Giga :-)))

"No tak...Rozumiem... Ty  nie znasz mnie, ja nie znam ciebie.... "

:-))))))))))))))))

I po co to szefowi było?

Polski dyrektor szkoły ma przeciętnie 40 lat i jest kobietą.

Jak Marek nie przepuści w drzwiach- znaczy wspiera czy nie wspiera - oto jest pytanie???

ale się Marek zakałapućkał!!

ja nie chcę wiele...

Wydaje mi się, że dobry, twórczy nauczyciel nie potrzebuje wsparcia - świetnie sobie da radę i będzie robił, co do niego należy. To zresztą jego obowiązek. Jestem przeciwna "niańczeniu" nauczycieli.

Obowiązek dyrektora - stwarzać warunki. No i ...nie przeszkadzać ;-)))

Hm..

reniab powiedziała wszystko

#36

i poszła spać, co też ja niniejszym czynię.

Ale chyba ze słów Renib   do relacji - szkoła - kuratorium najbardziej pasuje

wysokie wymagania i niskie wsparcie = stres, frustracja.

Fred

Fred - wniosek daleko idący

Ty Fred to nic - ale kolezanki dyrektorki mające np 39 mogą za moje wieści rozszarpać.

ps cokolwiek to jest ta odentyfikacja to podobnie jak z bastylią - ja nic nie brałem ale jakby co to się możemy złozyć i odkupimy

Małgosiu -#55

masz rację prawie:dobry, twórczy nauczyciel nie potrzebuje wsparcia -dla mnie to nieprzeszkadzanie połączone z komunikatem; rób swoje - jest rodzajem wsparcia.

Problem w tym,że w szkole nie wszyscy tacy dobrzy i twórczy, a jak nie wesprę -to co - zwolnię? - gdyby to takie proste było... Albo- gdyby to zawsze możliwe było...

Marku, zupełnie się identyfikuję z #57

co więcej najwyższy czas chyba to głośniej parę razy powiedzieć

(mam na mysli KO a nie płeć;-)

Fred #64

to oddzielanie to od "przeciętności" w dół, oczywiście? ;-)

Małgosiu, bardzo zgrabnie to ujęłaś:-) Ale jest napisane wyraźnie w jakimś rozporządzeniu, że młode nauczycielki należy otoczyć opieką. Nie mówię zaraz o "niańczeniu", ale przecież trzeba wprowadzić w zawód.. I plan rozwoju pomóc napisać, i w ogóle..

;-)))

Poważnieję

-do #66 - ja to dosyć głośno mówię,czasem nawet piszę -  tak w ogóle myślę, gdyby tak oba organy moją szkołę zostawiły w spokoju na pastwę "klientów' to naprawdę bym spokojnie i efektywnie popracowała.

 I ile by papieru mniej się zużyło....

skojarzyło mi się...

"dyrektor nie flirtuje - dyrektor szkoli personel"

O takim wsparciu mówisz, Fred? ;-)))

Magosiu (#65) Rozumiem doskonale te rozterki, wiem, że to nie jest proste. Pytanie: co z tymi, kórzy nie są dobrzy i twórczy, a nieraz wręcz szkodzą?

I dlatego ...nie jestem dyrektorem.

Dzięki dziś za rozmowę

Skądś otóż ludzie wymyslili, że zakład pracy jest od wspierania, popierania i podpierania.

A ja myślałem że od pracy?

- zdecydowanie popieram i zdecydowanie wolę, gdy w szkole pracują fachowcy, stojący na własnych nogach. Też mi się robi niedobrze, gdy widzę tę górę zaleceń wspierania nauczyciela.

Nowomowa. Dlatego ludzie juz nie pracują, a wykonują zawód, misję...

Może, on nauczyciel i jego plecy słuzyć do wspierania sie szefa. Takie ma poczucie wielu nauczycieli.

To wytrych slowny, który nic nie znaczy. Sama chciałabym, by mnie przestano karmić zadaniami, pt. wspieranie pracownika.

Pracownik ma stać sam na swoich nogach dosłownie i w przenosni, póki kadra w szkole będzie dzielona na nauczycieli i pracowników, to nauczyciele będą przejmować cechy dzieci (te od wspierania), a pozostali będą pracownikami. Nauczyciel ma pracować, samodzielnie bez podpierania... Stąd też z niewiadomych powodów pracują w szkole nauczyciele i pracownicy. Dla mnie pracownicy na róznych stanowiskach.

Miałam pismo w ręce parę dni temu z owym wspeiraniem, chciałam się zastanowić, jak to jest, może być... i także jest mi najbliższa praca i stanie na stanowisku, a nie wspieranie się na stanowisku i pokładanie się na stanowisku, stanowisko ma to do siebie, że się na nim stoi.

Nawet nie trzeba na nim czuwać.

Wiódł ślepy kulawego. Obraz B. jest rewelacyjny, staje dla mnie alegorią polskiej oświaty.

magosia#52

o zwyczajach na forum

można poczytać tutaj

Można tam dotrzeć klikając [porady] wśród szufladek w prawym górnym rogu forum.

:-)))

a mój post (#76) zjawił się na tym wątku przez pomyłkę :-)))

przepraszam :-)

..gdy orkiestra gra.., no chociażby na bębnach..,;) jak Yamato.., nie ma jednostek, jest grupa - grająca w jeden dźwięk, jeden ton, tym samym rytmem..,

Gdy publiczność wiwatuje w zachwycie - także na tę chwilę tworzy  jedność..

Kiedy ludzie związani są pracą.., także mogą tworzyć jedność.

W tej jedności każdy ma swoje miejsce, swoje zadania. By zakład pracy mógł realizować swoje cele, wszyscy muszą dążyć do nich nie unikając trudu i wysiłku. Wtedy zwiększają się szanse na stworzenie owej jedności, a w orkiestrze swoistej synchronizacji słyszanych dźwięków..

W szkole mamy nadrzędny cel, którym jest dobro i troska o ucznia. To nasz wspólny klient, bez względu na to, czy ja dyrektor, czy nauczyciel.

Wszystkie relacje jakie wytwarzają się między nauczycielami, grupą nauczycieli, pracodawcą a pracownikami podporządkowane są temu nadrzędnemu celowi.
Jeśli wszyscy świadomi są swojego miejsca, zadań i celów, wtedy mamy dobrą szkołę z zadowolonymi uczniami i ich rodzicami,  spełniającymi się jako klienci.

To czy w szkole (i w każdym innym zakładzie pracy) są zadowoleni klienci, czy panuje dobry klimat, dobra atmosfera, wyczuje każdy pracodawca, wyczuje dyrektor, wyczuje nauczyciel w klasie, rodzic w domu...

Potrzeba więc nie tylko dobrej organizacji pracy (kilof w ręku pracownika), ale wsparcie gdy pojawia się jakiś problem (pomoc drugiej osoby przy kilofie..), potrzebna jest wymiana doświadczeń (nauczyciele między sobą, dyrektor ze swoim gronem), szukanie rozwiązań złożonych problemów, twórcze poszukiwania, etc...

Gabo piszesz - "stanowisko ma to do siebie, że się na nim stoi".., jak najbardziej tak.:)

Ale.. nie jesteśmy indywidualistami w pracy, tworzymy zespół, zgrany zespół...

I tak jak w Yamato.. - by tak móc zagrać na bębnach taiko, trzeba umieć słuchać innych, tworzyć z innymi, grać z innymi, wspierać innych i grać samemu całym sobą.., w jeden ton, w jeden rytm..

Czytam o artystach Yamato.., np. "Tetsuro Okubo jest naprawdę niewysoki, najmniejszy w całej grupie. Ale jego serce jest ogromne, a niezmiernie ciepły i przyjazny charakter pomaga wszystkim w najtrudniejszych chwilach, które czasem mają miejsce podczas wielomiesięcznych podróży..." Tomako Kawauchi powoli staje się najlepiej grającym na Shamisen muzykiem w całej ekipie Yamato. Członkiem zespołu jest od ponad trzech lat. Cechuje ją ogromny zapał do pracy. Czasem zdarza się, że jeśli trzeba wykonać jakąś ciężką pracę, nagle z pola widzenia znikają wszyscy chłopcy, ale Tomoko we wszystkim zawsze pomaga. Pod wieloma względami jest dużo silniejsza od chłopców z grupy." ... dalej nie będę przytaczać...

Mam pytanie do Was - czym dla Was jest to miejsce, to forum?

Wszak to nie tylko miejsce na pogaduchy o kwiatkach, kawkach i babkach, itd..;)

Marku, czym dla Ciebie jest forum w odniesieniu do OSKKO? ...

Wrzucasz tu jakieś ogłoszenia, np. kto z kim chce mieszkać razem czy blisko podczas konferencji..;), wrzucasz problemy szkolnictwa zawodowego, etc... Potrzebujesz wsparcia członków OSKKO.., a przecież jako dyrektor OSKKO stoisz na nogach, choć teraz nie wiem - może siedzisz przy kompie jeno, albo jedziesz gdzieś w Polskę znowu..;)

A ja sobie gdzieś podłapałam metaforę łódki, żę jeden jest sternik... i dalej Renatko tak jak u Ciebie.

Pomagam, na ile umiem, robiąc z kimś, czasem za kogos, jak nie wydala, a czasem po dyrektorsku okropnie zrzędząc i skrzypiąc... no, nie umiem wspierac, umiem współpracować z partnerem, mogę wspierać rodzica, mogę dziecko, mogę koleżankę (z pracy także, gdy chora, gdy ją spotkało nieszczęście), ale nie potrafię wspierać pracownika.

Nie jestem idealnym menisowskim dyrektorem, mnie nie odpowiada model propagowany...

zastanawiam się także, czy to jest gdzies napisane w jakiejś UoSO? przeszukuję także pokłady zadań dla dyrektora...

nie mieści mi się nigdzie słowo-guma.

Pójdź fachowiec do fachowca...