oj...

ale ci najlepsi to często właśnie dyslektycy!

Einstein bez matury... a to się porobiło...

wylewania dziecka z kąpielą

następuje w tym obszarze.

Wydaje mi się, ze lobby "dyslektyczne" z prof. Bogdanowicz robiąc dobrze- robi źle prawdziwym dyslektykom.

Od razu mowię, że podziwiam panią profesor, bo zrobiła wiele dla nagłośnienia problemu dzieci dyslektycznych, jednak uważam, ze prawdziwa informacja, to rzetelna informacja. A w tej dziedzinie brak jest chyba takich.

Przez to,że wydaje się zaświadczenia o dysleksji i temu podobnych dość masowo, utrudnia się życie prawdzie potrzebującym pomocy.

Wszystko to powoduje określną atmosferę wokół problemu i w konsekwencji prowadzi do absurdu, jakim kwestionowanie wszystkich orzeczeń a priori.

Ostrze dociekliwości CKE, OKE, MENIS zamiast w stronę dzieci powinno się skierować w stronę wydających orzeczenia- w stronę PPP.

Moja poradnia zanim zachciała wydać orzeczenie dla mojego syna najpierw- przebadała dzieciaka, okazał się potencjalnym kandydatem na orzeczenie, ale..nie znał reguł ortograficznych- musiał się więc ich nauczyć i nauczyć je stosować, by wyeliminować ten powód ewenytualnej dysortografii, potem dwa lata ciężkiej terapii, w trakcie ktorej- po pół roku okazało się, ze dziecko dysortografikiem wcale nie jest :-) Wystarczyło trochę pracy.
Jestem przekonana, że wiele jest takich przypadków pośród posiadaczy orzeczeń.

Co jednak NIC nie znaczy.

Bowiem przeświadczenie nie jest faktem- a nich należy mówić podczas omawiania takich ważnych problemów.

jakoś...

- Osoby dyslektyczne muszą sobie jakoś poradzić ze swoimi trudnościami - mówi Olga Pelc-Pękala.

A mnie urzekło to cudne jakoś. Aż emanuje psychologicznym profesjonalizmem i życzliwością. Nie wiadomo, czym mocniej.

Jakoś...czyli np. skacząc jak przez płotki przez sprzeczne opinie, rozporządzenia i komunikaty dorosłych, o których inni dorośli, którzy z kolei cudem wciąż zachowują zdolność myślenia, mówią np. tak, jak Stefan w wątku Standardy...?:

Na moje rozeznanie, to to Rozporządzenie, a zwłaszcza załącznik, są tak "niedopieszczone" , ze jego żywot będzie krótki - myślę że z 1,5 roku, więc trochę dystansu! (#27)

Zatem do uwspółcześnionego zestawu przedmiotów należy dorzucić przedmiot dystans polski (może zamiast języka polskiego?), żeby uczeń umiał jakoś razem z rozumiejącym go nauczycielem sobie poradzić...:-(

próbna z matematyki w Krakowie będzie dopiero 6 grudnia

a próbna z czerwca jest na stronie OKE Kraków

Ewo

niech "jakoś"......ciąg dalszy

Na forum uczniowskim podano taki temat z dzisiejszej próbnej (rozszerzonej):  Porównaj kreacje bohaterów na
podstawie fragmentów "Moralności pani Dulskiej" i "Kartoteki".

W założeniach matury napisano co prawda, że moga się pojawić teksty spoza podstawy, ale utrzymane w znanej uczniom konwencji.

Interpretacja porównawcza dwóch nieznanych dramatów, utrzymanych w nieznanej uczniom konwencji - co sprawdzi ?  Co dadzą nauczycielom wyniki tak przygotowanej próby? 

Moze będzie tylko gorący temat dla dziennikarzy, jak to szkoły nie radza sobie z nową maturą..... 

I konia z rzędem temu, kto (prócz "operonowców") zdążył omówić choć "Tango" Mrożka (by uczniowie mieli  jako takie pojęcie o dramacie współczesnym).

Za dwa tygodnie próbna u mnie - ciekawam, czym nas ucieszą :)))

Asiu, to jest "mniód" na moje uszy. To jest to - mamy grupkę, którą się wyopiekujemy - ale trudno pracować z klasami, gdzie 75% to dyslektycy. A 100% uważam za paranoję!

W mieście jeszcze można dotrzeć, a to ten zbada, a to tamten... - bo jak rozumiem gdzieś, gdzie poradnia jest 40 km, to nawet rodziców nie stać na bilet, a wyprawa to jest na cały dzień... - aktualna jest też moja uwaga o mapie dysleksji, ze dysleksji więcej w miastach...

Jak rozumiem CKE chce trochę znormalizować sytuację, ale - cz7 tak się da, tego nie wiem.

Asiu - gratuluję p. psycholog, która zmobilizowała syna do nauki. Moje dzieci dyslektyczne (naprawdę dys.) potrafią walnąć jedynie dwa - może 3 orty na pracę, Dominik - ostry dys. postawił  wszystkie znaki w opowiadaniu, które pisali w trakcie pracy klasowej!

Z największą przykrością piszę poniższe słowa: część zaświadczen jest wydana nieopatrznie, bezrefklesyjnie lub wręcz kupiona po badaniach w prywatnych poradniach. Jest przykładem polskiej szkoły zaradności i załatwiania. Krzywdzi się dzieci potrzebujące - norma 3-5% na klasę jest dalej aktualna.

To bardzo gorzkie - kupczenie przypadłością, która do prostych nie należy, która w szkole egzystencję zakłóca. Ale, jak widać może być paszportem do ulgi.

Problem nie polega na ułatwianiu, a na innej formie pracy - i nie bardzo rozumiem, dlaczego nie są pościgani nauczycieli owych dys., że nie pracowali, nie egzekwowali pracy od rodziców, od siebie (!!!).

Czy jest więc możliwość inna - by pomóc osobom typu Merlin Monroe, Woopi Goldberg czy Rodin, Churchill?

Jak rozdzielić potrzebujących od potrzebujących inaczej?

Czy szkoła jest w stanie, naprawdę?

I czy zabieranie teraz potrzebnego czasu dla czytających wolniej jest aby właściwe...

kazać więcej pisać i czytać!

mogę niepedagogicznie?

Kiedyś;-) nie było problemu bo nie było "dys.."

A raczej "nie było"

Podobnie jak nie było "dysskakania przez skrzynie" - (to ja), "dyspamietania o odrobieniu lekcji" - (tez ja)

Po prostu niektózy gorzej skakali, zapominali i robili więcej byków.

Nikt jednak nie załatwiał masowo zwolnień z WF, nalepek "D" itd

Bo tego tez nie było;-)

No oczywiście nie było tez na czym naklejać tych naklejek.

Zaś maturzyście nie wypadało sadzić byków.

Ani magistrowi. A teraz można - bo zawsze pan magister może powiedziec "bo ja jestem dys"

A jak bierzemy łapów.. tj. chciałem powiedziec prowizję, to możemy powiedzieć "aa, ja jestem po prostu dyskalkulikiem"

----------

uprzejmie proszę nie brać tegop jako głosu w dyskusji!! Tak sobie wstecznikowsko wtryncam;-)