Propozycja poprawki (autopoprawki) do przedłożenia rządowego - projektu ustawy o wspieraniu zatrudnienia oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych
Art. 93. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty ( Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm.)17 wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w pkt 17 kropkę zastępuje się przecinkiem, po którym dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18) uczniu niepełnosprawnym – należy przez to rozumieć także wychowanka i słuchacza niepełnosprawnego, tj. dziecko albo osobę pełnoletnią ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, o których mowa w art. 1 pkt 4, 5 i 5a, legitymujących się:
a) orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, wydanym na podstawie odrębnych przepisów z zakresu zabezpieczenia społecznego, bądź
b) orzeczeniem poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego lub trwającego co najmniej jeden rok szkolny indywidualnego nauczania, albo o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych organizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
c) zaświadczeniem lekarskim o stanie zdrowia uniemożliwiającym lub znacznie utrudniającym korzystanie z prawa do nauki i rozwoju, w szczególności o chorobie przewlekłej lub dysfunkcji organizmu o przewidywanym okresie trwania przekraczającym 12 miesięcy, powodującym ograniczenia w rozwoju zdolności do czynności samoobsługowych stosownie do wieku i konieczność pomocy w procesie leczenia, rehabilitacji lub edukacji, w tym podczas realizacji odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, a także podczas kontynuowania nauki lub zajęć rewalidacyjnych do ukończenia 25 lat, lub
d) opinią poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju lub odroczenia obowiązku szkolnego albo dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono upośledzenie umysłowe lub sprzężone specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom edukacyjnym lub uzasadniające wydłużenie okresu nauki na danym etapie edukacyjnym co najmniej o jeden rok.”;
2) w art. 14 ust. 3a otrzymuje brzmienie: „3a. Obowiązek, o którym mowa w ust.3, rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat. W przypadku dziecka, o którym mowa w ust. 1a, obowiązek ten wydłuża się na okres odroczenia obowiązku szkolnego.”; 3) w art. 16 w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem, po którym dodaje się uzupełnienie w brzmieniu: „z jednoczesnym wydłużeniem na ten czas obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3.”;4) w art. 71b:a) ust. 1, 1a, 2, 2a i 2b otrzymują brzmienie:„1. W zależności od rodzaju niepełnosprawności, w tym od stopnia upośledzenia umysłowego, dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 1 pkt 4-5a, zapewnia się realizację prawa do nauki i rozwoju w dostępnym dla nich zakresie, usprawnianie zaburzonych funkcji, rewalidację i rehabilitację, a także specjalistyczną pomoc i opiekę. uwzględniając stosowanie specjalnej organizacji kształcenia, wychowania, opieki i metod pracy. Realizacja tych zadań oświatowych na rzecz uczniów niepełnosprawnych może być prowadzona w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, w przedszkolach, szkołach lub oddziałach integracyjnych, w przedszkolach, szkołach lub oddziałach specjalnych oraz w ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5.
1a. Indywidualnym nauczaniem lub wychowaniem obejmuje się dzieci i młodzież, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
2. Kształceniem i wychowaniem specjalnym obejmuje się uczniów niepełnosprawnych, o których mowa w ust. 1, wymagających stosowania specjalnej organizacji kształcenia, wychowania i metod pracy, w tym o charakterze resocjalizacyjnym, zgodnie z orzeczeniem publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, a w przypadku dzieci i młodzieży zagrożonych demoralizacją lub zdemoralizowanych objętych postępowaniem w sprawach nieletnich - także na podstawie orzeczenia sądu rodzinnego lub karnego. .
2a. W celu pobudzania psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka, od chwili wykrycia u niego niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole prowadzi się wczesne wspomaganie rozwoju. W tym celu w przedszkolach i szkołach podstawowych, w tym specjalnych, oraz w ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5, a także w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradniach specjalistycznych, mogą być tworzone zespoły wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, prowadzonego bezpośrednio z uczniem niepełnosprawnym i jego rodziną.
2b. Dyrektorzy przedszkoli specjalnych, szkół podstawowych specjalnych oraz ośrodków, o których mowa w art. 2 pkt 5, a także dyrektorzy właściwych ze względu na miejsce zamieszkania dziecka szkół podstawowych ogólnodostępnych i integracyjnych oraz dyrektorzy publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych, w których utworzono zespół, o którym mowa w ust. 2a, lub są warunki kadrowe do jego niezwłocznego utworzenia, organizują wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w porozumieniu z organami prowadzącymi i w porozumieniu z rodzicami ucznia niepełnosprawnego lub na ich wniosek.”
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:„8. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb organizowania indywidualnego nauczania, o którym mowa w ust. 1a, uwzględniając w szczególności jak najpełniejszą realizację potrzeb ucznia niepełnosprawnego, zapewnienie możliwości dostosowania zakresu i form kształcenia do aktualnych możliwości psychofizycznych ucznia, a także. wymiar godzin zajęć edukacyjnych realizowanych bezpośrednio z uczniem, wynikający z ramowych planów nauczania, umożliwiający sprostanie zindywidualizowanym wymaganiom edukacyjnym oraz wymaganiom egzaminacyjnym.” 17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1161, Nr 145, poz. 1532, Nr 162, poz. 1690, Nr 173, poz. 1808 i Nr , poz. )
Konsekwencją wprowadzenia proponowanej wyżej poprawki (autopoprawki rządowej) będzie konieczność odpowiedniej zmiany numeracji dotychczasowych art. 93-114 oraz dotychczasowych przypisów 17-23 w druku sejmowym nr 3339.
Aktualnie obowiązujące brzmienie art. 71b ust. 1, 1a, 2, 2a, 2b i 8:
Art. 71b. 1. Kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież, o których mowa w art. 1 pkt 5 i 5a, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki w szkołach ogólnodostępnych, szkołach lub oddziałach integracyjnych, szkołach lub oddziałach specjalnych i ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5.
1a. Indywidualnym nauczaniem obejmuje się dzieci i młodzież, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły.
2. W zależności od rodzaju niepełnosprawności, w tym stopnia upośledzenia umysłowego, dzieciom i młodzieży, o których mowa w ust. 1, organizuje się kształcenie i wychowanie, które stosownie do potrzeb umożliwia naukę w dostępnym dla nich zakresie, usprawnianie zaburzonych funkcji, rewalidację i resocjalizację oraz zapewnia specjalistyczną pomoc i opiekę.
2a. W przedszkolach i szkołach podstawowych, w tym specjalnych, oraz w ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5, a także w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradniach specjalistycznych, mogą być tworzone zespoły wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w celu pobudzania psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka, od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole, prowadzonego bezpośrednio z dzieckiem i jego rodziną.
2b. Dyrektorzy przedszkoli specjalnych, szkół podstawowych specjalnych oraz ośrodków, o których mowa w art. 2 pkt 5, a także dyrektorzy właściwych ze względu na miejsce zamieszkania dziecka szkół podstawowych ogólnodostępnych i integracyjnych oraz dyrektorzy publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych, mogą organizować wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w porozumieniu z organami prowadzącymi.
8. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb organizowania indywidualnego nauczania, o którym mowa w ust. 1a, uwzględniając w szczególności wymiar godzin zajęć edukacyjnych realizowanych bezpośrednio z uczniem.
