Proszę o pomoc. Czy dyrektor może wejść do klasy na lekcję bez uprzedzenia, czy po wcześniejszym umówieniu się ( w jaki sposób?)

Gdzie są przepisy apropo hospitacji

Może i tak i tak.

witaj Stefanie!

dawno Cie nie było... I w Olsztynie Cie nie spotkałam...

A na temat hospitacji zdanie mam dokładnie to samo. A nawet uważam, że lepiej dla dyrka jest zapowiedzieć się. Jak wejdzie się znienacka, to zawsze może mi sie n-l tłumaczyc tym własnie, nerwami i innymi podobnymi przyczynami. A jak sie zapowiem to MUSI byc super, a jak nie jest to potrzebne jest duuuużo lepsze tłumaczenie...

a po co ma być super?

Stefan Wlazło ma rację - moralnie. Wiem o co Mu chodzi gdy to mówi.

Jednakowoż nie musi pytac "jakbyś się poczuł/ła

Bo dyrektor nieraz się tak poczuwa

jak wpada sanepid, kontrola, PIP, wszyscy święci;-)

Ale ja nie o tym,

nie wolno chyba odebrac dyrektorowi prawa do hospitacji z nienacka:-)

Dwie widzę sytuacje PRO:

1. są przypadki gdy trzeba zareagować - a jak przyłapac kogoś kto się ewidentnie obija? A na hospitacjach po prostu sielanka. Wszystko przecudnie a każdy pies w szkole wie że to nieprawda.

--------------------------------------------------

2. oraz wyobrażam sobie inny przypadek:

szkołę gdzie nikt hospitacji się nie boi - bo zwykłą rzeczą jest iż dyrektor może wpaść. Po prostu to nic dziwnego że tak jest - wszyscy są przygotowani do sytuacji gdy dyrektor oczekuje że dziś nauczyciel też jest przygotowany;-)

a przecież są tysiące takich szkół - z oszklonymi drzwiami klas, gdzie zajrzeć może każdy przez te szybki:-) Rodzic, uczeń, nauczyciel.

Co tam zobaczy?

Nauczyciela z nogami na stole czy tez z koszem na głowie?

czy tez coś innego?

Tak jest!

Pracowałam w szkole, gdzie było przyjęte, ze dyrektor czy wice przychodzi na hospitacje bez zapowiedzi i było OK. Popisy i pokazówki nie były potrzebne...

Nauczyciel miał prawo zastrzec, że chce tylko zapowiadane hospitacje, ale chyba nikt z tego nie korzystał :-)

Jak tam zaczęłam pracować, koleżanki poinformowały mnie o tym obyczaju... wydawało mi się na początku straszne ;-) ,ale nie wypadało prosić o zapowiadane hospitacje :-) Przez pierwszy miesiac chodziłam trochę nerwowa, a potem mi się znudziło denerwować. Robiłam swoje. Hospitacje były OK.

Dodam,

że w tej szkole to n-le zaproponowali dyrekcji wchodzenie na hospitacje bez zapowiedzi ileś tam lat wczesniej i tak już zostało...

Bo tak:

dyrektor się umówił, ale coś przeszkodziło i nie przyszedł,

potem dyrektor miał czas, ale nie mógł przyjśc, bo nie zapowiedział...

No to n-le doradzili: przychodźcie, kiedy chcecie. My normalnie, porządnie pracujemy; czasem lekcje są super, czasem mniej udane - no to zobaczycie lepsze i gorsze lekcje, wam też lekcje pewnie różnie wychodzą  ... tak jakoś to było na początku... i tak zostało tam. Chyba do dziś - nie wiem, już tam nie pracuję.

Jest jeszcze jeden plus niezapowiedzianych

a to jakieś wrogie państwa - dyrektor i rada? ;-)

dyrektor nalezy do rady ped. i żadnych tam stosunków bilateralnych nie uprawia. Są razem.

tak, to bardzo piekne postulaty ...po jednym warunkiem, że założymy iż każdy nauczyciel szanuje siebie i uczniów i rzetelnie realizuje swoje zadania zawodowe

ale...jesli dyrektor ma sygnały od uczniów, że np.:

- pani snuje opowiastki o swoim kotku na niemieckim, na dodatek robi to w jez.polskim

- pani roztkliwa się nad wspomnieniami z dziecństwa jak to przewodziła bandzie chłopakó i bawili sie w Indian, a lekcja to ...fakulet przedmaturalny z jez. polskiego

- pan opowiada tłuste dowcipy w kl.5 SP

- zamiast historii uczniowie gadają na GG

a w/w lekcje są prawdziwe i na temat tylko na ...hospitacjach

Czy wtedy nalezy po prostu uwierzyc uczniom, czy udawać że wszystko jest ok, bo wrażenia z hospitacji sa przecież super?

Po kilku latach mam coraz mniej złudzeń i wiary w uczciwość zawodową kazdego pracownika. Zanim szkoła się skompromituje niefrasobliwościa gawędziarzy, olewusów itp. wolę przygotowanie non stop na niespodziewaną hospitację. Gdy jest to normą - nie straszy, nie peszy, nie mobinguje

Małgoś

Złapać?

Przecież nie chodzi o złapanie, ale o to, żeby każdy, kto bierze za to pieniądze pracował tak, jak moze najlepiej. Dla jednych taka motywacją będzie poczucie obowiązku, dla innych poczucie przyzwoitości wobec uczniów, dla jeszcze innych lęk przed wynikami egzaminu zewnętrznego a jeszcze dla innych obawa przed dyrektorem.

Wydaje mi sie, że nikt nie ma prawa wartościować i oceniać tych motywacji, jeśli prowadzą one do pozytywnego skutku. Każdy ma inny system wartości i każdy potrzebuje innego bodźca.

Ale jeśli ktoś nie wywiązuje się ze swych podstawowych obowiązków?

Naprawdę nie ma takich?

Sytuacja autentyczna. Historia. Wchodzę do klasy, aby oddać dziennik, który za zgodą kolegi przetrzymałam chwilę (wiedział, że mu przyniosę w trakcie lekcji). Uczniowie siedzą w niedbałych pozach (np. nogi na ławkach) i smarują swe kończyny i obnażone brzuchy czerwonymi pisakami. Na wideo leci film akcji, który ogląda nauczyciel i niewielka część klasy. Po przerwie uczniowie zjawili się na mojej lekcji - pół godziny poświeciliśmy na zszorowaniu ozdób cielesnych. Zaglądam do dziennika - wpis w rubrycie "historia": Polska za czasów Kazimierza Wielkiego.

Dyrektor, który zauważył ablucje, jakim poddała się młodzież i chciał wyjaśniś sprawę usłyszał od kolegi: "Przecież chyba pan nie myśli, że to ja ich wysmarowałem..."

Jak ten przykład ma się do tematu wątku?

We wrześniu dyrektor pogratulował koledze na radzie awansu na stopień nauczyciela dyplomowanego.

Pewnie hospitacje były bez zastrzeżeń...

PS. Inny nauczyciel (też przez zapowiedzianą hospitacją) przygotowywał dzieci do tego nietypowego wydarzenia słowami: Dzieci, uwaga! Dzisiaj będę do was mówił!

Anegdota? Lapsus językowy?

Oby...

diagnozująca :-)))

Zacytuję Stefana:  O wartości pracy nauczyciela dowiadujemy się w różny sposób  - widać u Maelki tak nie jest

a podobno najpierw uczeń?

mam mniej złudzeń niż kiedyś może

nie wkraczając czasem w sposób jaki opisałem dyrektor załuży na taki rodzaj żalu jaki zaprezentowała Maelka - że boi się wziąć to na siebie - żalu ze strony nauczycieli którzy się starają

takie sztuki czynią pracownicy, czynią też dzieci, partnerzy, że jest świetnie

albo że jest świetnie bo przecież nie umiesz udowodnić że jest nieświetnie

mógłbyś - ale musiałbyś być nieelegancki, wejść czasem bez zapowiedzi tam gdzie cię nie oczekiwali

elegancko jest ufać i wierzyć w klasę drugiego człowieka

ja wierzyłem w klasę paru osób. Nawet siedziano mi przy biurku i mówiono - patrząc w oczy: "ja? Nigdy! Możesz mi wierzyć"

Nie wierzę ludziom ot tak - za darmo. To jedna z moich nauczek dyrektorskich. Dość definitywnych.

A co jesli nie wszyscy mają klasę? Wymyślać sztuczne sposoby dojścia prawdy ogródkami, miesiącami szuając, analizując, "badając klimat"?

A co z uczniem? O którego ponoć chodzi nam?

Mamy ufać w świetną pracę nauczyciela nawet gdy istnieje ryzyko że jest nieświetna.. No można. Ale co z uczniami? Przez te miesiące nieświetnego uczenia?

Szkoda mi ich czasu.

mam, znalazłam!!! :-)))))

To jest lista pomysłów Marka z Rzeszowa z dawnego wątku:

Hospitacja z wkładem mięsnym
Hospituję lekcje techniki w zakresie gotowania.

Hospitacja refleksyjna:
Biorę na hospitowaną lekcję lusterko i puszczam refleksy.

Hospitacja permanentna:
Hospituję jednego nauczyciela w jednej klasie codziennie, przez wybrany okres (np. jednego semestru)

Hospitacja wykańczająca:
Hospituję non stop, aż nauczyciel pójdzie na urlop dla poratowania zdrowia

Hospitacja kaskadowa
Pierwszego dnia idę do jednego nauczyciela, drugiego do dwóch, trzeciego do trzech... itd.

Święta hospitacja
Hospituję katechetów

Hospitacja parzysta
Hospituję wybranego nauczyciela 20 razy

Hospitacja nieparzysta
Hospituję wybranego nauczyciela 23 razy

Hospitacja tuzinkowa
Hospituję wybranego nauczyciela 12 razy

Hospitacja nietuzinkowa
Hospituję wybranego nauczyciela 11 razy

Hospitacja pechowa
Hospituję wybranego nauczyciela 13 razy

Hospitacja losowa
Wrzucam do urny kule z nazwiskami wszystkich nauczycieli i wybieram bez zwracania losowo trzy kule

Hospitacja z wariacjami
Wrzucam do urny kule z nazwiskami wszystkich nauczycieli i wybieram ze zwracaniem losowo trzy kule

Hospitacja czerwona
Hospituję byłych członków partii

Hospitacja zielona
Hospitacja z egzaminem dla nauczyciela

Hospitacja macho
hospituję tylko kobiety

Hospitacja ksenofobiczna
hospituję obcokrajowców uczących języka angielskiego

Kombinacje mieszane:

Refleksyjna hospitacja kaskadowa z wkładem mięsnym

Nietuzinkowa hospitacja wykańczająca.

Święta hospitacja kaskadowa, z wariacjami

wydaje mi się że można to określić w szkolnym planie hospitacji, można określić np. miesiąc kiedy nauczyciel będzie miał tę formę hospitacji tzn niezapowiedzianą.....zgadzam się że wielu nauczycieli umie wypaść "na pokaz", część jest nieodpowiedzialnych i przypadkowych w tym zawodzie, niech pokażą jak pracują na codzień........my się lubimy rozczulać, z nami nikt się nie p....cokolwiek się stanie to winien dyrektor! i doceniajmy tych co zapiepszają, wykonując czarną robotę a nie tych co zrobią z pompą imprezę powiatową lub trąbią o sukcesach w konkursach ogólnoposkich /teraz prawie wszystkie są ogólnopolskie/........jeszcze jedno -trzeba wziąć na siebie odpowiedzialnośc za kierowanie /sprawne/ szkołą tzn nie wszyscy cię będą lubić albo dać się wszystkim lubić i olać to...to najbardziej zapamiętałem ze studiów zarządzania oświatą....mnie nie wszyscy lubią, ale dostałem drugą kadencję bo ktoś tę robotę docenia/nie mam tkz. układów/ widzi to gmina, rodzice i kuratorium a nauczycielom niektórym się nie podobam, bo wymagam, bo jak trzeba to uczniowi dam rację, ale od siebie daję dużo więcej niż muszę......a takich nauczycieli z prawdziwego zdarzenia jak macie 50% to jesteście szczęściarze.....Stefana szanuję i jadę go posłuchać 21.10. w Katowicach, ale tu się z nim nie zgadzam.

O wartości pracy nauczyciela (przynajmniej tej dydaktycznej) można się dowiedzieć tylko w jeden sposób - oceniając przyrost wiedzy, kompetencji i umiejętności uczniów.
Wydaje mi się, że żadne hospitacje - spodziewane i nie - nie są w stanie tego oddać. Mogą wprawdzie dać do myślenia, ale .... nic poza tym.

Pamiętam, gdy w latach 70-tych na pół roku zawitał do szkoły, w której się uczyłem pewnien niepokorny historyk.
Lekcje wyglądały ... hm ... luźniacko niezwykle.
On gadał, opowiadał o różnych takich - sprawach codziennych - innymi słowy o tym czego gazety nie pisały, a cenzura skrupulatnie wycinała.

Powiem tak - hospitacja dałaby druzgocące wyniki nie z powodu treścia, ale naszego zachowania, jak na tamte czasy niezwykle swobodnego.
Ale ... wprawdzie do dziś nie wiem co tam w XV wieku we Francji i Hiszpani się wyprawiało, ale za to zacząłem patrzeć na otaczające mnie życie otwartymi oczami.
Hm ... cudak to był, ale dobrze, że spotkałem go akurat w tym momecie mojej edukacji.

A tak na marginesie i na temat - gdy pracowałem w szkole powiedziałem swojemu dyrektorowi, żeby mi nie zawracał głowy zapowiadaniem hospitacji, bo lubię spać spokojnie i nie mam ochoty wcześniej się stresować.

Myślę, że dobry nauczyciel poradzi sobie nawet wtedy, gdy hospitacja będzie niezapowiedziana, ale będzie to na pewno okupione wielkim stresem, więc po co?
Przykłady z mojej praktyki.
To było w pierwszych latach mojej pracy. Uczniowie siódmej klasy poszli (bez mojej wiedzy – taka niedźwiedzia przysługa) do dyrektora z prośbą, abym to ja uczyła ich w ósmej klasie, a nie, wracająca z urlopu, poprzednia nauczycielka. No i dyrektor wpadł na genialny pomysł, aby mnie sprawdzić. Zaprosił  metodyczkę na moją lekcję (znów bez mojej wiedzy). Była druga połowa czerwca, nauczyciele myśleli głównie o wystawianiu ocen, uczniowie o wakacjach. O tym, że na lekcji będę miała gości (wspomnianą panią i zastępcę dyrektora), dowiedziałam się w pokoju nauczycielskim tuż przed wejściem do klasy. Wśród nauczycieli zawrzało – odezwał się oburzony chór obrońców. A ja ten stres pamiętam do dziś – nogi jak z waty, ciemno przed oczami. Nie wiedziałam, do której klasy idę i jaki temat zaplanowałam. Na szczęście wszystko minęło za drzwiami klasy. Miałam tam ucznia, dzięki któremu szybko „otrzeźwiałam”. A i temat miałam ciekawy i dobrze przygotowany. Wyjątkowo ;-). Żartuję, ale to chyba oczywiste, że nie z każdej lekcji jesteśmy zadowoleni.
Uważam więc, że hospitacje powinny być zapowiedziane, a hospitujący powinni przestrzegać godziny, na którą się umawiają.
Inny przykład.

Byłam umówiona z metodykami na godzinę 9.00 (według planu lekcje zaczynałam później). Przyszłam do szkoły o 7.30, aby przygotować pomoce i takie tam ( trochę tego było). A tu wzywa mnie dyrektor, bo pani metodyk już jest. I znów niepotrzebny stres.

Przykłady

o których mówię z niesmakiem, dotyczą dyrekcji, która woli święty spokój niż podejrzenie o ...mhm...mobbing...

:-(

A luz i nietypowe podejście do toku lekcji? Pochwalam i wierzę w skuteczność.

O ile są celowym i świadomym działaniem nastawionym na jasno określony skutek. Zapewniam, że nie nadużywałabym cierpliwości forumowiczów, gdybym była przekonana, że obraz, który niechcący ujrzałam takim działaniem był...

a nie wydaje się Wam, że niezapowiedziane hospitacje wymagają pewnych zmian nie tylko w nauczycielu ale i.. dyrektorze?

Jesli wspierający, jesli to ktoś z kogo jest korzyść - że przychodzi?

Przychodzi by "przyłapać" czy by znaleźć odpowiedź "dlaczego jest źle"?

A może dobrze by było by wręcz w hospitacjach ktoś dyrektora wyręczył? A może metodyk, doradca, którego wypędzićby tak z kościanej wieży womu i zatrudnić po jednej sztuce w każdej szkole? A po jednym na kilka mniejszych?

Ale wejść do kuchni powinien miec prawo szef kuchni, Mimo ze to kuchnia.

Stefanie :-)

I tu się z tobą zgadzam! Może więc cały problem nie polega na tym, czy uprzedzać, czy nie, ale na tym, żeby rzetelnie interpretować to, co się widzi?

Może, gdybyśmy nie dali się czarować nauczycielom, którzy przez kilka dni z rzędu ćwiczą lekcję tylko po to, żeby się dobrze wypaść, cała dyskusja byłaby bezzasadna?

Bo wtedy (och, chcę wierzyć, że te czasy nadejdą!!!) hospitacja byłaby tylko sposobem na poznanie tajników i sztuczek pracy doświadczonego nauczyciela. A hospitującym byłby nie dyrektor, a mniej doświadczony pedagog, który widząc efekty pracy swego kolegi chciałby poznać sposoby ich osiągnięcia...

??

Parę lat temu bardzo się postarałam i przygotowałam cudowny(cudowny bo długo nad nim  siedziałam i dopieściłam w każdym calu) scenariusz lekcji o "Siłaczce" w klasie VIII. Klasa zapytana czy lekturę czyta , zgodnie odpowiedziało, że skończą w terminie. Starałam się o ocenę pracy więc Pani dyrektor-matematyk  zaprosiła na hospitację metodyka. Toteż postarałam się jeszcze bardziej. Ambicja kazała mi się przygotować bez zarzutu.

Szczęśliwa bo pewna siebie i swojej wiedzy , lekko poddenerwowana, weszłam na lekcję . Początek zgodnie z przewidzianym scenariuszem , obecność itp.

I zadałam pierwsze pytanie coś na kształt"Co sądzicie o przeczytanej lekturze?". A tu nic, cisza, miny niewyraźnie, no to naprowadzałam dalej , i dalej nic. W końcu olśnienie"Kto z was nie przeczytał lektury?". Nikt jej nie przeczytał! I co ? Na nic moje godziny pełne przygotowań do pokazówki! Nogi się pode mną ugięły, byłam bliska płaczu i omdlenia. No bo tak się starałam.

Zaimprowizowałam "Czy warto czytać książki ? " albo coś w tym kształcie i zdruzgotana czekałam końca. Nawet nie pamiętałam co po kolei robiłam i jak przebiegła lekcja.

Po lekcji , w gabinecie pani dyrektor, która usiłowała mnie tłumaczyć i bronić, dowiedziałam się od metodyka , że jest pod wrażeniem jak płynnie i zwinnie poradziłam sobie ze szkolną rzeczywistością i oczywistościami dnia codziennego i pogratulowała mi spokoju(???) i fachowości. Arkusz hopitacji mam do dzisiaj i  dzięki takiej lekcji wiem , że nie wszystko można wyreżyserować, przygotować. Być może bywają lepsi w reżyserowaniu.

Teraz też  już wiem , że im więcej  pytań i wątpliwości ma nauczyciel tym lepszym jest praktykiem  , bo w szkole niczego do końca zaplanować nie można .

A hospitacja zapowiedziana czy nie to tylko wycinek pracy nauczyciela. Pozostaje szereg innych równie ważnych czynników mówiących o jego pracy.

To jest własnie to!

Józefina dotknęła rzeczy dla mnie najistotniejszej podczas hospitacji - radzenia sobie n-la w sytuacjach krytycznych na lekcji i jego refleksyjność. Bo dyrektor ma jedynie pomóc n-lowi w jego pracy nad sobą.

Nie jest tu tak bardzo ważne czy hospitacja jest zapowiedziana czy nie - jestem zwolennikiem zapowiadania, bo wówczas te sytuacje są bardzo czytelne - jest natomiast ważne czy n-l jest świadomy tych sytuacji.

Hospitację diagnozującą też stosuję, jest to sposób na sprawdzenie konkretnych umiejętności uczniów, ale często wykorzystuje do tego również innych n-li.

Dla mnie hospitacja ma służyć przede wszystkim doskonaleniu pracy nauczyciela, zatem musi on być w pełni tego świadomy i móc na tym się skoncentrować - w przypadku niezapowiedzianej hospitacji te warunki są w istotny sposób zaburzone.

czyli wszystko jest świetnie i nie ma problemu;-)

czemu koniecznie chcecie z dyrektora zrobić "ciało obce"?

W takich dyskusjach wyłażą skrajności. No przecież nikt tu nie namawia by dyrektor stał każdemu nad głową. Skąd by mial tyle czasu?

Mówi się jednak tyle o lekcjach otwartych, cudach rozmaitych co to je podobno nauczyciele - a szczególnie dyplomowani - umieją robić lewą ręką.

A tu proszę. Wchodzi człek i nauczyciel nie umie;-)

To jak - umie się te lekcje otwarte czy nie? Były w planach rozwoju? Na dyplomowanego;-)

A ja idę obok sasiedniej szkoły i tam wuefista robi z chłopakami rozgrzewkę - przerażające - publicznie na oczach setek przechodniów!!

hospitacja zapowiedziana ma często zaburzony tok. Bo lekcję się wtedy robi inaczej.

Jestem za hospitacjami zapowiadanymi. Ale przeciwko zamykaniu drogi hospitacjom niezapowiedzianym.

Warto w czasie takich sporów nie spychać niczyjego zdania w skrajnośc - gdy jej nie szukał.

Czasem trzeba być dyrektorem. To szkolna praktyka, życie a nie teoretyczne wydumane sytuacje. Np gdy nie można już patrzeć jak wszyscy ze zgorszeniem patrzą na praktyki lesera - co na hospitacjach zapowiedzianych ma wspaniałe lekcje. Niby widać że nie do końca tak jest dobrze ale..

ale dyrektora obowiązuje pewien formalizm. Nie może zarzucić komuś że pracuje źle gdy nie ma pewnych dowodów. Bo mu związki, własne kuratorium i inni żyć nie dadzą bo "mobbuje". Zawsze się wtedy wierzy pracownikowi - prawda?

Powtarzam nadal - nieco zdziwoiny tą elegancją- a gdzie uczeń? Czeka aż wydiagnozują mu po roku, dwóch że jest nie tak uczony?

Doppóki się nie odświątynni szkoły, a z nauczyciela  nie zrobi odpowiedzialnego za swą pracę pracownika - nic z żadnej jakości nie będzie - choćby nie wiem jakie teorie tu w sukurs nie przyszły.

A pracownik ma to do siebie że mozna sprawdzić czy pracuje. Jak nie ma szef tego prawa to nie jest szefem. To zdajes ię nawet w definicjach się wykaże.

Jesteś zdaje się Ewo w zespole ds obalenia KN? Prawda? Inaczej tam mówiliście w dyskusji niż ja teraz?

Prawda, owszem :-)

Ale ja tu o czym innym...

Dla mnie hospitacja jest jedynie elementem sprawowania nadzoru pedagogicznego i jako taki powinna być traktowana - ani mniej ani więcej.

W żadnym wypadku nie jest to jedyne źródło mojej wiedzy o pracy nauczyciela, ani tez o umiejętnościach moich uczniów (= sprawdzian czy egzamin wewnętrzny).

Jest wiele sposobów, żeby kontrolować wyniki pracy n-la i wśród nich sprawdzian czy egzamin zewnętrzny absolutnie nie jest najważniejszy. Baa jest na końcu mojej listy ważności, gdyż nie wiele da moim uczniom, którzy już naukę u mnie kończą. Może być jakimś (też nie głównym) wskaźnikiem pracy szkoły, ale jego wartość dla rozwoju konkretnego ucznia jest raczej niewielka.

Zatem nadzór pedagogiczny (cały a nie tylko hospitacja) musi być tak pomyślany by wspierał ucznia i nauczyciela w ich rozwoju (tego nie da się rozdzielić).

A co do hospitacji - jak ktoś chce bez zapowiedzi, to proszę bardzo można (lecz nie polecam), a jak ktoś chce to niech zawsze zapowiada - to wolny wybór dyrka. Każde z tych rozwiązań ma swoje plusy i minusy. A ponadto lista tych wad i zalet zależy od dyrka, który ma hospitować - to są sprawy bardzo indywidualne, to co dla mnie może być wada dla innego jest zaletą.

najważniejsze jest by forma była zgodna z osobowością dyrka i pasowała też do danej szkoły.

nie było tu mowy o tym że hospitacja jest całym nadzorem.

Była za to mowa o hospitacji. O niej a nie o innych elementach nadzoru. Nie było tez mowy o przewadze jakichś rodzajów hospitacji. Tylko o tym czy można wejść bez zapowiedzi na lekcję czy nie.

Poza tym widzę że da się dogadać. Z wypowiedzią Ewy z #35 się zgadzam, a w każdym razie mogę z tym zyć;-)

Wydaje mi się

że Marek poruszył ważną sprawę: chcemy hospitacji zapowiedzianej, bo:
* chcemy siebie (i dzieci) pokazać z najlepszej strony,
* nie chcemy przeżywać stresu wynikającego z niespodziewaną wizytą szefa,
* jest to grzeczniejsze i bardziej ludzkie,
* dyrektor nie powinien być policjantem, który "łapie" na wykroczeniach
*itp. itd.

A jednocześnie zdajemy się zapominać, że codziennie jesteśmy hospitowani (i oceniani) przez osoby postronne, bez znajomości rzeczy, a jednak czasem dużo bardziej krytyczne, niż życzliwy, nieskłonny do mobbingu dyrektor.

Bo jakże to?

Krępujemy się i obawiamy dyrektora, a nie krępujemy się (nie zauważamy???):
* przechodniów oglądających i oceniających rozgrzewkę, o której wspomniał Marek,
*uczniów, którzy po pewnym czasie muszą dostrzec, że lekcje w towarzystwie dyrektora wyglądają jakoś ciekawiej, niż te bez gościa (o postawie nauczyciela nawet nie wspomnę),
*rodziców, którzy na chwileczkę, w ważnej sprawie zaglądają do klasy,
*kolegów, którzy przypadkowo widzą, albo i słyszą zwykłą lekcję,
* pani woźnej, która zamiatając korytarz chcąc nie chcąc staje się świadkiem tego, co sie dzieje w klasie,
* itp., itd.

Zgadzam się, że hospitacja jest tylko jednym z narzędzi, a nie narzędziem jedynym. Ale jeśli jest ono stosowane zgodnie z przeznaczeniem, jego użycie specjalnie boleć nie powinno. Owszem: przejęcie, niepewność, nieuzasadniony lęk. Ale te uczucia pojawiają się także wtedy, gdy hospitacja jest zapowiedziana.

Wolałabym mieć hospitację zapowiedzianą, ale nigdy nie dostałam zawału, kiedy otwierały sie drzwi i dyrektor wprowadzał mi do klasy studentów, gości z kuratorium, koleżanki z innych szkół, gości z zagranicy. Wiedział, że w tej sytuacji wymówki zostawimy sobie na później...

Kiedyś rozmawiałyśmy z nauczycielką o jej lekcji. Skarżyła się, że uczniowie byli niegrzeczni, nie brali udziału w lekcji, biegali po klasie i rzucali nożyczkami, itp. choć lekcja była dobrze przygotowana. Zapytałam ją, czy tak samo byłaby przygotowana, gdyby wiedziała, że będzie miała hospitację.

"O, nie, na hospitację sama wycięłabym mapki i wcześniej kazałabym im przynieść klej i kredki!"

Mhm...Czyli wiemy, jak. Zwłaszcza, jeśli wiemy, kiedy.

;-)

Nie jestem dyrektorem, ale pomyślałam, że opinia nauczyciela też tu może się przydać.
Podałam dwa swoje przykłady - jeden lekcji niezapowiedzianej, drugi - zapowiedzianej. Wyszłam z twarzą  w obu przypadkach, ale ja nie o tym.
W obu formach były mankamenty ze strony hospitujących ;-(  (o czym wyżej). I to te mankamenty właśnie spowodowały, że przeżywałam wyjątkowy stres. 

Też nie lubię lekcji na pokaz (hospitacje zapowiedziane), powiem więcej, w ogóle nie lubię hospitacji ;-)))

Tak czy inaczej, jeśli mam wybierać - wolę zapowiedzianą, bo wtedy czuję, że jestem traktowana jak partner, nie jak sztubak, który ma się cały czas mieć na baczności, bo inaczej - pała.

Maelko, nie idealizujmy ;-) Który nauczyciel miałby tyle czasu i siły, aby do każdej lekcji być perfekcyjnie przygotowanym?

A tak poza tym, wielu dyrektorów hospituje codziennie - wchodzą na chwilę w ważnej sprawie i ... wiedzą prawie wszystko ;-)  
          
Podoba mi się zdanie Ewy: najważniejsze jest by forma była zgodna z osobowością dyrka (dodałabym - nauczyciela) i pasowała też do danej szkoły.

Kochani dyrektorzy!!

wytłumaczę się - chodziło mi o coś takiego jak eryk pisze - nie chodzi o jakieś pogłębione diagnozy - tylko o jeden ze sposobów działania. Czasem dyrektor musi płacić cenę bycia dyrektorem - np gdy nie jest miło.

Przecież I TAK wchodzicie nauczycielom na lekcję. Po dziennik np. Robicie to. No przeciez wiem;-)

pamiętam, że jako nauczyciel hospitowany przez mojego dyrektora musiałem - jak wszyscy przejść rozmowę pohospitacyjną. Był tam stały fragment gry - po piłkarsku mówiąc. Otóż dyrektor ZAWSZE musiał się do czegoś przychrzanić;-) Żeby wypaść na dobrego obserwatora lekcji;-) Jak już wszystko było idealnie to choć o charakterze pisma w dzienniku, cokolwiek (złota dusza generalnie - ale takie coś się pojawiało w tych rozmowach;-).

Stąd mnie hospitacje nieco bawią. Bo widzę to i u innych. Szczególnie radość budzi uwaga dotycząca wuefu gdy dyrektor nieusportowiony i nie kuma czemu tak wrzeszczą albo inne niezwiązane ze specjalnością dyrektora przedmioty.

To jak dyrektorzy? Przypierniczacie się do kwiatków na parapecie albo gazetki ściennej? ;-) Po gospodarsku zaglądacie wkąty?

Nienawidzę szczerze być hospitowanym ani hospitować.

A jednocześnie znam z autopsji te nieliczne przypadki gdy naprawdę nauczyciel się zaniedbuje. I szykuje pięknie do zapowiedzianej hospitacji, uczy uczniów ról, sam rysuje do gazetek ściennych "prace uczniowskie" i plakaty... I naprawdę trudno nie wejść znienacka i nie wykazać że król świetnych konspektów i wyciągniętych na czysto zeszytów jest nagi.

Tak mi wraca i wraca ten temat hospitacji. A niby prosta sprawa:-)

Nie potrafię jakoś do końca pogodzić się z radami Stefana Wlazły- "cierpliwości" ;-)

zgredku

zzgredek