Przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie dają pracodawcy uprawnień do wydawania pieniędzy zgromadzonych na koncie Funduszu na cele nie mieszczące się w zakresie działalności socjalnej - zdefiniowanej w art. 2 pkt 1 ustawy o Funduszu.

Finansowanie ze środków Funduszu różnych rodzajów działalności podstawowej lub działalności bytowej stanowi naruszenie przepisów ustawy o Funduszu.

Do sfery wykroczeń przeciwko przepisom ustawy o Funduszu należy pokrywanie ze środków ZFŚS wydatków m.in. na:
* inwestycje socjalne i remonty zakładowych obiektów socjalnych,
* utrzymanie zakładowych obiektów socjalnych,
* potrzeby zakładowych drużyn i ognisk sportowych,
* różnego rodzaju cele związane z ochroną zdrowia,
* żywienie przyzakładowe,
* zakup polis ubezpieczeniowych na życie,
* nagrody lub upominki okolicznościowe z okazji różnych świąt czy rocznic,
* zakup kwiatów na 8 marca, czy z innej okazji,
* zakup bonów towarowych nie w ramach pomocy socjalnej, ale z okazji świąt, rocznic zakładowych, obchodów jubileuszowych, itp.,
* przyjęcia lub poczęstunki dla pracowników oraz emerytów i rencistów z okazji różnych spotkań towarzyskich czy okolicznościowych,
* cele o charakterze administracyjnym, takie jak:
- potrącane przez bank opłaty i prowizje za czynności bankowe związane z prowadzeniem rachunku Funduszu,
- koszty delegacji słuzbowych pracowników socjalnych,
- koszty szkolenia pracowników socjalnych,
- zakup literatury fachowej dla służb socjalnych,
- zakup materiałów piśmiennych, itp.

Wyżej wymienione wydatki powinny obciążać koszty działalności zakładu pracy a nie Fundusz.

Wykroczeniem przeciwko ustawie o Funduszu jest także "pozorne" przelanie na konto Funduszu naliczonego odpisu i zwiększeń w terminach nakazanych ustawą, a potem wycofanie tej wpłaty na konto operacyjne, aby służyła pokrywaniu kosztów działalności pracodawcy. Za takie praktyki związki zawodowe powinny pozywać pracodawców do sądu pracy, który wymierzy im stosowne kary za naruszenie prawa.