Na świecie dzieje się dobrze głównie dzięki ludziom,
którzy coś robią, a nie tylko o tym rozmawiają
(Słowo dla Taty, Oficyna Wydawnicza "Vocatio") cyt. z

- zaglądam na te strony po sąsiedzku...

- brakuje mi forum//klubu dyskusyjnego rodzicielskiego - ... tak jak brak mi rodziców w szkole (ta metafora w każdym kierunku powinna być rozwijana)

- aktywizować tzw. komitety, możliwe czy nie? tak, ale jak?

- motto jest bardzo ciekawe, bardzo otwierające i bardzo zachęcające...

- brak mi wymiany myśli pomiędzy RR a innymi organami szczkoły... wedle zasady i wy sobie i my sobie, każdy sobie rzepkę skrobie...

a skąd to Gabo wzięłaś? To, rozumiem, wypowiedź rodzica, który chce działać?

Bo jesli tak, to proszę o kontakt. Namiary pełne są na dole strony OSKKO.

mogę...

się pod tym podpisać.

Cały czas szukam miejsca, w którym poruszane są te sprawy. Stąd też moja obecność na tym forum. Innego odpowiedniejszego nie znalazłam.

Moniko.. Inni rodzice:-)

Po prostu poruszajcie te sprawy:-) tu u nas. My odpowiemy chętnie i chętnie się czegoś dowiemy. Ale trzeba spytać bo sami nie wpadniemy na to:-)

Problem w tym, że działalności - rodziców, dyrektorów nie można "animować, aktywizować itp"

Muszą oni sami działać. Przecież jeśli OSKKO wystąpi z inicjatywą jakowąś do rodziców, będzie to im podane, nie ich własne. OSKKO się zrobiło samo:-) Zobaczcie:

ilu nas było na początku Fotka1 Fotka2

a ilu jest:-)

Z drugiej strony działanie tylko samemu, we własnym gronie powoduje, że radykalizują się zdania, opinie i działania.

Zobaczcie jaka jest podstawowa patologia takich jednolitych, zwartych mas:

Pojawiają się zaraz demagodzy, ludzie z "misją" i inne, jak to mawia Lem utrącone duchy. Wtedy koniec z dialogiem. Z jednej strony mogą działać krzykacze budujący sobie pomaluśku kapitał polityczny, którzy wołają: "przegonić tych rozpanoszonych rodzicieli i utemperować rozwydrzone bachory".
Nauczycieli jest milion. To ładna grupka wyborców. Wystarczy im wmówić że należy się im, że są skrzywdzeni i potrzebują obrońców aby żyć sobie jak pączek w maśle jako obrońca rzecz jasna;-)

Z drugiej strony pojawiają się ci, którzy krzyczą: "dyrektorzy to totalitarni zamordyści. Szkołę trzeba zmusić do tego co MY chcemy".

Rodzice to jeszcze ładniejsza, wielomilionowa grupa wyborców:-) Można z nich i ich emocji żyć dobrze.

Mówię niebezpodstawnie. Znamy obie strony tego samego medalu. Liczę na rozum rodziców i nauczycieli. Na to, że potrafią nie pójść na populizmy i lepperyzmy.

Odrzuciwszy te skrajności możemy skupić się na współpracy. Na polu wspólnym. Trzeba szanować się nawzajem, słuchac i wspóldziałać. Nalezy tu uważać na wszelkie ataki, pozorne lub realne. Unikać ich a chcieć porozumienia.

Uważam, że na niebezpieczne dla szkoły i ucznia są działania w monokulturze - rodzice sobie a szkoła sobie. To jest ciągnięcie dyszla w dwie strony:-)

-------------------------

Dlatego szansą są takie głosy jak ten Moniki czy rodzica zacytowanego przerz Gabę. Czy naszego Grzegorza - szefa świetnie funkcjonującej Rady Rodziców, który tyle  zdziałał nie oglądając się na innych i nieraz dyskutującego z nami.

------------------------

Rozmawiam właśnie z panią Marią Mendel o jej możliwej obecności w Miętnem na naszej konferencji. Chcemy rozmawiać i słyszeć co mówią rodzice:-)

Poczytajcie w linku powyżej jak pięknie można myśleć o wspólpracy. Ale.. tam z kolei brakuje nas - nieprawdaż?

---------------------------

Wracając do punktu wyjścia:

Szanowni dyrektorzy i nauczyciele:-)
Rodzice Was czytają - na tym forum. Warto mieć  Ich szacunek. Piszmy tak jakbyśmy o tym wiedzieli:-) To o wiele ważniejszy czytelnik niż np. prasa.

Szanowni Rodzice:-)

Śmielej. Piszcie skoro już tu jesteście. Nie widać was! No to czas zacząć. Spytać, założyć wątek z problemem.

aaa  widzisz? Skąd "animować"? z ankiety - masz udowodnić, że sprzyjasz RR, rozwijasz, zachęcasz... - zachęcam, ale dyrektor to często sztandarowy zastępczy wróg, nie jest traktowany jak "przyjaciel" - przesadziłam? - partner w szkole (nie piszcie mi tylko, że nigdy nie zasłużył sobie na otwarte traktowanie), albo, że tylko ja mam mieszane uczucia (no, bo sobie gabo zasłużyłaś).

:)

Powoli:).

Właśnie dzisiaj mam spotkanie na szczycie.

Wolę się jeszcze zbyt obszernie nie wypowiadać, aby nie wydała się moja ignorancja w sprawach szkolnych;). Tak to jest jak przewodniczącą RR zostaje osoba zupełnie "zielona".

Na razie czytam, czytam, słucham i szukam. Pomysłów, rozwiązań sposobów. Nie chcę wyważać otwartych drzwi, a nie wiem które sa otwarte, więc...

więc robisz jak ja:-)

najpierw pół roku podpatrywałem forum i czytałem by się ośmielić i nie włazić z butami w zasady mi nieznane. Mam podobnie;-)

Z rodzicami to jest tak, że chcieliby mówić ale czasem się boją by nikogo nie urazić i nie zaszkodzić.

Mówi się głośno, że szkoła szuka w nich partnera ale czasami odnoszę wrażenie, że tylko wtedy jeśliby mówił pochlebstwa. Gdy zauważa, że coś jest nie tak i próbuje coś zrobić, by jego dziecko było uczone w szkole a nie w domu, wówczas traktuje się go nie jak sprzymierzeńca szkoły lecz wroga. Wiele razy już doświadczyłam, że u jednego nauczyciela moje dziecko jest super, nie musi się uczyć w domu bo wszystko co trzeba nauczyło się na lekcji. Po zmianie nauczyciela dominuje nauka w domu. Zastanawiam się czasem po co jest taka szkoła, która tylko sprawdza i odpytuje a nie uczy.

Najważniejsza chęć działania.

Ja cały czas sie zastanawiam, czy czasem pytając o coś nie pakuję się w nie swoje kompetencje i wręcz czy nie zostanie to potraktowane jako wścibstwo. Nie wiem co mogę a czego nie.

A rodzice lubią dużo krzyczeć i krytykować, ale po fakcie. Nauczyciele natomiast zrobic swoje i mieć święty spokój. Moja chęć działania burzy spokój jednych i drugich. A może się mylę??

Jak znaleźć złoty środek, aby nikogo nie urazić, a zachęcić do działania?

A z drugiej strony chcąc cokolwiek robić można się narazic na zarzuty, czesto nieuzasadnione. Jeden z tatusiów, tych co sporo krzyczą, zarzucił mi niegospodarność i przekroczenie swoich kompetencji przy wydatkowaniu "klasowego" zerówki, na 22 osoby tylko on miał wątpliwości i niezależnie od tego, że moja osoba uzyskała wotum zaufania, nerwów kosztowało mnie to sporo.

No i pozostał niesmak.

I nauczka, aby tysiące razy sprawdzać i kontrolować.

Moniko

nie zdowolisz wszystkich - to pewne. Bardzo podoba mi się Twoja postawa jako nowej szefowej RR. Jeśli trafisz na równie otwartego  dyrektora, to możecie wiele - dla dzieci.

"A rodzice lubią dużo krzyczeć i krytykować, ale po fakcie. Nauczyciele natomiast zrobic swoje i mieć święty spokój. Moja chęć działania burzy spokój jednych i drugich. A może się mylę??"

Dobrze czujesz-  mylisz przez sam fakt uogólniania. Nie generalizuj, poszukaj myślących podobnie -wśród rodziców i koniecznie wśród nauczycieli -to może dziwne, ale wielu z nas to rodzice- też ;-)

I nie ustawiaj się w pozycji - skontroluję, złapię, udowodnię; raczej : razem coś zrobimy, rozwiążemy, zastanowimy się.

Pozdrawiam , życzę pewności i słuszności w działaniu. :-)

Magosiu, ale tak jest.

Grupa zachowuje się właśnie w sposób poddający się uogólnieniom, bo działa już psychologia tłumu.

Najgorzej jest zrobić pierwszy krok, wyłamać się z tej niemożności i marazmu. Następnym jest już łatwiej.

I szukam myślących podobnie:).  Gdyby tak nie było, to nie byłoby mnie ani tutaj ani w RR. Dzisiejsza rozmowa z dyrektorem daje nadzieję na wspólpracę partnerską.

Czy to nadmierny optymizm?

I nie bawię się w policjanta;), wolę wspólpracę partnerską.

A swoją drogą...