym życiu oraz doskonali relacje społeczne dzieci

Program składa się z sześciu części:
1. Uczucia
2. Komunikacja
3. Nawiązywanie i zrywanie więzi
4. Rozwiązywanie konfliktów
5. Przeżywanie zmiany i straty
6. Dajemy sobie radę

Podstawowe założenie, jaki przyświeca programowi Przyjaciele Zippiego jest bardzo proste - jeśli małe nauczą się, jak radzić sobie z trudnościami, to w okresie dorastania i dorosłości, powinny lepiej radzić sobie z problemami i kryzysami.

Program został stworzony w szczególności dla sześciolatków. Uczy dzieci jak radzić sobie z codziennymi problemami, jak nazywać uczucia, jak o nich rozmawiać oraz jak najlepiej dobierać sposoby radzenia sobie. Program zachęca również dzieci do pomagania innym przy rozwiązywaniu ich problemów.

Jedną z ważnych cech programu jest to, że został stworzony jako program uniwersalny, w przeciwieństwie do innych programów, które koncentrują się na pomocy dzieciom doświadczającym konkretnych problemów lub trudności. Ten program może pomóc wszystkim dzieciom poprzez dbałość ich o zdrowie psychiczne.

Program Przyjaciele Zippiego nie mówi dzieciom, co robić, ani nie mówi: „To rozwiązanie jest dobre a tamto złe”. Natomiast zachęca dzieci do analizowania i zastanawiania się nad sobą.
Program nie koncentruje się wyłącznie na pomaganiu dzieciom jak radzić sobie z ich problemami, ale pokazuje, jak ważne jest rozmawianie z innymi, kiedy odczuwamy smutek lub złość, jak również jak ważne jest słuchanie innych. Program afirmuje dziecięce zdolności zarówno w zakresie udzielania pomocy, jak i korzystania z udzielanego wsparcia.



Obserwacja i dokumentowanie rozwoju dziecka.
Warsztaty Fundacji Rozwoju Dzieci im Komeńskiego. Anna Krawczyk.
Uczestnicy poznali różnorodne techniki obserwacji, dzięki którym można interpretować zachowania dzieci. Zajęcia dostarczyły również wiedzy o nowoczesnych sposobach dokumentacji rozwoju dziecka.

Przedszkole na piątkę - standardy jakości pracy z dziećmi.
Warsztaty Fundacji Rozwoju Dzieci im Komeńskiego.
Szkolenie pozwalające dowiedzieć się, jak wprowadzić w przedszkolu standardy podstawowe dotyczące żywienia, snu i odpoczynku, higieny i korzystania z toalety, adaptacji nowych dzieci w przedszkolu i uczestnictwa rodziców w życiu placówki.

Dziecko trudne do wychowania - wczesna profilaktyka zachowań aspołecznych
Warsztaty Fundacji Rozwoju Dzieci im Komeńskiego. Aniceta Łęga.

Warsztat był przeznaczony dla nauczycieli przedszkolnych i klas I-III szkół podstawowych. Jak powstają trudności w wychowaniu? Jak interweniować w sytuacji agresji?


Metody wspierające rozwój dziecka w wieku przedszkolnym.
Warsztaty RAABE. Mira Pleskot.

I. Podstawy doboru metod pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym
a) sylwetka dziecka w wieku przedszkolnym
- charakterystyka cech rozwojowych wg obszarów rozwojowych
- teoria inteligencji wielorakiej
- preferencje sensoryczne
- dojrzałość szkolna
b) dziecko o specjalnych potrzebach „edukacyjnych” w wieku przedszkolny
- dziecko „ryzyka dysleksji”
- dziecko „niepełnosprawne”
- dziecko „zdolne”
c) przyczyny występowania specyficznych/specjalnych problemów dziecka w wieku
przedszkolnym
- charakterystyczne cechy zaburzeń/dysharmonii rozwojowych
II. Prezentacja wybranych metod pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym
a) prezentacja metod stymulujących rozwój psychomotoryczny dziecka przy wykorzystaniu materiału nieliterowego/abstrakcyjnego:
- Kephart
- Elementy Kinezjologii
- Techniki relaksacyjne
- Elementy Artterapii/Muzykoterapii
b) prezentacja metod stymulujących rozwój psychomotoryczny dziecka przy wykorzystaniu materiału literowego – sześciolatki/klasy „0”
- MDS
- Elementy Gąssowskiej i Stępkowskiej
- Elementy 18 struktur
c) ewentualnie - prezentacja pomocy dydaktycznych wpierających pracę z dzieckiem
w wieku przedszkolnym

Nowoczesny dyrektor przedszkola. Metody efektywnego zarządzania placówką przy pomocy narzędzi informatycznych.
Warsztaty Vulcan. Paweł Borkowski.

Celem warsztatów jest zapoznanie dyrektorów przedszkoli z metodami efektywnego zarządzania placówką przy użyciu najnowszych rozwiązań informatycznych. W trakcie warsztatów zaprezentowano Opłaty Optivum - rozwiązanie umożliwiające prowadzenie rozliczeń przedszkoli. Uczestnicy mieli możliwość zapoznania się z funkcjonalnością programu, możliwościami jego zastosowań.

Zadania dyrektora przedszkola w świetle rozporządzenia o sprawowaniu nadzoru pedagogicznego.
Warsztaty Juka-91. Renata Zaborek, Promotor JUKA-91.

Relacja uczestniczek warsztatów:

Bogumiły Włodarz - Publiczne Przedszkole Samorządowe w Międzyborzu
Lidii Szpytmy - Publiczne Przedszkole Nr 3 w Sycowie
Krystyny Adamskiej - Publiczne Przedszkole Nr 2 z grupą żłobkową w Sycowie

W drugim dniu konferencji grupa dyrektorów uczestniczyła w warsztatach zorganizowanych pod patronatem WYDAWNICTWA JUKA – 91 na temat „Zadania dyrektora przedszkola w świetle rozporządzenia o sprawowaniu nadzoru pedagogicznego” prowadzonych przez Panią Renatę Zaborek .
 
Ponieważ temat ten dla dyrektorów jest bardzo ważny lecz nadal kontrowersyjny, cieszył się dużym zainteresowaniem. Celem warsztatów było uporządkowanie wiedzy w zakresie sprawowania nadzoru pedagogicznego poprzez organizowanie wewnętrznego mierzenia jakości pracy przedszkola. Uczestników spotkania powitała przedstawicielka Wydawnictwa Juka. Warsztaty rozpoczęły się testem „Stado zwierząt ‘, który miał na celu określenie, jaki jest typ zespołu ludzi, z którymi pracujesz i jak postrzegasz szefa, przywódcę zespołu. Po zapoznaniu się z wynikami testu grupa podzielona na zespoły rozpoczęła swoje działania praktyczne.
 
Pierwszym zadaniem do wykonania było opracowanie organizacji mierzenia jakości pracy w oparciu o analizę „gwiazdy pytań”. Nikomu nie sprawiło to większych problemów ponieważ prowadząca szczegółowo ugruntowała wiedzę dyrektorów w tym zakresie.
 
Następnie na przykładowych arkuszach otrzymanych od Pani Renaty, opracowywano projekt badania dotyczący obszaru „Organizacja procesu wczesnej edukacji” . Wykonanie tego zadania wywołało dyskusję na temat : jak organizować i badać wybrany obszar ,aby był mierzalny i nie budził wątpliwości przez wszystkie osoby sprawujące nadzór pedagogiczny? Po długiej dyskusji wywnioskowano, że proces mierzenia w polskich przedszkolach przebiega bardzo różnie. Różne są narzędzia, oczekiwania, przebieg i interpretacja. Stąd też wyniki mierzenia jakości pracy przedszkoli nie są i nie będą porównywalne.
 
Ostatnim zadaniem do wykonania było skonstruowanie ankiety do badanego obszaru, co okazało się zadaniem dość łatwym dzięki wskazówkom przekazanym przez prowadzącą .
Na koniec wszystkim wręczono upominki z okazji 15-lecia Wydawnictwa Juka . Tym miłym akcentem zakończono ćwiczenia warsztatowe.

Edukacja przez ruch - doświadczanie radości i poczucia sprawstwa - 3-4 latki
Warsztaty Doroty Dziamskiej. Prowadzi trener Grażyna Karasińska-Kraszkiewicz;
Edukacja przez ruch - doświadczanie zbiorowego zachwytu jako fundamentu emocji społecznych - 5 latki..
Warsztaty Doroty Dziamskiej. Prowadzi trener Beata Lach

Relacjonuje Wiesława Iliew - Gminny dyrektor przedszkoli Drawsko woj. WLKP
 
Warsztaty Grażki i ... nie tylko
 
Jadąc na konferencję dyrektorów organizowaną przez OSKKO zawsze zastanawiam się nad tym, czym organizatorzy zaskoczą, przeglądam tematykę warsztatów i wykładów.
Tym razem miałam dylemat albowiem po przyjeździe okazało się, że na te zajęcia gdzie czyniłam przymiarki -nie ma miejsc.
Podobnie jak spora grupa dyrektorek odeszłam nieco rozczarowana do drugiego stolika. Tu okazało się, że są wolne miejsca na zajęcia Pani Doroty Dziamskiej i jej grupy. Przez sympatię (Forum, Zlot) zapisałam się do Grażynki Karasińskiej- Kraszkiewicz. Była to fantastyczna decyzja.
Ciepły głos Grażki, uśmiech na twarzy i słowa zachęty skierowane do nas to pierwsze miłe momenty. Grażynka realizowała zajęcie dla dzieci 3i4-letnich. Przy muzyce doskonale korespondującej z treścią „maszerowałyśmy do parku, oglądałyśmy i słuchałyśmy przyrody”. Realizowałyśmy proste elementy origami i malowałyśmy odlotowe chmurki. Czułyśmy się jak szczęśliwe dzieci zadowolone z osiągniętego celu.
Kiedy chmurki były gotowe udałyśmy się do drugiej sali, by „udać się pospiesznym pociągiem w nieznane” z drugą prowadzącą.
Tu w rytmie znanej melodii trzymając kredki w dłoniach i jeżdżąc wokół stolików malowałyśmy trasy pociągów, cięłyśmy zarysowany papier. Z otrzymanej kartki każda musiała „wyczarować „ swój domek z ogródkiem”. Znowu wykorzystano origami, by dokleić daszek i elementami literopodobnymi ozdobić go.
Kiedy te elementy były gotowe wyruszyłyśmy w podróż – znowu wspaniała muzyka i jeszcze wspanialsza atmosfera.
Końcowym sukcesem wszystkich grup uczestniczących była piękna dekoracja obrazująca pejzaż górski z wykorzystaniem pociętych kartek (góry), domków, autostrady u podnóża gór, samochodów, sosen i oczywiście puchowych chmurek.
Każda grupa osiągnęła sukces.
Już widzę zadowolone dzieci albowiem każde miałoby swój udział w tworzeniu czegoś wielkiego, każde umiało by cos wykonać a do tego zabawa setna.
Gratulujemy twórczyni metody ruchu, gratulujemy liderkom i dziękujemy za trud przygotowań i realizacji.
Dzięki nim poznałyśmy coś nowego, innego i zapewne pożytecznego.
Mnie osobiście zachęci to do głębszego poznania tej metody i wdrożenia w swej placówce.
Pani Dorocie pragnę podziękować za wspaniałą atmosferę jej zajęć a przede wszystkim za wieczorne tańce. Moja kontuzja nie wyleczona, ale mówię za Wołodyjowskim... nic to!

Edukacja przez ruch - doświadczanie dumy oraz radości z sukcesu kolegów - 6 latki
Warsztaty Doroty Dziamskiej. Prowadzi trener Małgorzata Sobolewska-Majerczak

Edukacja przez ruch - poziomy neurologiczne
Warsztaty Doroty Dziamskiej. Prowadzi autorka systemu - Dorota Dziamska

Relacja: Benigna Pietrusewicz – uczestnik warsztatów, dyrektor Przedszkola nr 3 w Olsztynie:

Przyglądałam się, w jaki sposób Dorota Dziamska prowadzi zajęcia i starałam się zobaczyć to oczami dziecka. U niej w klasie mogłabym rozpocząć naukę od początku!
Jako uczestnik warsztatów z zaskoczeniem stwierdziłam, że trwające dwie godziny spotkanie minęło niepostrzeżenie, a my byłyśmy ogromnie zadowolone z efektów swojej pracy. Tym bardziej, że wraz z uczestniczkami innych warsztatów z edukacji przez ruch, odniosłyśmy sukces tworząc wspólne dzieło.

Nastąpiła niewątpliwie zmiana na poziomie tożsamości. Według wiedzy, którą dało mi to spotkanie, w odniesieniu do uczenia się, rozwiązywania problemów można mówić o poziomach neurologicznych i zmianach dokonujących się na tych poziomach
[Dorota Dziamska osadziła wywody teoretyczne w praktycznym działaniu - doskonałej zabawie]:
Środowisko – wszystko to, co mnie otacza, na co reaguję
[Prowadząca przyjazna, o ciekawej osobowości; ja w gronie zainteresowanych kobiet z poczuciem humoru; sala z materiałami przygotowana do warsztatów; irlandzka muzyczka]
Zachowanie – moje działania, to co się dzieje.
[Nie jestem „przyklejona” do krzesła, rysuję, poruszam się po sali w rytm muzyki, patrzę przez dziurkę w kartce.]
Możliwości – to, co potrafię zrobić, moje umiejętności.
[Z rytmicznego, swawolnego, radosnego „kreskowania” – wyłonił się świerczek, na jego gałęziach urosły - przez dziurkę w kartce - szyszki, pod nim schował się lemniskatowy zajączek. Potem z kropel deszczu urodził się jeż… i jeszcze złożyłam domek, i jeszcze psa….]
Przekonania i wartości – to, co jest ważne, moje sądy.
[Potrafię narysować piękne drzewo i ślicznego jeża. A wszystko to ma głęboki sens i cel dydaktyczny i jest nie tylko po to, bym się doskonale bawiła – chociaż bawię się tak doskonale, że moja lekcja może się wcale nie kończyć…]
Tożsamość – uświadamiam sobie samą siebie, to, że jestem kimś, kto coś potrafi stworzyć.
[To Ja to zrobiłam! Nooo! Artystą jestem. Odniosłam sukces. Ja i my wszystkie razem, bo ten las, to drzewo są moje i Ali, i Basi, i Joli, i Danusi, i….!]
Duchowość, która pozwala pozytywnie myśleć sensie uczenia się, rozwiązywania problemów, pokonywania trudności, bycia tu i teraz.
[Wiem, że warto tu być, bo potrafię zrobić coś, czego przedtem nie umiałam. W dodatku robię to razem z innymi i jeszcze świetnie się bawimy. Jesteśmy niezłym zespołem. Teraz, moje otoczenie jest piękniejsze. Mam w tym swój udział.]
 
Świadomość tego, że uczenie się to proces, który niesie ze sobą szereg zmian odbywający się na wielu poziomach - w tym na poziomach neurologicznych, budowanie pełnych zaufania relacji międzyludzkich, dających wsparcie, zachętę i zapewniających pomoc na każdym etapie rozwoju, jest warunkiem dokonywania konstruktywnych zmian.

Przywództwo jest zdolnością wpływania na zachowanie grupy, tak by osiągnąć zamierzony cel. Rozwijanie umiejętności przywódczych
Warsztaty OSKKO. Elżbieta Sucharska, Trener i konsultant zarządzania w Wyższej Szkole Zarządzania Personelem w Warszawie. Członek OSKKO.

Autorka pisze: „Przywództwo jest zdolnością wpływania na zachowanie grupy, tak by osiągnąć zamierzony cel” John P. Kotter
Zamiast szukać tych, którzy „z natury” są liderami skoncentrujmy się na rozwijaniu umiejętności przywódczych poprzez odpowiednie programy rozwijające w menadżerach pożądane cechy i umiejętności. Amerykańscy badacze zdefiniowali style zarządzania, będące zachowaniami, wrysowując je w układ współrzędnych, na którym jedna oś odpowiadała koncentracji na realizowanych zadaniach, a druga - na ludziach.

Na warsztatach spróbujemy odnaleźć swój własny styl, dowiedzieć się jak najlepiej wykorzystać własne zasoby w pracy oraz poznać praktyczne zasady jakimi kierują się najlepsi przywódcy, aby doprowadzić swój zespół do „niezwykłych dokonań”

Pięć Praktyk Liderów, Którzy Odnieśli SUKCES
1. Rzucili wyzwanie procesowi.
2.Inspirowali wspólną wizję.
3. Umożliwili działanie innym.
4. Modelowali drogę.
5. Zachęcali innych od hartowania ducha.
Te działania nie są prywatną własnością badanych przywódców. Są one dostępne każdemu, kto chce podjąć wyzwanie rzucone przywództwu

Niedziela, 23 kwietnia 2006r. 3 dzień Konferencji. 

Zebranie prowadziła prezes Stowarzyszenia - Joanna Berdzik.

IMPROVING SCHOOL LEADERSHIP. Projekt OECD CERI w Polsce. Kompetencje kierownicze dyrektora i innych postaci kluczowych. Propozycja OSKKO zmian systemowych w zarządzaniu szkołą.
Marek Pleśniar - koordynator projektu, dyrektor Biura OSKKO.

M. Pleśniar: "Począwszy od konferencji OECD w Paryżu, 9 grudnia 2005r, OSKKO aktywnie włączyło się do działań OECD. Dzięki nam może się ono w Polsce odbyć. OSKKO jest aktualnie jedyną siłą zainteresowaną tymi pracami. Należy mobilizować instytucje centralne do wspierania Działania".

Projekt OECD skupi się na obrazie przywództwa a nie liderach jako indywidualnościach. Skupi się na szkołach pierwszych szczebli edukacyjnych. Będzie działać w sposób zdecentralizowany. Będzie kooperować z innymi projektami OECD (‘Schooling for Tomorrow’). Włączy w działanie partnerów krajowych i międzynarodowych, organizacje liderów i dyrektorów.

Propozycja OSKKO: nowy model zarządzania wewnątrzszkolnego.

Podczas VII Krajowej Konferencji Dyrektorów Szkół w Toruniu podjęliśmy dyskusję nad modelami zarządzania wewnątrzszkolnego w Europie i Polsce. Profesor Jan Potworowski przedstawił tam schematy różnych struktur organizacyjnych szkół:

To zainspirowało koordynatora programu z OSKKO do zaproponowania w oparciu o Działanie OECD nowego systemu awansu zawodowego, realnie pozwalającego na awans w ramach szkoły. Awans rzeczywisty - na nowe kierownicze stanowiska. Należy odejść od opłacania kolejnych, następujących co kilka lat zbiurokratyzowanych działań nauczycieli, zarzucić skomplikowany i sztuczny system "awansu" na rzecz prostej zasady - szkolni liderzy powinni otrzymać za swą pracę zapłatę, wpływ na zarządzanie szkołą oraz odpowiedzialność za swe działania kierownicze. Należy zmierzać do utworzenia formalnych stanowisk liderów w szkole: szefów zespołów przedmiotowych, wychowawczych, szkolnych koordynatorów itp.
Na początku bieżącego roku Marek Pleśniar spotkał się z przedstawicielami MEiN oraz CODN. W efekcie trójstronnego spotkania powstał plan wspólnych działań:

1. Pilotaż.
2. Popularyzacja w całym kraju
3. Inicjatywa legislacyjna: wprowadzić nowy system awansu i motywowania nauczycieli, który:

- Pozwoli zrealizować ambicje nauczycieli w konstruktywny sposób
- Uruchomi aktywność zaangażowanych w proces zarządzania i da dyrektorowi sojuszników
- Spowoduje, że zaczniemy płacić za realnie wykonywaną pracę a nie za przedkładanie co kilka lat dokumentacji

Co proponujemy:

Zastąpienie systemu awansu zawodowego w obecnym kształcie systemem awansu w ramach zarządzania wewnątrzszkolnego.
Polega on na stworzeniu systemu płatnych stanowisk kierowniczych, takich jak: szef zespołu przedmiotowego, zespołu zadaniowego itp..

Dyskusja w sprawie projektu z dnia 15 marca 2006 r. USTAWY o zmianie ustawy o systemie oświaty. 

W niedzielę zgodnie z ustaleniami z piątku powrócono do dyskusji w sprawie projektu z dnia 15 marca 2006 r. USTAWY o zmianie ustawy o systemie oświaty.
W celu uszczegółowienia tematyki organizatorzy przygotowali prezentację multimedialną dotyczącą zmian w ustawie w omawianym zakresie, którą przedstawił Ryszard Sikora

Ryszard Sikora zwrócił uwagę na fakt, że zapisy ustawy zgodnie z jej charakterem są ogólne, natomiast ich uszczegółowienie zostanie dookreślone w przepisach wykonawczych. Podkreślił jednocześnie, że alternatywne formy wychowania przedszkolnego, zgodnie z proponowanym zapisem, mają być formą uzupełnienia sieci przedszkoli, a nie zastępować jej.

W dyskusji udział wzięli m.in. Barbara Czołowska, Maria Włodarczyk, Alicja Szlachetka, Małgorzata Stastny, Barbara Kowalska, Łucja Chełminiak, ponieważ temat był emocjonujący, w trakcie dyskusji padło także bardzo dużo głosów z sali, popierających wypowiedzi zabierających głos.

Maria Włodarczyk - alternatywne formy nie mogą zastępować istniejących przedszkoli.

Z sali padły tez glosy zaniepokojenia: Jakie mamy szanse przy tych formach, gdy one dużo mniej kosztują JST. Mamy ręce związane - dostęp do funduszy unijnych w przedszkolach jest żaden. Czy czeka nas nowa fala likwidacji przedszkoli?

Łucja Chełminiak - zapis projektu rozwiewa obawy dotyczące likwidacji przedszkoli.

Barbara Czołowska nakreśliła w swojej wypowiedzi problem  edukacji przedszkolnej z punktu widzenia organu prowadzącego.
Jeśli rodzice zażyczą sobie formy alternatywnej, to ją utworzę, tylko, że to będą dzieci, które odejdą z przedszkoli.

Wyraziła wątpliwość czy się da zrealizować podstawę programową w krótszym czasie jednocześnie skrytykowała niejednoznaczność w zapisach prawa w tym zakresie
Wyraził też ogólny glos sali:
Mamy bardzo mały wpływ na kształt ustawy.

Alicja Szlachetka zwróciła uwagę na zatrważającą „mapę przedszkoli” Istnieją bowiem w naszym kraju rejony zupełnie pozbawione możliwości korzystania z edukacji przedszkolnej, a w związku z tym wprowadzenie innych dodatkowych form jest konieczne.

Małgorzata Stasny: żadna ustawa nie zagwarantuje utrzymania przedszkoli- od nas zależy czy przedszkole będzie likwidowane czy nie.

Interesujący pogląd wyraziła pani B. Kowalska – apelowała o wyrównywanie szans nie tylko dzieci wiejskich ale  i miejskich - z zaniedbanych środowisk, dla których brak płatności za przedszkola jest często jedną szansą na edukację.

Dyrektorzy przedszkoli w trosce o dobro dzieci apelowali o stworzenie gwarancji na pozostawienie sieci przedszkolnej w co najmniej takim jak obecna wymiarze- a nawet rozszerzanie jej, i traktowanie alternatywnych form rzeczywiście jako uzupełnianie, a nie zastępowanie dotychczasowych rozwiązań.

Jednocześnie dyskutanci zwrócili uwagę na fakt, że dookreślenie w rozporządzeniu warunków tworzenia i organizowania innych form wychowania przedszkolnego oraz sposobu ich działania, będzie wymagało wnikliwych konsultacji społecznych, w celu uniemożliwienia dowolnej interpretacji zapisów ustawy.

Omówiono także kwestię zatrudniania nauczycieli. Zwrócono uwagę na fakt, że zapis ustawowy dotyczący zatrudniania „innych osób” dotyczy tylko i wyłącznie innych form wychowania przedszkolnego prowadzonych przez osoby prawne i fizyczne, nie daje jednak takiej możliwości gminom, które będą tworzyły alternatywne formy wychowania przedszkolnego. Sytuacja ewentualnego zatrudnienia nauczycieli, w przypadku tworzenia innych form wychowania przedszkolnego, jest dokładnie taka sama jak obecnie, inne są uwarunkowania zatrudnienia nauczycieli w zależności od tego kto jest organem prowadzącym przedszkola.  

II Krajowa Konferencja Dyrektorów Przedszkoli ustaliła, ze zdecydowanie popiera wprowadzenie alternatywnych form edukacji przedszkolnej jako działania na rzecz wyrównywania szans dzieci w miastach i na wsiach.

Liczby dotyczące objęcia dzieci w wieku przedszkolnym edukacją są zatrważające:

USTALENIA KONFERENCJI:

1. Alternatywne formy edukacji przedszkolnej

Mając na względzie potwierdzoną rolę edukacji przedszkolnej w ułatwieniu przyszłej nauki, socjalizacji, umiejętności komunikacji naszych dzieci,  uznajemy wprowadzenie w Ustawie o Systemie Oświaty zmian dotyczących alternatywnych form edukacji przedszkolnej za pożądane i właściwe

Wyrażając głębokie poparcie dla wprowadzenia alternatywnych form edukacji przedszkolnej  nie możemy ukrywać zaniepokojenia pewnymi kwestiami i o rozwikłanie ich Stowarzyszenie zwróci się do Ministerstwa Edukacji i Nauki:

• Jakie podjąć działania w sytuacji gdy gmina zacznie zastępować przedszkola formami przedszkolnymi?

• Czy MEiN przewiduje, że takie sytuacje w wielu gminach mogą się zdarzyć – jakie kroki przewidziane są do podjęcia, czy wystarczą- zdaniem MEiNu zapisy UoSO?

• Koniecznym do ustalenia jest czas minimum na realizacje podstawy programowej wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych. Do tej pory żaden akt prawny tego nie precyzuje, ustalając tylko minimalny czas trwania zajęć w przedszkolu, w którego części należy realizować podstawę programową ( 5 godzin dziennie). W sytuacji powstawania form alternatywnych konieczne jest doprecyzowanie tej kwestii.

Jednocześnie informujemy, że środowisko nauczycielskie nie może zgodzić się na brak dyskusji w istotnych dla oświaty kwestiach. 

Obowiązek konsultacji regulacji oświatowych nie jest wypełniany w sposób należyty – przeciwko takiemu traktowaniu dyrektorów - środowiska projakościowego, będziemy występować.
Brak rozmów ze środowiskiem powoduje zaniepokojenie i nie sprzyja prawidłowemu wprowadzaniu zmiany.

2. Dodatek za wychowawstwo dla nauczycieli przedszkoli.

Od pewnego czasu pojawiają się interpretacje dotyczące braku konieczności wypłacania dodatku za wychowawstwo dla nauczycieli przedszkoli. Interpretacja ta ma swoje źródło w niejednoznacznie skonstruowanych przepisach prawach.
Przepisy prawa:

Jak widać z przywołanych wyżej przepisów, w każdym z nich występuje inne sformułowanie dotyczące osoby zajmującej się koordynowaniem działań na rzecz wychowanków – jest to raz „nauczyciel”, raz „nauczyciel wychowawca” i wreszcie „wychowawca klasy”.
Z przepisów tych wynika, ze dodatek za pełnienie funkcji wychowawcy nie należy się nauczycielom przedszkoli, należy się natomiast wszystkim innym nauczycielom-wychowawcom, nawet nauczycielom- wychowawcom w szkołach policealnych i szkołach dla dorosłych.

Stowarzyszeni oraz uczestnicy II Krajowej Konferencji Dyrektorów przedszkoli nie mogą zgodzić się z takim stanem rzeczy. Uznając, ze to nie akt prawny, a wypełnianie zadań czyni z nauczyciela wychowawcę, musimy za takiego uznać nauczyciela przedszkola, ponieważ jego zadania w zakresie wychowania są tożsame z zadaniami nauczycieli nauczania zintegrowanego i innymi.

Odebranie dodatku za wychowawstwo, środowisko nauczycielskie odebrało ze smutkiem, jako świadczące o niedocenianiu ich roli w procesie wychowania dziecka.


3. Urlop w oddziałach przedszkolnych

Do dyrektorów szkół dotarło cytowane niżej pismo MENiS:

Pytanie OSKKO:
Nauczyciele oddziałów przedszkolnych zorganizowanych w szkołach są pracownikami tychże szkół, które są- z racji Ustawy placówkami feryjnymi.

Czy można wobec nauczycieli oddziałów przedszkolnych zatrudnionych w szkołach- placówkach feryjnych stosować w kwestii urlopu nauczyciela zapisy dotyczące placówek nieferyjnych.
Prosimy o podanie podstawy prawnej do wyrażonego stanowiska.

Jednocześnie informujemy, ze stanowisko MENiS uznajemy za wyraz interpretacji na rzecz dobra dziecka, co dla nas- organizacji projakościowej jest bardzo ważne, jednak wskazujemy na brak możliwości realnego zastosowania go w obecnym stanie prawnym. Proponujemy zmianę przepisów w tym zakresie.
 

Kolejnym punktem programu tego dnia konferencji był:

Konkurs - Dyrektor – Innowator Roku, Manager Roku.
Europejskie Centrum Wspierania nauczycieli. Sebastian Błasiak. Koordynator Ogólnopolski ECWN

Sebastian Błasiak powiedział: Istnieje ogromna potrzeba nagradzania i wyłaniania dyrektorów przedszkoli jako menedżerów. Nie było jak dotąd ogólnopolskiego konkursu dla dyrektorów przedszkoli. Dlatego właśnie chcąc docenić pracę dyrektorów oraz wyróżnić wybitnych ECWN ogłosiło w tym roku Konkurs Dyrektor Innowator Roku.

• Opis Konkursu. Wykaz zespołów zadaniowych ECWN.

Zakończenie Konferencji.

Konferencję zamknęła Prezes OSKKO, Joanna Berdzik. Wypracowane stanowiska zostaną przedstawione Ministrowi Edukacji oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży.

Znalazła się chwila na wspólne fotografie  Pozostałe i te - w dziale "Wszystkie fotografie". Znajduje się tam galeria, gdzie można pobrać zdjęcia w dużym formacie.

OSKKO zaprasza osoby zajmujące się zarządzaniem w oświacie na kolejne wydarzenia:

VI Ogólnopolski Zlot Nauczycieli Internautów, OZNI VI OSKKO, Karpacz 16-18 czerwca 2006r

Oraz przede wszystkim na najważniejsze doroczne spotkanie polskich dyrektorów szkół, przedszkoli i innych placówek oświatowych, szefów wydziałów oświaty w samorządach, polityków, wizytatorów...

Organizatorzy.

Konferencję prowadzą przedstawiciele Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty: Joanna Berdzik - Prezes Stowarzyszenia i szef organizacyjny Marek Pleśniar, dyrektor Biura OSKKO.
Zespół pracujący nad II KKDP: Ewa Halska (Zarząd OSKKO), Ewa Czechowicz (Zarząd OSKKO), Ryszard Sikora (szef KR OSKKO), Marta Szwonder i Danuta Sikora (Biuro OSKKO) i inni

Partnerzy wspierający Konferencję

Szczególnie pragniemy podziękować głównym partnerom wspierającym Konferencję:

oraz: